Ex-girlfriend อดีตแฟนครับ รับรักผมนะ

-

เขียนโดย African_violet

วันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.36 น.

  1 ตอน
  1 วิจารณ์
  3,359 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

บทนำ

          เพราะความเป็นคนเฮฮา บวกพูดมากนิดๆของ “ป๊อบปี๊” หนุ่มหล่ออย่างเขาจึงถูกเพื่อนลงมติเฉดหัวส่งให้มาเป็นพี่เนียน แถมยังท้าพนันว่าถ้าถูกจับได้จะต้องเต้นไก่ย่างให้พวกมันดู แต่ถ้าผมทำได้จะได้รับการเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนโคตรคุ้มค่าเลยครับ เมื่อเพื่อนท้ามาคนอย่างเขาหรือจะไม่รับคำท้า ปลาไหลตัวพ่ออย่างเขาใครจะจับได้ เฮ้ยอะไรนะ”ฟาง”แอดติดที่นี่หรอ คนเราต้องใช้เวลาเท่าไรถึงจะหนีพ้นจากแฟนเก่านะ

บทนำ

            “ปีหนึ่งง ครับลงทะเบียนทางนี้ครับกิจกรรมจะเริ่มแล้ว อ่าวน้องจะยืนหล่อตรงนั้นอีกนานไหมครับ”

               เสียงของเขื่อนหนึ่งในเพื่อนสนิทผมตะโกนมาจากอีกฝากหนึ่งของคณะ มันจะตาดีไปไหนฟร่ะนี่ผมอุตส่าห์หลบหน้าหลบตาเพื่อนเต็มที่แล้วนะ จากที่ไม่เคยใส่แว่นก็เอาแว่นมาใช่ให้มันดูเนิร์ดๆแถมยังแต่งตัวถูกระเบียบฉบับเด็กปีหนึ่งอีก ไอ้เขื่อนยิ้มล้อเลียนผมจนมุมปากแม่งกว้างกว่าสนามฟุตบอลละ ถึงจะอยากเดินไปตบหัวแต่ในความเป็นจริงผมทำได้แค่ถลึงตาใส่มันแล้วเดินไปหาที่นั่งในแถว ใครจะเดินไปลงทะเบียนให้เด็กมันรู้กันหล่ะว่าไม่มีรายชื่ออ ก็ในเมื่อผมไม่ได้อยู่ปีหนึ่งแต่เป็นพี่เนียนที่แฝงมากับกลุ่มน้องนี่นา

              “แหมม น้องแต่งตัวเรียบร้อยจังนะ”มาอีกคนแล้วไอ้พวกเพื่อนเลววว จะแกล้งให้ผมหลุดขำให้ได้ใช่มะ ทำไรผมไม่ได้หรอกผมเรียนการแสดงมา นี่ระดับเทพครับ

              “ขอบคุณครับพี่”

              “อ่อ น้องลืมป้ายชื่อหนะระวังถูกทำโทษนะครับ”เพื่อนผมยื่นป้ายชื่อที่เขียนชื่อเนียนๆของผมว่า “ต้นไม้”  ผมนี่อยากจะรู้จริงใครมันคิดชื่อนี้ แม่งมีคนจะเอาไปตั้งชื่อลูกจริงๆหรอ ผมไหว้ขอบคุณเพื่อนตัวเองอีกครั้งเพื่อให้พวกรุ่นน้องรอบตัวนี่สงสัย ดูไปดูมานี่หน้าเฟรชชี่นี่สดใสกันทุกคนเลย มาเรียนในคณะเดี๋ยวรู้เลยครับน้อง T^T ผมเลือกมองหาเด็กที่ดูเป็นมิตรเพื่อจะทำความรู้จัก ตอนแรกก็ว่าจะเล็งน้องรหัสแต่มันอยู่ไหนก็ไม่รู้นะสิ ผมเริ่มคุยกันรุ่นน้องสองสามคนจนพอจะได้เพื่อนมาบ้าง

              “ขอโทษนะ ตรงนี้มีคนนั่งป่ะ”

              ทำไมเสียงมันคุ้นจังนะ ผมกำลังจะหันไปตอบถ้าไม่ติดว่าพอมองไปแล้วเด็กที่กำลังถามคือฟาง แฟนที่ผมเคยคบตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ตอนที่ผมอยู่ม.6แล้วน้องก็อยู่ม.4 จะเรียกว่าจบไม่สวยก็ว่าได้จบแบบค้างๆ จบแบบที่ผมกับเขายังไม่รู้เลยว่าเลิกรักกันไปแล้วจริงหรอ

              “เฮ้ยนายถามทำไมตอบอ่ะ”

               “อ่อ ไม่มีคนนั่งนั่งเลยครับ”ผมรีบใช้เสียงสองตอบ ตั้งสองปีที่ไม่ได้เจอกันอย่าว่าแต่เสียงเลยน้องอาจจะลืมหน้าผมไปแล้วก็ได้ นี่ผมพยายามมองโลกในแง่ดีสุดแล้วนะ เอ้าให้นั่งทำไมยังยืนค้ำหัวผมอยู่ล่ะ

               “เสียงนายนี่คุ้นๆนะ ชื่ออะไร”

               “ฉันชื่อต้นไม้”

               “หะ ชื่อแปลกดีนะ”

               “อ่อ คือพ่อเราชอบปลูกต้นไม้ แล้วก็ชอบป่าด้วยพอมีลูกก็เลยตั้งชื่อว่าต้นไม้ จริงแล้ว…”ผมกำลังแต่งเรื่องต่อยัยฟางก็ทำหน้าเบื่อโลกและยกมือขึ้นห้ามผม

               “พอเลยฉันไม่อยากอยู่ชีวประวัตินายหรอกนะ ฉันชื่อฟางยินดีที่ได้รู้จัก”

               “อืม”

               “นายไม่กะจะหันมามองหน้าฉันหน่อยหรอ”

               “เออคือฉันคอเคล็ดหันไม่ได้ เธอนี่ถามเยอะจริงจะจีบฉันหรือเปล่า”

               “เพ้อเจ้อหน่า ฉันก็แค่ไม่มีเพื่อนคุยเท่านั้นแหละ” “นู่นไม่เห็นกลุ่มผู้หญิงที่เขานั่งคุยกันอยู่หรือไง แต่เธอจงใจเดินมานั่งข้างฉันถ้าไม่ให้คิดว่าเธอสนใจฉันจะให้คิดยังไง

หรอ”

               “เออ ฉันไปก็ได้ไอ้ผู้ชายหลงตัวเอง”

          ฟางรีบลุกเดินหน้ายักษ์ออกไปจากแถว สำเร็จครับใครก็รู้ว่าจุดอ่อนของฟางคือไม่ชอบถูกล้อว่าชอบใคร พอถูกล้อก็จะออกห่างคนที่โดนล้อด้วยทันที แค่ผมก็ไม่ต้องอยู่ใกล้เขาหล่ะ แต่เอาให้ชัวร์ผมต้องรีบแจ้งให้เพื่อนที่ไว้ใจได้เช็คก่อนว่าฟางอยู่กลุ่มเดียวกับผมหรือเปล่าจะได้หาทางหนีทีไล่ทัน จะได้ไม่ช็อกทั้ผมและฟาง

          “พี่ครับผมขอไปเข้าห้องน้ำนะครับ” “ได้เลย เดี๋ยวพี่พาไปนะน้องคงไม่รู้ทางไปห้องน้ำ” ฟ้าหันมายิ้มให้ผมแบบรับมุก นี่สิครับเพื่อนแท้ถ้าไปให้พวก

เพื่อนสนิทผมช่วยขี้คร้านมันจะรีบย้ายผมไปอยู่กลุ่มเดียวกับฟางให้ความลับผมแตกเพื่อแกล้งผม เรื่องแพ้พนันผมไม่แคร์หรอก แต่เรื่องอื่นผมยังแคร์อยู่นะสิ

              “ขอบคุณฟ้ามากนะที่พาเรามา”

              “เห้ยไม่เป็นไรนายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย เราจำแทบไม่ได้ เออว่าแต่มีอะไรให้เราช่วยหรอถึงได้ให้เราพาออกมา”

              “ฟ้านี่ฉลาดสมกับเป็นท็อปคณะจริงๆ คือเราอยากให้ช่วยเช็คให้หน่อยว่าน้องที่ชื่อฟาง อ่อชื่อจริงณัฐนิช ช่วยดูให้หน่อยสิว่าอยู่กลุ่มเดียวกับเราหรอเปล่า”               “นี่อย่าบอกนะว่าได้น้องที่รู้จักมาเรียนในคณะ เราก็บอกแล้วไงว่าถ้ามีคนรู้จักให้แจ้งเราก่อน นี่นายคงไม่เผยไต๋ให้น้องจับได้ตั้งแต่วันแรกหรอกนะ”

              “เราขอโทษ เราไม่รู้จริงนะเว้ยว่าน้องจะมาเรียนคณะนี้ เราไม่ได้ติดต่อน้องนานมากแล้ว”

               “อ่ะๆ เดี๋ยวเราเช็คให้ แต่มันย้ายกลุ่มไม่ได้แล้วนะชื่อมันพิมพ์ไปแล้วถ้าแก้น้องสงสัยแน่ ภาวนาแล้วกันว่าอย่าอยู่กลุ่มเดียวกับน้อง ไปกันเหอะออกมานานป่านนี้น้องสงสับว่านายตกส้วมไปแล้วมั้ง”

               “ครับๆ”

          ผมเดินมานั่งที่แถวตามเดิม ยังไงก็ต้องรอความคืบหน้าจากฟ้า ตอนนี้ยังไม่มีอะไรผมก็จับกลุ่มชวนน้องคุยไปเรื่อยๆ อย่างเช่นอยู่หอที่ไหน ทำไมมาคณะนี้อะไรอย่างนี้ ทำตัวเนียนๆเหมือนเด็กปีหนึ่งทั่วไป นี่ก็เริ่มสนิทกับน้องผู้ชายบางคนจนจะตบหัวกันได้อยู่ละ

          ผมรอจนจะเริ่มกิจกรรมแล้วฟ้าก็ยังไม่ตอบคำถามผมสักที เพื่อนคงไปยุ่งกับเรื่องอื่นจนลืมเช็คให้ผมไปแล้วมั้ง แต่ไม่เป็นไรยังพอมีเวลาเพราะกิจกรรมกลุ่มเริ่มตอนบ่าย แล้วก็ช่างมันเถอะผมทำบุญเยอะคงไม่ดวงซวยขนาดนั้นหรอกมั้ง ในขณะที่พิธีกรพูดเรื่อยถึงถึงเกมส์จับคู่ และเฉลยว่าหลังป้ายชื่อของพวกปีหนึ่งมีเลขคู่อยู่ จะเป็นบัดดี้ในช่วงครึ่งเช้าก่อนที่จะเข้ากิจกรรมแบบกลุ่ม ผมพลิกป้ายชื่อดูเลขตัวเองเลขสิบสาม เห้ยเลขนี่ดีเป็นนิมิตรหมายที่ดีแท้ๆ

               “อ้าวน้อง เตรียมตัวจับคู่กันนะครับพี่ให้เวลา1เพลงนะครับ น้องจะต้องจับกลุ่มกันตามเลขนะครับ ใครช้าจะถูกทำโทษ เริ่มได้ครับ”

           ทุกคนต่างก็วิ่งหากลุ่มตัวเองรวมถึงผมด้วย ในขณะที่ผมมองหาเพื่อนที่ชูเลขห้าอยู่ ผมก็เหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งยืนเด่นอยู่ในวงล้อม ชัดเลยดวงดีมันไม่มีอยู่จริงนะสิ เพลงก็จะจบแล้วผมที่ยังยืนงงอยู่กลางวงว่าจะเอายังไงดี ผมไม่มีเวลาคิดมากขนาดนั้นคือพวกเราตกลงกันไว้แล้วว่าพวกพี่เนียนจะไม่ทำตัวเด่น ถ้าจะเจอยังไงก็คงต้องเจอ

              “จัดกลุ่มกันเรียบร้อยแล้วนะคะน้อง ต่อไปให้น้องแนะนำตัวกับคนข้างๆนะ”

        คนข้างผมก็ฟางไงจะใครหล่ะ ในเมื่อหนีไม่ได้ก็คงต้องยอมรับความจริงสินะ นึกไม่ถึงว่าน้องจะเป็นคนทักผมขึ้นมาก่อน

              “อ้าวว”ฟางอุทานเบาๆ ก่อนจะแนะนำตัวเองขึ้นมา”เราชื่อฟางนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”ใบหน้าหวานเจือยิ้มบาง ถึงจะมีคำถามมากมายอยู่บนใบหน้าแต่คนตัวเล็กก็เลือกที่จะไม่ถามขึ้นมา

              “สวัสดีฟาง ฉันชื่อต้นไม้” “โหไม่นึกเลยนะว่าจะได้ทำกิจกรรมด้วยกัน เราเคยเจอกันแล้วในแถวนี่ ถ้านายไม่บอกว่าอยู่ปีหนึ่งฉันคิดว่านายเป็นพี่บัณฑิตแล้วนะเนี่ย”ฟางพูดแซวผมขึ้นมา ฟางกันยังคงเป็นฟางยังคงสบายๆไม่คิดอะไรมาก ผมไม่คิดมาก่อนว่าฟางจะเป็นแบบนี้ได้แม้กระทั่งกับแฟนเก่าได้

               “เสียใจไหมที่ได้เจอพี่”ผมบ่นพึมพำเบาๆ

               “หืม ว่าไงนะ”

               “เปล่า ดีใจที่ได้อยู่คณะเดียวกันนะ”

              “อืมดีจัง มีต้นไม้เป็นเพื่อนในกลุ่มรับน้องต้องสนุกแน่ๆ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา