ผิดที่เธอ...แกล้งรัก

 

 

 

"สำออย"เมื่อฟางเดินออกมาจากห้องตรวจป๊อปปี้ก็รีบว่าฟางทันที

 

 

"ถ้าไม่อยากจะช่วยชั้นก็ปล่อยชั้นตายตรงนั้นเลยก็ได้นะคะ"ฟางมองป๊อปปี้ด้วยสายตาไม่พอใจแล้ว

ว่าพลางเดินหนี

 

 

 

 

ตุบ

 

กระเป๋าของฟางที่ป๊อปปี้เอาไปถูกโยนตรงหน้าฟาง

 

 

 

 

"ใครจะไปรู้ว่าเธอมีแผลที่กระเพาะอักเสบแล้วจะรุนแรงแบบนี้ เอาเป็นว่าค่ายาชั้นออกให้แล้วกันจะ

ได้ไม่โดนฟ้องว่าเป็นเจ้านายหน้าเลือด"ป๊อปปี้ว่าแล้วไม่มองฟางก่อนจะเดินตามฟางที่เดินหนีป๊อปปี้

ออกไปจากโรงพยาบาลเมื่อรับยาเสร็จ ร่างบางรีบขึ้นแท็กซี่เพื่อกลับบ้านโดยที่ป๊อปปี้ขับรถตามไป

ติดๆ

 

 

 

 

"นี่บ้านเธอหรอ เล็กอย่างกับรูหนู"เมื่อฟางกลับมาถึงบ้านร่างบางต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ยืนพิงรถตัว

เองอยู่หน้าบ้านแล้วพูด

 

 

 

"รู้จักบ้านชั้นได้ไง ไปเลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคนใจร้ายอย่างนาย"ฟางตกใจก่อนจะรีบเข้าบ้านแต่ชาย

หนุ่มไม่รอช้ารีบพุ่งตัวเข้ามาด้วยความเร็วและดันตัวเองเข้าไปในบ้าน

 

 

"ชั้นจะเข้ามาแล้วจะทำไม"ป๊อปปี้ได้ทีเดินเข้าไปใกล้ฟางจนฟางถอยชิดกำแพง

 

 

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ"ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้เข้ามาใกล้ตัวเองเกินไปแล้ว

 

 

 

"นี่ ไม่ต้องมาไล่ชั้นไปหรอก คิหรอว่าชั้นอยากจะมาหาเธอเพราะชั้นชอบเธอ ชั้นน่ะแค่อยากจะ

ศึกษาชีวิตประจำวันของศัตรูเท่านั้นล่ะ บอกไว้เลยนะว่าสงครามระหว่างชั้นกับเธอยังไม่จบ ชั้นจะทำ

ทุกอย่างให้เธอออกไปจากชีวิตและได้เงินที่เธอเอาจากแม่ชั้นไปคืนมา"ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะเดินกลับ

ออกไปจากบ้านฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"วันนี้สงสัยจะมีแค่มายด์คนเดียวสินะ ไม่เป็นไร ดีเหมือนกันครูจะได้สอนเราอย่างเต็มที่ซักที"วันต่อ

มาฟางที่กลับมาสอนร้องเพลงแทนป๊อปปี้ที่ไปประชุมก็แปลกใจเมื่อเห็นมายด์อยู่ในห้องคนเดียว

 

 

 

"ใช่ค่ะ เรียนคนเดียวก็ได้ ดีกว่าไปทำตามคำสั่งของปีเตอร์แบบนั้น ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต"มายด์

พูดก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มเรียนร้องเพลง โดยที่ฟางสอนทฤษฎีและสอนเทคนิคการร้องให้กับมายด์

 

 

 

พรึบ

 

 

 

ตอนนั้นเองระหว่างฟางกับมายด์อยู่ในห้อง จู่ๆไปก็ดับลงทำให้ทั้ง2สาวเริ่มตกใจ

 

 

 

"อะไรกัน ทำไมประตูเปิดไม่ออกคะครูฟาง"มายด์ที่รีบวิ่งไปที่ประตูห้องก็ตกใจเมื่อประตูเปิดไม่ได้

 

 

 

"ใครอยู่ข้างนอกคะช่วยด้วยค่ะ"ฟางเริ่มใจคอไม่ดีรีบร้องขอให้คนมาช่วยแต่ประตูเปิดไม่ออกอยู่ดี

 

 

 

"เราต้องพังออกไปแล้วล่ะ มายด์เป็นอะไรไปน่ะ"ฟางพูดก่อนจะตกใจเมื่อเห็นมายด์นั่งลงกับพื้น

แล้วกอดเข่าก่อนที่จะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

"ไม่เอา ไม่อยากอยู่ด้านในนี้มันมืด ไม่เอาไม่อยู่ หนูหายใจไม่ออก ฮึก ฮือๆ"มายด์ร้องไห้ออกมา

ด้วยความกลัวทำให้ฟางรู้ทันทีว่ามายด์เป็นโรคกลัวความมืดก็รีบดึงเด็กสาวไปกอดปลอบ

 

 

 

 

"มายด์ทำใจดีๆไว้นะมายด์ อย่าเป็นอะไรนะมายด์"ฟางตกใจเมื่อมายด์เริ่มชักก่อนจะตัดสินใจเอามือ

ตัวเองเข้าไปให้มายด์กัดเพื่อไมให้เธอกัดลิ้นตัวเอง

 

 

 

 

"นี่มันจะมากไปแล้วนะ ถ้าใครที่แกล้งอยู่ด้านนอกให้เลิกแกล้งเดี๋ยวนี้ เพื่อนเราจะตายอยู่แล้ว

นะ"ฟางที่อยู่หน้าประตูกับมายด์ร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนที่จะฝืนตัวเองตะโกนออกไปเพื่อให้

คนที่แกล้งพวกเธอเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

"มายด์"ประตูถูกเปิดออก ปีเคอร์ แองจี้ ซีแนน ปลื้มและปอร์เช่อึ้งเมื่อเห็นสภาพของมายด์ที่กัดมือ

ฟางจนเลือดออกและมีอาการชักเกร็ง ปีเตอร์ไม่รอช้ารีบเข้าไปอุ้มมายด์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ แล้วนี่มายด์เป็นอะไร"จังหวะนั้นเอง ป๊อปปี้ที่เดินมากับพ่อแม่ของมายด์พูดขึ้น

 

 

 

 

"นี่มันอะไรกันครูป๊อป ไม่รู้หรอลูกผมเค้าเป็นลมชักเวลาอยู่ในความมืด ผมกับชับไปแล้วนี่ว่าอย่า

ปล่อยให้ลูกผมอยู่คนเดียว ครูที่นี่ไม่รู้เรื่องรึไง"พ่อของงมายด์โวยวาย

 

 

 

 

 

"พวกเราไม่ผิดนะครูป๊อป พวกเราไม่อยากเรียนกับยัยนี่ พวกเราเลยไม่เข้าเรียน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะ

เกิดเรื่องแบบนี้"ปอร์เช่รีบพูด

 

 

 

 

"ไหนครูป๊อปเอายัยนี่ไปเป็นแม่บ้านแล้วไง ถ้ารู้ว่ายังมาสอนแทนครูป๊อปแบบนี้พวกเราไม่เข้าหรอก

คาบนี้ แล้วยัยมายด์ก็ไม่โดนแบบนี้"ซีแนนรีบว่า

 

 

 

 

"อะไรนะครูป๊อป เอาแม่บ้านมาสอนลูกผมงั้นหรอ ถ้าลูกผมเป็นอะไรไปจะว่ายังไง"พ่อมายด์ว่า

 

 

 

 

"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ ชั้นเป็นครุประจำคลาสของมายด์เค้า ชั้นเป็นต้นเหตุทำให้ลูกศิษย์ชั้นเป็น

แบบนี้ชั้นยินดีรับผิดชอบด้วยการออกจากที่นี่เอง"ฟางโพล่งออกมา

 

 

 

 

"คงจะพอใจแล้วนะคะที่ชั้นออก ชั้นไม่นึกเลยว่าคุณอยากให้ชั้นออกถึงขนาดเอาความตายของลูก

ศิษย์มาล้อเล่นแบบนี้"ฟางมองป๊อปปี้ก่อนที่จะพูดแล้วเดินออกไปจากแถวนี้ทันที

 

 

ตอนที่4แล้วน้าา เรื่องนี้สนุกมั้ยอ่ะ เม้นกับโหวตหน่อยน้า