ลูกหนี้กลายเป็นรัก
เขียนโดย 
snow_k
วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.23 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 17.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) หยุดทะเลาะกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"จะพาไปไหนอีกเนี้ย" น้ำหวานพูดขึ้นเมื่อนั่งอยู่ในรถกับวิน
"กินข้าวไง" วินตอบ วินทำตามที่เขื่อนแนะนำพยายามที่จะอยู่ทำให้น้ำหวานประทับใจโดยการพาไปนู่ไปนี่กันบ่อยๆ ตอนนี้ก็เป็นเวลา1เดือน น้ำหวานที่อยู่ใกล้วินมากๆก็เริ่มรู้สึกดี
"แล้ววันนี้คุณว่างขนาดนั้นเลยหรอถึงพาชั้นมากินข้าว" น้ำหวานพูดขึ้นขณะกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"สำหรับคุณผมว่างเสมอแหละ" วินพูดแล้วมองหน้าน้ำหวาน
"แหวะ เดี๋ยวชั้นต้องไปซื้อของนายต้องไปถือของให้ชั้นด้วย" น้ำหวานพูดขณะที่เดินดูของอยู่
"รู้แล้วครับๆ" วินตอบ
"คุณเข้ามาทำไม" ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปนั่งอยู่ที่เตียง
"ก็ได้ยินแม่บ้านบอกว่าคุณจะไปซื้อของเข้าบ้านหรอ" ป๊อปพูดแล้วมองฟางที่กำลังเป่าผมอยู่
"ใช่คะ" ฟางตอบแล้วไม่สนใจป๊อป
"งั้นชั้นไปด้วย เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" ป๊อปพูดจบแล้ววิ่งออกไปทันที ทำให้ฟางพูดไม่ทัน
"ป้าจดของที่ต้องซื้อให้แล้วคะ" ฟางที่แต่งตัวเสร็จแล้วลงมาเพื่อจะไปซื้อของ
"ไปกันยัง" ป๊อปลงมาแล้วก็พูด
"ป้าพรคะเก็บเงินซื้อของเดือนนี้ไว้เถอะคะ เพราะว่าครั้งนี้คุณป๊อปไปด้วย" ฟางที่อยากแกล้งป๊อปก็เอาเงินที่จะซื้อของยื่นให้แม่บ้าน
"ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว รีบๆตามมาละ" ป๊อปพูดแล้วเดินไปที่รถ
"คุณหนูของป้าอารมณ์ขึ้นๆลงๆนะคะเนี้ย" ฟางที่มองป๊อปเดินไปแล้วก็หันมาพูดกับแม่บ้าน
"มันเป็นเรื่องธรรมดาคะ ว่าแต่คุณฟางจะไปทานข้าวที่บ้านใหญ่ไหมคะ" ป้าพรถามต่อ
"ไปคะ เดี๋ยวฟางจะเข้าไปช่วยทำอาหารนะคะ ฟางไปก่อนนะคะ" ฟางพูดจบก็วิ่งออกไป
"ช้าจริงๆ" ทันทีที่ฟางขึ้นมาป๊อปก็พูด
"รีบไปเถอะคะ" ฟางที่ไม่อยากเถียงกับป๊อปก็พยายามเลี่ยงไม่ทะเลาะ
"วันนี้ขอไม่ทะเลาะกันได้ไหม" อยู่ๆป๊อปก็พูดขึ้น
"ถ้าคุณไม่หาเรื่องก่อนนะ" ฟางพูด
"โอเค" ป๊อปพูดแล้วยิ้ม
"ตอนนี้เราต้องหยุดส่งของคับ ตำรวจกำลังจับตาดูเราเป็นพิเศษ"เรนพูดกับดนัย
"ช่วงนี้ก็อย่าพึ่งทำอะไรก็แล้วกัน ไว้ให้พวกมันตายใจก่อนค่อยลงมือ" ดนัยพูด
"ครับ" เรนพูดแล้วก็เดินออกไป
"ชั้นจะไม่ยอมให้ครอบครัวชั้นต้องแพ้" ดนัยพูดแล้วกำมือแน่น
"เดี๋ยวๆมาที่นี่ทำไม" ฟางพูดเมื่อป๊อปพามาร้านเสื้อผ้าก่อน
"อยากได้เสื้อผ้าช่วยเลือกให้หน่อย" ป๊อปพูด ฟางมองป๊อปแล้วส่ายหน้าแล้วเข้าไปช่วยเลือกจนเสร็จ
"ชุดนอนด้วยหรอ?" ฟางพูดขึ้นเมื่อป๊อปพามาร้านเสื้อผ้าอีก
"ใช่เร็วๆ" ป๊อปพูดแล้วเข้าไปเลือกโดยฟางช่วย
"ฟางอยากได้บ้าง/ห๊ะ" ฟางที่มองไปเห็นชุดนอนที่ค่อนข้างเซ็กซี่ก็พูดเพื่ออยากแกล้งป๊อป
"จ่ายตังด้วยคะ" ฟางพูดแล้วยื่นชุดให้ป๊อป แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากร้าน
"ไปซื้อของที่ต้องซื้อได้แล้วคะ" ฟางพูดแล้วเดินไปซื้อของใช้
"เหลืออีกเยอะไหมเนี้ย" ป๊อปที่เห็นฟางหยิบใส่รถเข็นก็พูด
"ใกล้แล้วคะ ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องมา" ฟางพูดแล้วหยิงพวกนมใส่รถเข็น
"เปล่าบ่นนะ เอาอันนั้นให้ด้วย" ป๊อปพูดแล้วบอกฟางว่าอยากได้อะไรฟางก็หยิบให้
"อ่อเย็นนี้คุณท่านให้คุณไปกินข้าวที่บ้านอย่าลืมละ" ฟางพูด
"ไม่ลืม คุณแม่ก็ชวนเธอนิ" ป๊อปพูดแล้วหยิบของที่อยู่สูงๆแทนฟาง
"รู้คะๆ โอ๊ะผ้าปูที่นอนคุณไม่ลองเอาสีอื่นหน่อยหรอ" ฟางพูดเมื่อเดินมาถึงโซนผ้าปูที่นอน
"ไม่รู้สิ เปลี่ยนสีบ้างก็ดี" ป๊อปพูดแล้วมองดูสีผ้าปูที่นอน
"ลองเอาสีเทากับน้ำเงินดูไหมคะ" ฟางพูดแล้วพยายามจะหยิบแต่ไม่ถึง
"เดี๋ยวหยิบให้ แค่ใช่ไหม" ป๊อปพูดแล้วหยิบให้ฟาง
"คะ ครบละคิดตัง" ฟางพูดแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์
"ครั้งนี้เยอะกว่าทุกครั้งจริงๆ" ฟางพูดแล้วช่วยป๊อปเอาของไว้ท้ายรถ
"ก็เล่นหยิบซะ" ป๊อปพูดแล้วปิดท้ายรถแล้วมาขึ้นรถ
"ก็คุณมาช่วยจ่ายทั้งทีนิ" ฟางพูดแล้วยิ้ม
"งั้นขอค่าเสียเงินในกระเป๋าหน่อยซิ" ป๊อปพูดแล้วดึงหน้าฟางมาใกล้ๆแล้วหอมแก้มซ้ายขวา
"หยุดเลยนะๆ" ฟางพูดแล้วพยายามหลบ
"ค่อยคุ้มหน่อย" ป๊อปพูดแล้วขับรถกลับบ้าน
"ทำอะไรอยู่อะ" โทโมะถามแก้วที่นั่งอยู่หน้าคอม
"ก็เช็คดูไงว่าพิมจะกลับมาตอนไหน" แก้วตอบ
"แล้วได้เรื่องไหม/อืมได้ ดูเหมือนว่ากำลังติดลูกค้าที่ให้ออกแบบชุดแต่งงานอยู่แต่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วละ" แก้วพูด
"แล้วเธอว่าจะได้ผลไหม เรื่อง ป๊อปกับฟาง" โทโมะพูด
"ชั้นก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆพิมจะมาเปิดร้านที่ไทยด้วยนิแหละ" แก้วพูดแล้วนั่งดูร้านดีไซน์เนอร์ของพิม
ก๊อกๆ
"คุณท่านมาคะ" เด็กในบ้านมาเคาะประตูแล้วพูด โทโมะและแก้วก็รีบลงมาด้านล่างทันที
"คุณแม่มาทำไมไม่บอกก่อนละครับ" โทโมะพูดกับแม่แล้วเข้าไปกอด
"สวัสดีคะคุณแม่" แก้วพูดแล้วยกมือไหว้
"แม่แค่ผ่านมาเลยเข้ามานะลูก" แม่ของโทโมะพูด
"ทานข้าวเย็นด้วยกันสิครับแม่" โทโมะพูด
"ไม่หรอก เอ่อทั้งคู่ก็แต่งงานกันเป็นเดือนแล้วนิไม่คิดไปฮันนีมูนบ้างหรอ" แม่ของโทโมะพูด
"พอดีว่ายังไม่ค่อยว่างก้นนะคะเลยไม่ได้คิด" แก้วตอบ
"แต่เดือนหน้าผมต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นเลยจะถือโอกาสฮันนีมูนซะเลย" โทโมะพูดแก้วหันมาอย่างตกใจ
"งั้นก็ดีแล้วละลูก เดี๋ยวแม่ต้องไปละ" แม่ของโทโมะพูดจบทั้งคู่ก็เดินมาส่งที่รถ
"นี่คุณไม่เห็นจะบอกเลยว่าต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่น" แก้วพูด
"ก็พึ่งรู้เมื่อวานแหละ" โทโมะพูด
"แล้วเรื่องฮันนีมูนอีก ชั้นยังไม่ได้ตกลงเลยนะ" แก้วพูด
"เอาน่า ไปกินข้าวเถอะ" โทโมะพูดแล้วรีบเดินเข้าบ้านไป
ต่อๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
