รักของเจ้าหญิงนำ้แข็งจอมเก่ง

       " มาแล้วคร้าบบบ องค์หญิง " 

  คาราสพูดพร้อมนำอาหารมาเสริฟให้คิราริ ส่วนคนอื่นๆก็ตามมานั่ง

       " ลูกพี่ครับสุดยอดไปเลยนะครับที่สามารถมานั่งกินข้าวชั้น SKQได้ "

  เสียงของลูกน้องของมาคาดาวะดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจใครในโรงอาหารนี้

       " อลิซชั้นอะไรกัน "

  เซน็อคถามอลิซด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดแต่ทุกคนกลับหันมามองคิราริที่มีสีหน้าที่เย็นชามากขึ้น ทำให้ทุกคนในโต๊ะคิราริเงียบลง

      " อลิซอธิบายให้เซน็อคฟัง "

  คิราริพูดขึ้นทำให้อลิซรู้สึกกลัวนิดหน่อยถ้าอธิบายพลากคิราริจังจะตื้บเราไหม ? 

      " เอ่อคือ โรงอาหารของที่นี่จะแบ่งเป็น3ชั้น ชั้นแรกสำหรับนักเรียนธรรมดา ไม่รวย ไม่เก่งถึงระดับดีมาก เรียกชั้นทานอาหารนั่นว่า ชั้นE ส่วนชั้น2 สพหรับคนทางใดทางหนึ่งเช่น บ้านรวยแต่ไม่เก่ง และ เก่งแต่บ้านไม่รวย เรียกชั้นทานอาหารนั่นว่า ชั้นD และชั้นที่เรากำลังทานอยู่คือชั้นพิเศษสุด สำหรับให้คนทั้งเก่งทั้งรวย เรียกว่าชั้นSKQ ส่วนเรื่องความหรูของอาหารก็ขึ้นอบู่กับชั้นค่ะ "

  อลิซอธิบายให้เซน็อคฟังและอยู่ดีๆพวกนั้นก็มายืนอยู่หน้าโต๊ะคิราริ

      " ถอยไป พวกฉันจะนั่งนี่ "

  คำพูดของมาคาวาดะทำให้สีหน้าคิราริเริ่มเย็นลาขึ้นอีก

      " ไม่ได้ยินรึไงคุณโซโยคุจะนั่งนี่ ถ้าไม่ได้นั่งนี่คุณโซโยคุจะบอกพ่อของคุณแล้วคุณพ่อของคุณโซโยคุก็จะบอกผอ.ที่นี่ให้ไล่พวกแกออก! "

   ทุกคนต่างเงียบและมองไปทางคิราริ 

      " นี่ถอยไป!!! " 

  คำพูดสุดท้ายของมาคาวาดะทำให้คิราริลุกขึ้นจากโต๊ะและด้วยสีหน้าที่เย็นชาและแววตาอันโหดเหี้ยมแฝงไปด้วยความเย็นชาทำให้ซาราสกลัวอย่างมากและเพื่อนๆของคิราริเริ่มมีสีหน้าสงสารเจ้าพวกที่มาหาเรื่อง

      " โซโยคุ ประธานบริษัทยักใหญ์ แต่เบื้องหลังยุ่งเกี่ยวกับตลาดมืด บ้านเป็นทรงญี่ปุ่น และบ้านยังเป็นมาเฟียมีสมาลิกทั้งหมด2,300คน มีลูกทั้งหมด2คน ผู้ชายทั้งครู่ภรรยาเสียเมื่อปีก่อน ธุริกิจช่วงนี้ไม่ค่อยดี มีอัตราขาดทุนถึง80% เล่นหุ้นแต่ก็ต้องเสียเงินไปกับหุ้นทุกที "

  คิราริได้พูดข้อมูลเกี่ยวกับบ้านโซโยคุ ซึ่งเป็นบริษัทที่คิราริเคยแฮ็กข้อมูลไป การรักษาความปลอดภัยของบ้านสำหรับทุกคนถือว่สแฮ็กยากที่สุดแต่ถูกคิราริใช้ในการทดลองฝีมือ

         " ก...แกรู้ได้ไง "

         " เมื่อ3เดือนก่อนบริษัทบ้านนายถูกแฮ็กข้อมูลใช่ไหม คนแฮ็กก็คือฉัน ก็คิดว่าจะแฮ็กยากกว่านี้นะที่ไหนได้ก็ง่ายเหมือนปอกกล้วย "

   คำพูดของคิราริทำให้คาราสยิ้มแฉ่มและยิ่งอยากชนะเข้าไปเรื่อยแต่ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งถูกแรงกดกันจากคิราริทำให้เครียดมากขึ้น

         " นอย! แก ฉันจะสั่งสอนแก "

  พอพูดจบมาคาวาดะก็วิ่งเข้ามาจะต่อยคิราริแต่คิราริกลับไม่หลบแต่ใช่เพียงแค่ฝ่ามือผลักมาคาวาดะออกและมาคาวาดะก็ล้มด้วยฝ่ามือเดียว

        " แค่ฝ่ามือเดียวยังรับไม่ได้ แสดงว่านายมันก็ไม่ได้เก่งอะไรสินะ จำไว้ด้วยถ้ามารบกวนฉันอีก นายจะเจ็บตัวกว่านี้ "

  แรงกดดันทางสายตาภองคิราริทำให้พวกลูกน้องวิ่งหนีกันและตัวหัวหน้ามันก็เหมือนจะโทรฟ้องพ่อ 

      โทรฟ้องพ่อหรอ ก็เอาสิจำนวนคนเยอะแค่ไหนฉันก็ไม่แพ้!

       " องค์หญิงน่ากลัว "

       " นี่คาราส มันก็ปกติฉันไม่ใช่หรอ วันนี้ฉันโดดนะ "

  พูดจบคิราริก็โดดไปห้องผอ.ไม่ได้ไปทำไรหรอก ไปเล่นโน๊ตบุ๊คผอ.

        " นี่โดดเรีนมันจะดีหรอ "

        " ทำไมพึ่งมาถามตอนนี้ "

        " ป่าวหรอก "

  หผ่านไป3ชั่วโมงออดเลิกเรียนก็ดังขึ้น คินราริได้ออกจากห้องผอ.มุ่งไปยัฃคฤหาสอันใหญ่โต

        " ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณหนู "

  เสียงของพ่อบ้านดัฃขงขึ้น 

        " คุณหนูครับม ของว่างวันนี้เป็นพึดดิ้งครับ ส่วนเครื่องดื่มจะรับอะไรดีครับ "

  พ่อบ้านถามคิราริที่กำลังเดินเข้าคฤหาสด้วยสีหน้าเย็นชาตามปกติ

        " ขอเป็นกาแฟดำลค่ะ " 

  พูดจบคิราริจึงไปอาบนำ้แล้วลงมาทานของว่าฃพอทานเสร็จก็นั่งหน้าคอมเหมือนทุกทีคานี้แฮ็กข้อมูลโรงเรียนพี่ลายตัวเอง ไม่สิแฮ็กข้อมูลพี่ตัวเอง ระหว่างที่คิด คิราริได้หาข้อมูลของพี่ตัวเองและแฮ็กเข้าไปในข้อมูลตัวเอง หลังจากนั้นก็ลองสร้างโปรแกรมสำหรับนิยาย

        ติ๊ดดด ติ๊ดดด เสียงโทรศัพท์คิราริ

    ติ๊ด!

  (ฮัลโหลยัยตัวแสบ แกแฮ็กข้อมูลโรงเรียนอีกแล้วใช่ไหม )

  ใช่ ตรวจสอบดูว่าโรงเรียนได้ปรับตามมาตรฐานคิราริยัง

   ( เหอะ มาตรฐานของแกหรอ แกฉลาดเว่อร์ๆแล้วใครมันจะฉลาดเทียบเท่าแกวะ พอดีถ้าให้พวกฉันคิดมาตรฐานของแก สมองระเบิดตามคิดไม่ออก )

  อ่อนหัด

  (แกมันฉลาดเกินไป!! วันหลังห้ามแฮ็กข้อมูลโรงเรียนนะจำไว้!!)

  งั้นแฮ็กของ....

  (หยุดเลยๆ ไม่ต้องแฮ็กอะไรทั้งนั้น )

  ได้ถ้าพี่ใล้ให้แฮ็กอะไรก็จะไม่ทำตามจำไว้ด้วย! ระบบโรงเรียนพี่มันอ่อนหัด!!! 

  (คิราริพี่ขอโทษ)

  เหอะ ไปหาแฮ็กเกอร์เอาเอง

  (ไม่น้าา น้องจ๋าฟังพี่สิ )

  งั้นก็เปฃี่ยนระบบไหมให้มันแฮ็กยากกว่านี้ ใช้ซีอาร์ช่วย แค่นี้เข้าใจนะ!

   ติ๊ด

       "โอย ปวดหัว " ทำไมกันนะ เฮ้อ~เหนื่อยล้าจริงๆ