I love ..รักยัยฝาแฝดจอมเก่ง

     ฉันกำลังเดินไปที่คอนโดของพี่สาวซึ่งมีหน้าตาที่สวยแบบโหดๆผมสีแดงและยาวสวยดวงตาสีแดงเพลิงและหุ่นที่งดงามแต่พอนึกถึงพี่ฉันกับรู้สึกว่าจะเกิดลางร้ายและได้รู้สึกถึงจะมีอะไรตกลงมาพอฉันมองไปก็พบว่า "ค..คิราริน" ฉันวิ่งเข้าไปรับพี่สาวของตนอย่างไวและเมื่อมองขึ้นไปก็พบว่ามีคนอยู่ข้างบนดาดฟ้า แต่ฉันไม่ทำไรจึงโทรหาตำรวจ และตำรวจก็มาภายใน30นาที

     "ไม่ทราบว่าพี่สาวของหนูตกมากจากชั้นไหน ทราบไหม"

ฉันตอบไปด้วยสีหน้าที่ดูเจ็บและแค้นใจเลยตอบไปว่า "ดาดฟ้าคอนโดค่ะ หลังจากที่ฉันรับพี่สาวแล้วเค้าคนนั้นก็มองลงมาแต่แสงมันส่องตาหนุ หนุก็เลยไม่ทราบว่าเป็นใรรแต่เป็นผู้ชายที่หล่ออายุประมาณ26ปีค่ะ"

     "ครับ นี่คือของที่อยู่บนดาดฟ้าอาจเป็นของพี่สาวหนูนะ"พอพูดจบคุณสารวัตรก็ยื่นจี้ห้อยคอให้มันเป็นรูปตัวT กับ M 

ฉันรับจี้นั้นมาแล้วมองจึงรู้ทันทีว่าไม่ใช่ของคิราริน "ไม่ใช่ของคิรารินค่ะ คิรารินไม่สนใจของพวกนี้เลยเรื่องนี้หนุขอช่วยตาสืบได้ไหมคะ"

     "ได้สิ ถ้าไม่เพราะว่าคิราริเคยช่วยและแสดงให้เห็นถึงตวามแข็งแกร่งฉันจะไม่อนุญาติเลยนะ แล้วถ้าได้ข่าวอะไรก็บอกฉันด้วยละ"

    "ค่ะ" ฉันตอบรับคุณสารวัตรอย่างไวแต่ก็นึกในใจนะว่า ถ้าตามเจอคนร้ายฉันจะส่งเขาไปยมบาลไหมแต่ก็คงไม่ถึงมั้งคิรารินก็แค่ขวัญเสีย 

   "อ่อ คิราริจังแล้วแผนเธอละมียัง"

  ฉันสดุ้งเมื่อคุณสารวัตรถามฉัน ฉันเลยตอบกลับและอธิบายว่าจะทำยังไง "มีแล้วค่ะ คิราริจะปลอมเป็นคิรารินแล้วเข้าไปสืบในโรงเรียนคิราริน คิรารินไม่น่าจะพาใครมาคอนโดนอกจากเพื่อนๆค่ะ"

    " อ่อ งั้นทางเราไปก่อนนะพยายามเข้าละและก็อย่าทำอะไรรุนแรงจนคุณพ่อของเธอต้องออกมานะ"

  ฉันถูกดัดทางไปหมดโดยคำพูดของคุณสารวัตร 'อย่าทำอะไรรุนแรง' ฉันคิดว่าฉันคงต้องสงบสติอารมณ์ของตนเองแล้วตอบกลับ " คร่าาาา " เป็นการตอบที่ประชด

   หลังตาจากนี้2อาทิตย์ฉันได้หยุดเรียนและหาข้อมูลเกี่ยวกับทุกคนในโรงเรียนของคิรารินและในที่สุดก็วันนี้

     "คิรารินไม่มาอีกแล้วหรอ" เสียงอาจาร์ยทาบาตะ

    " ไม่มาอ่ะดีแล้วคร้าบอาจาร์ย โหดแบบนั้นผมไม่กล้าเสียงดัง"

  ฉันได้ตัดสินใจเปิดประตูห้องเรียนแล้วพูดแบบเรียบๆว "โทษทีนะที่โหดหน่ะ ขอโทษที่มาสายค่ะ" พูดจบประโยคสั้นๆฉันก็ไปนั่งที่

     "ทำไมไม่มาตั้ง2อาทิตย์ละคิราริน"อาจาร์ยถาม

     "ไไมธุระ จบไหม" คำตอบที่แสนเย็นชาของฉันทำเอาเพื่อนทั้งห้องหันมามอง

     " งั้นหรอ งั้นก็เริ่มขานชื่อเลยละนะนักเรียน " 

             เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเพื่อบอกถึงพักเที่ยงแต่โรง

      "คิราริน ทำไมเธอดูเย็นชากว่าปกติละคะ " นากิโยะถาม

  ฉันมองเพื่อนๆที่มาล้อมหน้าโต๊ะฉันแล้วตอบกลับด้วยนำ้เสียงเบื่อโลก " ธุระ "

      "งั้นหรอ" คาตะตอบได้กวนฉันมาก

     "เอ่อคือ....วันนี้เรียนครึ่งวันใช่ไหมแล้วตอนนี้กลับได้รึยััง "ฉันถามได้ดีมาก...มากจนเพื่อนคิดว่าฉันนความจำสั้นแต่อันที่จริงก็ใช่นะฉันจะจำเฉพาะเรื่องที่อยากจำเรื่องไหนไม่สนมันจะไม่เข้าหูฉัน

     "นี่เธอรีบไปไหน วันนี้ต้องไปซื้อของเพื่อเตรียมไปทัศนศึกษาที่ออนเซ็นนะลืมไปแล้วรึไงกันย่ะ "

  สักพักฉันเริ่มหงุดหงิดกับเพื่อนคิรารินคนนี้แล้วสิแต่ทำไงได้ เฮ้อ~