เมื่อเธอทำให้ฉันต้องร้าย

แก้วๆๆยยๆๆๆๆ  เสียงแม่ทูลหัวของฉันเองจ้าเียวนี้มีแต่คนปลุกเเ่เช้าไม่เป็นอันกินอันนอนเลยยย

แก้ว:จ๋าแม่

แม่:มีคนมาหาจ้า ลงมาหน่อยเค้ารออยู่เร้วน้ะเเก้วเอ้ยย

แก้ว:จ้าแม่

หลังจากนั้นฉันก้อลงมาเจออีพี่โทโมะนั่งอยู่

แก้ว:พี่โทโมะมากับยัยเฟย์หรอค่ะแล้วยัยเฟย์ไปไหน

โทโมะ:ป่าวพี่มาคนเดียวอ่ะ

แก้ว:แล้วพี่มาได้ไงค่ะ 

โทโมะ:เฟย์มาส่งอ่ะ พี่ชวนมันไปเที่ยวมันบอกมีนัดแล้วเลยมาส่งพี่มาหาแก้วอ่ะบอกจะให้เเก้วพาพี่เที่ยวอ่ะ

แก้ว:หือออออ ??จริงหรอค่ะ

โทโมะ:แก้วจะลองโทถามเฟย์มันก้ได้น้ะ

แก้ว:ไม่เป็นไรค่ะ   งั้นแก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนน้ะค่ะ

โทโมะ:ค่ะ

ฉันรีบวิ่งข้นมาบนห้องแล้วรีบกดโทหายัยเฟย์ทันทีเลยค่ะ

ยัยเฟย์รับโทสับ

แก้ว:เฟย์แกมาส่งพี่ชายแกให้ฉันพาไปเที่ยวหรออ

เฟย์:ป่าวนิ  ทไมหรอ

แก้ว:ก้พี่แกมาหาฉันที่บ้านบอกว่าแกให้ฉันพาเค้าไปเที่ยวน้ะสิ

เฟย์:แสบจริงๆเลยพี่ฉันนิ เห้ออออ แล้วแกว่างมั้ย

แก้ว:ว่างทำไมหรอ

เฟย์:ฝากๆพี่ชายฉันด้วยล่ะกันตอนนี้ฉันไม่ว่าง

แก้ว:ไม่ได้น้ะเฟย์

ตู๊ดๆๆๆๆๆ นางเพื่อนตัวดีกดสายไปซะล่ะเห้ออออออ

ฉันต้องพาพี่ชายมันไปเที่ยวส้ะด้วยยยจะอดใจไหวมั้ยน้าาาาา

มีความตกหลุมรักก><

ฉันใส่เสื้อผ้าตัวโปรดลงมาเปนเสื้อกล้ามมีระบายข้างสีฟ้าเหลืองพาลเทลแนวฟรุ้งฟริ้งเช่นเคยจ้าาา

โทโมะ:น้องแก้วค่ะทำไมนานจังง่าาา

แก้ว:ไม่นานนิค่ะ

โทโมะ:โห่ววววัวว  ทำหัวใจพี่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยยย  คิดถึงจะแย่!!

มาถึงก้อหยอดเลยน้ะรู้หรือป่าวฉันหวั่นไหวเห้อออออ

แก้ว:ไปได้รึยังค่ะ

โทโมะ:ค่ะๆๆ

เรากับพี่โทโมะก้อขี่รถมาถึงสวนสนุก 

ณ.สวนสนุก

โทโมะ:น้องแก้วชอบเล่นของเล่นแบบไหนค่ะ

แก้ว:ชอบเล่นพวกหวาดเสียวง่ะ

โทโมะ:งั้นพี่ว่าเราไปเดินเล่นก่อนน่ะค่ะ

แก้ว:ก้ได้ค่ะ 

เมื่อถึง ทอร์นาโด !!

แก้ว:พี่โทโมะค่ะเล่นนี้กันมั้ยยย

โทโมะ:จะดีหรอแก้วมันน่ากัวน้ะ(แอบกลืนน้ำลายเล้ยยย)

แก้ว:เถอะน้ะค่ะน้ะๆๆๆๆ

สุดท้ายพี่โทโมะก้ต้องตามใจเราแต่ดูสีหน้าพี่เขาไม่สู้ดีเท่าไรนักเหมือนพี่เค้าจะกลัว(กลัวมากเล้ยคาบบ:โทโมะ) 

เราและพี่โทโมะนอยู่บนทอร์นาโดเรียร้อยแล้วววว

เอิ่มมมมมมการเคลื่อนไหวแบบหน้าสนุกกจากกลายเป็นแรงและสูงสุดขั่ววว

เรากรี้ดออกมาคือมันสนุกมากเลยยน้ะ

แต่พอหันไปมมองพี่โทโมะคือพี่เขาหลับค่ะ !กลัวจนหลับหรือสลบกันแน่ว่ะ

พอลงมาพี่ๆพนักงานเขามาช่วยพาพี่โทโมะไปห้องพยาบาล

แก้ว:พี่ค่ะเขาเป็นอะไรค่ะ

พี่พนักงาน:ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะเขาคงกลัวมากถึงต้องสลบ

แก้ว:อ่อค่ะขอบคุนค่ะ

พอตื่นมาพี่โทโมะก้เอาแต่อ้วกกกก

แก้ว:กลับบ้านกันมั้ยค่ะ

โทโมะ:น้องแก้วอยากเล่นอีกมั้ยค่ะ (จะตายอยู่แล้วยังจะมาทำเป็นวีรบุรุษอีกกกก:แก้ว)

แก้ว:กลับเถอะค่ะพี่ไม่ไหวแล้วว

โทโมะ:ค่ะตามใจน้องแก้วเลยยย

พี่โทโมะก้ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษจะขับรถทั้งที่สภาพตัวเองไม่ไหวเห้ออเหนื่อยใจกับคนหล่ออ

สุดท้ายเราก้อเปนคนขับรถกลับมาส่งเขาที่บ้านน