(NC) CHANSOO MIROTIC : ชานซูมิโรติก

    

8

-เพราะความรักหมายถึงคำว่าเปราะบาง คนๆหนึ่งจึงไม่ควรปกปิดและอีกคนก็ไม่ควรที่จะคิดไปเอง-

 

 

 

 

 

 

ปลายนิ้วโป้งเท้าของคนตัวเล็กค่อยๆสัมผัสลงบนหน้าท้องแกร่งของอีกฝ่าย ก่อนที่มันจะค่อยๆขยับลากไล้ลงมาหยุดตรงต้นขาด้านในและหมุนวนไปมาเพื่อกลั่นแกล้งอยู่แบบนั้นจนคนตัวสูงเผลออ้าปากครางเสียงทุ้มกระเส่าเพราะความหวาดเสียวที่แล่นพล่านจากการกระทำยั่วเย้าของเขา นิ้วโป้งดื้อๆซนอยู่ตรงจุดนั้นได้สักพักก่อนจะลากเลื่อนลงตามขาเพื่อใช้ซอกระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้คีบเอาไรขนตรงหน้าแข้งร่างสูงแล้วดึงเบาๆ แน่นอนว่าการกระทำเช่นนี้สามารถสร้างความสยิวให้กับชานยอลได้เป็นอย่างดี มันเป็นวิธีกระตุ้นต่อมกามของเขาได้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อทีเดียว

 

ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันพลางหลับตาสกัดกั้นความเสียวซ่านที่ตีรื้นขึ้นมาซะจนร่างกายสั่นพร่า ให้ตายสิ…ปาร์คชานยอลคิดว่าเรื่องเซ็กส์เขาไม่เคยแพ้ใคร...แต่ทำไมเขาจำต้องยอมให้อีกฝ่ายยั่วยวนตนเองด้วยนิ้วโป้งและซอกนิ้วเท้าแบบนั้นด้วยล่ะ ให้ตายสิ! คุณหมอตัวเล็กจะรู้หรือไม่ว่าถ้าหากยังไม่ยอมหยุดเสียตั้งแต่วินาทีนี้มันอาจจะส่งผลให้เขาทั้งสองคนต้องอดหลับอดนอนด้วยกันไปทั้งคืนแน่ๆ

คิดได้ดังนั้นก็พยายามอดทนขบริมฝีปากล่างของตนเอาไว้แน่น มือหนาที่ไม่ยอมเชื่อฟังเจ้าตัวสักเท่าไหร่มันค่อยๆเลื่อนไปแตะบนต้นขาขาวของอีกฝ่ายทั้งที่สมองสั่งห้ามว่าอย่าทำ ... อย่าทำ ...และอย่าทำ! แต่ถึงสมองจะสั่งการเช่นไรก็ตาม สัญชาตญานความเป็นชายต่างหากที่มาเหนือกว่า มันปลุกปั่นและรบเร้าตีรวนความรับผิดชอบชั่วดีของร่างสูงในทันทีที่มือกร้านของตนแตะสัมผัสกายนิ่มเข้าให้ เรียวตาคมหลับลงพลางสูดปากเมื่อจินตนาการไปจนถึงฉากอย่างว่าบนเตียงหลังนี้ของเขาและคุณหมอคยอง มือหนาลูบไปมาบนต้นขานั้นอย่างห้ามเสียไม่ได้ ถ้าคิดจะมาออดอ้อนเขาแบบนี้ก็อย่ามาร้องขอให้ปาร์คชานยอลหยุดทีหลังแล้วกัน

คิดได้แบบนั้นสติและความยับยั้งชั่งใจของร่างสูงกลับขาดผึง วงแขนแกร่งเกี่ยวกระหวัดข้อพับขาฝั่งเดียวกันกับเท้าดื้อๆของคุณหมอขึ้นมาเกาะเกี่ยวสะโพกตนเองอยู่ใต้ผ้าห่ม ดวงตาสบกันอย่างรู้ความหมายโดยไม่ต้องปริปากอธิบายใดๆให้มากความ ไม่นานรอยยิ้มกริ่มของคนตัวสูงก็ถูกทาบทับด้วยริมฝีปากเล็กอย่างน่าหฤหรรษ์

“คุณคงรู้ผลอยู่แล้ว หากยังคิดยั่วผมอยู่แบบนี้”  แววตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ดุจดั่งเสือชีต้าร์เจ้าถิ่น  เตียงที่คอนโดของเขาหลังนี้คือสถานที่ปรนเปรอกามระหว่างเขากับคุณหมอคยองในค่ำคืนนี้ไม่ผิดแน่ๆ

“ผมไม่รู้ครับ ผมยังอ่อนเยาว์และแสนไร้เดียงสา”  คำพูดที่หลุดออกมาจากปากและแววตาคล้ายเด็กแปดขวบแสนใสซื่อของคนตัวเล็ก ทำให้ปาร์คชานยอลย้อนนึกถึงคำว่า ‘ลองดี’

 

...เดี๋ยวได้ลองแน่ๆ แล้วอย่ากระอักน้ำรักตายเสียก่อนล่ะ

“คุณคิดว่าไงล่ะ ถ้าผมจะทำให้คุณดูเป็นคนไม่ไร้เดียงสาอีกต่อไป”
ร่างสูงเอ่ยถามน้ำเสียงทุ้มพร่า มือหนาอีกข้างยกขึ้นมาลูบไล้ต้นขาขาวๆของอีกฝ่ายที่มันกำลังเกี่ยวเอวเขาเอาไว้ซะแน่น

 

“คืนนี้มันจะตื่นเต้นใช่ไหมครับคุณชานยอล”  คนตัวเล็กถามพลางยกยิ้มมุมปากเสมือนกำลังจะได้ของเล่นที่ถูกอกถูกใจ ก็วางแผนเอาไว้แล้วและวันนี้ก็เป็นไปตามแผนเสียด้วย คุณชานยอลน่ะขี้ใจอ่อนแต่กับเขานั่นแหละ

“ครับ…มันจะตื่นเต้นและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน”  เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่าปะปนกับความต้องการ ก่อนจะขยับพลิกตัวเองขึ้นคร่อมร่างเล็กๆนั่นด้วยท่าทีหื่นกระหาย

ริมฝีปากหนาฉกฉวยบดจูบกลีบปากเล็กอย่างบ้าคลั่ง คยองซูเหมือนจะรู้ทันเสือร้ายอย่างปาร์คชานยอลไปเสียทุกอย่าง มือเล็กๆนั้นเอื้อมถกชายเสื้อกล้ามร่างสูงขึ้นอย่างรู้งาน ชานยอลยอมผละจูบยืดตัวให้อีกฝ่ายถอดเสื้อเขาไปกองไว้ข้างๆเตียง ก่อนที่ลิ้นสากจะแลบเลียริมฝีปากเล็กพร้อมกับใช้มือเอื้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้คนตัวเล็กทีละเม็ดไปด้วย แต่เหมือนมันจะขัดใจเขาเป็นบ้า กระดุมเหล่านี้กลับดูปลดยากซะยิ่งกว่าที่คิด แววตาหงุดหงิดของพ่อเสือหนุ่มชัดเจนคนตัวเล็กที่สังเกตเห็นถึงกับรีบผละริมฝีปากออกมาจากลิ้นของอีกฝ่าย

 

“ถ้าปลดทีละเม็ดมันยากไม่ทันใจ ผมอนุญาตให้คุณชานยอลกระชากมันได้เลยครับ”  

ปาร์คชานยอลชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะเผยยิ้มร้ายแพรวพราว เรี่ยวแรงที่มีในร่างกายถูกส่งไปยังมือหนา ก่อนที่เขาจะลงมือกระชากเสื้อเชิ้ตนั่นจริงๆ

แคว้ก!

 

กระดุมสีขาวใสกระจัดกระจายตกลงบนพื้นบ้าง บนเตียงบ้าง แต่ชานยอลไม่มีเวลาที่จะมาสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ เขาซุกหน้าลงบนต้นคอของคนตัวเล็กพร้อมกับกัดแรงๆจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง มือหนาไล้ลูบบนผิวขาวนุ่มนิ่ม กลิ่นหอมน้ำนมคือสิ่งที่การันตีได้ว่าคนตรงหน้าของเขาคือคุณคยองจริงๆ

แคว้ก! ฟุ่บ!

ร่างสูงกระชากเสื้อของคนตัวเล็กอีกคราทั้งที่ใบหน้ายังฝังอยู่บนซอกคอขาว ก่อนที่เขาจะรวบตัวโดยใช้สองแขนประคองแผ่นหลังเล็กแคบของอีกฝ่ายขึ้นมานั่ง เพื่อถอดเสื้อบ้าๆนั่นโยนทิ้งลงบนพื้น

 

“คุณมันใจร้อน”  คนตัวเล็กว่าพลางยกยิ้ม ร่างสูงผละใบหน้าจากซอกคออีกฝ่ายเพื่อจ้องมองใบหน้ากลมหวานนั่นด้วยสายตาอันหวานหยาดเยิ้ม

 

“ผมใจร้อนแค่กับคุณคยองครับ”  กล่าวก่อนจะก้มกัดริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กแรงๆหนึ่งทีแล้วดึงนิดหน่อย ดวงตากลมมองภาพตรงหน้าที่ใกล้ยังกับภาพระดับสี่ดี เขามองเห็นด้วยซ้ำว่าริมฝีปากของตนกำลังถูกชานยอลคาบดึงหยอกเย้าอยู่แบบนั้น

 

“ใจร้ายจังนะครับ ใจร้อนแค่กับผม แต่ใจเย็นกับคนอื่น” เอ่ยออกมาหลังจากอีกฝ่ายปลดปล่อยกลีบปากรูปหัวใจเป็นอิสรภาพ

 

“ถ้าไม่อยากให้ผมใจร้อนด้วย คุณก็อย่ายั่วเย้าผมสิครับ”

 

ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็เลื่อนประทับลงบนบ่าเล็กแคบเปล่าเปลือยนั่น ก่อนจะเลื่อนลงมาบนแผ่นอกเจ้าเนื้อและไล้เบาๆมาจนถึงหน้าท้องขาวๆนั้น ฟันขาวๆของเขาขบเม้มจุดนั้นแรงๆจนเกิดรอยแดงตามด้วยการถากฟันขาวๆครูดกับผิวนุ่มนิ่มบริเวณนั้นไปมา เจ้าของร่างเล็กเชิดหน้าเพราะความซ่านเสียวที่ได้รับ

 

ชานยอลลงลิ้นไล้วนไปมารอบๆสะดือ ก่อนจะแหย่ลงไปเดาะเล่นในแอ่งนั้นเพื่อหยอกล้อ จากนั้นมือหนาเอื้อมจับขอบกางเกงในสีหวาน  ก่อนจะค่อยๆขยับเลื่อนลงไปเรื่อยๆด้วยการใช้ปลายนิ้วก้อยเกี่ยวอย่างชำนาญ

เลื่อนลงพร้อมๆกับลากลิ้นไล้ตามลงไปจนสุดปลายเท้า ก่อนจะวางมันลงบนผืนเตียงโดยไม่ได้มองเพราะกำลังใช้ลิ้นลากไปมาตรงหลังเท้าและซอกนิ้วของคนตัวเล็กตามด้วยดูดกลืนนิ้วโป้งเท้าของอีกฝ่ายเพื่อสร้างความสยิวกระสัน  ก่อนบดจูบกลับมายังโคนขาขาวๆนั่นแล้วซุกหน้าลงกลางหว่างขาเพื่อเลียแกนกายสีชมพูหวานด้วยความช่ำชอง

 

แน่นอนว่าคนตัวเล็กเจ็บนิดหน่อยที่ร่างสูงดื้อดึงกระทำแรงๆกับส่วนนั้น แต่มันดีตรงที่ยิ่งอีกฝ่ายกระทำแรงๆ คยองซูยิ่งชอบพอมันแม้จะเจ็บเสียวซ่านจนร่างกายตนเองแทบจะแตกแยกเป็นเสี่ยงๆเท่าไหร่ก็ตามแต่

 

“ยื่นหมอนให้ผมหน่อยครับคุณหมอคยอง”  ปาร์คชานยอลเลื่อนตัวขึ้นมาเอ่ยน้ำเสียงนุ่มทุ้มข้างๆใบหูเล็กพร้อมกับบรรจงจูบตามกรอบใบหูอย่างแผ่วเบาราวขนนกที่ปลิวอยู่บนอากาศ มันดูนุ่มนวลหากแต่สำหรับคนตัวเล็กที่อยู่ใต้อาณัติของปาร์คชานยอลกลับรู้สึกหวือหวาและร้อนแรงไม่เบาเลยทีเดียว

 

    มือเล็กคว้าสะเปะสะปะตรงเหนือศรีษะจนหยิบได้หมอนมาใบหนึ่ง ก่อนที่ชานยอลจะรับหมอนใบนั้นไปรองแผ่นหลังของคนตัวเล็กให้เพื่อลดอาการปวดหลัง เห็นทีคืนนี้ร่างสูงคงต้องโถมหนักๆ ใส่เข้าไปแรงๆ และคงไม่ยั้งมือเหมือนครั้งก่อนๆอีกต่อไปแล้ว

 

“คุณมีคอนดอมไหมครับ”  เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มพร่า ใบหน้าคมเข้มจับจ้องอีกฝ่ายที่นอนแอ่นหรารอเขาเสิร์ฟลิ้นร้อนๆลงบนร่างกาย ยิ่งมีหมอนรองช่วงเอวด้านหลังแบบนี้ด้วยแล้ว ซี่โครงที่เป็นจุดอ่อนไหวของคยองซูยิ่งโดดเด่นจนเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นไปอีก และแน่นอนว่าชานยอลคงไม่ละเว้นจุดตายจุดนี้ของอีกฝ่ายแน่ๆ

 

“เห็นผมชอบมีอะไรกับใครเหรอครับถึงได้ถาม”  คยองซูเอ่ยน้ำเสียงทุ้มหวานพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ มือเล็กยกขึ้นลูบกลุ่มผมสีดำเข้มด้วยความรู้สึกหลากหลาย ยามที่ริมฝีปากหนานั่นยกยิ้ม คยองซูรู้สึกว่าเขาอยากจะโดนมันบรรจงลงบนส่วนอ่อนไหวของตนเองเร็วๆ

 

“ให้ตาย ผมไม่ได้ว่าคุณนะครับ”  ว่าแล้วก็โน้มศรีษะฟัดยอดอกคนตัวเล็กต่อ เขาครอบครองมันด้วยลิ้นร้อนและโพรงปากไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงครางหวานของอีกฝ่าย มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมหนาแน่นมือ ความรู้สึกเสียวแปล๊บปล๊าบตรงจุดที่โดนสัมผัสทำให้ร่างเล็กต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างติดๆขัดๆ

 

“อ๊ะ..คุณชานยอล..ห๊ะ”  คยองซูกระตุกเร่าๆเมื่อฟันคมนั่นบดกัดตุ่มไตของตนอย่างจาบจ้วง ทั้งยังคาบดึงแรงๆจนร่างเล็กรู้สึกปวดไปทั่วทั้งช่วงอก แถมชานยอลยังลากไล้ปลายลิ้นตามแนวซี่โครงตรงจุดอ่อนของเขาอย่างจาบจ้วงนั่นก็อีก พระเจ้า! ปาร์คชานยอลกำลังทำเขาคลั่งตายบนผืนเตียงนี่

 

จุ๊บ!

ร่างสูงไล่บดจูบแผ่นอกขาวลามไปจนถึงต้นคอ ลมหายใจอุ่นร้อนของเขากระทบผิวหนังส่วนนั้นซ้ำๆแถมยังฝังคมเขี้ยวจนขึ้นสีแดงกุหลาบจนพอใจ

“หันหลังครับคุณหมอ”  ปาร์คชานยอลเอ่ยเสียงเบาแต่คนที่ได้ยินกลับหันหลังโก่งโค้งรออีกฝ่ายอย่างไม่ต้องบอกกล่าวอีกเป็นครั้งที่สอง ร่างสูงเลื่อนตัวคุกเข่าตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็ก ก่อนจะยกนิ้วชี้มือขวาขึ้นมาชะโลมน้ำลายในปากของตนแล้วค่อยๆทิ่มแทงเข้าไปในช่องทางสีชมพูหวาน

“ห๊ะ! ..อึ่ก”  คยองซูเบ้หน้าเพราะความซ่านเสียวที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในตัว เขาห่างเหินเรื่องแบบนี้มานานนับห้าเดือน คงไม่แปลกที่จะรู้สึกเจ็บจนร้าวกระดูก ขนาดแค่นิ้วมือคยองซูยังรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่จนภายในของเขาคับแน่นไปหมด แล้วหากเป็นส่วนนั้นของปาร์คชานยอลล่ะ เขาจะไม่ตายระหว่างที่โดนแกนกายขนาดใหญ่สมชายนั่นกระแทกกระทั้นใช่ไหม? แค่คิดก็รู้สึกวูบวาบในใจขึ้นมาเสียทุกที ให้ตายสิคยองซูเป็นคุณหมอที่หื่นกามพอตัว

 

“อืมม..”  ริมฝีปากหนาคำรามอื้ออึงในลำคอประกอบกับเรียวนิ้วที่เข้าๆออกๆภายในช่องทางแน่นหนานั่น มันกำลังดูดกลืนนิ้วของเขาเข้าไปเสมือนการดูดกลืนเส้นสปาเกตตี้ยาวๆทั้งเส้น เขารับรู้ได้ในทันทีว่าเส้นทางนี้มันช่างคับแคบ หากเขาคิดจะเสือกไสแกนกายเข้าไปแบบไม่เบิกทางใดๆแล้วล่ะก็ คาดว่าทั้งเขาและคุณคยองคงต้องเจ็บปวดเจียนตายกันทั้งสองฝ่ายเป็นแน่แท้ ดังนั้นชานยอลจึงคิดที่จะค่อยๆเบิกทางเสียก่อนเป็นอันดับแรก

 

“อืม..”  คนตัวเล็กร้องครางพลางก้มหน้ามองหมอนใบสีขาวที่ตนเคยใช้รองเอวเมื่อสักครู่ และจู่ๆความคิดบางอย่างกลับแวบเข้ามาในสมองฉับพลัน ...บางทีคยองซูคิดว่าคงจะไม่ได้ใช้มันแล้วต่อจากนี้

 

นิ้วเรียวของปาร์คชานยอลชอนไชภายในร่างกายของร่างบางไม่หยุดหย่อน ทั้งยังชักเข้าชักออกจนเขารู้สึกปวดท้องเป็นพักๆ ความรู้สึกวูบวาบเจ็บปวดไม่นานนักถูกทดแทนด้วยความซ่านเสียว ลิ้นสากลากไล้ตามแนวกระดูกสันหลังของคนตัวเล็กมาจนถึงบั้นท้ายนวลเนียนที่กำลังกระเพื่อมแรงๆเมื่อยามที่ร่างสูงเร่งจังหวะนิ้วแกร่งเข้าๆออกๆตรงช่องทางนั้นให้รัวเร็วยิ่งขึ้น

 

“อึก...อ๊ะ..แฮ่กๆ”  ลมหายใจคยองซูขาดช่วง เขารู้สึกเหมือนตกลงไปในหุบเหวเมื่อรับรู้ได้ว่าช่องทางด้านหลังโดนรุกรานมากกว่าหนึ่งนิ้วแล้วด้วยซ้ำในตอนนี้ ร่างเล็กเอื้อมมือชักแกนกายตนเองไปด้วยเมื่อปาร์คชานยอลกดปลายนิ้วลงบนจุดกระสันซ้ำๆ

 

“เจ็บไหมครับ”  ร่างสูงโน้มตัวมาด้านหน้าพลางใช้มือข้างที่ว่างยันพื้นเตียงไว้เพื่อทรงตัว ใบหน้าคมฝังลงบนหลังต้นคอของคยองซูพร้อมกับกดจูบเพื่อปลอบประโลมและหวังให้มันช่วยผ่อนคลายอีกฝ่ายให้ลืมความเจ็บปวด

 

“เจ็บครับ..อึก..นะ..นี่ขนาดแค่นิ้ว”  เจ็บขนาดนี้ยังมีอารมณ์มาพูดจาลามกใส่ชานยอลอีกเหรอ? คอยดูเถอะเขาจะกระทำย่ำยีแรงๆ จะสอดใส่แรงๆและกระแทกกระทั้นแรงๆด้วย

 

...ปาร์คชานยอลจะคอยดูว่าคนตัวเล็กจะยังปากดีอยู่อีกไหม?

 

“ครับ..นี่ขนาดแค่นิ้ว ถ้าเป็นอย่างอื่น...น้องคยองคงต้องกรีดร้องหนักกว่านี้แน่ๆครับ”  ว่าแล้วร่างสูงก็เร่งจังหวะรัวนิ้วเข้าออกไม่หยุด ร่างเล็กสั่นเทิ้มพร้อมกับกัดปากตนเองเพื่อระบายความเจ็บปวดซ่านเสียวนั่น

 

“อ๊าาา! อะ...อื้ม”  เสียงครวญครางถูกดูดกลืนไปกับริมฝีปากที่บดขยี้เข้าหา ใบหน้าเล็กถูกจับเอี้ยวเข้ามารับจูบร้อนแรงชวนคลั่ง ต้นขาของเขาสั่นพั่บๆจนต้องละมือจากแกนกายลงมายันพื้นเตียงเอาไว้เพื่อทรงตัว

 

จุ๊บ! จ๊วบ!

เสียงหยาบโลนที่เกิดจากการดูดและแลกลิ้นดังก้องไปทั่วทั้งห้อง อีกทั้งเสียงเฉอะแฉะจากช่องทางด้านหลังที่มีน้ำหวานใสไหลเยิ้มนั่นก็ด้วย มันน่าเกลียด แต่ก็เต็มไปด้วยความสุขสมของทั้งสองฝ่ายเช่นกัน

 

ปาร์คชานยอลจูบแลกลิ้นกับคนตัวเล็กจนหนำใจ ก่อนที่เขาจะยืดตัวละมือออกจากช่องทางคับแน่นนั่นมาชักแกนกายของตนเองแทน เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ปาร์คชานยอลไม่อยากทรมานตัวเองอีกต่อไป

 

“ผมไม่ได้พกมันขึ้นมาบนห้องด้วยครับ ผมไม่คิดว่าเราจะ…”

 

“สอดใส่เข้ามาเลยครับคุณชานยอล ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น”  คยองซูเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจัง นิ้วชี้เล็กป้อมสอดเข้าในปากตนเองจนชุ่มน้ำลายก่อนจะยื่นไปที่ช่องทางด้านหลังแล้ววนไปมาตรงหูรูดเพื่อยั่วยวนอีกฝ่ายให้กำเริบความใคร่

 

รชานยอลมองภาพตรงหน้าด้วยใบหน้าพริ้มพราว กระนั้นจิตใจของเขากกำลังคิดเลวทรามถึงขั้นไหนต่อไหน ว่าแล้วมือหนาก็ตะปบเข้าหาก้อนเนื้อนุ่มสองข้างให้แยกจากกัน ก่อนจะโน้มหน้าลงลิ้นตรงช่องทางที่โดดเด่นนั่นอย่างตะกรุมตะกราม

 

“อึ่ก..คุณชะ…”

 

“ชอบแบบนี้ใช่ไหมครับ”  ชานยอลผละใบหน้าพร้อมกับสูดดมไปทั่วร่อง เขารู้สึกเสพติดกลิ่นน้ำนมหอมหวานนี่เหมือนพวกโรคจิต

 

“ชะ..ชอบครับ”  คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงอึกอัก เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว ชานยอลน่ะร้ายกาจจริงๆ

 

“แบบนี้ล่ะครับ”

สวบ!

สิ้นเสียงทุ้มพร่าแต่เพียงเท่านั้น คยองซูรับรู้ได้ถึงแรงอัดกระแทกจากช่องทางอย่างจาบจ้วง นัยน์ตากลมเบิกกว้างเมื่อแกนกายใหญ่นั่นเข้ามาจนลึกสุดผนังเพียงแค่อัดกระแทกแรงๆครั้งเดียว ขาเล็กสั่นเป็นเจ้าเข้าเหมือนโดนวิญญานสิงสู่ ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มขนลุกเกรียวกราวทั่วตัว ฟันขาวกระทบกันกึกๆก่อนที่ริมฝีปากรูปหัวใจจะอ้ารับอากาศเพื่อหายใจ ให้ตายเถอะคยองซูคิดว่ามันจะไม่เป็นไรเพราะเบิกทางไปแล้ว ที่ไหนได้ส่วนนั้นของปาร์คชานยอลมันยิ่งใหญ่เสียจนเขาต้องมาคิดใหม่ว่าแม้จะเบิกทางไปอีกสามชั่วโมงก็ตาม ยังไงซะพอแกนกายนี้กระแทกเข้ามาคนตัวเล็กก็ต้องเจ็บปวดอยู่ดี

ใหญ่จริงๆ เร่าร้อนจริงๆ ปาร์คชานยอลน่ะสมคำร่ำลือจริงๆ

“ซี๊ดดด! แน่นจังครับน้องคยอง”  ชานยอลสูดปากเริดหน้ามองเพดานครางอย่างสุขสม ช่องทางนี้ช่างคับแน่นแม้ไม่ใช่ครั้งแรกของคนตัวเล็ก

 

“ยะ..อย่าเพิ่งขยับครับ”  คยองซูรีบเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มสาวเอวเข้าหาจุดกระสันของตนทันที

 

“....”

 

“ผะ..ผมขอเวลาหายใจสักครู่ มันใหญ่เกินไปแล้ว ผะ..ผมเจะ..อ๊าา! อ๊า!”  ไม่ต้องรอให้คนตัวเล็กได้พูดต่อ มือหนาทั้งสองข้างจับล็อคเข้าที่สะโพกกลมกลึงก่อนจะรัวเอวใส่จุดกระสันแบบไม่ต้องร้องขอหรืออ้อนวอนใดๆ ร่างเล็กสั่นเทิ้มตามแรงกระแทกกระทั้น สะโพกกลมมนกระเพื่อมรุนแรงเมื่อจังหวะเข้าออกของอีกฝ่ายไม่มีแววปรานีใดๆ

 

“ให้ผมรอไม่ไหวแล้วครับ”  ปาร์คชานยอลกัดฟันบอกพร้อมกับทิ่มแทงแกนกายเข้าออกรัวเร็ว คนตัวเล็กกระตุกวูบในจังหวะที่โดนกระแทกเข้าหาจุดอ่อนไหว ใบหน้าเล็กกลมเบ้หน้าเสียวซ่านปนเจ็บปวดเมื่อยามที่อีกฝ่ายบดขยี้และควงหมุนทั้งๆที่มันสุดลำ

 

“อ๊า! อ๊า!”  คยองซูกำผ้าปูที่นอนแน่นมือ ริมฝีปากอ้าค้างเมื่อโดนสอบแย็บเข้าหาถี่ๆ เขาไม่คิดว่าร่างสูงจะร้อนแรงเช่นนี้ เขาไม่คิดว่าร่างกายกำยำนั่นจะทำให้เขาทุกข์ทรมานไปพร้อมๆกับความสุขสมเพียงแค่เริ่มต้นบรรเลงเพลงรักยังไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำ

 

ร้ายกาจ! ปาร์คชานยอลคนร้ายกาจ!

 

“คุณก็รู้ว่าผมน่ะร้อนแรง”  เอ่ยบอกด้วยเสียงทุ้มกระเส่า หยาดเหงื่อเริ่มซึมตามไรผมเผยให้เห็นชัดในจังหวะที่ชานยอลเสยผมที่ปรกหน้าขึ้นแบบคูลๆ

 

“อ๊า! อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ”  ร่างเล็กส่ายหน้าไปมา ปาร์คชานยอลไม่ให้เวลาเขาได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาเสียเลย

 

“คุณบอกผมว่าคุณไร้เดียงสา ผมจะทำให้คุณรับรู้ครับว่าคนที่เขาช่ำชองขนาดผมน่ะ เขาผ่านอะไรมาบ้าง”

ว่าแล้วก็จับคนตัวเล็กพลิกหันหน้าเข้าหา ใบหน้ากลมเห่อแดงยิ่งทำให้ปีศาจร้ายอย่างปาร์คชานยอลได้ใจ เขาจับขาข้างขวาของอีกฝ่ายพาดบ่า และจับขาอีกข้างขึ้นเกี่ยวเอวตนเอง จากนั้นก็สอบสะโพกเข้าออกถี่ยิบ

 

“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!”  คยองซูหวีดร้องให้กับจังหวะที่รุนแรงนั่น ชานยอลครวญครางเสียงทุ้มเสน่ห์ดังกึกก้อง ร่างกายทั้งสองคนร้อนผ่าวเหมือนเปลวเพลิงที่ลุกโหมกระหน่ำ ค่ำคืนนี้ห้องทั้งห้องคงคุกรุ่นไปด้วยกลิ่นเปลวเพลิงที่มอดไหม้เป็นแน่

 

“อา..คุณคยอง ซี๊ดดด!”  ชานยอลยกสะโพกตัวเองขึ้นพลางใช้เข่ากดขาข้างที่เกาะเกี่ยวเอวตนเองลงกับพื้นเตียง จากนั้นก็สอบเอวเข้าต่อแบบไม่รีรอ ดวงตาคมจ้องมองช่องทางสีหวานที่กำลังดูดกลืนแกนกายของเขาเข้าออกนั่นอย่างตื่นเต้น หัวใจของเขาเต้นระรัว มือหนาคว้ามือเล็กขึ้นมากดจูบหลังมือก่อนจะนำมันไปกอบกุมแกนกายของคนตัวเล็กเองเพื่อขยับขึ้นลงเป็นการช่วยเหลือ

 

“แฮ่กๆ”  คยองซูทนไหม่ไหวหรอก อีกไม่นานเขาคงต้องปลดปล่อยออกมาแน่ๆ

 

“ปล่อยครับ อย่าเก็บไว้”  ร่างสูงเอ่ยเสียงทุ้ม หยาดเหงื่อบนใบหน้าและร่างกายของเขาไหลหยดลงบนร่างกายคนตัวเล็กซ้ำแล้วซ้ำเล่า คยองซูกัดปากตนเองพร้อมกับรูดรั้งแกนกายไปด้วย “อย่างนั้นแหละครับ”

 

“อื้ออ..อ๊าา!!”  ทั้งช่องทางด้านหลังที่เสียดสีรุนแรงและแกนกายด้านหน้าที่ถูกกอบกุมด้วยฝ่ามือร้อนอย่างเป็นจังหวะไปพร้อมๆกัน ทำให้คนตัวเล็กกระตุกปลดปล่อยใส่หน้าท้องแกร่งที่ขึ้นเส้นเลือดชัดเจนของอีกฝ่าย คยองซูหอบหายใจหลังจากที่ถึงฝั่งฝันครั้งแรก แต่ก็ต้องนิ่วหน้าอีกครั้งเมื่อชานยอลเปลี่ยนท่าจับเขานอนตะแคงข้างแล้วพลิกตัวซ้อนหลัง

 

ใบหน้าคมฝังลงบนซอกคอขาว ขาข้างหนึ่งถูกข้อพับแขนแสนกำยำเกี่ยวไว้กลางอากาศ ร่างสูงผละใบหน้าคมพร้อมกับเอนตัวไปด้านหลังเพื่อจัดระเบียบร่างกายให้ได้องศา จากนั้นก็รัวเอวสอบเข้าไปอีกโดยไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ความหมาย

 

ปาร์คชานยอลใช้เวลามากพอสมควรกับท่าดังกล่าว เขาชอบท่านี้เพราะรู้สึกว่ามันท้าทายและเข้าได้ลึกดี หากเปรียบเทียบกับท่าที่ยากกว่านี้หรือง่ายกว่านี้ ชานยอลก็ชอบท่านี้อยู่วันยังค่ำนั่นแหละ

“อื้อ..ไม่เอาท่านี้แล้วครับ”  คนตัวเล็กส่ายศรีษะไปมาเมื่อรู้สึกว่ามันช่างเสียวเกินไปจนน้ำตาแทบเล็ด คยองซูรู้สึกเหมือนไฟกำลังลามทุ่ง เขาพิศวาสบทรักของปาร์คชานยอลจนกู่ไม่กลับ ถึงท่าทางจะแสดงออกว่าเขาเจ็บปวดเพียงใด แต่ภายในจิตใจของคยองซูกลับกำลังตีรวน มันรู้สึกดีจนเขาจมดิ่งเข้าสู่โลกแห่งกามารมณ์ที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นมา ร่างเล็กอยากเจ็บปวดไปพร้อมๆกับความเสียวซ่านจากการกระทำของอีกฝ่าย อยากตายในอ้อมอกนี้ และอยากนอนให้ชานยอลใช้ร่างกายตนเสพสมกามาไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่

 

“งั้นจะเอาท่าไหนครับหืม?”  ชานยอลเอ่ยถามน้ำเสียงทุ้มพร่า ใบหน้าคมแดงซ่านเพราะความเสียว ร่างสูงรู้ดีว่าคุณคยองชอบพอท่วงท่าที่เขาปรนเปรอให้อย่างแน่นอน

 

“ยะ..ยืน”  คนตัวเล็กหลับหูหลับตาพูดเมื่อยังไม่ทันคิดจริงๆว่าจะเปลี่ยนเป็นท่าไหน ที่ร้องบอกออกไปแบบนั้นไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ก็แค่เสียวเกินไป กลัวว่าฉี่จะราดออกมาให้ตนเองได้อับอายอีกฝ่ายไปเสียก่อนแค่นั้นเอง

 

ปาร์คชานยอลยกยิ้มมุมปากก่อนจะจัดการถอนแกนกายออกแล้วดึงร่างนุ่มนิ่มให้ลงจากเตียงเพื่อพาไปที่กระจกเงาแผ่นใหญ่ซึ่งคั่นระหว่างห้องนอนและห้องน้ำ คยองซูถูกจับยืนเอนตัวไปด้านหน้าพร้อมกับแนบหน้าลงบนกระจกเงา โดยที่มีร่างสูงยืนซ้อนหลังและเขากำลังย่อตัวเล็กน้อยเพื่อสอดใส่แกนกายแข็งขืนของตนเองเข้ามาในร่างกายคนตัวเล็กอีกครั้ง

 

“หะ..อาา..ให้ตายเถอะ”  คยองซูบ่นอุบอิบในลำคอ ใบหน้าหวานกดลงกับแผ่นกระจก ดวงตากลมมองภาพภายในกระจกตรงหน้า ภาพที่ว่าช่างน่าอับอายเสียจริง เขาที่ยืนหันหน้าเข้าหากระจกกำลังโก่งโค้งให้ปาร์คชานยอลกระแทกแกนกายเข้าออกระรัว ใบหน้าคมคร้ามเริดมองเพดานพลางอ้าปากครางอย่างสุขสมนั่นดูดีจนไม่อาจละสายตาได้ แม้จะเจ็บปวดในช่วงเวลาที่อีกฝ่ายชักออกจนสุดและกระแทกเข้าจนสุดก็ตาม ยังไงเสียเสียงครางทุ้มที่ดังก้องชวนจดจำ และภาพของผู้ชายที่เป็นที่ต้องการของใครต่อใครกำลังเสยผมเท่ๆในจังหวะที่กำลังสอดใส่เข้าออกในร่างกายของเขานั้นมันคือความทรงจำที่ไม่อาจลืม หนำซ้ำยังติดตราตรึงใจจนอยากที่จะมีครั้งต่อๆไป

 

ใช่...คยองซูกำลังเสพติดลีลาเร่าร้อนของปาร์คชานยอล มันเหมือนการชิมขนมหวานครั้งแรกแล้วรู้สึกนุ่มลิ้น จนกระทั่งมีครั้งต่อๆไปที่ตัวเราต้องการลิ้มลองรสชาติหวานๆนั่นไม่หยุดหย่อน

 

“ซี๊ดด..เงยหน้าขึ้นครับคุณหมอ”  ชานยอลสอดแขนเข้าโอบเอวพลางยกสะโพกคนตัวเล็กขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้แกนกายขยับเข้าออกถี่รัวได้ลึกขึ้นอีกเป็นเท่าตัว “ช่วยอ้าให้กว้างกว่านี้อีกหน่อยสิครับ พอมันไม่มิดผมรู้สึกจะขาดใจอยู่รำไร”

 

“อ๊ะ! อ๊ะ!”  คยองซูขยับกางขาอีกนิดหน่อยตามที่อีกฝ่ายเรียกร้อง มือเล็กทุบลงบนกระจกเงาสองสามทีเมื่อรู้สึกว่าแรงกระแทกรัวเร็วเกินไป ปลายเท้าเล็กเผลอเขย่งเพื่อหลีกหนีความพุ่งพล่านเล่นเอาคนตัวสูงจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ

 

“ไม่เอาครับ อย่าดื้อแบบนี้เดี๋ยวผมไม่เสร็จ”

ปาร์คชานยอลต่อว่าพลางบดจูบไปทั่วแนวสันหลัง มือของเขาลากไล้หน้าท้องเนียนนิ่มอย่างย่ามใจ ทุกสัมผัสของร่างสูงคยองซูเห็นมันผ่านกระจกเงาทั้งหมด ให้ตายสิ! น่าอายเหลือเกิน

 

“อืม..ผมเหนื่อย”  คนตัวเล็กว่าพลางพลิกตัวหันหน้าเข้าหาปาร์คชานยอลเสียเอง อีกฝ่ายตกใจไม่น้อยแต่ไม่นานนักเขาก็เข้าใจทั้งหมดเมื่อคยองซูผลักเขาให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาวที่อยู่ถัดไปนิดหน่อย  จากนั้นคนตัวเล็กก็ใช้มือป้อมๆของตนเองจับแกนกายของชานยอลทิ่มแทงเข้าช่องทางสีหวานในทันที

 

“อ๊าา! ซี๊ดด ให้ตายสิครับคุณหมอ..อึ่ก..ให้ตายเถอะ”  ปาร์คชานยอลครวญครางพลางยกมือจับบั้นเอวอีกฝ่ายที่กำลังขยับขึ้นลงเองอย่างรวดเร็ว

ร่างสูงเงยหน้ามองใบหน้ากลมเล็กที่หลับหูหลับตาทิ้งตัวลงมาครอบครองเขาทั้งลำ รอยยิ้มมุมปากยกขึ้นอย่างสุขสม บทรักครั้งแรกที่สอดใส่กันแบบนี้มันร้อนแรงมากพอให้ปาร์คชานยอลรู้สึกอิ่มเอมทั้งกายและใจ

ตึ่ก! ตึก! ตึก!

เสียงของขาโซฟาที่โยกกระทบพื้นตามแรงขย่มดังอื้ออึงไปทั้งห้อง ปาร์คชานยอลสูดปากครางเสียงทุ้มเมื่อคนตัวเล็กเร่งจังหวะแบบเน้นๆ เขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขากำลังจะถึงฝั่งฝันในที่สุด

 

“อาาา...อาาา”  ปากหนาครางให้กับจังหวะเร่าร้อนที่คนตัวเล็กเป็นฝ่ายควบคุม ยิ่งเวลาที่เขามองฉากรักผ่านบานกระจกนั่นยิ่งทำให้เขาแทบบ้าตาย ภาพที่แผ่นหลังเล็กแคบกำลังขยับขึ้นลงบวกกับภาพของแกนกายเขาที่โผล่พ้นช่องทางให้เห็นเป็นระยะๆนั่นมันโอเคเป็นบ้า เขาเสพภาพเหล่านั้นเข้ามาในสมอง ก่อนจะหลับตาครวญครางว่าไม่ไหวแล้ว

 

“ไม่ไหวแล้วครับ..ผมไม่ไหวแล้ว!”  ปาร์คชานยอลจับล็อคเอวเล็กแล้วสวนกระแทกขึ้นหาเองตามแรงอารมณ์ที่กำลังถึงจุดสิ้นสุด คนตัวเล็กครางอื้ออึงพลางคว้าศรีษะอีกฝ่ายซุกแนบอก ไม่ไหวแล้ว มันเร็วจนเสียวซ่านไปทั้งตัว ...ไม่ไหวแล้ว

 

“อ๊ะ! ...อ๊ะ!”

...ทั้งสองคนไม่ไหวแล้ว!!

“ซี๊ดดด..อะ..คุณคยอง!”

 

เหมือนไฟที่กำลังมอดไหม้หม้อแปลงขนาดใหญ่มหึมา

 

“อื้มมม อึ่ก อะ..อา”

สวบ! สวบ! สวบ!

และในที่สุดหม้อแปลงนั้นก็ระเบิดเป็นจุน

“ซี๊ดดด! ที่รัก..อ๊าาา! อาาา อึ่ก อ๊า!!!!”

“อึ่ก..อ่ะ..อ๊า!!!”

เสียงหวีดร้องสุขสมของทั้งสองฝ่ายดังระงมเป็นคราสุดท้าย ไม่นานนักความเงียบเข้ามาเกาะกุมทดแทน ร่างหนากระตุกสองสามทีก่อนที่คนตัวเล็กจะขยับขึ้นลงอีกสองสามครั้งเพื่อรีดน้ำรักที่คั่งค้างให้อีกฝ่ายอย่างรู้งาน ใบหน้าคมคร้ามยกยิ้มสมใจพร้อมกับหัวเราะในลำคอ จนคนที่ได้ยินต้องยกกำมือขึ้นทุบแผ่นหลังกว้างๆของปาร์คชานยอลสองสามที

 

“เสร็จแล้วครับน้องคยอง”  เป็นประโยคบอกเล่าที่ทำให้คนฟังรู้สึกร้อนวูบวาบได้ง่ายๆ

 

“คุณมันบ้า คุณมันบ้าจริงๆเลยพ่อนายแบบ”  ใบหน้ากลมเล็กเกยคางลงบนศรีษะของอีกฝ่ายอย่างหมดแรง บทรักเร่าร้อนผ่านไปแล้ว คยองซูรู้สึกดีเป็นบ้าเลยรู้ไหม

 

“...”

 

เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง แผ่นอกที่หอบหายใจแรงๆของทั้งสองฝ่ายกลับสู่สภาวะปกติ ปาร์คชานยอลบรรจงริมฝีปากลงบนแผ่นอกเปลือยของคยองซูอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงบางเบาพอให้คนตัวเล็กได้ยิน

“อีกครั้งไหมครับ”

 

“...”

คนบ้าเอ๊ย! เผื่อจะเสร็จครั้งแรกได้คยองซูเกือบตายเลยนะ!!  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-จะพยายามแต่ง NC ให้เก่งกว่านี้นะคะ-

ยังมีต่อจ้า ว้าปกลับไปที่เด็กดีได้เลยนร้า^^

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1504959&chapter=10