รอยรักแรงแค้น

               22.20น. : บ้านของสมาย

          'บริษัท ชัยอรรถกรุ๊ป จำกัด(มหาชน) เปิดรับสมัครเลขาจำนวน1อัตรา ตั้งแต่วันนี้ - 22กรกฎาคม' สมายนั่งอ่านเว็บสมัครงงานจนกระทั่งเห็นชื่อบริษัทใกล้ๆบ้าน

          "ไง!ตัวแสบ หางานทำได้ละสิ" กันที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำแซวน้องสาวตัวเอง เพราะเห็นว่านั่งดูโน๊ตบุ๊คจนหน้าจะเข้าไปสิงได้อยู่แล้ว

          "น่าจะใช่นะพี่ เพราะบริษัทนี้ก็อยู่ใกล้ๆ บ้านขอฃเราด้วย มายจะได้ไม่ต้องห่วงแม่อ่ะ" สมายพูดแล้วทำปริบๆ แต่ก็ไม่วายโดนกันขยี้หัวอย่างหมันไส้

          "แหมๆๆๆ ห่วงกันใหญ่ ไปซื้อน้ำตาลกับพริกแล้วก็หมูให้แม่หน่อยไป" แม่ที่กำลังยืนฟังอยู่ก็เข้ามาแซวพร้อมสั่งให้สมายไปซื้อของ เพราะกลัวว่าพรุ่งนี้จะขายข้าวไม่ได้

          "ได้ค่ะแม่ รอแปปนึงนะ" สมายบอกแม่พค้อมกับวิ่งขึ้นบ้านไปหยิบเงิน แล้ววิ่งไปซื้อของที่มาร์ทฝั่งตรงข้ามบ้าน ส่วนกันกับแม่ก็ยิ้มไล่หลังให้กับสมาย ห่วงแม่แบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีคนดีๆเข้ามาหามั่งมั้ยเนี่ย กันคิดในใจ

.

.

.               

               บริษัท ชัยอรรถกรุ๊ป จำกัด(มหาชน)

          ชายหนุ่มลูกชายเจ้าของบริษัทแห่งนี้ กำลังนั่งตรวจสอบเอกสารกองสุดท้ายของวันนี้อย่างเร่งรีบ แต่ในขณะเดียวกันก็มีหญิงสาวคนนึง ที่คาดว่าเป็นคนรักของเขา เดินเข้ามาหาเขาในห้องพอดี

          "ยังไม่เสร็จอีกหรอคะแกงส้ม" หญิงสาวถามชายหนุ่มที่กำลังนั่งตรวจเอกสารแีกประมาณ2 - 3 เล่มอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเอง

          "ใกล้แล้วครับหนูนา อีกแปปนึงนะครับ" เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาบอกกับคนรักของตัวเอง พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้

          "ขนาดยังไม่แต่งงานแกงยังงานเยอะแบบนี้ แล้วถ้สแต่งงานไปคงจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลยสินะคะ" หนูนาก้มหน้าลงและพูดอย่างน้อยใจ

          ก็จริงที่เขาแทบไม่มีเวลาให้เธอ เพราะโดยส่วนตัวเขาก็เป็นรองประธานบริษัท งานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา แต่พักหลังมานี้ เขาไม่เคยมีเวลาให้กับหนูนาเลย ก็ไม่แปลกที่เธอจะน้อยใจ

          เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นจากปากคนที่รัก เขาจึงปิดเอกสารเล่มสุดท้าย แล้วเดินมาหาหนูนาที่นั่งอยู่บนโซฟาติดกับหน้าต่างของห้องทำงาน

          "อย่าน้อยใจสิครับ ถึงผมจะไม่ค่อยมีเวลาให้หนูนาแต่ผมก็รักหนูนานะครับ กลับบ้านกันเถอะครับดึกแล้ว" แกงส้มบอกหนูนา เธอก็ไม่ได้น้อยใจหรอก เป็นเรื่องปกติของรองประธานบริษัท งานจะเยอะก็ไม่แปลก

          หนูนาและแกงส้มเดินลงมาตรงลานจอดรถและกลับบ้านพร้อมกัน วันนี้เขาตั้งใจไม่เอารถมาเพราะหนูนาบอกเองว่า จะมาส่งที่ทำงานเอง แกงส้มก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด

.

.

.

          ขณะที่หนูนากำลังขับรถและพูดคุยกับแกงส้มอย่างสนุกสนาน ขณะที่เธอหันมามองถนนทำให้เหยียบเบรคอย่างกระทันหัน เพราะเธอไม่ได้สังเกตว่ามีคนข้ามถนน จึงทำให้คนที่ข้ามถนนหยุดวิ่งและล้มอยู่หน้ารถของเธอด้วยตวามตกใจ

          ทั้งหนูนาและแกงส้มตกใจไม่แพ้กัน เพราะไม่รู้ว่าคนที่อยู่หน้ารถของหนูนาจะเป็นยังไงบ้าง ทั้งเขาและเธอจึงรับลงมาจากรถและรีบไปดูคนที่ล้มอยู่หน้ารถ แต่แกงส้มตัดสินใจยืนอยู่ข้างๆประตูรถ คอยดูหนูนาอยู่

          "เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" หนูนาถามพร้อมกับพยุงผู้หญิงคนนึงขึ้นมาจากถนน และตรวจดูร่างกายของเธอว่ามีขาดแผลตรงไหนรึเปล่า

          "ไม่เป็นไรค่ะ แค่ถลอกตรงเข่ากับข้อศอกนิดหน่อย ขอโทษด้วยนะคะที่ข้ามถนนโดยไม่ได้ดูรถน่ะค่ะ" หญิงสาวที่บาดเจ็บขอโทษรีบขอโทษทันที

          "ชั้นก็ขอโทษเหมือนกันค่ะ ที่ไม่ได้ดูว่าคนข้ามถนน ให้ชั้นพาไปหาหมอไหมคะ" หนูนาขอโทษหญิงสาวเหมือนกัน เพราะเองก็ผิดเหมือนกันที่ไม่ได้ดู

          "ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นต้องรีบเอาของไปให้แม่น่ะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีของขาย" หญิงสาวรีบบอกพร้อมกับหยิบถุงของที่ซื้อมาให้หนูนาดู ก่อนจะขอตัวกลับ

          ทั้งหนูนาและแกงส้มจึงเดินขึ้นรถไป แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นอะไรมากหรือเปล่า แต่เมื่อเธอคนนั้นบอกว่าไม่เป็นไรเขาและเธอจึงหมดห่วง

.

.

.

          สมายที่กลับมาพร้อมบาดแผลบริเวณเข่าและข้อศอก วางของที่ซื้อมาไว้ที่ชั้นวางของ กันที่เห็นว่าน้องสาวกลับบ้านมาพร้อมแผล จึงวิ่งเข้าไปถามอย่างเป็นห่วง

          "มายเป็นอะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น" กันรีบวิ่งเข้ามาถาม พร้อมกับตรวจดูทั่วร่างกายของเธอ ว่ามีแผลอยู่ตรงไหนแีกหรือเปล่า

          "มายไม่เป็นไรหรอก แค่วิ่งไม่ได้ดูรถน่ะ พี่กันเอาของใส่ตู้เย็นให้มายหน่อยสิ เดี๋ยวมายทำแผลเอง ส่วนพีากันก็ไปนอนได้แล้ว" สมายบอกพี่ชายของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นห่วง กันก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด ทำตามที่น้องสาสบอกและขึ้นไปนอน ส่วนสมายก็นั่งทำแผลอยู่สักพัก ก่อนจะไปอาบน้ำและขึ้นห้องนอนของตัวเอง.