รักนะคะคุณที่รักนักตบ #หน่องนุช #แป้นอร

     โรงยิมที่สว่างไปด้วยแสงไฟ ทำให้สาวๆตื่นและพร้อมสำหรับการซ้อมที่โหดประหนึ่งฝึกทหาร

โค้ชอ๊อด : วันนี้เราจะมีนักกีฬาวอลเล่ชายมาเป็นคู่ซ้อมด้วย ทำให้ดีล่ะ เราจะมาฝึกเกมรับ เวลาเราไปเจอนักกีฬาที่ตัวสูงใหญ่จะได้ชิน

นุช : ถึงจะตัวสูงแต่ก็เป็นผู้ชายนะจารย์ หนูยิ่งบอบบางอยู่ด้วย ฮือออออ 

ทั้งทีม : หราาาาาาาาาาา

สาวนุชเรียกเสียงหัวเราะจากโค้ชและนักกีฬาสำหรับการเริ่มซ้อมได้เป็นอย่างดี

โค้ชอ๊อด : ไปๆ ไปวิ่งแล้วก็วอร์มร่างกายได้แล้ว

ทั้งทีม : ค่าาาาาาาาา

ถึงจะเป็นแค่สนามวอลเล่ที่อยู่ในโรงยิม แต่การที่ต้องวิ่งถึง20รอบก็ทำเอาหนื่อยไม่น้อย

อร : แป้น เป็นไรรึป่าว หน้าดูไม่ร่าเริงเลย

แป้น : ป่าวหรอกพี่อร เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยอะ มัวแต่ดูละครจนลืมเวลา

อร : ดูย้อนหลังเอาก็ได้นิ นอนดึกมาเดะก็เป็นลมหรอก ยิ่งต้องซ้อมหนักๆอยู่ด้วย

แป้น : ค่าาาาา

อรมองแป้นด้วยสายตาเป็นห่วงตลอดการวิ่ง กลัวแป้นจะเป็นลมล้มพับไป

นุช : โอ้ยยย เหนื่อยแล้วววว

กัปตัน : แกอู้ละยังจะมาบ่นอีก เอาบอกไปเร็วๆ ไอ้พู่รอแกอยู่

นุช : บ่นหน่อยก็ไม่ได้

กัปตัน : ชั้นละสงสารไอ้พู่จริงจิ๊งที่ได้รุ่นพี่แบบแกเนี้ย

นุช : มีรุ่นพี่สวยๆไม่ดีหรอไง ไหนตอบมาสิพู่

ชมพู่ : ดีค่ะ แต่รีบซ้อมดีกว่านะคะ โค้ชตั้งท่าจะกินหัวพวกเราแล้ว

ทั้งสามหันไปมองหน้าโค้ชที่อยู่ขอบสนาม

โค้ชยะ: เฮ้ยยยยยย ซ้อมมมมมมัวแต่คุยกันเดะเพิ่มรอบหรอก

พู่ นุช กัปตัน : ขอโทษค่าาาาาาา

ทั้งสามกล่าวเป็นเสียงเดียวกัน และแยกย้ายกันไปซ้อม

ในขณะที่ตบบอลรับบอลกันอยู่ ประตูโรงยิมก็เปิดพร้อมกับมีนักกีฬาผู้ชายเดิมเข้ามา สาวๆคงตื่นเต้นไม่น้อยเพราะในโรงยิมนี้ นอกจาก โค้ชและคุณลุงที่ดูแลโรงยิมก็ไม่เคยได้เห็นผู้ชายในนี้เลย (ขำ)

โค้ชอ๊อด : รวม

สัญญาณเรียกสาวๆมารวมตัวกันต่อหน้าโค้ช

โค้ชอ๊อด : นี่คือทีมที่จะมาเล่นกับพวกคุณวันนี้ เล่นในเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจน้องทีมผู้ชายล่ะ

กัปตันกระซิบกับสาวๆ : แต่หนูต้องการให้เค้าเกรงใจพวกหนูนะ

สาวๆหัวเราะคิกคักในคำพูดของกัปตัน เหล่านักกีฬาวัยหนุ่มหน้าตาสดใสขาวตี๋ ทำให้นักกีฬาสาวเราแอบกรี๊ดกรา๊ดกันพอเป็นพิธี

โค้ชยะ : ไปๆ ลงสนามกันได้แล้ว เดี๋ยวก็เลยเวลาอาหารเช้าหรอก

นักกีฬาทั้งหมด : ครับ/ค่ะ

หกคนแรกที่เปิดเกมได้แก่หกเซียน หน่อง นุช กัปตัน อร ยายนา และ ปู

ทีมผู้ชายเป็นฝั่งเสิร์ฟ 

ยายนา : เราเองๆ 

หน่อง : นุช!!

นุชเซตจากเสาฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งให้อรตบผ่านบล๊อคฝั่งผู้ชายไป แต่ก็โดนรับได้ ฝั่งผู้ชายเริ่มบุก ร่างสูงใหญ่กระโดดลอยพ้นตาข่ายไปสูงหวดแขนลงไปที่ลูก ปัก!!! คนที่อยู่ในสนามยืนอึ้งเพราะเป็นลูกที่เร็วและแรงมาก ทั้งหกหันไปมองหน้ากัน นัยว่า...เราจะรอดออกจากสนามใช่มั้ย

โค้ชอ๊อด : มองลูกดีๆ กล้ารับหน่อย ถ้ารับลูกแรกได้ก็เปิดเกมได้

กัปตัน : มาๆ เอาใหม่ๆ

ฝ่ายชายเสิร์ฟ ยายนารับได้ นุชเชตและส่งให้เป็นบอลเร็วของปลื้มจิต แต่อีกฝ่ายรู้ทันทำให้บล๊อคได้ยายที่รองอยู่อันเดอร์ส่งให้นุชตั้งบอลใหม่ คราวนี้ส่งให้เป็นไหลหลังของกัปตัน กัปตันรู้ว่าไม่สามารถตบผ่านไปได้เลยปัดให้โดนบล๊อคและเอ้าท์!! 

หกเซียน : เย้!!

คะแนนขึ้นเป็น 1-1 

ฝั่งเราเสิร์ฟ ปูเสริ์ฟเอส ทำให้ฝั่งผู้ชายตกใจแต่ก็ยังรับได้ เปิดลูกแรกไม่ค่อยดี เซตเตอร์ต้องวิ่งไปตั้งให้ แล้วเงานั้นก็มาอีกครั้ง ร่างใหญ่ลอยขึ้นและหวดลง หน่องขึ้นกิ๊ฟบล๊อค ทำให้ลูกวิ่งบนตาข่ายยายนาวิ่งตามไปเพื่อรองบอล แต่ลูกลงฝั่งผู้ชาย ทำให้คะแนนนำไป 2-1 เล่นไปเพียงสามลูกแต่รู้สึกลุ้นหนัก โค้ชอยากให้เล่นครบทั้งทีมเลยประกาศว่า

โค้ชอ๊อด : เล่นแบบเชตที่ 5 นะ คุมเกมให้ได้ สองลูกที่ได้มาพึ่งดวงอย่างเดียวเลย แสดงฝีมือหน่อย

นักกีฬา : รับทราบค่ะ

เซตที่ 5 คือการเล่นแค่ 15แต้ม ใครถึง15แต้มก่อนชนะ แต่บางครั้งที่เห็นเซตที่5 มีคะแนนเป็น20กว่าก็เพราะ เกิดการดิว ดิวคือเมื่อทั้งสองฝ่ายได้เซตพ้อยพร้อมกัน 14-14 ก็จะเล่นจนกว่าจะตีห่างสองแต้มนั้นเอง

หกเซียนต่อสู้อย่างสุดความสามารถ แต่ก็ต้องแพ้ไป 10-15 เป็นการเล่นระยะสั้นที่เหนื่อยแทบสิ้นลม

ผู้เล่นหกคนต่อไป แป้น เพียว แนน พู่ เตย บะหมี่

เนื่องจากเป็นเด็กที่ยังขาดประสบการณ์ ทำให้แพ้ไป 8-15  ทั้งทีมรู้สึกอิดโรยและห่อเหี่ยว

โค้ชอ๊อด : ไปพักได้ เจอกันอีกทีบ่ายสามโมง

กัปตัน : ทั้งหมดตรง ทำความเคารพ //ขอบคุณค่ะ

จากที่ทุกคนดูเหนื่อยล้า ก็ดีดตัวเองเก็บของเพื่อจะไปหาของกินและกลับไปพักผ่อน

นุช : ไปกินข้าวกันเถอะๆ เราอยากกินตามสั่งหลัง กกท

หน่อง : ไปด้วยๆ รอๆ

กัปตัน : เออๆ ไปกันหมดนี่แหละ น้องๆไปมั้ย

เด็กก็พยักหน้ารับคำชวนของรุ่นพี่ เว้นแต่ แป้น

อร : แป้นไหวมั้ย 

แป้น : ก็เวียนหัวนิดหน่อยอะ 

อร : ไม่น่าใช่เพราะนอนดึกแล้วนะ เมื่อวานไปทำไรมา

แป้น : หนูไม่รู้จริงๆ

จริงๆแล้ว เมื่อวานแป้นตากฝนเพื่อไปซื้อของขวัญต้อนรับกลับมาของอรอุมา เนื่อจากเป็นวันที่พี่ๆกลับมาเลยต้องนอนห้องรวม ทำให้แป้นยังไม่มีโอกาสให้ของขวัญอร

หน่อง : อรรรรรร ไปกินข้าวป่ะเนี้ย

อรสีหน้าเป็นห่วงแป้นมาก อยากอยู่กับแป้นมากกว่า แต่ว่า

แป้น : พี่อรไปกินข้าวเถอะ แป้นฝากซื้อด้วย เอาสุกี้หมูแห้งนะ เอาน้ำเปล่าขวดใหญ่ขวดนึงด้วย

หน่อง : อรโว้ยยยยยยย

แป้น : ไปได้แล้วพี่อร พวกพี่ๆรอแล้ว

อรเป็นห่วงแป้นมากๆแต่ถ้าไม่ไป ก็ไม่มีใครซื้อข้าวให้แป้น เธอเลยต้องไป 

==ร้านตามสั่งหลัง กกท==

ก่อนที่ทุกคนจะไปนั่งที่โต๊ะคิดรายการอาหาร อรก็เดินเข้าไปหาคนทำและรีบสั่งก่อน

อร : เอาสุกี้หมูแห้ง 1 ข้าวผัดหมู 1 ใส่กล่องค่ะ

ยายนา : อ่าว ไม่กินด้วยกันหรอ

อร : ไม่อะพี่ เดะไอแป้นรอกินข้าวนาน

นุช : แหมๆ ห่วงจังเลยนะ ถ้าชั้นไม่สบายแกจะทำให้แบบนี้ป่ะเนี้ย

อร : พี่ก็มีพี่หน่องแล้วไง

กัปตัน : อัยย่ะ!! นุชเล่นผิดเวลาแล้วไง

นุชเขินแต่ต้องเก็บอาการไว้ : เกลียดแก รีบๆไปเลยไป๊

อาหารสองกล่องที่ทำเสร็จใส่ถุงเรียบร้อย อรก็รีบคว้าถุงจ่ายเงินแล้ววิ่งออกไปทันที

กัปตัน : ทำไมตอนซ้อมมันไม่เห็นวิ่งเร็วอย่างนี้เลยวะ

เพียว : แฟนเค้าป่วยนิพี่555555555

หน่อง : อ่าวเป็นแฟนกันแล้วหรอ

แนน : หรอเพียว

เพียว : อ่าวก็ดูหวีดๆกันเลยคิดว่างั้นอะ

หน่อง : โอ้ยยย ชั้นกะนุชก็ดูหวีดๆกัน ไม่เห็นเป็นไรกันเลย55555555555

นุชที่ได้ยินแบบนั้นก็เศร้าแต่ไม่สามารถแสดงออกมาทางสีหน้าได้ ได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อนไป แต่กัปตันพอจะดูออกว่านุชคงเสียความรู้สึกไม่น้อย