ถึงจะร้าย แต่ก็รัก

     15.35 : หน้าโรงเรียน นาดาวบางกอก

     หน้าโรงเรียนแห่งนี้มีผู้ชายคนหนึ่ง กำลังยืนถือถุงน้ำส้มเพื่อรอคนรักอยู่หน้าโรงเรียน ในจังหวะนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วกระโดดเกาะไหล่ของเขา

     "ไง..รอนานมั้ย?" เธอถามเขาพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่สดใสให้  เขาเองก็อมยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้ามากระซิบข้างหูของเธอเบาๆ

     "ต่อให้นานกว่านี้ก็จะรอ เพราะพลอยคือ'คนสำคัญ'ของต่อ" พลอยยิ้มไม่หุบ เพราัตอนนี้เธอเขินมาก ถึงจะได้ยินประโยคนี้ทุกวันแต่ก็ไม่เคยหยุดเขิน

     เมื่อเขาเอาหน้าออกมาจากข้างๆหูเธอ เขาก็ยื่นถุงน้ำส้มให้เธอ เธอรับมาอย่างเต็มใจ มันเป็นแบบนี้ทุกๆวัน เพราะเขาจะมารอเธอ และซื้อน้ำส้มคอยเป็นประจำ

     "อ่ะแฮ่ม!! ไม่ทราบว่าคุณธนภพ กับคุณญาณีญ จะหวานกันไปถึงไหนครับ มดเดินเต็มหน้าโรงเรียนแล้วนะ" สักพักก็มีเสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมา เขาและเธอเงยหน้าขึ้นไปดู ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนของเขาและเธอเอง

     "ก็หวานจนถึงชาติหน้าไงครับ คุณพชรมีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ" ต่อตอบอย่างกวนประสาทและยักคิ้วให้กับเพื่อนของเขา ให้ตายสิ! เป็นเพื่อนมันมาได้ยังไง

     "เอาล่ะๆ ไหนๆ ก็มาครบแล้ว แพทตี้ พีช ไปเที่ยวสยามกัน" พลอยเอ่ยปากชวน ทั้ง2ไม่ชักช้า รีบพยักหน้าตอบทันที

     แล้วพวกเขาทั้ง4คน ก็พากันเดินออกจากหน้าโรงเรียน มุ่งตรงไปที่สยาม ซึ่งมันก็อยู่ห่างจากโรงเรียนไม่มากหรอก เดินไปประมาณ15นาที ก็ถึงแล้ว 

.

.

     15.50 : สยาม

     ตอนนี้ทั้ง4คนอยู่ที่หมายแล้ว พวกเขากำลังเดินเล่นกันอย่างสนุก แต่ต่อกลับไปสะดุดตาเข้ากับตู้หนีบตุ๊กตา เขาจึงหันกลับไปถามแฟนของเขาทันที

     "คุณแฟนจ๋า..เอาตุ๊กตามั้ย? เดี๋ยวต่อคีบให้" เขาส่งยิ้มไปให้เธอ แล้วเธอก็อยากรู้ขึ้นมาทันที ว่าต่อจะคีบตุ๊กตาตัวไหนมาให้เธอ

     "เอาสิ...แล้วต่อตั้งใจจะเอาตัวไหนอ่ะ?" เธอถามเขากลับ เธอก็รู้นิสัยเขาอยู่หรอก ว่าอาการแบบนี้ต้องจ้องไว้แล้วแน่ๆ ว่าจะเอาตัวไหน

     "นี่...ตัวนี้ไง" เขาบอกแล้วชี้ให้เธอดู เมื่อเธอหันไปก็พบกับ 'ตุ๊กตาสลอต' ในภาพยนตร์เรื่อง Zootopiaเธอทำหน้าสงสัย แล้วหันกลับไปถามต่อทันที

     "เดี๋ยว! ทำไมเป็นสลอตอ่ะ?" ต่อได้ยินคำถาม แล้วก็อมยิ้มกลับไป แต่ก็ไม่วายอ้อมมาจับไหล่ของพลอยจากข้างหลัง แล้วบอกกับพลอย

     "ก็เวลาพลอยหัวเราะอ่ะ หน้าพลอยเหมือนสลอตมากเลย" เขาบอกพร้อมขำน้อยๆไป แต่พลอยไม่ขำด้วย กลับโดรธซะมากกว่า กล้ามาว่าเธอแบบนี้ได้ไง!?

     "ถ้าจะว่ากันแบบนี้ก็ไม่ต้องก็ได้นะ" พลอยบอกอย่างงอนๆ แล้วเดินออกมา ต่อตะโดนเรียกชื่อเธอ แต่ก็ไม่ยอมหันมา เขาเลยตัดสินใจแลกแบงค์ร้อยของเขาให้เป็นเหรียญสำหรับตู้คีบตุ๊กตา

.

.

     ผ่านไป 10นาที

    พลอยที่นั่งงอนต่ออยู่หน้าโรงหนัง พยายามมองหาต่อเพราะเห็นว่าหายไปนานแล้วแต่ไม่มาง้อซักที ถ้าอีก5นาทีไม่มาละก็ จะงอน3วันไปเลย คอยดู!!!

     "ไง..รอนานมั้ย? ขอโทษนะครับพลอย ยกโทษให้ต่อนะ" ต่อเดินมาแล้วเอาตุ๊กตาสลอต เคาะๆที่ไหล่ของพลอยเพื่อที่จะง้อ แต่พลอยกลับไม่ตอบกลับแต่อย่างใด ต่อจึงพยายามง้อต่อไป จนพลอยเริ่มใจอ่อน

     "ก็ได้..แต่คราวหน้าไม่ให้อภัยแน่!" เธอขู่ต่อตาแข็ง ถ้ามีครั้งหน้าอีก เธอไม่ยอมแน่! กล้ามาแกล้งเธอแบบนี้ได้ยังไง มันน่านักเชียว!

     "ครับๆ ต่อสัญญา" ต่อพูดและชูนิ้วก้อยขึ้นมา เธอชูนิ้วก้อยแล้วเกี่ยวก้อยกับเขา ถือว่าเป็นการสัญญา ในขณะที่ทั้ง2กำลังหวาน ก็มีเพื่อนตัวดีอีก2คนเดินมาขัดจังหวะ

     "โอ๊ย!ไอ้ต่อ มดเต็มห้างละ หยุดหวานกันได้รึยัง ชั้นกับแฟนรอนานแล้วนะ" พีชพูดแล้วเอาหัวซบกับไหล่แพทตี้ แฟนสาวของเขา แต่ก็ไม่วายโดนแพทตี้ตบกลางหน้าผาก

     "นี่แหนะ!อย่าลามปาม ไปกันดีกว่า อยากไปดูของใช้สำหรับผู้หญิงตรงนู้นนนนน" แพทตี้พูดปนขำ พลอยก็ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ และให้แพทตี้เดินนำ

     ได้เวลาเหนื่อยของพวกผูชายแล้วสินะ แต่จะให้ไงได้ ถ้าไม่มรักแฟนแล้วจะให้ไปรักใคร จริงรึเปล่าล่ะ อะไรที่ยอมได้ก็ยอมไปแล้วกัน เพราะแพทตี้กับพลอย ก็ไม่ใช่คนจุกจิก ขีบ่นเหมือนผู้หญิงคนอื่น คงไม่แปลกหรอก ที่พลอยกับพีชจะรักแฟนของตัวเองมากขนาดนี้

.

.

.

.

นิยายเรื่องใหม่เรื่องแรกนะคะ

ช่วยโหวตกันหน่อยนะคะ และจะลงนิยายตอนเย็นของทุกวัน (เสาร์ - อาทิตย์ ลงเช้ากับเย็น)นะคะ

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ