อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

"ผิดล่ะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดเธอเองต่างหากล่ะ เธอน่ะอิจฉาฉันที่ฉันได้รุ่นพี่มา เธอเองก็ยังบินตามไปฆ่าลูกฉันที่อเมริกาเลยไม่ใช่เหรอ"  ผู้หญิงคนนั้นเถียงกลับทันที

"ใครว่าฉันฆ่าลูกเธอฮะ ที่อยู่ใหม่เธออยู่ไหน ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ"ผีไร้หน้า

"โกหก! โกหก!"ผู้หญิงคนนั้น

"พอเถอะ ยิ่งเล่าเหมือนจะยิ่งงงนะ"คารียะ

"ไม่!"ผีไร้หน้า

"แม่คะ.........."เด็กผู้หญิงคนนั้นค่อยๆเดินออกมาจากพุ่มไม้

"โมโมะ?....."ผู้หญิงคนนั้นหันไปมอง

"นี่ลูกกลับไปเดี่ยวนี่เลยนะ ตรงนี้มันอันตรายมาก"ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆมองลูกตัวเองเดินเข้ามาก่อนที่เด็กคนนั้นจะกอดเธออย่างช้าๆ

""พอเถอะคะแม่ หยุดเถอะ....."เด็กหญิงร้องไห้

"แต่......"ผู้หญิง

"ถ้าไม่หยุด.........ก็ตาย......สะ......!" ฉึก......เสียงมีดดังขึ้นผู้หญิงคนนั้นผลักตัวเองออกไปก่อนจะลงไปกองกับพื้น

"ฉันทนแกมานานล่ะ!"เด็กหญิงพูดขึ้น

"ยัย.....ลูก....ทรพี....."ผู้หญิงคนนั้น

"ยังดีกว่าแกที่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือล้างแค้นแล้วกัน แกล้งบอกว่ารักฉัน แต่ก็เอาแต่ทำร้ายฉันสุดท้ายแกก็ฆ่าฉันตาย แบบนี้ไง เท่านี้ฉันก็ได้รับความยุติธรรมที่ควรจะได้แล้ว...."เด็กหญิงยิ้มอย่างไร้เดียงสาก่อนหันมามองพวกเราที่กำลังอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง ตอนที่ฉันอายุ5ขวบ พ่อก็ขอหย่ากับแม่เพราะทนความอารมร้ายของแม่ไม่ได้ โดยตอนแรกพ่อก็จะเอาฉันไปด้วยนั้นละ แต่แม่ก็จ้างคนมาพาฉันกับไปตอนพ่อไม่อยู่ แล้วก็พาฉันหนีไปอยู่ที่อเมริกา จนกระทั้งอายุ9ขวบ ฉันเป็นไข้หวัด ได้แต่นอนซม แม่ที่โมโห เพราะ เงินขาดมือและไม่มีเงินไปเข้าบ่อน จึงเอาแต่ตีฉันเพื่อระบายอารมจนกระทั้งวันหนึ่ง นางบอกให้ฉันตามไปที่สวนแล้วนางก็จับฉันกดน้ำที่อยู่ในถังน้ำ ซึ่งฉันขาดว่านางน่าจะเตรียมไว้ก่อนนั้นละ แล้วฉันก็ตาย........."เด็กหญิงเล่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนดูเหมือนเธอตอนนี้ไม่ใช่เด็กอีกต่อไป แต่เธอคือ วิญญาณอาฆาต......

"ที่ยัยนั้นตายมันก็สมควรแล้วละ555555555555"เด็กคนนั้นหัวเราะลั่น

หวอๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!

"อะ เสียงรถตำรวจนี่"เบย์ต้า

"แล้วมาได้ไงละ"โคบาโตะ

"ทุกคน!!!!!!!!!!!!"ผมได้ยินเสียงลุงฮิโรโตะวิ่งมา 

"พอดีเห็นว่า เรื่องมันกำลังจะบานปลายก็เลยวิ่งไปแจ้งตำรวจน่ะ"ลุงฮิโรโตะวิ่งมาหยุดที่พวกผม

"ผู้กอง ผู้หญิงคนนี้ไม่หายใจแล้ว!!!!"นายตำรวจที่วิ่งมาดูศพของผู้หญิงคนนั้นตะโกนขึ้น

"นี่เธอรู้อะไรบ้างไหม"ตำรวจหันหน้าไปถามพวกเทมมะที่อยู่ใกล้ๆ

"คือ......"เทมมะ

"ฉันเป็นคนทำเองละ"เด็กหญิงเอ่ยปากออกมาต่อหน้าทุกคน

"เดี่ยวสิ ทำไมถึง...."อัฟฟ่า

"พวกนายคิดว่าฉันอยากเป็นแบบนี้เหรอ?"เด็กหญิง

"แล้วจากนี้ไปเธอคิดจะทำอะไรเหรอ?"ผีไร้หน้าถามเด็กหญิง เด็กหญิงยิ้มน้อยๆก่อนจะตอบ

"ก็ คงจะไปบำบัดตามที่คนพวกนั้นตอบนั้นล่ะ แต่ไม่ต้องห่วงหลังจากตอนนี้มันต้องดีกว่านี้แน่นอน ฉันเชื่ออย่างนั้น"เด็กหญิงเดินตามตำรวจไป แล้วรถตำรวจเหล่านั้นก็ค่อยๆหายไปกับความมืด ทิ้งไว้แต่ ผีไร้หน้ากับพวกเรา

"แล้วเธอล่ะต่อจากนี้ไปจะทำอะไรจ่อเหรอ?" โคบาโตะหันหน้าไปถามผีไร้หน้า ผีไรหน้าค่อยๆ ปรากดออกมาเป็นหน้าของโคบาโตะแล้วยิ้มให้พวกเรา 

"ก็คงจะไปตามทางของฉันละนะ.....ฉันอยู่บนโลกนี้มานานเกินไปละ..."เธอพูดขึ้นแล้วร่างของเธอก็ค่อยๆจางลง

"จริงๆส่วนหนึ่งมันคงเป็นความผิดฉันด้วยละนะ ถ้าฉันไม่คิดแก้แค้น เรื่องนี้อาจไม่จบแบบนี้ก็ได้..... แต่ก็นะ ฉันเชื่อว่า อนาคตของเด็กคนนั้นจะต้องดีกว่าตอนนี้แน่นอน หวังว่านะ......" แล้วร่างของเธอก็หายไปทิ้งไว้แต่ อัญมณีสีขาวก้อนหนึ่ง