อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

ฮาคุริว

"นี่ พวกเราก็มารอตั้งนานแล้วนะ ยัยนั้นมัวทำอะไรอยู่น่ะ"ซึรุงิ

"ไม่รู้สิเห็นบอกว่า ไปหาของน่ะ"ไทโย

"มาแล้วทุกคน ขอโทษที่ให้รอนานนะ"และแล้วโคบาโตะก็โผล่มาพร้อมกับกล่องกระดาษใบใหญ่ 

"นั้นมันอะไรละนั้น....?"ซึรุงิ

"เดี่ยวอธิบาย ก่อนอื่นพวกนายลุกขึ้นก่อน คินาโกะมาช่วยฉันปูผ้านี่ที" แล้วโคบาโตะก็หยิบผ้าสีขาวที่วาดวงเวทรูปดาวสีฟ้าไว้ นี่....เธอกะจะอัญเชิญปีศาจมาถามเลยเหรอ ลงทุนชิบ....

"เรียบร้อย ทุกคนนั้งล้อมเป็นวงกลมนะ"แล้วพวกเราก็นั้งเป็นวงกลมล้อมผ้า(วงเวท?)ที่เธอกางไว้ แล้วคุณเธอก็ปิดไฟ

"นี่ปิดไฟทำไมเหรอ"เฟย์ถาม แต่เธอก็ไม่ตอบ แล้วเธอก็เปิดไฟฉายกระบอกอันเท่าบ้าน ฉายมาทางพวกเรา แล้วเธอก็ก้มลงหยิบกระดาษอะไรสักอย่างออกมา พร้อมกับแผ่นไม้รูปหัวใจขนาดเท่าฝามือ 

"นี่มันกระดาษวีจีนี่นา" คุณเก็นตะ

"นี่คุณเก็นตะรู้จักด้วยเหรอคะ"โคบาโตะ

"อืม เป็นกระดานที่ใช้สื่อสารกับวิญญาณของชาวตะวันตกใช่ไหมละ"คุณเก็นตะ

"คล้ายๆ กับคกคุริซามะของญี่ปุ่นใช่ไหมละ"อัฟฟ่า

"อืม แล้วก็คล้ายกับ กระดานผีถ้วยแก้วของไทยด้วยนะ"โคบาโตะ

"แต่ทำไมบ้านเธอมันถึงมีของแบบนี้ด้วย..."ผมถามออกไป

"อ่อ ปู่ฉันเป็นนักโบราณคดีน่ะ เลยมีของแบบบนี้อยู่บ้าง แต่ ตอนนี้ข้ามไปก่อน ตอนนี้ทุกคนรวมกลุ่มกันไว้ละ ฉันจะเริ่มละ"โคบาโตะพูดขึ้นพร้อมกับขยับแผ่นไม้ไปตรงกลางบนสุดของกระดาน ทำให้พวกเราไปกองอยู่ข้างหลังเธอกลัวฉีกตัวไปนั้งคนเดียวแล้วจะเจอดี

"คุณคิริโนะมานี่ที"โคบาโตะเรียกคิริโนะมานั้งข้างๆ

"คุณคิริโนะหลับตาไว้นะคะ"โคบาโตะพูด แล้วคิริโนะก็หลับตาลง จากนั้นยัยนั้นก็เอามือของคุณคิริโนะแตะไปที่แผ่นไม้รูปห้วใจ

"ลองนึกภาพผีที่มาในฝันของคุณให้ออกสินะ"ยัยนั้นพูด ก่อนที่ยัยนั้นจะ ปล่อยมือคิริโนะ

"เอาละ ปล่อยมีอแล้วลืมตาได้" โคบาโตะ   แล้วคิริโนะก็ลืมตาขึ้นมา

"ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่นา"คิริโนะ

"เอาจริงๆ ฉันเองก็ไม่เห็นอะไรเลยเหมือนกันน่ะละ"โคบาโตะ

"อ่าว นี่ไม่เห็นจะเทพเลย โม้ใช่ปะเธอ แล้วเล่นสะใหญ่ โธ่~~~"แกมม่า  

"นี่ ที่ไม่เห็นน่ะไม่ใช่ไม่มี แต่เพราะฉันยังไม่ขอให้เขาปรากดตัวต่างหากละ"โคบาโตะ

"โม้~~~"แกมม่า

"งั้น ท่านคะ ท่าท่านอยู่ตรงนี่รบกวนช่วยไปตบไอ้แกมม่าให้หน้าหงายด้วยคะ~~~" พอยัยโคบาโตะพูดจบ อยู่ดีๆไอ้แกมม่าก็หัวขะมัมลงไปสะงั้น

"ใครตบกู!!!"แกมม่า

"กูเปล่า"ซึรุงิ

"ใช่ ฉันขอเป็นพยานว่า ไม่มีใครตบนายหรอกอยู่ดีๆนายก็ล้มลงไปเอง"ไทโย

"งั้น....."แกมม่า

"เหอะ! สมแล้วละเสือกถ้าทายไปทั่ว"เบย์ต้า

"นี่ ท่าไม่ชัดเจนอีกสักทีก็ได้นะ"โคบาโตะหันมายิ้มให้แกมม่า

"พอๆๆๆ ฉันขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆ"แกมม่า

"เอาล่ะ เล่นมามากพอละ ขอโทษที่ทำให้ท่านต้องใช้กำลังนะคะ ตอนนี้ข้าขอให้ท่านออกมาปรากดต่อหน้าพวกเราทั้งหมดทีเถอะคะ!"โคบาโตะ กล่าวขึ้น ก่อนที่จะปรากดร่างผู้หญิงตัวสีขาวซีด และที่สำคัญ.........เธอ........ไม่มีหน้า