อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

และหลังจากที่น้วมเพราะ โดนคิริโนะตบอยู่ตั้งนาน ผมก็พยายามจะปลุกพวกนั้นขึ้นมาคุยอีกครั้ง(เอาจริงๆมันไม่ได้นอนกันหรอกมันแกล้งหลับเพื่อที่จะได้ไม่โดนลูกหลงจากคิริโนะนั้นละ ก็คนอะไร นอนไม่หลับตาบ้าอะเปล่า) แล้วพวกนั้นก็ได้ฟังผมอธิบายจนเข้าใจเรียบร้อย และในที่สุดทุกอย่างก็เคลียสสักที~~ เย้~~

"อย่างงี้นี่เองอะ ขอโทษนะที่เข้าใจผิดไปน่ะ เจ็บมากไหมจ้ะ"คิริโนะยกมือไหว้แล้วขอโทษผม

"ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ผมทนได้.... ToT"ผมพูดพร้อมกับฟื้นยิ้มเพราะเจ็บที่โดนสึรุงิต่อยเข้ามาที่หน้า ซึ่งพอผมหันไปหามัน มันก็หันหน้าหนีผมสะงั้น (นี่ไม่คิดจะขอโทษกันเลยใช่ปะ)

"จะว่าไปไอ้เสียงนี้ก็น่ารำคาญจริงๆละนะ"แกร่มม่า

"จะไปฟังทำไมเล่า แค่ฟืนๆหลับไปเดี่ยวก็หลับไปเองละ"ฮาคุริวนอนห่มผ้าพร้อมกับหลับตา

"นายจะนอนไปถึงไหน โดนวิญญาณสลอตเข้าสิงเหรอ"ไทโยกระชากผ้าห่มออกจากมือฮาคุริว

"นี่...นาย....มันหนาวนะ!!!!"ฮาคุริวดึงผ้าห่มคืน

"ห้ามนอนโว้ย ลุกขึ้นมา คนอื่นเขาตรึงเครียดกันอยู่เห็นไหมเนีย"ไทโยกระซากผ้าจากฮาคุริว แต่ห้าคุริวยังคงดึงไว้อยู่ ทั้งคู่ต่างแย้งผ้าห่มกันยกใหญ่จน....

"รำคาญโว้ย!!!!!!!"อัฟฟ่า

ปาบ!

อัฟฟ่าลุกขึ้นเดินไปถีบไทโยลงไปนอนแทนที่ฮาคุริว (โชคดีที่ฮาคุริวมันลุกออกไปทั้งแต่เห็นอัฟฟ่าเดินมาแล้วเลยรอด) 

"ดูทุกคนจะหัวร้อนกันมากเลยนะ"ยูคิมูระ

"ก็แค่เสียงเด็กแว่นมันมาแว่นมอไซค์ที่นี่เองนะละ พวกนายเองก็หัดปล่อยวางสะบ้างสิ"โคบาโตะพูดด้วยน้ำเสียงและคำพูดที่ฟังดูไม่ค่อยจะทุกร้อนเลยสักนิด

"นี่เธอรู้อยู่แล้วเหรอ"ผมถามไปเธอก็พยักหน้าแล้วพูดต่อ

"ก็นะ....ฉันอยู่ที่นี่มาก่อนพวกเธอ การที่ฉันจะรู้อยู่แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่รึไง แล้วก็.....ผีเด็กแว้นพวกนั้นน่าจะเป็นของไทยนะ เพราะ มอไซค์พวกนั้นน่ะดูยังไงมันก็เสดเหล็กราคาถูกที่เอามาประกอบเป็นรถแล้วดันวิ่งได้เท่านั้นละ...."เธออธิบายให้พวกเราฟัง แสดงว่ารู้มาแต่แรกจริงๆน่ะละ ก็เพราะผมยังไม่ได้บรรยายลักษณะมันเลยนี่นา

"ในเมื่อรู้อยู่แล้วทำไมเธอไม่มาอธิบายให้คนอื่นฟังปล่อยให้ผมโดนตบทำไม!!!!"ผมตะโกนออกไป แต่เธอก็ทำสีหน้าเรียบเฉย

"ขี้เกียด.......ง่วง.....จานอน.....จบนะ"เธอตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเมื่อกี้

"ยัยบ้า!!!!!!!!!! รู้ไหมว่าเธอเกือบทำให้ฉันตายนเฮ้ย!!!!!"ผมตะโกนใส่หน้าเธอไป

"งั้นก็ขอโทษละกัน"

"เบย์ต้าจะไม่ทนแล้วค่ะ!"เสียงเบย์ต้าดังขึ้นจนทุกคนหันมามองที่เบย์ต้ากันหมด แล้วเธอก็เดินออกไปข้างหน้า

"เบย์ต้านั้นเธอจะไปไหนน่ะ"แกร่มม่า

"ฉันจะไปตบหัวเด็กแว้นคะ"เบย์ต้าหันมาด้วยหน้าตาที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว

"อย่าดีกว่าน่า พวกนั้นมันอันตรายเกินไปนะ"เทมมะ

"ให้เธอไปเถอะ ไม่งั้นนายอาจจะจบไม่สวยก็ได้"แกร่มม่าตบไหล่เทนมะ

ปั้ง!!!!

เสียงเบย์ต้าถีบประตูพังต่อหน้าต่อตาผมเลย.... 

แต่เดี่ยวนะลูกบิดประตูก็มี ประตูก็ล็อคจากข้างใน แต่ทำไมต้องพังมันฟะ แล้วใครจะซ้อมละเนีย......

แล้วพวกเราทั้งหมดก็จำใจตามเบย์ต้าออกไป