FIC [ OS/SF ] YOONMIN , KOOKV , NUMJIN

 

     Song : Boyfriend

     Artist : Justin Bieber

     Couple : NumJin ( Numjoon X Seokjin )

     Rate : PG

 

               

 

 

 

 

              If I was your boyfriend I never let you go.

             I keep you on my arm girl you never be alone .

             I can be a gentleman , anything you want .

             If I was your boyfriend I never let you go .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              12.00 น.

              NJ Highschool Canteen

 

             ฮือฮา ๆ !!! จ่อกแจ่ก ๆ !

 

             ตอนนี้เหล่านักเรียนทั้งหญิงและชายเกือบทั้งโรงเรียนกำลังพากันมุงดูเหตุการณ์สำคัญหน้าประวัติศาสตร์ของคู่รักคนดังในโรงเรียนที่กำลังมีปากเสียงกันกลางโรงอาหารแห่งนี้

 

              " นายดีเกินไป เลิกกันเถอะ...ซอกจิน " ประโยคบอกเลิกเดิม ๆ แพลตเทินเดิม ๆ ถูกเอ่ยออกจากปากของ อิม แจบอม หนุ่มฮอตหน้าตี๋ ก่อนที่จะเดินฝ่าฝูงชนที่มุงดูอยู่ออกไป คิม ซอกจิน ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงทันทีที่คนที่ขึ้นชื่อว่า แฟนเก่าหมาด ๆ เดินออกไปจากบริเวณนั้น โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองซอกจินแม้แต่น้อย น้ำสีใสไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวยของซอกจิน เป็นภาพที่บีบเค้นหัวใจของใครหลาย ๆ คนในบริเวณนั้น ทำเอาผู้คนที่มุงดูอยู่ถึงกับสะเทือนใจไปตาม ๆ กัน จนบางคนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตามซอกจินผู้น่าสงสาร

              ข่าวการคบกันของหนุ่มฮอตแบบเจบี กับ คิวท์บอยอย่างซอกจิน เป็นข่าวดังในชั่วข้ามคืน จนถึงกับเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ ของโรงเรียนกันอยู่สักพักหนึ่งเลยทีเดียว แต่ก็มีแฟนคลับของซอกจินหลาย ๆ คนที่ต่อต้าน และไม่เห็นด้วยกับการคบกันของคนทั้งสอง เพราะใครใครต่างก็รู้ว่า...เจบีเป็นคนเจ้าชู้ มักมาก ไม่เคยคบใครได้นาน แต่ซอกจินเป็นคนดี เป็นที่รักของทุกคน และเป็นเหมือนสมบัติของโรงเรียน การเลิกกันครั้งนี้จึงสร้างความยินดีให้กับใครหลาย ๆ คน เพราะซอกจินจะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับนิสัยเสีย ๆ พฤติกรรมแย่ ๆ ของเจบี เว้นก็แต่เจ้าตัวนั่นแหละที่นั่งร้องไห้ปานใจจะขาดอยู่กลางโรงอาหาร ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองหลายร้อยคู่ ที่ไม่มีใครเข้าไปปลอบซอกจินก็คงเพราะ...

 

              " พี่ซอกจินครับ...! " เสียงของ นัมจุน รุ่นน้องคนดังในโรงเรียนที่เคยประกาศตัวว่าจะตามจีบซอกจินตะโกนเรียกชื่อรุ่นพี่คนสวยที่กำลังนั่งร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่ ก่อนที่จะรีบวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปประคองร่างของรุ่นพี่ที่ตนตามจีบขึ้นมา

             " ฮึก...นัมจุน ! เขาไปแล้ว เขาทิ้งพี่ไปแล้ว ฮึก...เขาบอกว่าพี่ดีเกินไป เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามองพี่สักนิด ฮึก...ที่จริงมันก็แค่คำแก้ตัวของเขา เขานอกใจพี่ ฮึก...! " ซอกจินระบายความอัดอั้นตันใจออกมาทันทีที่นัมจุนเดินเข้าไปประคอง ก่อนที่จะสะอื้นจนตัวโยน จนนัมจุนต้องดึงร่างของรุ่นพี่ตรงหน้าเจ้ามากอดไว้แนบอก ก่อนที่จะกดหน้าอีกคนให้ซบลงกับแผงอกแกร้ง แล้วยกมือขึ้นลูบหัวคนอายุมากกว่าในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน 

             " ไม่ร้องนะครับ...พี่ยังมีผมนะ ผมจะอยู่ข้าง ๆ พี่ อยู่ตรงนี้ ตามจีบพี่ต่อไปเรื่อย ๆ จนพี่เบื่อขี้หน้าผมเลย " นัมจุนว่าพลางส่งยิ้มอ่อนโยนให้คนโตกว่า จนซอกจินเองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่น้ำตาแห้งเหือดหายไป ทำไมเขาถึงหยุดร้องไห้ได้ง่าย ๆ เพียงแค่อีกคนส่งยิ้มมาให้ เขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทั้งหัวใจ จนเผลอคลี่ยิ้มบาง ๆ ส่งกลับไปอย่างไม่รู้ตัว

 

 

              ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...

 

             ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหรที่หัวใจของซอกจินมันเต้นผิดจังหวะแบบนี้ หรือความจริงเขาอาจจะไม่ได้รักเจบีตั้งแต่แรก ตอนที่ร้องไห้เมื่อกี้ก็แค่ความรู้สึกเสีนดายเวลา เสียเซล์ฟ เสียหน้า ที่ทนโง่เง่ามาตั้งนาน

 

             " ให้ผมดูแลพี่แทนเขานะครับ " นัมจุนว่า ก่อนส่งยิ้มละลายใจให้คนอายุมากกว่า ท่ามกลางเสียงเชียร์จากคนหลายร้อยชีวิตในโรงอาหารที่คอยดูสถานการณ์มาตั้งแต่ต้น 

            ซอกจินกำลังคิดหนัก คิดว่าทำไมเขาถึงใจเต้นแรงเวลาอยู่กับรุ่นน้องคนนี้ คิดว่าทำไมเวลาร้องไห้ถึงได้นึกถึงคนตรงหน้าคนแรก คิดว่าทำไมรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเวลาที่ถูกรุ่นน้องตรงหน้ากอด นี่เขากำลังรักใครกันแน่ ? นัมจุน หรือ เจบี...? คิดมาถึงตอนนี้ ซอกจินหาคำตอบให้ตัวเองได้แล้ว ส่งยิ้มให้นัมจุนก่อนที่จะเอ่ยตอบเสียงหวาน

 

             " ฉัน...ฉันคิดว่า...ฉันเองก็ชอบนาย ไม่สิ...! อาจจะรักเลยก็ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ? อาจจะตั้งแต่วันแรกที่นายเข้ามาจีบแล้วก็ได้ สำหรับฉันกับเจบีมันอาจจะเป็นแค่ความคิดชั่ววูบหรือแค่ความรู้สึกดี ๆ ที่มีคนมาคอยทำดีให้ ฉันปฏิเสธตัวเองมาตลอดว่าไม่ได้รักนาย คงเพราะนายมาช้ากว่าเจบี แต่ตอนนี้น่ะ...ฉันรู้ใจตัวเองแล้วนะ คนที่ฉันใจเต้นแรงด้วย คนที่ฉันอยากให้อยู่ข้าง ๆ กันในวันที่ท้อ และคนที่ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ารักเขา คนคนนั้นก็คือนา..." คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหาย เมื่อจู่ ๆ นัมจุนก็ก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มของซอกจินแล้วค้างไว้ เป็นเพียงแค่จูบธรรมดา ๆ ที่ไม่มีการรุกล้ำ หากแต่เป็นการส่งผ่านความรู้สึกที่เอ่อล้นให้อีกฝ่ายรับรู้ ท่ามกลางเสียงเชียร์ด้วยความดีใจของผู้คนรอบตัว ที่ต้องการให้คนดี ๆ แบบซอกจิน คบกับคนที่เหมาะสมกันทุกอย่างแบบนัมจุน

             " ครับ...ผมรู้ ผมรักพี่นะ แล้วก็นะ...ห้ามกลับไปคุยกับพี่เจบีอีกนะครับ ไม่งั้นผมจะทำให้เจ็บจนลุกไม่ขึ้น " นัมจุนพูดตอบก่อนที่จะจงใจกระซิบประโยคท้ายให้ได้ยินกันแค่สองคน ก่อนที่จะผละออกมาดูปฏิกิริยาของรุ่นพี่ที่ตอนนี้ทั้งหน้าแดง และร้อนไปหมด

              " นัมจุนอา ! ไอ่เด็กลามก ! แค่คุยไม่ได้แปลว่าจะกลับไปคบสักหน่อย ! " ซอกจินฟาดฝ่ามือเรียวลงบนต้นแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างแรง ก่อนที่จะชิงเอ่ยประโยคตัดหน้านัมจุนขึ้นมา

             " ฉันรักนาย คบกับนายแล้ว จะกลับไปหาคนเลว ๆ แบบนั้นอีกทำไม ? ที่พูดมาเมื่อกี้ไม่ไว้ใจฉันเหรอ ? " ซอกจินยกมือขึ้นกอดอก ยู่จมูกแล้วพองแก้มใส่รุ่นน้องตัวโต จนอีกคนอดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่

 

 

            ฟอด ! ฟอด !

 

 

           " ไว้ใจครับ ผมหาเรื่องเอาพี่เฉย ๆ " รุ่นน้องตัวสูงพูดเสียงอารมณ์ดี ก่อนจะส่งยิ้มระรื่นให้รุ่นพี่ตัวเล็ก ( กว่าเขา ) จนอีกคนเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก

          " ไอ่เด็กบ้ากาม!!! ไม่คุยด้วยแล้ว ! -////- " พูดจบซอกจินก็เดินกระแทกเท้าหนีนัมจุนออกมาด้วยความเขิน ก่อนที่นัมจุนจะรีบวิ่งตามหลังไปติด ๆ เพื่อง้อรุ่นพี่ขี้งอน ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขและรอยยิ้มขอวคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ แบบนี้ก็...Happy Ending สินะ...?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   - The End -

 

 

 

# ควรจบ

# ไม่จบเดี๋ยวเนื้อเรื่องเกินเรท