Love is not รักที่เป็นไปไม่ได้

 ตอนที่ 1 

          "ทำไมถึงทำกับฉันได้ ฮืออ ฉันไม่มีเธอแล้วจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ที่รักของฉัน ฮือ" มีหญิงสาวผู้หนึ่งที่อารมณ์ของเธอในตอนนี้คงเศร้ามาก เหมือนคนที่หลุดออกมาจากศรีธัญญา พูดจาไม่รู้เรื่อง หาสาระไม่ได้ เนื่องจากเธอถูกเลิกโดยแฟนคนที่ยี่สิบของเธอเมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว แถมแฟนของเธอ ยังควงแฟนคนใหม่มาอวดเธออีก เธอช้ำอกตรมแทบตรอมใจ แล้วก็มานั่งร้องไห้โฮระบายให้เพื่อนของเธอที่ฟังอย่างเบื่อหน่าย

         "โหย คุณแม่นางเฟย์เย่ผู้แสนเลอค่า คนที่ยี่สิบที่แสนเพอร์เฟค ทั้งขาว หล่อ สูง เป็นไงล่ะแก โดนเทเลย ผู้ชายก็เลวอย่างนี้แหล่ะ  เห็นผู้หญิงคนอื่นดีกว่าก็เท แต่ฉันสมน้ำหน้าแก" เพื่อนสาวที่ทนนั่งฟังมาเป็นเวลานานก็พูดออกมา และสบถคำด่าทอที่กล่าวหาผู้ชายของเพื่อน เธอผู้ที่เกลียดผู้ชายยิ่งกว่ากองมูลสัตว์เสียอีก เธอคิดว่าพวกมูลสัตว์ยังทำประโยชน์ให้บ้านเมืองบ้าง แต่ผู้ชาย ถ้าเลว ก็แทบจะไม่มีประโยชน์เลย แถมยังเกาะเพื่อนกินและรกหูรกตาเปล่าๆ ยิ่งหน้าตาดีนะ อย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้เธอเป็นอันขาด

เอาล่ะ ปลอบเพื่อนดีกว่า เดี๋ยวอารมณ์ขึ้นแทนมัน จะหนักเอา

          "ขนาดแกยังด่าเลยอ่ะ เพื่อนเสียใจอยู่นะ ปลอบเป็นป้ะ ฟาง ไอ้เพื่อนเลว" คุณหนูผู้เลอค่านั่งร้องไห้โดยไม่แคร์สายตาหนุ่มสาวที่มองมายังเราสอง เธอเอากระดาษทิชชูมาซับหยดน้ำที่ไหลออกมาจากตาจนเกลื่อนโต๊ะ

          "แล้วคือฉันต้องมานั่งปลอบแบบ 'คุณหนูเฟย์เย่อย่าร้องสิคะ' อย่างนี้น่ะหรอ ฝันไปเลยไม่ต้องตื่นละ แล้วนี่คือแกเรียกฉันมาเพื่อคุยเรื่องแค่เห็บหมาเนี่ยนะ เวลาฉันเป็นเงินเป็นทองนะยะ" เธอสรรหาคำพูดมาก่นด่าเพื่อนของตัวเองที่ทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เธออีกแล้ว

           "แกหาว่าเรื่องฉันเป็นเห็บหมาหรอ ฟาง อีเพื่อนชั่ว แกรู้ไหม คุณหนูอย่างฉันโดนหักหน้ากลางร้านที่มีผู้คนเหลือคณานับ ฉันอยากจิบ้าตาย ซู้ดด" คุณหนูพูดพลาง สั่งน้ำมูกออกไปพราง หลังจากนั้นเธอก็ได้โทรเรียกคนขับรถเพื่อมายังสถานที่เกิดเหตุฆาตรกรรมกระดาษทิชชู(?) ซึ่งเกลื่อนกลาดทั้งร้านกาแฟ แล้วสั่งให้เขาเก็บกวาดจนสะอาดแวววับ

          "วันหลัง ถ้าเรื่องมันไม่ได้หนักหนาอะไรมาก แกไปหาฉัน ฉันต้องทำงาน แล้วถ้าเจ้านายฉันไม่ใจดี และเคารพแกมากขนาดนี้ ฉันคงโดนไล่ออกแล้วล่ะค่ะคุณเพื่อน" เธอบ่นใส่คุณหนู อาชีพที่ต้องขึ้นเหนือล่องใต้ ติดตามทุกที่ แล้วต้องหาเนื้อหาที่ครอบคลุม ถูกต้อง เพื่อนำมาเขียนคอลัมน์ข่าว ซึ่งอีกไม่กี่วันก็ถึงกำหนดส่งแล้ว แต่เธอต้องมานั่งปลอบคุณหนู คุณแหนดนี่อีก นี่เป็นงานที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก จะให้พังเพราะใครไม่ได้เป็นอันขาด หุ่นเพรียวเดินโบกมือลาเพื่อนสาวของเธอ เพื่อกลับไปยังที่ทำงาน

นอกร้าน
          "สวัสดีครับ นี่คุณคือคุณ ธนัญธรณ์ นีระสิงห์หรือเปล่าครับ ผมมาจากช่อง knn อยากทราบว่าคุณรู้สึกอย่างไรบ้างครับกับการที่จะได้ออกเดทกับคุณป๊อปปี้ ที่เป็นซูเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของเมืองไทย ที่ทั้งหล่อ ทั้งเท่ และมีดีกรีเป็นพระเอกที่แสดงได้ดีเป็นแนวหน้าด้วยนะครับ" นักข่าวถือไมค์และมีกล้องมากมายมาอยู่ตรงหน้าหญิงสาวขณะออกจากร้านกาแฟแห่งนั้น เธอตกใจมากที่จู่ๆ จากเคยถือไมค์เอง กลายเป็นโดนไมค์จ่อถามแบบนี้ แต่ก็ยังไม่ตกใจเท่า ออกเดท! กับป๊อปปี้(?)

ใครวะ?

.

.

.

.

.

.

.

.
เมื่อสองสัปดาห์ก่อน

          "สวัสดีทุกท่านครับ กลับมาแล้วกับซุปตาร์ปาทังก้า รายการของเราคือการที่มีดารานักแสดงมาร่วมรายการนะครับ แต่ยังมีสิทธิพิเศษคือ คุณผู้ชมทางบ้านสามารถส่งจดหมายมาทางรายการโดยจะขอให้ทำอะไรร่วมกับดาราก็ได้ แต่ก็ไม่ควรเกินงามนะครับ รายการของเราเป็นเรียลิตี้ จะถ่ายทอดให้เห็นทุกมุมทุกด้านของพวกเขาเลยนะครับ ซึ่งวันนี้ที่มาก็คือ คุณภาณุ จิระคุณ ซุปตาร์ของเรานั่นเองล่ะครับ" หลังจากสิ้นเสียงพิธีกรที่พูดตามสคริปต์ น้องสาวของฟาง นามว่า 'ฟิน' ก็วิ่งเข้ามาหาทีวีที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก

          "พี่ฟาง ฟินอยากส่งไปหาพี่ป๊อปปี้จังเลยค่ะ อยากให้พี่เค้าเล่นบาสให้ดู แค่คิดก็ฟินตามชื่อแล้ว" น้องสาวของนักข่าวผู้จริงจังกับการที่จะได้เห็นผู้ชายในฝันเล่นกีฬาที่ตนเองก็ชอบ เธอปลื้มชายหนุ่มคนนี้ตั้งแต่เขายังไม่ดังมาก เธอรู้ว่ากว่าชายหนุ่มผู้ที่เธอรักจะดังมาแบบนี้ได้ ต้องใช้แรงกาย แรงใจ ความอดทนและความมีวินัยแค่ไหน จนมาถึงทุกวันนี้ได้ เธอหลงใหลกับชายหนุ่มทุกวัน มีโปสเตอร์และหนังสือนิตยสารที่มีรูปเขา เธอซื้อมาเก็บโดยใช้เงินของพี่สาว ผู้ซึ่งเอือมระอากับความบ้าผู้ชายของน้องตัวเองและเบื่อหน้าผู้ชายคนนั้น เหมือนเธอจะไม่ถูกชะตากับเขายังไงก็ไม่รู้ ยิ่งคนหน้าตาดี เธอยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่ แม้เธอเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง แต่ขี้ใจอ่อนและแพ้ลูกอ้อนของน้อง ฟินเลยได้ใจบ่อยๆ

          "งั้นก็ส่งไปเลย เขียนว่า หนูอยากเป็นแฟนของพี่เขาจังเลยค่ะ ขอเป็นแฟนหนึ่งวันได้ไหม อยากเจออยากกอดไม่ใช่หรอ พี่ให้เลยวันนึง ไม่ต้องห่วงหรอก เขาคงให้เกียรติแกบ้างแหล่ะ" ร่างเพรียวแซะน้องสาว แต่ก็หารู้ไม่ว่าการพูดเล่นของเธอ จะทำให้เป็นอย่างนี้ 
.
.
.

.

.
ปัจจุบัน
          "นี่มันเรื่องอะไรคะ" นักข่าวสาวผู้เข้มแข็งถามนักข่าวที่มาสัมภาษณ์ตัวเอง แต่คนที่ส่งไปคือน้องสาวนี่นา ทำไมถึงเป็นชื่อเธอไปซะได้ล่ะเนี่ย เธอสงสัยมาก เลยปัดไมค์นักข่าวแล้วเดินอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้พวกนั้นตามทัน แล้วก็หยิบไอโฟนขึ้นมาเพื่อโทรหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

          "พี่ฟางใช่ไหม พี่ได้ไปเดทกับพี่ป๊อปปี้แหล่ะ เสียดายจังเลยที่ไม่ใช่เค้า" เสียงปลายสายที่รู้เรื่องตั้งแต่ฝ่ายนี้กดโทรออกไป ก็ทำเสียงน้อยใจเล็กน้อย ฝ่ายพี่สาวที่ยังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นจึงซักไซร้

          "ทำไมมีชื่อฉัน แกใช่ไหมที่มำ แล้วเขียนลงไปทำไม T-T"

          "ก็พี่บอกให้เขียนอย่างนี้ล่ะคะ ก็เขียนแล้วไง" เสียงปลายสายที่ดูซื่อๆ (เกินไป) ทำให้พี่สาวของเธอถึงกับกุมขมับในสิ่งที่น้องสาวทำ แล้วอยากร้องไห้โฮ

เดตกับดารางั้นหรอ กินข้าวคลุกขี้จิ้งจกยังจะดีเสียกว่า

เรื่องที่เท่าไรไม่รู้ เปิดไว้หลายเรื่องแล้ว แต่แต่งไม่จบเสียที เศร้า T^T

อยากให้ติดตาม พยายามจะแต่งให้ดีขึ้นในทุกๆ เรื่องนะคะ