ยัยสองสาวจอมจุ้นกับนายหนุ่มเนื้อหอม

     " นั่นอะไรอ่ะ " ไอพวกนักเลงถามเมื่อเห็นคุณกับเซเลน่า

     " นี่ ( คุณ ) เซเลน่า ยืนทำอะไรอยู่มาช่วยหน่อยดิ " จัสตินตะโกนให้คุณกับเซเลน่าช่วย แต่คุณกับเซเลน่าทำเป็นไม่รู้จักจัสติน ก้อเลยยืนหันหลังให้

     " ไปไกลๆเลยไป " ไอพวกนักเลงไล่คุณกับเซเลน่าให้ไปไกลๆ

     " นี่พวกโง่ มาช่วยหน่อยสิ " จัสตินยังคงตะโกนให้คุณกับเซเลน่าช่วย คุณกับเซเลน่าก้อยังทำเป็นไม่รู้จักจัสติน แล้วก้อนั่งเขี่ยถนน

     " นี่ ตามมา " ไอนักเลงก้อลากจัสตินไป

     " นี่พวกซื่อบื้อ มาช่วยหน่อยดิ นี่ " จัสตินตะโกนให้คุณกับเซเลน่าช่วย

     " ถ้าไม่ใช่เพราะเกมส์ ฉันก้ออยากจะช่วยอยู่หรอก " คุณวิ่งตามแล้วก้อตะโกนออกไป

     " ถ้าไม่ใช่เกมส์ ฉันน่าจะจัดการพวกมันภายในหมัดเดียวนะ " เซเลน่าก้อวิ่งแล้วก้อตะโกนออกมาเหมือน

     " ไม่มีเกมส์แล้ว เกมส์จบแล้วๆๆ " จัสตินตะโกนกลับมา คุณกับเซเลน่าวิ่งตามจัสตินไป

     " จริงเหรอ " คุณกับเซเลน่าถามจัสติน

     " เออสิ " จัสตินตอบ

     " ช่วยด้วยค่ะ~ " คุณตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แล้วก้อเอานกหวีดขึ้นมาวิ่งเป่าไปเป่ามา เซเลน่าโยนกระเป๋านักเรียนไว้ที่พื้น และหยิบป้ายข้างทางขึ้นมา

     " กล้าทำ จัสติน ขนาดนี้เลยเหรอห๊ะ นี่กลับมานี่นะ " เซเลน่าจะเอาป้ายไปตีไอพวกนักเลง แต่ไอพวกนักเลงวิ่งหนีไปก่อน เซเลน่าก้อเลยตะโกนด่าไล่หลัง แล้วเซเลน่ากับคุณก้อรีบวิ่งไปดูจัสตินว่าเป็นอะไรรึป่าว

     " อ้อพี่ออสติน กำลังกลับบ้าน โรงพยาบาล? ทำไม? " จัสตินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับพี่ออสติน แล้วก้อสงสัยว่าอสตินจะให้ไปที่โรงพยาบาลทำไม

     " แม่แค่เป็นห่วง เลยบอกให้ทุกคนไป วันนี้ให้ไปพบกันที่นั่น เพราะคนๆนั้น " พี่ออสตินบอกจัสตินว่าทำไม

     " แต่ฉันกลัวนะ เข้าใจละ " จัสตินบอกพี่ออสตินก่อนที่จะวางสายไป

     " จัสติน อยากกินแฮมเบอร์เกอร์รึป่าว ฉันจะซื้อให้ ไปด้วยกันเถอะป่ะ " คุณชวนจัสตินไปกินแฮมเบอร์เกอร์ด้วยกัน แถมยังอาสาว่าจะเลี้ยงจัสตินอีกต่างหาก

     " เห้อ! ฉันอยากทำแบบนั้นจริงๆเลยวันนี้ " จัสตินถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมา

     " อะไรนะ จริงเหรอ ในที่สุด รับหัวใจของฉันแล้วเหรอ " คุณถามจัสตินอย่างดีใจ

     " รับอะไรของเธอ เจ้าหญิงจอมปลอม! " เซเลน่าเดินมาขัดจังหวะคุณ

     " อะไรเนี่ย " คุณเริ่มหงุดหงิดกับเซเลน่า

     " ทุกๆครั้งที่เจอกัน ถามแต่คำถามเดิมๆ โรคจิตป่าว " เซเลน่าเริ่มว่าคุณว่าโรคจิต

     " จัสติน แทนที่จะกินแฮมเบอร์เกอร์ เราไปกินเสต็กกันเถอะ ฉันเลี้ยงเอง ไปกันเถอะ " นอกจากเซเลน่าจะขัดจังหวะที่คุณชวนจัสตินไปกินแฮมเบอร์เกอร์แล้ว เซเลน่ายังจะชวนจัสตินไปกินเสต็กอีก แถมยังอาสาจะเลี้ยงจัสตินเหมือนคุณอีกด้วย

     " เธอคงฝันค้างแล้วล่ะ จัสตินกำลังจะไปกับฉัน " คุณขัดจังหวะเซเลน่าคืนมั่ง

     " อากาศหนาวๆ อยากสู้กับฉันเหรอห๊ะ " เซเลน่าพูดจาหาเรื่องคุณ

     " เธอไปกินเสต็กของเธอเถอะไป " คุณไล่ให้เซเลน่าไปกินเสต็กคนเดียว

     " เห้อ! ทำไมวันนี้ ฉันอิจฉาพวกซื่อบื้อขนาดนี้เนี่ย " จัสตินถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดอย่างอิจฉาคุณกัยเซเลน่าที่วันนี้ได้ไปกินนั่นกินนีตามใจชอบ หลังจากที่จัสตินกลับมาจากโรงพยาบาล ก้อไปอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ในห้อง

     " คะ.. ใครอ่ะ " จัสตินเห็นคุณคลานออกมาจากใต้โต๊ะในสภาพที่เหมือนผี ก้อวิ่งหนีไปอยู่ตรงตู้เสื้อผ้า เซเลน่าก้อเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกมา

     " ยินดีที่ได้เจอ จัสติน " จัสตินกลัวและตกใจคุณกับเซเลน่ามาก จะวิ่งออกไปข้างนอก พอเปิดประตูก้อเห็นคุณยืนอยู่ตรงหน้า

     " จะไปไหนเหรอ จัสติน " จัสตินวิ่งหนีคุณลงไปนั่งที่เตียง แล้วก้มหน้าฟุบลงไป เซเลน่าก้อลุกขึ้นมาจากเตียงของจัสติน

     " ปล่อยฉันๆ ปล่อยฉันนะ " จัสตินร้องออกมาเพราะกลัวคุณกับเซเลน่า แล้วจัสตินก้อวิ่งไปนั่งอยู่ตรงมุมห้อง คุณกับเซเลน่าก้อค่อยๆเดินเข้ามาหาจัสติน แล้วจัสตินก้อตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองฝันไป พี่อันวาร์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงเตียงตรงข้ามสงสัยกับท่าทีของจัสติน จัสตินเปิดผ้าห่มดูที่เตียง วิ่งไปดู่ที่ใต้โต๊ะ มุมห้อง เปิดประตูตู้เสื้อผ้า แล้วก้อประตูห้องโผล่หัวออกไปดูข้างนอก ก้อไม่มีอะไรยิ่งทำให้พี่อันวาร์สงสัยท่าทีของจัสตินเข้าไปใหญ่

     ~ เย็นวันต่อมา ~

     " จัสติน " คุณยังคงวิ่งไล่ตามจัสติน แล้วจัสตินก้อวิ่งหนีคุณอยู่เหมือนเดิมทุกวัน

     ' ไม่มีทางวิ่งไปจรถึงจุดสิ้นสุด แต่คราวนี้มันจะจบลงแน่นอน " จัสตินนึกถึงบทพูดตัวละครในหนังสือที่เคยอ่าน

     " สุดสัปดาห์ แต่ทำไมกลับบ้านเร็วขนาดนี้เนี่ย ไปดูหนังด้วยกันดีมั้ย " คุณสงสัยว่าวันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ ทำไมจัสตินถึงได้กลับ้านเขนาดนี้ ก้อเลยชวนจัสตินไปดูหนังด้วยกัน

     ' กับเจ้าหญิงให้กลายเป็นคนโง่ขี้เกียจ และกับผู้หญิงโง่ให้กลายเป็นเจ้าชายเลว แบบนั้นพวกเธอก้อจะไม่ชอบนายและทิ้งนายไป ' จัสตินยังคงนึกถึงบทพูดของตัวละครในหนังสือที่เคยอ่าน

     " อย่ามองฉันแบบนั้นสิ จัสติน แบบนั้นความสวยของฉันมันจะทิ่มตานะ " คุณพูดเข้าข้างตัวเองมากกกก จนจัสตินหัวเราะออกมา

     " เป็นอะไร จัสติน " คุณถาม แต่จัสตินก้อไม่ยอมตอบ แล้วจัสตินก้อไปโหนบาร์แล้วก้อห้อยหัวลงมา

     " จัสติน วันนี้เธอเป็นอะไร กำลังทำอะไรอ่ะ " คุณถามจัสตินอีกรอบ เพราะวันี้คุณเห็นจัสตินทำตัวแปลกๆ

     " ทำไมใยแมงมุมยิงไม่ออก " จัสตินแกล้งทำเป็นสไปเดอร์แมน ขณะที่กำลังห้อยหัวลงมาจากบาร์ เพื่อที่จะให้คุณเลิกยุ่งกับเขา

     " อะไรนะ " คุณยิ่งงงกับจัสตินไปกันใหญ่

     " ทุกๆครั้งที่รู้สึกแบบนี้ฉันคือ สไปเดอร์แมน " จัสตินยังแกล้งทำไม่เลิก

     " หึ พอเห็นเธอเป็นแแบนี้แล้ว ทำให้ฉันนึกถึงหนังสือที่ฉันอ่านเมื่อวาน " คุณแค่นหัวเราะออกไปก่อนที่จะพูดออกมา

     " สไปเดอร์แมน? " จัสตินแกล้งถามคุณ

     " ไม่ใช่ คนโง่ กับ เจ้าหญิง " คุณบอกปฏิเสธแล้วบอกชื่อเรื่องไป

     " พอเห็นเธอเป็นแบบนี้แล้ว ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง " คุณพูด

     " อะไรนะ " จัสตินถาม

     " ฉันจะทำให้เธอกลายเป็นชินจัง แบบนั้นดีกว่าสไปเดอร์แมนเป็นร้อยเท่าเลยนะ " คุณบอก

     " อะไรนะ " จัสตินเริ่มงงๆกับคุณ

     " ฉันจะไปซื้อหนังสือให้ จัสตินของฉันอยู่นี่ ทำใยแมงมุมนะ " คุณบอกจะไปซื้อหนังสือให้จัสติน คุณวิ่งออกไปสวนกับเซเลน่าที่กำลังเดินเข้ามาหาจัสติน

     " เห้อ~ " จัสตินถอนหายใจออกมา เมื่อรู้ว่าคุณก้ออ่านหนังสือเล่มนั้นแล้วเหมือนกัน

     " จัสติน ฉันชอบเธออยู่ท่านี้นะ " เซเลน่าเดินเข้ามาเห็นจัสตินห้อยหัวลงกับบาร์ ก้อยิ่งชอบเข้าไปใหญ่

     " สุดยอดกล้ามเนื้อ ตั้งใจเต็มที่ " เซเลน่าพูดแล้วก้อตีขาจัสติน ที่กำลังโหนอยู่กับบาร์

     " แต่ว่าจะไปไหนก้อบอกด้วยสิ ให้ฉันรอตั้งนาน " เซเลน่าบ่น

     " ให้ฉันโหนด้วยดีมั้ย " ขณะที่เซเลน่ากำลังจะโหน จัสตินก้อเลิกโหนทันที

     " นี่ ซื่อบื้อ " จัสตินตวาดใส่เซเลน่า ตามบทตัวละครในหนังสือที่เคยอ่าน

     " อะไร " เซเลน่าตอบอย่างงงๆ

     " หัวสมองไม่ดี แต่อยากคบกับฉัน ไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ " จัสตินว่าดูถูกเซเลน่าตามบทตัวละครในหนังสือที่เคยอ่าน

     " อะไรนะ " เซเลน่าก้อยังคงงงไม่รู้เรื่องอยู่ดี

     " ฉันโคตรหงุดหงิด กับพวกหัวสมองไม่ดี หัวดีแล้วค่อยกลับมาเข้าใจป่ะ " จัสตินยังคงพูดตามบทตัวละครในหนังสือ

     " ปัญหาระหว่างเราคือหัวเหรอ? ทำไมไม่บอกแต่แรก? มานี่มาฉันจะทำให้หัวของเธอเหมือนกับหัวของฉัน " เซเลน่ายิ่งเข้าใจผิดไปยกใหญ่เลย เซเลน่าพยายามดึงหัวจัสติน

     ~ เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ จัสติน ขอให้พี่อันวาร์ ช่วยทำให้คุณ กับ เซเลน่า เลิกยุ่งกับตัวเอง ~

     " เกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา " คุณถามพี่อันวาร์ หลังจากที่พี่อันวาร์นัดออกมาเลี้ยงขนม

     " ต้องกลับไปที่สนามเบสบอลเหรอคะ " เซเลน่าก้อถามพี่อันวาร์

     " กินก่อน! กินอันนี้ให้หมด " พี่อันวาร์บอกคุณกับเซเลน่าให้กินขนมให้หมดก่อน

     " ไม่สิ แล้วถ้ากินหมดแบบนั้นแล้ว จะทำยังไงต่อคะ " เซเลน่าก้อยังไม่เลิกที่จะถามพี่อันวาร์

     " สิ่งที่ฉันจะพูดก้อคือ กินก่อน..เกี่ยวกับ จัสติน " พี่อันวาร์บอกเซเลน่า

     " เซเลน่า ( คุณ ) ไม่ได้เจอกันตั้งนาน " พี่เบลล่าคนรู้จักของคุณกับเซเลน่าเดินเข้ามาทักทาย คุณกับเซเลน่าก้อลุกขึ้นยืนสวัสดี พี่อันวาร์หันไปเจอพี่เบลล่าถึงกับตะลึง เพราะว่าพี่เบลล่าสวยมาก

     " พี่ ไม่ได้เจอกันนานเลย " คุณทักพี่เบลล่า

     " มาที่นี่ทำไม ทำอะไรกันเหรอ? " เซเลน่าถามพี่เบลล่า

     " อ๋อ แค่.. " พี่เบลล่ายังพูดๆม่ทันจบ เซเลน่าก้อพูดขึ้นมาก่อน

     " ทำไมพี่สวยจัง " เซเลน่าถาม

     " น่ารัก ว่าแต่นี่ใคร " พี่เบลล่าหันไปมองพี่อันวาร์

     " สวัสดีครับ ผมเป็นพี่ชายแท้ๆของแฟนพวกเธอครับ พี่ชายแท้ๆครับ " พี่อันวาร์รีบแนะนำตัวเองให้พี่เบลล่ารู้จัก

     " กินซาลาเปาสักลูกมั้ย " พี่อันวาร์ยื่นซาลาเปาให้พี่เบลล่า

     " อันนี้ของฉัน " เซเลน่าตีมือพี่อันวาร์

     " ให้ฉันใช่มั้ยคะ " คุณถามพี่อันวาร์

     " อันนี้ของฉัน " เซเลน่าตีมือพี่อันวาร์อีกครั้งหนึ่ง

     ' พี่ อย่าต่อว่า เซเลน่า กับ ( คุณ ) แรงเกินไปนะ ' จัสตินส่งข้อความมาหาพี่อันวาร์ ในขณะที่พี่อันวาร์พาทุกคนมาเลี้ยงข้าวในร้านอาหารหรูๆ

     " ทานเยอะๆเลยครับ " พี่อันวาร์บอกพี่เบลล่า

     " นี่พวกเธอกินเยอะๆ " พี่อันวาร์บอกคุณกับเซเลน่า

     " ขอบคุณค่ะ " คุณขอบคุณพี่อันวาร์

     " จะกินแล้วนะคะ " เซเลน่าบอกพี่อันวาร์

     " ขอบคุณอะไรกัน พวกเธอเป็นน้องสาวที่น่ารักนะ " พี่อันวาร์พูดเอาใจคุณกับเซเลน่าต่อหน้าพี่เบลล่า

     " ต่อไปคิดซะว่าฉันเป็นพี่ชายแท้ๆของพวกเธอ " พี่อันวาร์บอกคุณกับเซเลน่า

     " แต่ว่ากินสปาเกตตีได้มั้ยคะ " เซเลน่าถามพี่อันวาร์

     " สั่งเลยได้มั้ยคะ " คุณก้อถามพี่อันวาร์

     " ว่าไงนะ " พี่อันวาร์เงียบไปพักหนึ่ง ก้อที่จะถามคุณกับเซเลน่ากลัวอีกที

     " ช่วยสั่งให้พวกเราหน่อยได้มั้ยคะ " เซเลน่าถามพี่อันวาร์ คุณเห็นพี่อันวาร์เงียบก้อเลยแกล้งทำหน้าเศร้า 

     " สั่งเลย ทานครับ ทานเลย ห่อเลยครับ..นี่ กินนี่.. " พี่อันวาร์บอก

     ~ ( เสียงโทรศัพท์ ) " รับโทรศัพท์หน่อยสิ รับโทรศัพท์ๆๆ " แต่พี่อันวาร์ก้อไม่รับ

     ~ ณ บ้านจัสติน ~

     ในขณะที่จัสตินกำลังจะเดินออกจากบ้านไปสนามเบสบอล เห็นพวกคุณกำลังจะเดินมาทางนี้ ก้อเลยรีบวิ่งเข้าบ้าน

     " พี่ เดี๋ยวก่อน เข้าไปก่อน " จัสตินบอกพี่อันวาร์ให้เข้าไปในบ้านก่อน

     " ทำไม " พี่อันวาร์ถาม

     " เป็นอะไร " พี่อันวาร์ถามจัสตินอีก

     " ตอนนี้พวกซื่อบื้ออยู่ข้างนอก " จัสตินบอก

     " เหรอ " พี่อันวาร์ตอบ แล้วคุณกับเซเลน่าก้อเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านจัสติน

     " พี่ พี่ ทำไมทำแบบนี้ อย่าทำแบบนี้ นี่เป็นอะไรเนี่ย " จัสตินขอร้องไม่ให้พี่อันวาร์ดันเขาไปหาคุณกับเซเลน่า แล้วจัสตินก้อเริ่มโวยวาย

     " ปล่อยๆๆ " จัสตินโวยวายใส่พี่อันวาร์ เพราะพี่อันวาร์ผลักจัสตินไปหาคุณกับเซเลน่า คุณกับเซเลน่าก้อเลยเอามือที่เหลืออีกครั้งหนึ่ง ตีมือกับพี่อันวาร์

     " พี่ทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ " จัสตินโดนคุณกับเซเลน่าลากออกมาข้างนอก

                                           จบไปแล้วอีก 1 ตอน