เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

           ช่วงเย็น ฟางเอารูปของเฟิร์นออกมาเช็ดทำความสะอาด แล้วเอาไปตั้งไว้บนหิ้งที่สูง แล้วฟางก็นึกถึง ตอนนั้น..... 

 

 

 

 เฟิร์น: เค้ากับเฟิร์น คงไม่มีไรเกี่ยวกันอีกแล้วล่ะพี่ฟาง

 

 

 

 

ฟาง: เฟิร์น ผู้ชายไม่ได้มีแค่นายปาล์ม คนนี้คนเดียวหรอกนะ

 

 

 

 

 

เฟิร์น: เฟิร์นขอโทษนะพี่ฟาง ที่ทำให้พี่ฟาง พี่เฟย์ แม่ พ่อ ต้องขายหน้า ที่มีลูกมีน้องแบบเฟิร์น

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เลยนะเฟิร์น พี่ พี่เฟย์ แม่ และก็ รวมถึงพ่อ ทุกคนรักเรานะเฟิร์น ไม่มีใครไม่รักเฟิร์นเลยนะ

 

 

 

 

 

เฟิร์น: พี่ฟาง เฟิร์นขออยู่คนเดียวได้มั้ย

 

 

 

 

ฟาง: แต่พี่

 

 

 

 

เฟิร์น: นะพี่ฟาง เฟิร์น อยากอยู่คนเดียว ฝ้ายขออยู่คิดอะไรคนเดียวหน่อยนะ

 

 

 

 

ฟาง: ได้ แล้ว เดี๋ยวพี่ค่อยตามไปกินข้าวเย็นนะ

 

 

 

 

 

เฟิร์น: ค่ะ (จู่ๆก็กอดฟาง) พี่ฟาง ขอบคุณมากๆเลยนะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง พี่ฟางพี่เฟย์เป็นพี่ที่ดีที่สุดของเฟิร์น  แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดของเฟิร์น เฟิร์นรักทุกคนมากนะ อึก อึก เฟิร์นรักพี่ฟางนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟิร์น

 

 

 

 

 

เฟิร์น: เฟิร์นขี้ร้องจริงๆเลย เดี๋ยวเฟิร์น อาบน้ำดีกว่า จะได้ลงไปกินข้าวกัน 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อือ รีบๆอาบนะ พี่รอข้างล่างนะ 

 

 

 

 

 

 ------------------------ ปัจจุบัน--------------------

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ผิดเอง ที่ปล่อยให้เฟิร์นอยู่คนเดียว อึก อึก พี่ขอโทษ

 

 

 

 

 

 เฟย์: พี่ฟาง อึก อึก เฟิร์นไปสบายแล้วนะ พี่ฟางไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะ อึก

 

 

 

 

 

ฟาง:  ถ้าพี่เอะใจตั้งแต่แรก เฟิร์นก็ไม่ต้อง ไม่ต้องทำแบบนั้นอ่ะ การที่เฟิร์นโทษตัวเอง หาว่าเป็นความผิดตัวเอง ไม่ดี เป็นลูกที่ไม่ดี เป็นน้องที่ไม่ดี มันเป็นคำพูดที่เหมือน สั่งเสีย แต่ทำไมอ่ะ ทำไมอ่ะเฟย์ พี่ถึงไม่คิด ว่าเฟิร์นจะทำแบบนั้นอ่ะ อึก อึก 

 

 

 

 

 

 

 

ประพล: พะ พ่อ ขอโทษนะ ( หลังจากที่ยืนดูฟางกับเฟย์ ก็ได้ยินที่ฟางพูดออกมาทั้งหมด ที่ทุกคนต้องทุกข์ทรมาน ก็เป็นเพราะเค้าด้วย ที่เฟิร์นต้องตายก็เพราะเค้าด้วยเช่นกัน)