เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

           ฟางค่อยๆเดินเข้า มาในห้องพักฟื้นของเฟิร์น เห็นเฟิร์นนอน หลับอยู่ หน้าตาซีด ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา จู่ๆน้ำตาฟาง ก็ค่อยๆไหลออกมา 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมเฟิร์น ต้องทำแบบนี้ อึก ไม่น่าเลยเฟิร์น 

 

 

 

 

เฟิร์น: อือ 

 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก เฟิร์น ตื่นแล้วเหรอ 

 

 

 

 

เฟิร์น: พี่ฟาง อึก พี่ฟาง อึก อึก ฮือออ 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องร้องนะ ไม่ต้องร้องแล้ว 

 

 

 

 

เฟิร์น: พี่ฟาง เฟิร์น เฟิร์น ท้องอ่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: อึก! (เมื่อได้ยินคำว่าท้อง ฟางก็ร้องไห้ออกมา) 

 

 

 

 

เฟิร์น: พี่ฟาง เฟิร์นจะทำไงดีอ่ะ เค้าบอกเลิกเฟิร์นแล้วอ่ะ เค้าทิ้งเฟิร์นอ่ะพี่ฟาง  แล้วลูกเฟิร์นล่ะ ลูกจะทำยังไงอ่ะพี่ฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก เฟิร์น ฟังพี่นะ ตั้งใจฟังพี่ดีๆนะ ลูกในท้องของเฟิร์น อึก ไม่ ไม่มีแล้ว 

 

 

 

 

เฟิร์น: ห้ะ ห้ะ มะ หมาย หมายความว่าไงอ่ะพี่ฟาง พี่ พี่ฟางพูดอะไรอ่ะ ไม่จริง ไม่จริง

 

 

 

 

ฟาง: เฟิร์น ตอนที่เฟิร์นกินยาพวกนั้นเข้าไป เฟิร์นไม่คิดบ้าง้เหรอ ว่ามันจะเป็นอันตรายกับลูกในท้องรึเปล่า 

 

 

 

 

เฟิร์น: อึก อึก อึก เฟิร์น เฟิร์น แค่อยากให้เค้า มาหา มาดูแล มาสนใจเฟิร์นเหมือนเดิมอ่ะพี่ฟาง เฟิร์น ไม่คิดว่า จะเป็นแบบนี้อ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โธ่ เฟิร์น ทำไมต้องไปแคร์ กับผู้ชายที่ไม่ได้รักเราแล้วด้วย ทำไมล่ะเฟิร์น ทำไม ทำไมเราทำแบบนี้ล่ะ เฟิร์น ไม่คิดถึงใจพี่ พี่เฟย์ แม่บ้าง เหรอ ว่าจะรู้สึกยังไง ถ้าเฟิร์นเป็นอะไรไป พวกเราจะเป็นยังไง 

 

 

 

 

 

 

เฟิร์น: อึก ฮือออออ พี่ฟาง ฮือออพี่ฟาง เฟิร์นขอโทษ 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: ไงล่ะ ขายหน้ามั้ยล่ะ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น  (จู่ๆพ่อของทั้งสามคนก็เปิดประตูเข้ามาโวยวาย) 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อ ! พ่อรู้ได้ไงว่าเราอยู่กันที่นี้

 

 

 

 

พ่อ: ฉันรู้ก็แล้วกัน หึ ไงล่ะ น้องสาวแก ทำตัวเหลวไหล เป็นไงล่ะ หึ น่าอายจริงๆที่ฉันมีลูกแบบแก 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไม พ่อพูดแบบนี้อ่ะ พ่อไม่คิดถึงใจเฟิร์นบ้าง้หรอ ว่าต้องเจออะไรมาบ้าง 

 

 

 

 

 

พ่อ: แล้ว แกไม่คิดบ้าง เหรอ ว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่มีข่าวฉาวโฉ่แบบนี้อ่ะ 

 

 

 

 

แม่: ก็เอาไว้ที่เดิมนั้น แหละ แล้วจะมาทำไม จะมาซ้ำเติม ลูกฉันทำไม ที่จริง คุณเองก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเรานานแล้ว จะมาทำไม จะกลับมาทำไม 

 

 

 

 

 

เฟย์: แม่ ใจเย็นๆก่อนนะ

 

 

 

 

พ่อ: หึ ฉันก็ไม่อยากกลับมาหรอก ไอครอบครัวแบบนี้นะ 

 

 

 

 

 

แม่: งั้นไปเลย ไปเลย อย่ามาอีกนะ อย่ามายุ่งกับพวกฉันอีกนะ ไปเลย ไป ไป ไป๊ !!! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ แม่ แม่ พอเถอะๆ พ่อไปก่อนเถอะ 

 

 

 

 

พ่อ: โธ่เว้ย มีแต่เรื่องบ้าๆ 

 

 

 

 

 

 

เฟิร์น: อือออออ อือออออ เพราะเฟิร์น เพราะเฟิร์นแท้ๆเลย ฮืออออ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟิร์น ไม่ต้องร้อง เรื่องนี้ถ้าจะผิด ก็ผิดที่ไอผู้ชายเลวๆคนนั้น 

 

 

 

 

แม่: โธ่เฟิร์น ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะ สัญญากับแม่สิลูก 

 

 

 

 

เฟิร์น: อึก ฮืออออหนูขอโทษค่ะแม่ อึกก

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ อยู่กับแม่กับน้องนะ เดี๋ยวพี่มา 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางจะไปไหน 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องรู้หรอก เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมาล้ะกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ ฉันไม่ยอมให้จบแบบนี้แน่!