เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

           เนยขับรถตามมาติดๆ เมื่อเห็นป๊อบปี้เลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรม ก็นึกสงสัย แล้วก็รีบขับตามไปจอดรถห่างๆ 

 

 

 

 

เนย: ไม่กี่วันก็ล่อพี่ป๊อบเข้าโรงแรมแล้วเหรอ นังฟาง อึ้ย แก! แกโดนแน่! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ห้องจัดงานก็ดูใหญ่มากเลยนะค่ะ น่าจะรองรับแขกได้เยอะ ส่วนห้องแต่งตัวคงอยู่ด้านหลังเวที งั้นฉันขอไปดูหน่อยนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

ฟาง: แล้วห้องพักสำหรับแขก vip ของคุณล้ะค่ะ คุณช่วยพาฉันไปดูหน่อยได้มั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ ผมยังไม่ได้จองเลยอ่ะ งั้นไหนๆคุณก็มาแล้ว คุณช่วยเรื่องนี้อีกซักเรื่องได้มั้ย 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ค่ะ งั้นไปดูกันว่าคุณจะเอาห้องแบบไหน จะได้ติดต่อเจ้าหน้าที่เลย 

 

 

 

 

 

            จากนั้นฟางและป๊อบปี้ก็ไปที่ล็อบบี้โรงแรม แล้วขอเปิดห้องพักที่ขนาดใหญ่ที่สุด เพื่อเข้าไปดูห้องก่อน จากนั้นพนักงานโรงแรม ก็นำทั้งคู่ มาดูห้อง แล้วก็ออกไป เหลือฟางกับป๊อบปี้ ส่วนเนยที่ตามมาดูก็เห็นพนักงานพอดี เลยขอคีย์การ์ด แล้วให้เงินไป จำนวนนึงซึ่งก็หลายพัน เพื่อแลกกับเรื่องนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ห้องนี้คุณโอเครึเปล่า 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ใหญ่ กว้างใช้ได้เลย อุปกรณ์ ก็สะดวกนะ ครบทุกอย่าง งั้นผมตกลงเอาห้องแบบนี้ ซัก 10 ห้อง คุณว่าเยอะไปรึเปล่า 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ไม่หรอกค่ะ แขกคุณก็น่าจะประมาณนั้น คนละห้อง ก็โอเค 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ผมว่า เตียงมันแข็งๆไปรึเปล่า (เดินไปจับๆที่ปลายๆเตียง) 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไหน ก็ไม่เห็นจะแข็งเลย เตียงโรงแรมก็คงแบบนี้หมดมั้ง 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ ผมกลัวแขกจะไม่โอเคนะ มีแขกต่างชาติหลายคน 

 

 

 

 

ฟาง: โห้ โรงแรมอย่างดี หรูสุด แพงสุด ในกรุงเทพแล้วนะ ยังจะกลัวอะไรอีกค่ะ 

 

 

 

 

       เมื่อฟางพูดจบก็หัวเราะเล็กน้อยแล้วสะดุดขาตัวเองป๊อบปี้คว้าไว้ได้ทันแล้วล้มลงไปบนเตียงทั้งคู่ หน้าของทั้งสองห่างกันไม่มาก จังหวะที่ล้ม ป๊อบปี้นอนบนเตียงฟางล้มทับ จมูกของฟาง ชนกับแก้มของป๊อบปี้  แต่จู่ๆ ก็มีเสียงโวยวายดังขึ้นมา 

 

 

 

 

 

เนย: อร๊ายยยยยยย !!!! 

 

 

 

 

ป๊อบ: เนย ! 

 

 

 

 

เนย: นังฟาง ! แก!!!! 

 

 

 

 

        เนยเดินเข้ามาโวยวาย ที่เห็นภาพของฟางนอนทับอยู่บนตัวของป๊อบปี้ ทำให้เนย ยิ่งโมโหมาก จังหวะที่เนยกรี๊ด ฟางรีบลุกขึ้นจากตัวป๊อบปี้ ทำให้เนยพุ่งตรงจะยกมือตบฟาง แต่ผิดที่ครั้งนี้ฟางรีบจับข้อมือของเนยก่อนที่จะมาโดนหน้าของฟาง แล้วพูดขึ้น 

 

 

 

 

 

ฟาง: เป็นบ้าอะไรอีก ครั้งนี้ฉันไม่ยอมให้เธอทำชั้นฝ่ายเดียวหรอกนะ  (ฟางตวาดเสียงแข็ง) 

 

 

 

 

 

เนย: แกกล้าเหรอ นังฟาง ! (พยายามจะผลักฟาง แต่ฟางก็ไม่ยอมเหมือนกัน) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เนย หยุดเนย พอได้แล้ว มานี้ (ดึงตัวเนยออกมาแล้วไปยืนหน้าฟาง) 

 

 

 

 

เนย: พี่ป๊อบ นี้พี่ ปกป้องมันเหรอ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เรย หัดมีเหตุผลบ้างได้มั้ย จะอะไรกันนักหนา อ่ะ เอะอะจะตบจะตบ เนยพี่มาทำงานนะ ! (ป๊อบปี้ตวาดใส่หน้าเนย) 

 

 

 

 

เนย: พี่ป๊อบ ก็เห็นๆอยู่ หลักฐานคาตา ขนาดนี้ยังจะบอกไม่มีอะไรอีกเหรอ แกนังฟาง  เพราะแกอ่ะ แกยั่วพี่ป๊อบของชั้น !  แกหลอกเค้าเข้าโรงแรม แก! (พุ่งจะไปตบฟาง แต่ป๊อบปี้ จับไหล่ทั้งสองข้าง ให้หยุด) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พอได้แล้ว ! ฟางไม่ได้ยั่วพี่ ไม่ได้หลอกเข้าโรงแรมด้วย ! แล้วพี่ก็ไม่ใช่สิ่งของนะ ที่จะต้องมีเจ้าของอ่ะ 

 

 

 

 

 

เนย: แต่เนยเป็นเจ้าของพี่ เนยกำลังจะเป็นภรรยาพี่นะ พี่ป๊อบ ! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ได้แล้ว พี่เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ !! ไป กลับบ้าน !!! 

 

 

 

 

 

เนย: ไม่เนยไม่กลับ !! เนยจะตบมัน นังฟางแก !! (คราวนี้ป๊อบปี้ผลักเนยล้มลงกับพื้น) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หยุดบ้า ได้แล้ว พอซักที ถ้าไม่ไป งั้นพี่กับฟางไปเอง (จับข้อมือฟางแล้วเดินออกไป ทิ้งให้เนยล้มอยู่ตรงพื้น) 

 

 

 

 

 

เนย: อร๊ายยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ป๊อบๆๆ ทำไมทำกับเนยแบบนี้ อร๊ายๆๆ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณปล่อยฉันได้แล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมขอโทษแทนเนยด้วยนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ชั่งมันเถอะ ฉันชินล่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: วันนี้ ก็กลับกันเถอะ ไว้ค่อยมาวันหลัง 

 

 

 

ฟาง: คุณไม่ไปดูเค้าหน่อยเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ล่ะ ผมเบื่ออ่ะ  รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสงบสติอารมณ์เองได้แล้ว ก็คงกลับเองล่ะ  (พูดจบก็เดินนำไปที่ลิฟท์)

 

 

 

 

 

          ฟางเองก็นึกสะใจนิดๆ ที่จู่ๆเนยโผล่มาโดยที่ตนเองไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ลึกๆก็นึกสงสารเหมือนกันที่เป็นแบบนี้