เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

 

ประภัสสร: ทำไมลูก เล่าให้แม่ฟังซิ เกิดอะไรขึ้น

 

 

                เมื่อเนยเดินเข้ามาในบ้าน ด้วยท่าทางที่หงุดหงิด ประภัสสรจึงถามขึ้น ว่าเพราะอะไรทำไมอยู่ๆก็ให้คนขับรถไปรับกลับ ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยง  

 

 

 

 

เนย: ก็พี่ป๊อบนะซิค่ะ มีงาน ติดคุยงานอ่ะ 

 

 

 

 

ประภัสสร: อ้าว ทำไมตาป๊อบทำกับลูกแม่แบบนี้

 

 

 

 

 

เนย: ชั่งเถอะค่ะแม่ หนูขึ้นไปข้างบนก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมอยู่ในร้านแล้วนะครับ นั่งอยู่โต๊ะสุดท้าย ริมสุดนะครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ เห็นแล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวคุณ ! 

 

 

 

 

ฟาง: สวัสดีค่ะ คุณภาณุ คุณรู้จักฉันด้วยเหรอค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็เดินชนที่โรงพยาบาลวันนี้ไง 

 

 

 

ฟาง: อ่อ โทษทีนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เป็นไรครับ เชิญนั่งดีกว่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ว่าแต่ คุณเป็นคนดูแลงานนี้เหรอครับ

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนดูแลงานนี้เอง คือ ฉันอยากคุยกับคุณ เรื่องสถานที่ แล้วก็ สิ่งที่คุณ ต้องการให้มีในงาน แล้วก็ นางแบบ เรื่องเครื่องเพชร แล้วก็โชว์ นะค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณมีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ

 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันอยากคุยรายละเอียดกับคุณ ให้มากกว่านี้นะค่ะ ว่าจะเอายังไง ข้อมูลที่ฉันได้ มันยังไม่พออ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นคุณว่า มาเลยก็แล้วกันครับ 

 

 

 

 

 

               เมื่อคุย และทำความเข้าใจกันแล้ว ฟางก็ขอตัวกลับเลย 

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นฉันขอตัวนะค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวครับ คุณไม่ทานอะไรหน่อยเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ไปนะค่ะ สวัสดีค่ะ 

 

 

 

 

 

         เมื่อฟางเดินออกไป ป๊อบปี้มองตามแล้วยิ้มอ่อนๆออกมา ทำให้ป๊อบปี้คิดว่า ผู้หญิงคนนี้ ผิดกันกับผู้หญิงที่เห็นที่บ้านของเนย ตอนนั้นดูร้ายกาจ ดุดัน ไม่แคร์คนอื่น แต่ตอนนี้ดูเก่ง มุ่งมั่น แถมน่ารักมากอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เริ่มจะอยากสนุกแล้วซิ หึ 

 

 

 

 

 

          โอ๊ย ! ! 

 

 

 

 

เขื่อน: โทษครับๆ เป็นอะไรรึเปล่า

 

 

 

เฟย์: มะ ไม่เป็นไรค่ะ  

 

 

 

 

เขื่อน: โทษทีนะครับ ผมมั่วแต่ดูชาร์ตคนไข้ นะครับ 

 

 

 

 

เฟย์: ไม่เป็นไรค่ะ คุณหมอ (ยิ้มให้) ขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับคุณพยาบาล (ยิ้มให้กัน) 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ป้าสายใจ แม่เป็นไงบ้างค่ะวันนี้ 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: วันนี้ป้าลองพาคุณผู้หญิง นั่งในสวนค่ะ แล้วก็ลองให้ดูหนังสือผ่านๆค่ะ คุณผู้หญิงตอบสนองเร็วดีค่ะคุณหนู พอป้าชี้นั้นชี้นี้ คุณผู้หญิงก็มองตามค่ะ 

 

 

 

 

 

เฟย์: หนูว่าแม่อยู่กับป้าสายใจ ต้องหายวันหายคืนแน่เลยค่ะ อ่อแล้วพี่ฟางยังไม่กลับเหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: ยังไม่เห็นเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

เฟย์: แล้วแม่ล่ะค่ะ 

 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: อยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อค่ะ