ซ่อนรักร้าย MarkBam

.

.

.

ร่างเล็กเม้มปากตัวเองแน่นในใจตอนนี้สั่นระริกไปหมด ขาเพียวก้าวตามชายชุดดำไป จนมาถึงชั้น6 น่าแปลกที่ว่าชั้นนี้มีเพียงห้องเดียว แถมยังมีชายชุดดำสองสามคนเฝ้าประตูไว้อีก

“เข้าไปข้างในซะ” ชายชุดดำผลักร่างเล็กเข้าไปในห้องก่อนกดล็อคประตูเสร็จสรรพ แบมแบมมองห้องกว้างด้านหน้าอย่างใจหวั่น สายตามองหาทางที่พอจะหนีไปได้ เสียงน้ำไหลในห้งน้ำทำให้แบมแบมรู้ได้ทันทีว่ามีคนอยู่

แกร๊ก

“มาแล้วเหรอครับคุณโซฮี” เสียงดังจากทางประตูห้องน้ำทำให้แบมแบมไม่กล้าหันหน้าไปเผชิญ แต่ก็รู้สึกโล่งอกที่มาร์คยังไม่รู้ว่าเขาไม่ใช่โซฮี ร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำเดินข้ามาใกล้มากขึ้นทำให้แบมแบมหลับตาแน่น

“กลัวเหรอ แล้วที่ทำลงไปทำไมไม่กลัวบ้างล่ะว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไงแบมแบม” ร่างเล็กเบิกตากว้าง เขาถูกจับได้แล้ว เสียงหัวใจที่เต้นแรงด้วยความกลัวดังออกมาสนั่น ตอนนี้ร่างเล็กแข็งทื่อจนทำอะไรไม่ถูก ในใจก็กลัวว่ามาร์คจะให้เขาเป็นสินค้า

“ผม..ผม ขอโทษ ผม..”

“คิดว่าแค่คำขอโทษมันจะช่วยให้ความเสียหายน้อยลงเหรอ หึ คิดอะไรโง่ๆจริงๆ นายรู้ไหมนายทำให้ฉันเสียหายไปเท่าไหร่”ร่างสูงบีบข้อมือของแบมแบมไว้แน่น

“ผม..ผมแค่อยากช่วยผู้มีพระคุณของผม..” แบมแบมไม่ได้มองหน้าคนตรงหน้าเขาเลยไม่ได้เห็นรอยยิ้มร้ายๆของมาร์ค มาร์คลากแบมแบมเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มากมาย หรือมาร์คจับตาดูเขาอยู่ตลอดแบมแบมได้แต่คิดในใจ

“มองดูสิแบมแบม เห็นไหมว่านั้นคืออาของนาย อยากให้อานายหนีไม่ใช่เหรอ” แบมแบมมองจอโทรทัศน์ข้างหน้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพอาของตนกำลังจะเดินออกไปหน้าล็อบบี้ ในใจภาวนาขอให้อาทำสำเร็จ

“หึ นายรู้ใช่ไหมว่าถ้าฉันโทรไปบอกคนด้านล่าง แผนที่นายวางไว้ทั้งหมดมันก็จะล่ม ที่นี่อาของนายก็คงได้มาเป็นสินค้าเหมือนเดิม”แบมแบมแบมเห็นร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดโทรออก ก็ต้องรีบยื้อแย่งมาทันทีได้ไวกว่าที่คิดมาร์คยกโทศัพท์ขึ้นสูงจนคนร่างเล็กเอื้อมไม่ถึง

“นายนี่ชอบเล่นตุกติกเสมอเลยนะ งั้นเอาอย่างนี้นายต้องทำให้ฉันพอใจแล้วฉันจะไม่กดโทรออกไป ฉันอุตส่าห์ให้โอกาสในเชียวนะแบมแบม”

แบมแบมกัดปากตีวเองจนห่อเลือด ในหัวตีกันวุ่นวายไปหมด ร่างเล็กไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ถ้าเขาไม่ทำตามอาโซฮีก็จะถูกจับได้

“เร็วๆสิ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาง่ายๆนะ หรือนายอยากให้ฉันเปลี่ยนใจเอานายเป็นสินค้าแทน” แบมแบมคิดตกอยู่นานจนในที่สุด

“ผม..ตกลงคุณต้องปล่อยอาโซฮีไป” มาร์คยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย เขาพาคนตัวเล็กไปอีกห้อง ห้องนอนกว้างโทนสีดำที่มองเห็นวิวด้านนอกได้ชัดเจน มาร์คนั่งลงบนเตียงกว้างของตน

ก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกจนตอนนี้ร่างสูงก็เปลือยเปล่า แบมแบมกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าแก้ผ้าไม่อายฟ้าอายดิน

“เอ้า มั่วแต่มองอยู่นั้นแหละรีบทำสิ ก่อนฉันจะเปลี่ยนใจ” ร่างสูงหยั่งเชิงคนตรงหน้า แต่แบมแบมที่มีอาการกลัวจนตัวสั่นแบบนั้นอีก

“เออ..ผมต้องทำอะ..อะไรคะ..ครับ” ร่างเล็กที่ตะกุกตะกักแถมยังยืนห่างคนตัวสูงเป็นวาถามขึ้น ถึงแม้ในใจก็รู้ดีว่าให้จัดการกับลูกชายของมาร์คที่ไม่ยอมสงบ

“เลิกแอ๊บใสได้แล้วนะ นายก็รู้ว่าต้องทำอะไร หรือนายไม่ชอบให้ฉันเป็นคนทำให้ก็ได้นะ”

มาร์คยิ้มร้ายทำให้แบมแบมที่กลัวอยู่แล้วกับกลัวเข้าไปอีก แบมแบมทรุดตัวลงหว่างขาของมาร์ค พิจารณาดูแก่นกายอันใหญ่ร่างเล็กคิดเปรียบเทียบกับตนว่าทำไมของตนนั้นถึงต่างกับคนตรงหน้านักทั้งๆที่เป็นชายเช่นกัน

“มั่วลีลาอะไรอยู่ล่ะ รีบจัดการมันสิ”แบมแบมขบปากแน่นก่อนจะยื่นมือสั่นๆทั้งสองข้างไปจับแก่นกายใหญ่เอาไว้ถึงแม้จะเคยช่วยตัวเองก็เหอะแต่ร่างเล็กก็ไม่เคยต้องมาทำแบบนี้ให้ใครเลย แบมแบมรูดขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่เหมือนไม่ทันใจคนตรงหน้า

“อ่อนว่ะ นายคิดว่าแค่มือจะทำให้ฉันเสร็จงั้นเหรอ เสียเวลาจริงๆเลยสงสัยฉันคงต้องให้ลูกน้องตามผู้มีพระคุณของนายกลับมาแล้วล่ะ”

แบมแบมเบิกตากว้างเขาไม่รู้เลยว่าทำอะไรไม่ถูกใจคนตรงหน้า

“ผม..ผมจะพยายามครับ อย่าให้ลูกน้องคุณไปจับอาผมมาเลยนะครับ”

“หึๆ นั้นมันก็ขึ้นอยู่กับผลงานของนายนะ อมสิแบมแบมทำให้ฉันพอใจ”

แบมแบมมองหน้ามาร์คอย่างต้องการคำตอบเขาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าพูดจริงหรือเปล่าเพราะถึงยังไง กันต์พิมุกคนนี้ก็ยังเป็นผู้ชายแท้ แค่ใช่มือก็แทบแย่อยู่แล้วนี้จะให้อมไอ้นั้น แบมแบมถอนหายใจหลายครั้งก่อนตัดสินใจใช้ลิ้นเลียส่วนปลายที่เริ่มมีน้ำปริ่มออกมา

แบมแบมหลับตาแน่นพยายามจินตนาการว่าสิ่งตรงหน้าเป็นไอติมแท่งโปรดร่างเล็กเลียจนสุดโคนก่อนจะจูบซับอยู่สองสามครั้ง

มาร์คมองการกระทำของแบมแบมอย่างเอ็นดู ร่างสูงรู้ดีว่าคนตรงหน้าเขาฝืนแค่ไหนแต่แบบนี้แหละมันยิ่งน่าสนุก
แบมแบมผละออกจากแก่นกายตรงหน้าก่อนจะกั้นใจ

อมแก่นกายใหญ่เอาไว้ในปากแต่มันก็ไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำร่างเล็กขยับปากไปครอบครองแก่นกายใหญ่ให้ลึกขึ้นก่อนจะขยับเข้าออกเป็นจังหวะเนิบๆ แก่นกายที่ตอนแรกแทบจะคับปากอยู่แล้วกลับขยายใหญ่ขึ้นอีก

“ซี๊ดดด~ ห่อปากแน่นสิแบมแบม อ้าา” เสียงร่างสูงสั่งด้วยน้ำเสียงเครือๆมือหนาจากที่สบายๆเปลี่ยนมาขยุ้มผมคนตัวเล็กไว้แทน มาร์คดึงวิกปลอมของคนต้องหน้าออก ทำให้เห็นเขาเห็นสีหน้าของแบมแบมมากขึ้นถึงแม้เจ้าตัวจะหลับตาอยู่ก็เถอะ

เมื่อจังหวะที่คนตัวเล็กมอบให้มันเนิบเกินไปเจ้าของร่างสูงที่อยากจะเสร็จเต็มประดาตัดสินใจยืนขึ้นกระแทกสะโพกรัวใส่ปากของคนตัวเล็กจนต้องเบิกตากว้างด้วยความจุก เมื่อกระแทกเข้าออกตามใจตนอยู่สองสามครั้งมาร์คก็ปล่อยน้ำรักทุกหยาดหยดเข้าไปในปากของแบมแบมที่ไม่สามารถหลบไปได้

มาร์คผละออกจากร่างเล็กมองผลงานชิ้นเอกของตนอย่างพอใจ แบมแบมที่จำใจต้องกลืนน้ำแห่งความใคร่เข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ทำหน้าตาเห่ยเกเมื่อรสชาติฝาดจนขมคอ

“ผม..กลับได้แล้วใช่ไหมครับ” ร่างเล็กเอ่ยถามเสียงเบาหวิวเพราะตอนนี้เขาคิดว่าอาโซฮีคงหนีไปได้ไกลแล้ว ร่างเล็กลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากห้องแต่แล้ว

ตุบ!!

แบมแบมถูกมาร์คผลักลงไปนอนบนเตียงกว้าง ไม่ทันที่ร่างเล็กจะลุกข้นคนตัวสูงกว่ากับกดทับไว้ในอาณัตของตน
“ปะ..ปล่อย นะครับคุณมาร์ค ปล่อยผม คุณจะทำอะไรผมอีก”

“หึนายคิดว่านายแค่ใช้ปากให้ฉันมันจะพอเหรอแบมแบม ฉันจะบอกอะไรให้นะว่าต่อไปนี้คือบทลงโทษของนายที่นายปล่อยให้สินค้าหนีไป”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแบมแบมก็ดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดจากร่างสูงทันที แต่จากที่แบมแบมตัวเล็กกว่าจึงไม่สามารถสู้แรงคนตรงหน้าได้

แควก!!

มาร์คฉีกเสื้อของคนตรงหน้าออกจนไม่เหลืออะไรติดตัวซักชิ้น ก่อนจะยกแขนของคนตัวเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะแล้วเอื้อมมือเปิดลิ้นชักหยิบเชือกเส้นหนาออกมาผูกมือคนตัวเล็กเอาไว้

“ปล่อย ผมไปเถอะนะครับ อย่าๆๆ อืออ หยุด ผมขอร้อง” ร่างสูงไม่ได้ฟังคำขอร้องเลยซักนิด เขากลับดูดเม้มยอดอกสีชมพูของคนตัวเล็กจนเกิดสีแดง ลิ้นร้ายลากผ่านขึ้นไปซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น ไม่พอเปล่ายังทำรอยแดงไว้จนไม่เหลือแม้แต่ที่ว่าง

แบมแบมดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธะแต่อนิจจายิ่งดิ้นเหมือนยิ่งไปปลุกเร้าอารมณ์ของคนตัวสูง ร่างกายเปลือยเปล่าที่เบียดเสียดกันจนความเป็นชายของมาร์คผงาดขึ้นมาอีกครั้ง เหมือแบมแบมสัมผัสได้ถึงสิ่งที่กำลังขยายใหญ่ก็หยุดดิ้นในทันที

“หยุดดิ้นแล้วเหรอ ทำไมไม่ดิ้นต่อล่ะกำลังได้อารมณ์เชียว”

“อึก.. ปล่อยผมไปเถอะนะครับ อย่าทำแบบนี้กับผมเลย ผมกลัว อืมม”

มาร์คมองคนตรงหน้าด้วยความขบขัน ลูกแกะยังไงก็ยังเป็นลูกแกะอยู่วันยังค่ำ ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กที่พยายามหลบลิ้นของเขา เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเริ่มจะไม่มีอากาศหายใจจึงผละออกให้แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

ก่อนจะประกบจูบลงไปใหม่ เมื่อเห็นคนที่ขัดขืนในตอนแรกเริ่มคล้อยตามในรสจูบของตัวเอง ก็ใช้มืออีกข้างล้วงเข้าไปในช่องทางรัก

แบมแบมที่หลงเผลอไผลไปกับรสจูบต้องส่งเสียงครางประท้วงเมื่อเห็นคนเอาแต่ใจสอดนิ้วมือเข้ามาจากหนึ่งก็เพิ่มเป็นสองเป็นสาม มาร์คผละออกจากริมฝีปากที่กำลังบวมเป่ง

“โอ๊ย!! หยุดเถอะครับ ขอร้อง ผมเจ็บ” ร่างบางอ้อนวอนคนตรงหน้าที่ไม่มีทางหยุดง่ายๆหนำซ้ำยังขยับนิ้วเข้าออกตามอำเภอใจอีก

“นายบอกให้ฉันหยุด แต่นายกับมีอารมณ์ด้วยเนี่ยนะ ลามกจริงๆเลยนะแบมแบม” มาร์คพูดด้วยรอยยิ้มยียวนเมื่อเห็นจุดอ่อนไหวของแบมแบมแข็งขืนขึ้นมาก็แอบอดแซวไม่ได้ ส่วนคนที่ถูกแซวก็แทบจะเอาหน้ามุดดินหนีอยู่แล้ว

มาร์คถอนมือออกจากช่องทางรัก ก่อนจะหยิบเจลหล่อลื่นที่ลิ้นชักมาทาที่ลูกชายสุดที่รักที่พร้อมจะสู้ศึก แบมแบมเมื่อรู้ชะตาชีวิตของตนก็ได้แต่หุบขาเอาไว้

แต่มีเหรอที่จะสู้แรงคนตรงหน้าได้มาร์คแยกขาแบมแบมให้กว้างออก ก่อนจะค่อยๆสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปอย่างช้าๆ แต่เข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้นเพราะช่องทางร้อนๆกับตอดรัดจนปวดไปหมด

“ซี๊ด~ อ้าาา อย่ารัดนักซิแบมแบม ฉันเข้าไปไม่ได้ อ้าา~” แบมแบมกัดปากแน่นด้วยความเขินอาย ทั้งเจ็บ ทั้งอายไปหมด แบมแบมมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

“อึก อือออ อ้าา” แบมแบมเห็นร่างสูงพยายามอยู่นานก่อนจะกระแทกเข้าออกมาอย่างไม่ยั้งจนคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่

“อ้าๆ แน่น อ๊ะ ซี๊ดด กัดปากแบบนั้นไม่เจ็บหรือไง อยากครางก็ครางออกมาเถอะหนา อืมมแน่นชิป” เสียงครางจากร่างสูงที่ไม่พูดเปล่าแต่กับกระแทกแก่นกายอันใหญ่โตเข้าออกหลายครั้งจนในที่สุด ก็ปล่อยน้ำรักออกมา

จนแบมแบมเองก็เริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกันเลยปล่อยน้ำรักตามมาติดๆ แต่มันมีเรื่องที่น่าอายกลัวนั้นเพราะแบมแบมกลับเสร็จเพราะด้านหลังเนี่ยนะสิ มาร์คถอดแก่นกายใหญ่ออหก่อนจะแก้มัดออกทำให้แบมแบมได้แต่คิดในใจว่ามันคงจบแล้ว

แต่เปล่าเลยมาร์คกลับสอดแก่นกายอันใหญ่โตเข้ามาอีกครั้งแต่เห็นว่าครั้งนี้มันคงจะไม่จบง่ายๆแน่ ถึงแม้จะมีเสียงของคนใต้ร่างที่เอาแต่ประท้วงก็เถอะ

ในที่สุดพระเอกของเราก็โผล่ออกมา