[fic knb+sao] เมื่อเงาไม่มีแสง

'อย่าเอาบาสของนายมาเกี่ยวพันกับฉัน'

'ไม่ต้องเล่นเป็นทีมฉันก็ชนะได้'

'ลูกพาสของคุโรโกจจิมันน่าเบื่อ'

'แค่มีลูก3แต้มฉันก็ชนะได้'

'ไม่มีอะไรสำคัญเท่าชัยชนะหรอก'

'อย่าไปผมขอร้อง'

............

.......

....

..

.

"คุโรโกะ!!!!"เสียงทุ้มของหนุ่มผมแดงเรียกสติคุโรโกะให้ตื่นจากภวังค์"คะ...ครับ??"

"โค้ชเรียกรวมตัวแล้ว...นายเป็นอะไรรึเปล่าหน้าซีดๆ"

"เปล่าครับ"คุโรโกะพูดพร้อมเดินไปรวมกับพวกที่เหลือเซย์รินเอาชนะราคุซันและทุกทีมที่มีรุ่นปาฏิหาริย์ตอนนี้เหลืออย่างเดียวที่ผมต้องทำให้พวกเขาเจ็บเหมือนกับที่ผมเจ็บ!!!

อย่างที่บอกผมจืดจางก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่แต่ก่อนก็คิดแบบนั้นอะนะ==เดี๋ยวนี้ไม่แล้วล่ะก็เพราะผมมีรุ่นพี่ของชมรมบาสคางามิคุงฟุริฮาตะคุง(อีก2คนไรด์จำชื่อมะด้ายยยsorry~)และก็ยังมีเพื่อนอีก7คนพวกเขาสามารถเยียวยาชีวิตผมให้มีสีสันขึ้นจากที่ผมจมอยู่ในภวังค์ความทุกข์พวกเขาช่วยดึงผมขึ้นมาจากขุมนรกบ้าๆนั่นผมจะสานต่อให้พวกเขาเองครับ

หลังจากที่ผมซ้อมเสร็จผมก็กลับมาบ้านโดยไม่เปลี่ยนเสื้อผ้ากระโดดขึ้นเตียงแม่ง!!(โสโครกว่ะ)ผมเปิดลิ้นชักและหยิบเครื่องเนปเกียร์ขึ้นมาใส่"LINK START!!!"ครับผมเข้ามาในโลกที่มีชื่อว่าALO(ขี้เกียจพิมพ์ชื่อเต็มง่ะมันยาว)"เร็น~"เสียงใสๆของอาสึนะซังเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของผมเองครับอานั่นสินะผมขอหยุดเรื่องนั้นและสนุกกับที่นี่ดีกว่าเนอะ^^

"นี่ทำนายเครื่องแบบเป็นสีขาวล่ะ"

"ก็เล่นแบบไม่มีเผ่าอ่ะ"เครื่องแบบของผมเป็นสีขาวและขริบม่วง(ใครนึกภาพไม่ออกก็ชุดคิริโตะสีดำแต่เปลี่ยนเป็นสีขาวขริบม่วงค่ะ)"โหยยยสุดยอดอ่ะปกติจะมีแต่คนเล่นแบบจอด์ย"เสียงของอลิสนักตีดาบของผม ผมเพียงแต่ยิ้มให้กับความจริงใจของพวกเขาทั้งพวกเขาและทีมบาสของผมรู้เรื่องกันหมดเพราะผมไว้ใจพวกเขาและผมไว้ใจไม่ผิดคนจริงๆ☺️