[EXO×You] ไอดอลหน้าใสกับยัยผู้จัดการซาตาน

ที่สนามบิน

“เฮ้ย คุณอีวานอยู่นั่น” เสียงตะโกนของชายคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปยังหญิงสาวสะพายเป้คนหนึ่งที่ยืน

“ชิบหายแล้วกู มาถึงนี่เลยเหรอวะ” หญิงสาวคนนั้นสบถกับตัวเองเป็นภาษาไทยก่อนจะรีบวิ่งหนีไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

“ตามเธอไป!คุณท่านให้จับเธอแบบเป็น” ชายคนหนึ่งออกคำสั่งกับเพื่อนร่วมทีม ก่อนจะวิ่งตามหญิงสาวคนนั้นไป

     เหตุการณ์เมื่อครู่ต่างทำให้ชาวต่างชาติและคนภายในประเทศฮ่องกงที่อยู่ในสนามบินต่างก็ตกใจและหวาดกลัวว่าจะเป็นเรื่องที่เลวร้าย เจ้าหน้าที่ภายในสนามบินจึงเรียกรวมกำลังเพื่อยุติเหตุการณ์ชุลมุนที่กำลังเกิดขึ้น เสียงผู้คนในสนามบินและเสียงประกาศเรียกผู้โดยสารสายการบินต่างๆดังเซ็งแซ่แข่งกันขึ้นมา

   หญิงสาวรีบหาที่หลบมุมเพื่อหลบคนที่ตามเธอมาซึ่งเธอเลือกเข้าไปในห้องน้ำชาย และบังเอิญที่ไม่มีชายคนใดเข้าใช้บริการพอดี เลยเป็นทางสะดวกสำหรับเธอ หญิงสาววางกระเป๋าลงกับอ่างล้างหน้าก่อนจะรูดซิปกระเป๋าเป้ออกมาเผยให้เห็นเสื้อผ้า รองเท้า และกระเป๋าสำรองในนั้นอีกหนึ่งใบ เธอรีบจัดแจงใส่เสื้อผ้าพวกนั้นและเปลี่ยนรองเท้าจากส้นสูงเป็นผ้าใบก่อนจะหยิบวิกผมสั้นแบบผู้ชายออกมาใส่ทันที

อีกฝากของเหตุการณ์

“หายไปไวจังวะ” ชายคนหนึ่งพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่และเงยหน้าสูดลมเข้าเต็มปอด 

“งั้นเราก็แยกกันหา พวกแกไปทางนู่น ส่วนฉันจะไปทางนี้” ชายชุดดำที่ดูเป็นหัวหย้าได้ออกคำสั่งตามหาหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง หากไม่เจอเธอกลับไปพวกเขาจะต้องแย่ๆแน่ๆ แม้ว่าเธอจะมีฝีมือเก่งกว่าพวกเขาหลายเท่าก็ตาม
ทุกคนช่วยกันแยกย้ายไปตามหาและอีกทั้งยังต้องหลบหลีกเจ้าหน้าที่ของสนามบินอีกด้วย ช่างน่างสงสารเหลือเกิน

“แค่นี้ก็เรียบร้อย” หญิงสาวที่ปลอมร่างเป็นชาย เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเล็กน้อย

“เหลืออีกห้านาที” เธอพึมพำออกมาเบาๆ

       อีวานรีบทำลายหลักฐานต่างๆโดยเอารองเท้าส้นสูงและเสื้อผ้าชุดเก่าใส่ในกระเป๋าเป้ใบเดิมก่อนจะเอามันไปวางทิ้งไว้ในห้องน้ำห้องหนึ่งที่เป็นที่เก็บของของแม่บ้าน ซึ่งคนที่จะเปิดได้นั้นมีเพียงแม่บ้านเพียงคนเดียว คงไม่มีทางที่ใครจะเปิดมันออกมาอย่างแน่นอน เธอรีบหยิบเอกสารและคว้าเป้ใบใหม่เดินออกมาจากห้องน้ำ พวกที่กำลังตามเธอได้เดินสวนเข้ามาพอดี หนึ่งในนั้นเดินผ่านเธอไปโดยที้ไม่สงสัยอะไรในตัวเธอ แต่มีอีกคนหนึ่งที่กำลังจะเดินผ่านเธอได้หยุดชะงักลง ทั้งคู่มองหน้าซึ่งกันและกันอย่างค้นหาคำตอบ

“ขอโทษนะ เอ่อ...ช่างเถอะ” แต่แล้วคำตอบที่เขาต้องการก็ไม่ปรากฏบนใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้

    เมื่อพ้นเขตอันตรายแล้วอีวานรีบสปีดเท้าออกห่างจากที่ตรงนั้นโดยไว และรีบไปตรงผู้โดยสารขาออกในทันที เธอต้องออกบินในไฟท์เวลานี้ให้ได้ ถ้าหากเลื่อนเวลาออกไปชีวิตเธอต้องแย่อย่างแน่นอน การจะใช้ชีวิตเป็นแบบคนธรรมดานี่มันช่างยากเย็นซะเหลือเกิน