คิดได้ก็เกือบสายไป

           หลังจากฟางอาบน้ำเสร็จ

                ร่างบางมองไปที่เตียงพบว่าร่างสูงนอนดูโทรทัศน์อยู่  เธอจึงคิดว่าเธอควรนอนที่ไหนดี  เพราะว่าเธอไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายเลย  จึงยืนแบบเก้ ๆ กัง ๆ อยู่อย่างนั้น  จนร่างสูงหันมาพบว่าเธอยืนมองหาอะไรสักอย่างอยู่

               "เอ้า  ยืนอยู่นั่นล่ะ  ไม่มานอนรึไง  ห๊ะ"  ร่างสูงเอ่ยออกมา

               "เอ่อ  นอนค่ะนอน"ร่างบางตอบออกมา

              แล้วร่างบางจึงค่อย ๆ เดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนชิดขอบเตียงเพราะว่ากลัวร่างสูงจะอึดอัด  แล้วนอนหันหลังให้เขา  เธอพยายามข่มตาหลับแต่หลับไม่ลงจึงนอนตัวเเข็งทื่ออยู่อย่างนั้น  สักพักรับรู้ได้ว่าร่างสูงที่อยู๋ข้างหลังเธอนั้นปิดโทรทัศน์เรียบร้อยแล้ว  

              "อ๊ะ  จะทำอะไรคะ"แต่แล้วร่างบางต้องตกใจเมื่ออยู่ดี ๆ ร่างสูงก็ขยับมากอดเธอจากด้านหลังทำให้เธอตกใจมาก  และพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของร่างสูง  แต่ยิ่งดิ้นยิ่งรับรู้ได้ว่าแรงกอดนั้นยิ่งเพิ่มขึ้น

              "อยู่เฉย ๆ น่า ถ้ายังไม่นอน  ฉันจะปล้ำเธอเลย  ไม่เชื่อลองดู"ร่างสูงดุร่างบางเบา ๆ ทำให้เธอตัวแข็งเป็นท่อนไม้ใหญ่เลย

              "นอนค่ะนอน"  ว่าจบร่างบางรีบหลับตาลงนอนทันที

              "ก็แค่นั้น  ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ฟอดดดดดดดดดดดด"ร่างสูงพูดจบก็แอบหอมแก้มร่างบางไปฟอดใหญ่  ทำให้ร่างบางหันมามองเขาตาโต

              "พะ  พี่ป๊อบจะทำอะไรคะ"ร่างบางตัวสั่นทันทีที่ร่างสูงขโมยหอมเธอ

          แต่ไร้เสียงตอบรับจากร่างสูงแล้ว  ร่างบางจึงทำได้แค่ส่งค้อนวงใหญ่ไปให้ในความมืดเท่านั้นแล้วหันหน้ากลับไปนอนดี ๆ 

          ร่างสูงที่แอบมองหลังจากที่ร่างบางหันหน้ากลับไปแล้วได้แต่อมยิ้ม  แล้วพอรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไปจึงรีบสะบัดไล่ความคิดตัวเองออก  และเอาความคิดที่จะทำลายเธออย่างไรกลับมา

                    แอบหวานนิด ๆ นะคะะะ  นาน ๆ มาที