คิดได้ก็เกือบสายไป

            ห๊ะ อะไรนะครับ แต่งงาน ผมไม่แต่งอ่ะ ผมมีแฟนของผมอยู่แล้ว   ป๊อบปี้พูด

            ก็ถ้าแกไม่แต่งกับหนูฟาง ฉันก็จะตัดแกออกจากกองมรดก  แกจะเอามั้ยล่ะ     แม่ป๊อบปี้พูด

            คือ ถ้าพี่เค้าไม่แต่งหนูไม่แต่งก็ได้นะคะ      ฟางพูด

            ได้ไงล่ะหนูฟาง แม่คือคนที่เลือกหนูนะ ยังไงหนูก็ต้องแต่ง    แม่ป๊อบปี้พูด

            ก็ได้ครับ ถ้าอยากให้แต่งผมก็จะแต่ง แต่ผมจะไม่มีวันรักยัยนี่นะครับ เพราะผมมีแฟนอยู่แล้ว และผมรักเค้ามากด้วย    ป๊อบปี้พูด

            แกต้องเลิกกับยัยจินนี่อะไรนั่น แม่ป๊อบปี้พูด ทำให้ป๊อบปี้โมโหมากเดินเข้ามาหาฟางที่นั่งอยู่ที่พื้นทันที

            งั้นผมแต่งก็ได้ครับแม่ ขอเวลา 1 อาทิตย์ ผมจะเลิกกับจินนี่ แล้วระหว่างนั้นแม่หาฤกษ์ไว้รอเลยละกันนะครับ เอาหมั้นแล้วแต่งเลยนะครับ ผมอยากเข้าหอเต็มทีแล้ว  ประโยคหลังเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟางแล้วพูด ทำเอาฟางสะดุ้งโหยงรีบถอยตัวออกจากป๊อบปี้ทันที    เหอะ เเล้วเขาก็หัวเราะเหอะในลำคอ

            ผมรู้สึกขยะขแยงผู้หญิงคนนี้จัง ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักได้ไง

            ด้านฟาง 

                ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้กับเราด้วย ทำไม ทำไม ทำไม ฉันกลัวเป็นเหมือนกันนะ ผู้ชายอะไรทำไมร้ายจัง แล้วถ้าแต่งงานกันไปเค้าจะเป็นไงบ้างเนี่ย

               งั้นผมขอตัวไปหาจินนี่ก่อนครับ ลาล่ะครับ     ป๊อบปี้พูดขึ้นแล้วเดินออกไป

               คือคุณน้าคะ ถ้าพี่เค้าไม่อยากแต่ง ฟางไม่แต่งก็ได้นะคะ   ฟางพูดขึ้นเมื่อป๊อบปี้ออกรถไปแล้ว

               ตายแล้วหนูฟาง เรียกแม่ว่าแม่สิลูก ยังไงตาป๊อบก็ต้องแต่งอยู่แล้ว เพราะแม่เลือกหนูแล้วนะ จำที่แม่หนูพูดไม่ได้หรอว่าอยากให้ครอบครัวเรา 2 คนนั้นได้เกี่ยวดองเป็นครอบครัวเดียวกันน่ะ  แม่ป๊อบปี้พูดเกลี้ยกล่อมว่าที่ลูกสะใภ้  ก่อนคิดในใจว่า ฉันจะหาฤกษ์ให้เร็วที่สุด ภายในเดือนหน้าเลยยิ่งดี

               ก็ได้ค่ะ คุณแม่ งั้นฟางกลับบ้านก่อนนะคะ เย็นแล้วค่ะ   ฟางพูด  

               ว่าง ๆ ก็มาหาแม่ได้นะลูก   แม่ป๊อบปี้พูด

               ค่ะคุณแม่  สวัสดีค่ะ คุณแม่    ฟางพูด  ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน  แล้วกลับบ้านตัวเอง

               ตอนหน้าจะเป็นตอนพี่ป๊อบเสียใจแล้วนะคะ  ติดตามหน่อยเน้ออออ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อ