[So hot!]หล่อวายร้าย กระชากหัวใจยัยสุดฮอต

 

 

 

 

 

 

 

(ฮัลโหลกลับบ้านรึยัง)

 

 

 

 

 

“กำลังกลับ เอี๊ยงล่ะถึงบ้านคุณพ่อรึยัง” ฟางตอบกลับปลายสายไปขณะนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ เมื่อคืนฉันมานอนค้างกับเอี๊ยงที่คอนโดเพื่อนเอี๊ยง ดีนะที่เมื่อคืนเพื่อนเอี๊ยงไม่อยู่ เมื่อคืนเราแค่นอนกอดกกันเฉยๆก็อาจมีลักเล็กขโมยน้อยกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาแต่ก็ไม่ถึงขั้นเกินเลยเพราะเอี๊ยงสัญญาว่าจะรอจนถึงวันแต่งงานของเรา ฮิฮิฉันมีความสุขมากเลยล่ะเอี๊ยงทั้งน่ารักสุภาพบุรุษอ่อนโยนกับฉันมีความสุขสุดๆเลยยย

 

 

 

 

 

(ถึงแล้วครับ ขอโทษด้วยน้าที่ไปส่งที่บ้านไม่ได้เลยต้องรำบากนั่งแท็กซี่กลับเองอ่ะ)

 

 

 

 

 

“แหมเราเข้าใจก็เอี๊ยงกลับมาสักพักแล้วเล่นไม่กลับบ้านเองนี่น่า คุณพ่อโทรตามเป็นธรรมดา” ฉันบอกเอี๊ยงปนดุนิดๆ เมื่อเช้าเอี๊ยงก็กะจะไปส่งฉันอยู่หรอกแต่คุณพ่อของเอี๊ยงดันโทรมาบอกให้กลับบ้านด่วนเลยไปส่งไม่ได้ ฉันเลยบอกว่ากลับเองได้ ก่อนกลับบ้านก็แวะไปนั่งเล่นห้องยัยจินนี่ที่อยู่อีกชั้นของคอนโดที่เดียวกับเพื่อนเอี๊ยงอยู่สักพัก

 

 

 

 

 

(อย่าบ่นซี๊หน้าแก่ไม่รู้ด้วยนะ เอี๊ยงเข้าบ้านก่อนน้า)

 

 

 

 

 

“จ้า” ฉันกดวางสายก่อนบอกลุงคนขับแท็กซี่ให้จอดเซเว่นหน้าปากซอยบ้านเพื่อนซื้อของกินแปปนึง คนมันหิวอ่ะน่ะจะให้รอถึงบ้านรอแม่บ้านทำให้คงอีกนานหาอะไรลองท้องก่อนล่ะกัน ก่อนจะเดินกลับมาขึ้นรถหลังจากซื้อของกินเข้าบ้านเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวสงสัยน้องมาล่ะ” พ่อของฟางหันไปบอกผู้ชายที่นั่งคุยอยู่กับเขา

 

 

 

 

 

“พ่อแม่ค่ะ เฟย์ ฟางกลับมาแล้วอยู่ไหนกันเอ่ย” ฟางส่งถุงเซเว่นให้แม่บ้าน เอ่ยเรียกพ่อแม่และน้องแล้วเสียงใสแจ๋ว

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง” เฟย์ทำหน้าตกใจเดินออกมาหาฟาง ตามมาด้วยพ่อแม่

และเอี๊ยง!!! เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่จริงน่าเขาบอกว่ากลับบ้านไปหาพ่อนี่ รึหว่า...

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน” ฟางพึมพำกับตัวเองก่อนจะปั้นหน้ายิ้ม ทำเหมือนไม่รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

“ใครกันหรอค่ะพ่อ แม่” ฟางถาม

 

 

 

 

 

“นี่พี่เอี๊ยง พี่ชายของฟางกับเฟย์ไงล่ะ” เหมือนฟ้าผ่ากลางหัวใจเมื่อสิ้นสุดคำของพ่อ พี่ชาย...งั้นเหรอ

ตลกสิ้นดี

 

 

 

 

 

“นี่พี่เขาพึ่งจบจากอังกฤษเลยน้า แล้วก็กลับมาอยู่กลับพวกเราแล้ว” งั้นเหรอ จริงๆแล้วฉันกับเฟย์มีพี่ชายต่างแม่ แม่ดาคือแม่ของพี่เอี๊ยงแต่ด้วยฐานะที่ต่างกันคุณย่าไม่ยอมรับแม่ดาเป็นสะใภ้และจับพ่อแต่งงานกับคุณหญิงดารุณีก็คือแม่ของฟางและเฟย์ หลังจากนั่น1ปีแม่ดาติดต่อมาหาพ่อบอกว่าเธอท้อง พ่อขอให้แม่ดามาเป็นเมียอีกคนแต่คุณย่าไม่ยอม คุณย่ายอมเพียงแค่รับหลานเท่านั่นก็คือพี่เอี๊ยงให้เป็นลูกอีกคนของพ่อเท่านั่น ผ่านไปหลายปีหลังจากที่พี่เอี๊ยงกำลังเรียนจบในระดับชั้นม.ปลาย แม่ดาก็เสียด้วยโรคร้าย พ่อเลยส่งพี่เอี๊ยงไปเรียนต่อที่อังกฤษ ตอนนั้นฉันกับเฟย์ยังเด็กมากเลยจำหน้าตาของพี่เอี๊ยงไม่ได้แต่คุณหญิงแม่ก็บอกเราอยู่เสมอว่าพวกเรามีพี่ชายต่างแม่ ซึ่งเราก็ไม่ได้รังเกียจรึอะไรและยังเรียกแม่ของพี่ชายว่าแม่อีกด้วย

และวันนี้วันที่ฉันได้เจอพี่ชายอีกครั้ง ผู้ชายคนที่เมื่อคืนบอกรักเราหนักหนา วาดฝันว่าจะแต่งงานกัน มีความสุขด้วยกัน ทำไมต้องเป็นเขา

ทำไมพระเจ้าต้องลงโทษฟางถึงขนาดนี้ ทำไมต้องเป็นฟาง

ดวงตาคู่สวยของฟางจ้องมองเอี๊ยงอยู่อย่างงั้น น้ำตาใสค่อยๆไหลออกมาเป็นสายราวกับจะช่วยบั่นทอนความผิดบาปนี้ออกไปได้บ้าง

 

 

 

 

 

“เอ่อสงสัยพี่ฟางคงดีใจที่ได้เจอพี่ชายอีกครั้งน่ะค่ะ ใช่มั้นค่ะแหะๆ” เฟย์ที่ยืนอยู่ข้างๆฟางเห็นน้ำตาของพี่สาวก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แต่ก็กลัวว่าคนในบ้านจะสงสัยจึงพูดทำลายความเงียบ

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฮ่าๆฟางดีใจไปหน่อยยินดีต้อนรับกลับบ้านนะค่ะพี่ชาย เฟย์เมื่อกี้พี่ซื้อขนมมาไปกินด้วยกันมั้ย” ฟางรีบปาดน้ำตาก่อนจะฝืนยิ้ม แล้วหันไปคุยกับน้องสาวที่ตอนนี้เข้าใจความรู้สึกของเธอดีกว่าใครๆ

 

 

 

 

 

“จริงเหรอค่ะกินๆ พ่อแม่ค่ะเฟย์ขึ้นไปกินขนมกับพี่ฟางก่อนน้า” เฟย์หันไปบอกพ่อแม่ ท่านยิ้มให้กับความสดใสของพี่น้องคู่นี้ก่อนจะเดินออกไปคุยกันต่อกับเอี๊ยง

เอี๊ยงมองหน้าฟางอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน ผมก็พึ่งรู้เมื่อตอนเห็นหน้าฟางเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้ว่าเธอคือน้องสาวอีกคนของผม ผมเห็นน้ำตาของเธอ ผมก็เจ็บปวดไม่แพ้เธอเลย พี่ขอโทษฟาง…

เฟย์ที่เห็นทุกคนไปหมดแล้วก็พาร่างอิดโรยของพี่สาวขึ้นมาบนห้อง

 

 

 

 

 

“เฟย์ ฮึก ฮือพี่ไม่ไหวแล้วเฟย์พี่อยากตายพี่เหนื่อย ฮือ” ทันทีที่เข้ามาในห้อง ฟางโผกอดเฟย์อย่างต้องการที่พักพิง

ไม่ไหวแล้วเวลานี้ฉันหายใจไม่ออกเหมือนกำลังจะตาย ทำไมความรักถึงมีอิทธิพลถึงขนาดนี้ เวลามีความสุขก็มีซะจนล้นแต่พอเศร้าก็เหมือนกำลังจมน้ำตาย

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆนะพี่ฟาง ตอบเฟย์ก่อนนะพี่กับเขาคบกันรึยัง” เฟย์ปลอบฟางอย่างใจเย็น

 

 

 

 

 

“ก็เกือบ” ฟางตอบด้วยน้ำเสียงอิดโรยเต็มที

 

 

 

 

 

“ฟู่ว ยังดีที่ยังไม่คบกัน” เฟย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก นี้ขนาดยังไม่คบกันยังขนาดนี้แล้วถ้าเกิดตกลงคบกันจะขนาดไหน เธอรู้ว่าพี่สาวเธอคงมีใจให้พี่ชายอยู่ไม่น้อย เป็นใครก็ต้องช็อกเป็นธรรมดาเมื่อวานยังกอดจูบกันหวานชื่น วันนี้กลับขมขื่นกับความจริง

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงมันก็ผิด พี่เกือบคบกับพี่ชายแท้ๆของตัวเองเลยนะเฟย์พี่ทำผิดบาป ฮึก พี่มันเลวเฟย์พี่รักพี่ชายตัวเอง ฮือ”

 

 

 

 

 

“พี่ฟางไม่ผิดพี่ฟางแค่ไม่รู้ ไม่เป็นไรนะพี่ฟางไม่เป็นไรนะ ต่อไปนี้พี่ฟางก็ห่างๆเขาก่อนจนกว่าจะทำใจได้ก็แล้วกันนะ” เฟย์พูดปลอบก่อนพาฟางไปนอนบนเตียง จัดการห่มผ้าให้พี่สาวที่แสนรัก

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะเฟย์ พี่ขอร้องนะอย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้มั้ย” ฟางขอร้องเฟย์ ฉันกลัว กลัวว่าคุณพ่อคุณแม่รู้แล้วจะเกลียดฉัน แค่นี้ฉันก็ทำผิดบาปมามากพอแล้ว

 

 

 

 

 

“ถึงพี่ฟางไม่บอกเฟย์ก็ไม่บอกใคร ไม่ต้องกลัวนะนอนพักผ่อนนะคิดซะว่าเมื่อกี้มันคือฝันร้าย” เฟย์ลูบหัวพี่สาวอย่างรักใคร่ ก้มจูบหน้าผากปลอบขวัญ

ถ้าจะผิดก็ผิดบาปด้วยกันนี่แหละ เฟย์ไม่ยอมให้พี่ฟางผิดบาปคนเดียวหรอกพี่สาวสุดที่รักของเฟย์...

 

 

 

 

 

 

****************************************************

ฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆฉับๆ

 

ซิกๆแงๆ สงสารเจ้ เฮียดามใจเจ้ด่วนจ้าาาาาาาาาา

เจอกันต่อต่อไปฮะเฮียใกล้ออกโรงแบ๊ววววว

เม้นโหวตให้กำลังใจหน่อยน้าาาาอย่าเป็นนักอ่านเงากันนะงับ