ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     กลางคืนวันนี้ฉันออกไปเที่ยวผับเพื่อให้สบายอารมณ์บันเทิงสถานมีทั้งเครื่องดื่ม ฟอร์เวที เพราะว่าฉันคิดถึงผับแห่งนี้มากไม่ไดมานานแล้วตั้งแต่เรียนจบทำงานไปก็ไม่ได้มาก อีกเลยกะว่ามาแล้วจะเจอกับเพื่อนเก่าบ้าง

"สวัสดีครับ รับไรดีครับ"พนักงานเสิร์ฟเข้ามาถามฉัน

"เอาน้ำองุ่น"ฉันสั่งน้ำเบาๆไม่อยากดื่มหนักเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำงานอีกกลัวจะไปไม่ทัน

"อ้าวพี่นี่เองจำผมได้เปล่า"ใครอีกเนี้ยคิดก่อนแปปหนึ่งอ๋อๆนึกออกแล้ว

"พายุใช่ป่ะ"ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

"ใช่ เอาน้ำองุ่นนะเดี๋ยวมาแปปหนึ่ง"พายุพูดแล้วเดินไปสั่งน้ำให้ที่​เคาน์เตอร์ สักพัก​นึ่งก็เดิน​เอา​มา​เสิร์ฟให้ถึงที่

"แล้วพี่เป็นไงบ้างหายไปตั้งนาน"พายุถามฉัน  บอกก่อนว่า พายุเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยฉันแต่รักในการเป็นเด็กเสิร์ฟทำตั้งแต่เข้ามามหาลัยจนมาถึงปัจจุบันที่เรารู้จักกันด้วยความที่ฉันซุ่มซ่ามเดินไปเหยียบเท้าพายุเต็มหลังจากนั้นก็บังเอิญเจอกันบ้างก็เลยทำความรู้จักกันจนสนิทกันเหมือนพี่น้องแล้วพายุก็เป็นคนแนะนำผับแห่งนี้ให้ฉันรู้จัก

"สบายดี ไปทำงานหาเงินแล้วพายุล่ะ"ฉันถามกลับ

"บายดี พี่ไม่ค่อยมาเที่ยวเลยเนอะ"พายุถามต่อ

"งาน​ยุ่งนะ ว่าแต่น้องรักของพี่เป็นไงบ้างกับการทำงาน"ฉันถามพายุประมาณว่าเบื่อหรือยัง เห็นทำที่นี้มานาน

"ก็​ยัง​สนุก​เหมือนเดิมที่​สำคัญเงินเดือนเพิ่มขึ้นบ้าง พี่​ล่ะ​ทำ​อะไร​อยู่ที่ไหน"พายุตอบ

"ก็​เป็น​เลขา​ที่​บริษัท​แห่งหนึ่ง"ฉันตอบไปตามตรง

"เงินเดือนพี่ก็ดีเลยอ่ะดิ"พายุพูดถึงเงินเดือนของฉันความจริงก็ดีอยู่นั้นแหละถ้าไม่ติดตรงนิสัยคน

"ใช่ เราล่ะยังเต้นอยู่เปล่า"ฉันถามพายุเมื่อก่อนตอนที่เรียนนะพายุชอบเต้นแล้วจะลงแข่งเต้นเกือบทุกเวที

"ก็​เต้นอยู่ล่ะพี่ ผมชอบนิ"ดี​จังยังเต้นอยู่ด้วยสุดยอดเลย หลังจากนั้นเราก็คุยกันไปหลายเรื่อง

.

.

.

.

    คืนนี้ผมและเพื่อน​อีก​สี่​คนนัด​กับ​ไปเที่ยวที่ผับสุดโปรดของพวกผมเลยล่ะ นานๆจะได้ไปทีตั้งแต่เขื่อนแต่งงานก็ไม่ค่อยได้ไปเท่าไหร่ แต่​ตอนนี้กำลังจะ​ไปกัน​แบบ​ครบห้าหนุ่ม

"ไงพวกมึงทั้งหลาย"ผมพูดทักทายพวกเพื่อนผมที่นั่งอยู่โซนวีไอพี

"ไม่ไงว่ะ มาชน"เสียงเคนตะพวกเพื่อนผมสั่งทั้งเครื่องดื่มและกับแก้ม​เรียบร้อยเลยก็ผมเล่นมาคนสุดท้ายนิ แต่ในเมื่อเคนตะส่งแก้วมามีเหรอที่ผมจะไม่ชนแล้วดื่มเรียบร้อยแล้วแก้วหนึ่ง

"อ้าวไอ้โมะมาด้วยเหรอว่ะ นึก​ว่า​แฟนกลับมาแล้วจะโดนห้ามเสียอีก"ผมทักโทโมะปกติเวลาแก้วกลับมามันจะมาไม่ได้

"มาดิว้ะ นานนัดเพื่อนทีหนีมาว่ะ"คิดว่าผมจะเชื่อที่โทโมะพูดเหรอไม่มีทางคนอย่างมันไม่กล้าหนี ที่มาได้อาจเป็นเพราะแก้วออกไปข้างนอกแล้วแก้วก็ให้โทโมะออกมาด้วยสองคนนี้เขาสัญญากันไว้ ถ้าแก้วอยู่คอนโดโทโมะก็ต้องอยู่ด้วยแต่ถ้าแก้วออกไปข้างแล้วโทโมะจะไปไหนก็ได้จะได้ไม่ต้องโกรธกัน

"แน่ใจเหรอ"เสียงจองเบดังขึ้นมา

"ไม่ว่ะ ก็อย่างที่พวกมึงรู้"นั้นไงผมว่าแล้ว

"แล้วมึงอ่ะไอ้ป๊อป ไม่ไปตามง้อฟางแล้วเหรอ"อ้าวไอเคนตะดูมันถามผม

"ไม่ว่ะ บังเอิญเขาหายโกรธกูนานแล้วถึงไม่หายกูก็ไม่ง้อแล้ว"ผมพูดไปตามที่คิดถ้าเธอไม่หายผมก็ไม่ไปขอโทษหรอก

"หรอออ เฮ้ยพวกมึงดูนู้นผู้หญิงอะไรว่ะเต้นก็เก่งแถมยังเซ็กซี่อีกตังหาก"จองเบพูดแล้วชี้ไปตรงเวทีมีผู้หญิงกำลังเต้นอย่างยั่วยวน แต่​ผม​ไป​สะดุดตากับคนที่นั่งอยู่ที่บาร์รู้สึกว่าคุ้นๆ

"เฮ้ย มึงดูดิมีลูปด้วยเว้ย"นี่มันคือเสียงเขื่อนนี่หว่าทำให้​ผม​หันกลับ​มา​ทันที

"กูฟ้องเฟย์แน่มึง"ผมพูดแกล้งเขื่อนทำเอามันหน้าเสีย

"ถ้ามึงฟ้องนะ กูจะบอกฟางว่า..."ผมปิดปากมันทันเดี๋ยวเธอก็รู้ความลับผมพอดี

"ว่าอะไรว่ะเขื่อน"โ​ท​โมะถาม​เขื่อน ผมเลยกระซิบ

"ถ้ามึงบอกนะกูจะบอกเฟย์เรื่องมึงทั้งหมด"ผมรอดูว่ามันจะบอกพวกเพื่อนหรือเปล่า 

.

.

.

.

     ให้มันรู้ไปว่าใช้ไม่ได้ผล ผมรู้เรื่อง​เขื่อนเยอะกว่าที่เฟย์รู้อีก

"ไม่มีไรว่ะ ต่อๆ"เขื่อนมันพูดแล้วชวนทุกคนดื่มต่อดีนะที่มันไม่พูด

"ว่าแต่มึงไอ้เคนวันนี้ควงใครว่ะ สวยด้วย"ผมพูดไปตามสิ่งที่เห็นเคนตะเดินควงผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักสวยท่าทางดูรวยมีมารยาทงามดี

"อ๋อ คู่หมั้นว่ะ"เคนตะตอบ

"มึง​ชอบ​เขาเปล่าว่ะ"ปกติเคนตะถ้ามันไม่ชอบใครจะไม่ยอมโดนบังคับหรอก

"ไม่... ไม่ชอบก็บ้าแล้วสวยสเปก"แล้วก็ทำเป็นพูดช้า

"แม้ๆ​ดีใจด้วยที่ได้เมีย"พวกผมสี่คนประสานเสียงแซวเคนตะ

"ไอ้บ้า ยังไม่ได้กันเว้ย"เสียงสูงขนาดนี้เขินแน่นอน

"อีกไม่นานใช่ป่ะ"ผมแซวแต่เคนตะกลับพยักหน้ารับ

"นั้นไง มาฉลองๆ"จอง​เ​บ​พูดพลางยกแก้วมาจะชน แล้วก็ดื่มไปคนล่ะแก้ว

"นี่คิดถึง​บรรยากาศเก่าเนอะ"ผม​พูดถึง​บรรยากาศตอนที่​เรา​เป็น​นักศึกษาถึงจะเรียนคนล่ะมหาลัยพวกเราก็นัดมาเจอกันบ่อยเวลาเลิกเรียน มีชวนกันโดดเรียนโดนด่าพร้อมกันคิดแล้วสนุกครับ วีรกรรมพวกผมไม่เบานะครับจะบอกให้ เช่น โดดเรียน แกล้งเพื่อน​ผู้ชายจน​ร้องไห้ แอบเขียนโต๊ะเพื่อนจนเพื่อนโดนด่า นี่แค่น้อยๆนะ

"เออว่ะ คิดถึงตอนที่เราทำอะไรด้วยกัน"โทโมะพูดเป็นนัยมาก

"พูดให้มันดีมึง"เขื่อนทักขึ้นมา

"อ้าว หรือว่ามึงก็คิด"โทโมะพูดเหมือนรู้ๆกันอยู่ทั้งกลุ่ม

"55555"อยู่ๆพวกเราก็หัวเราะขึ้นมาเพราะมันคือเรื่องที่เรา​ไปเที่ยว​ทะเลด้วยกัน แล้วพาเพื่อนผู้หญิงไปด้วย พวกเราเข้าไปนอนห้องเดียวกันแต่จองเบได้แผลมาพอโดนแอลกอฮอล์ล้างแผล​แล้วส่งเสียงร้อง ทำให้ผู้หญิงพวกนั้นคิดว่าเรากำลังมีอะไรกันแล้วเราก็คิดว่าเป็นเรื่องตลกกันจนถึงทุกวันนี้

"นั้นดิว่ะ คิดได้ไง555"เสียง​เค​นะ​พูดพลางหัวเราะ หลังจากนั้นก็ดื่มต่อไปตามเสียงเพลง

.

.

.

.

.

.

จบแล้วจ้าตอนที่สิบห้า เรา​มา​ดู​กันว่าตอนหน้าท่านประธานจะผับเดียวกับเลขาหรือไม่  #อาจดูว่าความสนุกน้อยลงยังไง โปรด​ติดตามอ่านตอน​ต่อไปนะจ้ะ