ร้าย

         "เซฮุนหันหน้าไปมองคนที่กำลังโกรธเลือดขื้นหน้า

"ไปกับฉันก่อนแปบเดียวไม่นานอย่าพิ่งโกรธ นี้ฉันเป็นบอสเธอนะ"

"แล้วไงก็บอสพูดไม่รู้เรื่อง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้เต็มใจไปด้วยชะน่อย" พูดจบต่างคนต่างเงียบทิชาทำอะไรไม่ได้ก็ต้องเลยตามเลย นั่งรถตัวเองแล้วแต่คนขับจะพาไปฆ่าไปแกงที่ไหนแล้วแต่ท่านเซฮุน

       ขับไปไม่นานรถทิชาก็เลี้ยวเข้าไปในรั่วใหญ่มองเข้าไปเห็นบ้านหรือคฤหาสกันแน่ทิชาคิดในใจ ตัวบ้านสีขาวสะอาดตา มีพื้นที่สวนยมดอกไม้สีสวยากมายหลายชนิด นี้บอสพามาขายเขาให้ใครหรือเปล่า เซฮุนจอดรถสนิทก็ลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูให้ทิชา 

"ลงมาได้แล้วครับทิชา" เดี๋ยวนะบอสพูดว่าอะไรนะพูดเพราะเพื่อ 

"คุณหนูพาใครมาด้วยค่ะ สวยด้วยค่ะ" ทิชามองผู้หญิงคนหนึ่งที่วิ่งออกมาจากในตัวบ้าน

"แฟนผมครับนมเธอชื่อทิชา" เซฮุนตอบเสียงสุภาพ ทิชาค่อยก้าวลงมาจากรถใจเต้นตุบๆๆๆ นี้บอสเล่นอะไรของเขาบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเราเป็นแฟนอีกละ ทิชาโคร้งตัวให้ผู้หญิงคนนั้นทำไงได้ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน

"ทิชานี้แม่นมที่เลี้ยงฮุนมาตั้งแต่เกิดนะครับ"

"สวัสดีค่ะแม่นม หนูชื่อทิชาค่ะ"

"สวัสดีจ๊ะน่ารักจังเลย คุณหนูพาคุณทิชาเข้าข้างในเถอะ" แม่นมที่เดินมาหาทิชาลูบแก้มจับหน้าโอบเอวพาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ เดินเข้าไปในบ้านไม่นานก็ถึงห้องโถงใหญ่กว่าคอนโดทิชาก็ว่าได้ ในห้องมีโซฟาใหญ่ตรงกลางและมีผู้ชายกับผู้หญิงวัยกลางคน คนหนึ่งทิชาจำได้คือ CEO ของบริษัทคนเก่าก่อนจะเป็น โอ เซฮุน แต่อีกคนทิชาเดาว่าน่าจะเป็นคุณผู้หญิงของท่าน กำลังนั่งเล่นกับเด็กจ่ำหม่ำผู้ชายหน้าตาน่ารักอยู่  พอเด็กน้อยเห็นเซฮุนก็ร้องไห้ขึ้นมาเฉยๆ

"แง้..แง้..ป๋า..ป๋า..แง้" เซฮุนก็ต้องเข้าไปอุ้มเด็กน้อยมาโอ้ ทิชาที่มองตาไม่กระพริบนี้บอสมีลูกแล้ว เฮ้ยตายๆแล้วเนียพาเรามาทำไม่เมียบอสอยู่บ้านหรือเปล่าเนียทิชาแก่จะโดนไล่ตบไหมเนียงานนี้ได้โดนไล่ออกแน่นอน

"ทิชาลองอุ้มดูไหม" ห่ะ...ว่าไงน่ะให้อุ้มลูกบอสเนียนะ เซฮุนที่เห็นเด็กมองหน้าทิชาแต่ไม่ร้องเลยเอ่ยถามหญิงสาวดู

"แล้วแก่จะไม่ร้องหรอกค่ะ"

"ม่า..ยุ้ม..ยุ้ม..ยุ้มน่อย" สิ้นเสียงทิชาเด็กน้อยในมือเซฮุนก็ส่งเสียงน่ารักออกมาตะกายหาทิชาร้องเรียกให้อุ้มแต่พูดไม่ชัดฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรแต่พอรู้ว่าต้องการอะไร ทิชาเห็นแบบนั้นก็เข้าไปอุ้มเด็กน้อยพออยู่ในอ้อมแขนทิชาเด็กน้อยก็ทรุดหน้ากับซอกอกทิชาหัวเราะชอบใจ

"อะไรกันเนียม่ากับป๋าโอ้อยู่ตั้งนานกว่าจะเงียบ หลานคนนี้ดิ" คุณผู้หญิงเอ่ยออกมาแบบน้อยใจเด็กน้อยที่ทิชาอุ้มอยู่

"ไม่แนะนำให้ป๋ากับม่ารู้จักหน่อยหรอกไอ้เสือ" ท่านเอ่ยถามเซฮุนที่มั่วแต่ยืนอมยิ้มดูลูกชายกับทิชาเล่นกัน แล้วหันไปหาพ่อแม่

"ทิชาครับ ทิชาทำงานเป็นผู้ช่วยการตลาดและว่างแผนของบริษัทเรา ทิชานี้ปะป๋ากับมะม่าของฮุนเอง" พอเซฮุนแนะนำตัวทิชาก็โคร้งตัวให้ท่านทั้งสอง 

"สวัสดีค่ะทาน..."

"อ่ะ..น่าตีจริงๆเรียกธงเรียกท่านอะไร เรียกปะป๋ากับมะม่าชิ"