ร้าย

           เช้าวันต่อมาทุกอย่างยังเหมือนเดิม ทิชากับอุนซูตื่นก่อนเซฮุนจะเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนแล้วจะมาปลุกร่างหนาที่นอนอยู่บนเตียง 

"อุนซูขึ้นไปปลุกปะป๋าเร็วมะม่าแต่งตัวก่อนนะ" ฟอด 

"ครับ" เจ้าตัวเล็กที่ยังพันตัวด้วยผ้าขนหนูรับคำสั่ง วิ่งไปที่เตียงปื้นขึ้นเตียงเพื่อไปปลุกปะป๋า พอถึงตัวเซฮุนที่นอนคว่ำหน้าถอดเสื้ออยู่อุนุซูก็เอามือป้อมๆของตัวเองจับแก้มปะป๋า

"ปะป๋า...ตื่น...ปะป๋า..." อุนซูที่มองเซฮุนค่อยๆลืมตาก็ลงไป จุ๊บ จุ๊บที่หน้าผากปะป๋าแล้วหัวเราะชอบใจ

"อุนซูปะป๋าตื่นหรือยังคร๊าบบบ" ทิชาที่กำลังแต่งตัวแต่งหน้าทำผมเอ่ยถามลูกชาย อุนซูได้ยินเสียงมะม่าก็กระโดดใส่เซฮุนที่ไม่ยอมลุก

"โอเคคร๊าบ ตื่นแล้วครับมะม่า ลูกหมูลงจากหลังปะป๋าก่อนครับ"     เซฮุนที่แกล้งไม่ลุกตอนนี้โดนลูกหมูอุนซูทับหลังอยู่ต้องร้องออกมา ทิชาที่แต่งตัวแต่งหน้าเสร็จก็เดินมาที่เตียงเห็นเจ้าลูกหมูนอนเล่นอยู่บนหลังปะป๋า

"อุนซูไปแต่งตัวได้แล้วค่ะ ปะป๋าตื่นแล้วป่ะ" ทิชาเดินไปอุ้มอุนซูลงจากหลังเซฮุน รอเซฮุนลุกจากที่นอนเพื่อจะเก็บ 

"จุ๊บ มอนิ่งครับที่รัก" เงียบทิชาไม่ตอบเหมือนทุกวันมาแปลก เมื่อคืนก็ให้ลูกชายนอนตรงกลาง

"ทิชาโกรธฮุนหรอครับ ขอโทษ"

"เปล่าไปอาบน้ำเถอะ" ทิชาวางอุนซูที่อุ้มอยู่ไว้บนเตียงแล้วเก็บหมอนผ้าห่มไม่สนใจคนหลังที่ทำหน้าเศร้าเดินเข้าห้องน้ำ

"มะม่า..ปะป๋า.." ลูกหมูอุนซูนั่งยองๆมองมะม่าเก็บที่นอนก็ส่งเสียงเรียกชี้มือไปทางห้องน้ำ

"ป่ะครับแต่งตัวกันนะ" ทิชาไม่ได้โกรธจริงๆแต่อยากจะรู้ว่าเซฮุนจะทำไงต่อถ้าผู้หญิงที่ชื่อคริสตัสจะกลับมาในชีวิตจริงๆเซฮุนจะทำไงจะเลือกที่จะไม่บอกทิชาอีกหรือเปล่า

ทิชาแต่งตัวให้อุนซูเสร็จก็ลงมาด้านล่างก่อนไม่รอเซฮุนเหมือนเคย พาลูกหมูนั่งประจำที่เพื่อทานข้าวพร้อมป๋าม่า

"ตาฮุนยังไม่ตื่นหรอลูกทิชา"

"ตื่นแล้วค่ะกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ค่ะ" ป๋าที่เห็นเช้านี้มีอะไรแปลกๆทุกที่จะเห็นสามคนเดินลงมาพร้อมกันคุยเล่นหัวเราะกันลงมาแต่วันนี้มีแค่สองแม่ลูก เจ้าตัวดียังไม่ลงมา

"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะทิชาลูกบอกม่าเลยนะเจ้าเซฮุนทำอะไรไม่ดีม่าจัดการให้"

"ผมยังไม่ได้ทำไรเลยนะครับ ทิชาโกรธผมเรื่องคริสตัสโทรมาหาผม" เซฮุนลงมาพอดีได้ยินม่ากำลังพูดถึงตัวเองอยู่

"แล้วโทรมามีอะไร เป็นฉันฉันก็โกรธดีไม่ดีเมื่อคืนแกได้นอนนอกห้องด้วยช้ำ" ป๋าที่พอรู้เรื่องผู้หญิงที่เซฮุนพูดก็มีอารมณ์ขึ้นมา

"ทิชาวันหลังถ้าผู้หญิงคนนั้นโทรมาอีกรับและด่าไปเลยไม่ต้องกลัวเข้าใจไหม" ม่าที่กำลังอารมณ์ขึ้นตามเอ่ยปากบอกทิชา

"ค่ะ" ทิชาทำหน้างงแต่ก็รับปาก