Love

        หลังจากวันนั้นผ่านมาได้สองอาทิตย์ ผมต้องทำงานทุกวัน มีทัวร์คอนขึ้นเครื่องลงเครื่องแบบนี่ตลอด เหนื่อยมากครับไม่ค่อยได้พักเลย ผมกลับมาจากคอนในญี่ปุ่น นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือในห้องหอพัก ผมเลือกแกลเลอรี่กดภาพรูปหนึ่งขึ้นมา เป็นรูปผู้หญิงคนนึงที่กำลังยิ้มน่ารักแต่ไม่ได้มองกล้องเพราะแอบถ่าย ในวันที่เราเจอกันเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ผมชอบนั่งมองตอนเหนื่อยมันทำให้รู้สึกดีและหายเหนื่อย นึงถึงตอนคุยกันมันยิ่งทำให้สบายใจ

   ก๊อกๆๆๆ เสียงดังของประตูทำให้ผมละสายตาจากมือถือ

"ครับ" ผมส่งเสียงอนุญาติ

"ชานยอล พรุ่งนี้มีถ่ายแบบนะ ฝากบอกเซฮุนด้วยไม่อยู่ที่ห้อง"

"ครับ" เมเนฮยองมาเตือนเรื่องของงานวันพรุ่งนี้ ชานยอลเก็บเครื่องมือสื่อสารและเลือกอาบน้ำพักผ่อนเพื่อทำงานต่อในวันพรุ่งนี้

       เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นปกติและเข้าไปปลุกเซฮุนเพื่อเตรียมตัวไปถ่ายแบบ ตอนนี้ผมมาอยู่ในห้องครัวทำอะไรง่ายๆทานลองท้องก่อนไปทำงาน

"มีงานเช้าหรอชานยอล" ลีดเดอร์ที่ตื่อเช้ามาเพื่อออกกำลังกาย

"ครับมีถ่ายปกหนังสือกัยเซฮุนอะ"

"อืม สู้ๆละ แล้วฮุนนี่ตื่นหือยัง"

"ไปปลุกแล้วอะ น่าจะอาบน้ำอยู่"

"อืม ไปก่อนนะ"

"ครับ"

"ฮยอง มีไรกินบ้างอ่ะ" ชานยอลหยิกนม ขนมปังส่งให้มักเน่ที่ยังคงทำหน้าง่วงนอนอยู่

"ไปได้หือยังฉันไม่อยากไปสาย"

"ไปครับไป"

           หนึ่งเดือนผ่านไปกับการใช้ชีวิตที่เกาหลี ยูเรียนรู้ภาษาได้เยอะและเก่งมาก จำสถานที่ได้ สายรถบัส สายรถไฟฟ้า สามารถพูดคุยกับทุกคนในภาษาท้องถิ่น โดยที่ไม่กลัวเหมือนแรกๆ ตอนนี้ยูก็ไปทำงานในร้านคอฟฟี่&เบอเกอรี่ ใกล้ๆหอพักของอาเขย จริงๆแล้วอาเขยกับอาน้อยไม่อนุญาติเรื่องทำงานเขาบอกให้ยูตั้งใจเรียนอย่างเดียว เรื่องเงินเรียน กิน ใช้ ให้ไปขอเขา ยูเกรงใจและให้เหตุผลที่จะทำงานมันเป็นสิ่งที่ยูชอบและรัก ยูบอกอาน้อยว่าอยากได้ประสบการณ์ ยูอยากมีร้านเป็นของตัวเองก็ต้องเรียนรู้และอีกอย่ายูจะได้ฝึกภาษาด้วย อาทั่งสองเลยอนุญาติ ยูไม่ได้ไปทำคนเดียวค่ะ เพราะมีอังทำเป็นเพื่อน

   ร้าน Fantasy คอฟฟี่&เบอเกอรี่

ร้านคอฟฟี่ที่ยูทำงานเป็นแบบสองชั้นค่ะ พื้นที่กว้างยกสูง แต่งสไตร์วินเทจ ชั้นล่างมีบาร์คอฟฟี่ เค้ก คุ๊กกี๊ น่าทาน ชั้นสองเป็นกระจกมองได้ 360 องศาน่านั่งมากกกก พี่เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงค่ะชื่อพี่อริส ลูกครึ่งเกาหลี-อเมริกา พี่ใจดีมากค่ะสอนทุกอย่าง ทำขนมอาหาร คอฟฟี่ เก่งมากพี่อริสบอกว่าถ้ายูเปิดร้านเมื่อไรเขาจะไปติชมและชิม แต่เป็นของฟรีห้ามคิดตัง^^ เราสนิทกันเร็วเพราะพี่เขาไม่มีญาติพี่น้องที่นี้แล้วคุณพ่อของพี่เขาเสียเมื่อ 5 ปีก่อน พี่น้องที่อเมริกาก็ไม่รู้จักไม่เคยติดต่อ เลยเห็นยูกับอังเป็นน้องสาว

"ยู อัง วันนี้ร้านเราจะมีไอดอลมาถ่ายแบบนะ" 

"จิงหรอกค่ะ" ^^อังแกไม่เคยเก็บอาการ ยูเช็คโต๊ะ เช็ดกระจกเงียบๆ

"จิงชิจ๊ะ เดียวสักพักทีมงานน่าจะมาเตรียมสถานที่นะ" ร้านของพี่อริสเป็นร้านที่มีไอดอลมาถ่ายแบบ มาจองถ่ายซีรี่ย์หลายครั้งเพราะรูปถ่ายที่พี่อริสมีโชว์เยอะเต็มไปหมด

"อย่างอี้วันนี้ร้านเราคนจะต้องเยอะมากแน่เลยค่ะ แบบนี้เหนื่อยตายแน่ๆเลยㅠㅠ" อังพูดนะทำท่างประกอบการพูด

"เดียวพี่ให้เวลาไปถ่ายรูปกับไอดอลเอาไมอัง"

"จิงหรอค่ะ ถ่ายได้หรอก"

"ได้ชิ พี่อริสชะอย่าง"^_^