วิวาห์น้ำตา

"หิวจัง..."ฟางรู้สึกหิวขึ้นกลางดึก เพราะไม่ได้ทานอะไรเลยมาตั้งแต่เช้า เธอหันไปมองชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ข้างๆ

"ลงไปหาอะไรกินดีกว่าแฮะเรา"ฟางลูบท้องตัวเองป้อยๆ ก่อนจะเดินลงไปที่ห้องครัว หญิงสาวเปิดตู้เย็นดูก่อนจะหยิบขนมมานั่งกินที่โต๊ะด้วยความโหย

"ยัยเด็กขี้ขโมย"มือใหญ่คว้าขนมไปจากคนตัวเล็ก

"อ๊ะ...ฉันกินอยู่นะคะ"ฟางเบ้ปากด้วยความไม่พอใจ 

"หิวทำไมไม่บอกฉัน จะได้พาไปทานข้าว"

"แต่มันดึกแล้วนะคะ อีกอย่าง...ฉันก็เป็นแค่ลูกหนี้"ฟางบอก

"แต่เธอยังใช้หนี้ฉันไม่หมด ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาตายก่อนที่จะได้ใช้หนี้ฉันหมดหรอกนะ ยัยตัวแสบ"ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเขกหัวร่างเล็กเบาๆ

"ค่ะ ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก "ฟางพูดอย่างหมั่นไส้ในท่าทีของป๊อปปี้

"เดี๋ยวฉันจะเวฟอาหารให้ล่ะกัน เพราะมันดึกแล้ว คงไม่มีร้านที่ไหนเปิดหรอก"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกินแค่ขนมก็อิ่มแล้ว  คุณขึ้นไปนอนเถอะนะคะ "

"กล้าดื้อกับฉันงั้นเหรอ"ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว

"ปะ...ป่าวค่ะ  "ร่างเล็กรีบหันหน้าหนีเขา 

"นั่งรอไปเฉยๆ  เดี๋ยวฉันจัดการให้"ป๊อปปี้แอบขำในท่าทีของฟาง แต่ทำเป็นเฉยก่อนจะเดินไปหยิบกล่องอาหารเข้าไมโครเวฟ 

"อื้อหือ....หอมมมม"ฟางที่นั่งรออยู่ได้กลิ่นอาหารโชยมาจากไมโครเวฟที่อุ่นใกล้จะเสร็จก็เริ่มหิวมากขึ้น

"หึ...อ่ะ กินซะ"เขาวางกล่องข้าวลงตรงหน้าเธอ

"ข้าวผัดแซลม่อน "ฟางมองอาหารตรงหน้าด้วยความอยากกิน ก่อนจะลงมือกินอย่างไม่สนใจว่าอีกคนจะมองยังไง

"ค่อยๆกินก็ได้มั้ง "ป๊อปปี้มองก่อนจะส่ายหน้าในท่าทีที่เหมือนเด็กๆของเธอ

"ค่ะ....อ่ะแค่กๆ"หญิงสาวสำลักเข้าจนได้ ชายหนุ่มรีบเอาน้ำมาให้ 

"บอกแล้วให้ค่อยๆกิน ยัยต๊องเอ๊ย...."ป๊อปปี้บ่นฟางไป ดูฟางกินข้าวไปด้วยความอ่อนใจปนเอ็นดูอยู่ในที  ทั้งคู่นั่งอยู่ด้วยกันในห้องครัว โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึงแอบมองอยู่ไม่ไกลนัก

"ฉันไม่มีวันยอมให้แกเป็นพี่สะใภ้ฉันหรอก นังผู้หญิงข้างถนน...."

"ออกงานอย่างนั้นเหรอครับ"ป๊อปปี้แทบไม่เชื่อหู เมื่อคนเป็นแม่บอกว่าจะให้ฟางออกงานสังคมกับเขา

"ก็ใช่น่ะสิ ก็ลูกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่ายัยฟางอะไรนั่นเป็นเมียลูกน่ะ"

"ก็ใช่ครับ แต่....ฟางเขาออกงานสังคมไม่เป็นหรอกครับแม่ "

"อะไรกันคะ พี่ชายป๊อป เป็นถึงว่าที่สะใภ้คุณชายภาณุทั้งที แต่กลับออกงานสังคมไม่ได้ แย่เลยนะคะแบบนี้"โบว์เอ่ยออกมาอย่างเยาะๆ

"หญิงโบว์ ..."ป๊อปปี้มองน้องสาวแบบดุๆ แต่โบว์ก็ไม่ได้สนใจ

"เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ล่ะกันนะลูก  แม่ขอตัวไปพักผ่อนหน่อย"คุณหญิงเดินขึ้นไปข้างบน  

"คุณชายคะ เราจะไปกันได้รึยังคะ"ฟางเดินมาหาป๊อปปี้

"จะไปไหนกันเหรอคะ "โบว์แสร้งถาม

"ไปทานข้าวน่ะ ว่าจะพาไปซื้อของด้วย"ป๊อปปี้ตอบ

"ค่ะ...คงจะต้องซื้อเยอะ ดูจากสภาพยัยนี่แล้ว คงจะต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่หมด

หน้า ผม เสื้อผ้า ยังกะหลุดมาจากสลัม"

"......."ฟางเงียบไปทันที นี่เธอดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ.....

"หญิงโบว์ พี่ไม่เคยสอนให้เราหยาบคายแบบนี้นะ"

"หญิงไม่ได้หยาบคายค่ะ หญิงพูดความจริง เหอะ...ขอตัวนะคะ เหม็นกลิ่นน้ำเน่า "โบว์ทำท่าปิดจมูกก่อนจะเดินหัวเราะร่าออกไปด้วยความสะใจ  

"อย่าไปสนใจเลย เราไปกันเถอะ"ป๊อปปี้จับมือฟางที่ยืนเศร้าอยู่ ก่อนจะพาเดินออกไปจากวัง 

โบว์จะน่าหมั่นไส้ขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ต้องห่วงจะมีคนมาจัดการ คิกๆ  ส่วนฟางจะโดนหลายด่านมาก  ต้องคอยรองรับอารมณ์ทุกคนในวัง  แม้แต่ป๊อปปี้เองก็จะร้ายๆดีๆสลับกันไป เดาไม่ได้ ฮ่าๆ ให้นางเอกน่าสงสารไปก่อนนะ เด๋วเอาคืนให้ทีหลังแน่นอนจร้า   ขอบคุณที่ติดตามนะคะ  จะพยายามมาอัพค้า