love complex รักซับซ้อน
เขียนโดย aon_pimlada
วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 18.42 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 14.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) สบตากัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลา 1ทุ่ม ณ วังของชายภัทร
หญิงเมลและหม่อมแม่ของเขามาที่วังของชายภัทร และพอถึงก็ลงมาจากรถ
"สวัสดีค่ะ"หม่อมแม่ของชายภัทรที่ออกมาต้อนรับอยู่แล้วก็พูดขึ้น
"สวัสดีค่ะ"หญิงเมลและหม่อมแม่ของเขาพูด
"แล้วทำไมมากันแค่สองคนล่ะคะ"หม่อมแม่ของชายภัทรพูด
"คือว่าหญิงฝนติดธุระสำคัญ และชายก้องไม่สบาย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลค่ะ"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูด
"แล้วตอนนี้คุณชายกิตตน์ก้องเป็นยังบ้างคะ"หม่อมแม่ของชายภัทรพูด
"ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พักที่โรงพยาบาลอีกแค่พรุ่งนี้ก็กลับวังได้แล้วค่ะ ก็เลยมากันแค่สองคน"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูด
"ดีเลยครับ งั้นเชิญที่ห้องอาหารเลยครับ"ชายภัทรที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยก็พูดขึ้น
"ดียังไงหรอคะ คุณชาย"หม่อมแม่ของหญิงเมลถามแบบงงๆ
"ไม่มีไรครับ เชิญทางนี้เลยครับ"ชายภัทรพูด
พอทุกคนไปที่ห้องอาหาร ก็เข้าไปนั่งที่เก้าอี้ และคนรับใช้ต่างๆก็นำอาหารออกมาวางที่บนโตะ
"เชิญตามสบายนะคะ"หม่อมแม่ของชายภัทรพูด
ระหว่างทานอาหาร
"หญิงเมลครับ ขาหายดีรึยังครับ"ชายภัทรพูด
"หายดีแล้วค่ะพี่ชายภัทร"หญิงเมลพูด
"เอ้า ชายภัทรกับ คุณหญิง เมลดา ไปสนิดกันตอนไหนนี่ เห็นว่าไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก"หม่อมแม่ของชายภัทรพูดขึ้น
"เมื่อวานครับหม่อมแม่"ชายภัทรบอก
"คุณหญิงคะ ดิฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยหน่อยน่ะค่ะ เดี๋ยวทานอาหารเสร็จแล้ว ค่อยคุยกันนะคะ"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูดขึ้น
พอทานอาหารเสร็จ
"ชายภัทรพาคุณหญิงเมลไปดูรอบๆวังก่อนสิ เดี๋ยวหม่อมแม่จะไปคุยกับคุณหญิงเขา"หม่อมแม่ของชายภัทรบอก
"ได้ครับหม่อมแม่"ชายภัทรบอก
หลังจากนั้นชายภัทรก็พาหญิงเมลไปดูรอบๆวัง และก็พาไปนั่งเล่นที่สนามหญ้าหน้าวัง ตรงที่ชายภัทรกับหญิงเมลนั่งเป็นเก้าอี้ไม้ยาว และทั้งคู่ก็นั่งติดกัน
"วันนี้พระจันทร์สวยนะครับ"ชายภัทรพูดขึ้น
"ก็สวยอย่างนี้ทุกวันแหละค่ะ"หญิงเมลพูด
"แต่บางอย่างสวยว่าพระจันทร์อีกนะครับ"ชายภัทรพูดแล้วมองหน้าหญิงเมล
"อะไรหรอคะ พี่ชายภัทร"หญิงเมลพูดโดยที่ยังมองพระจันทร์อยู่
"ก็หญิงเมลไง"ชายภัทรพูดขึ้น
พอหญิงเมลได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามาหาชายภัทรอย่างรวดเร็ว พอหันมาจมูกของหญิงเมลแทบชนจมูกของชายภัทร แล้วทั้งคู่สบตากันทั้งที่หน้าของเขาเกือบจะติดกัน แล้วหญิงเมลก็หันไปอีกด้านอย่างรวดเร็วเพราะความเขินอาย
"เอ่อ........."ชายภัทรพูด
"คุณชายภัทรกับคุณหญิงเมลเพคะ หม่อมท่านให้เข้าไปหาข้างในวังเพคะ"คนรับใช้คนหนึ่งเดินออกมาจากข้างในวังแล้วพูดขึ้น
"ไปเถอะค่ะ พี่ชายภัทร"หญิงเมลพูด แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในวัง
"กลับกันแล้วหรอคะหม่อมแม่"หญิงเมลพูด
"ขอบคุณคุณหญิงนะคะ ไว้โอกาศหน้าเชิญที่วังบ้างนะคะ"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูดกับหม่อมแม่ของชายภัทร
"ได้สิคะ เมื่อไหร่ดีล่ะคะ"หม่อมแม่ของชายภัทรพูด
"แล้วแต่คุณหญิงเลยค่ะ วังของเรายินดีต้อนรับค่ะ"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูด
"ค่ะ"หม่อมแม่ของชายภัทรพูด
"งั้นดิฉันกับหญิงเมลกลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ"หม่อมแม่ของหญิงเมลพูด
"สวัสดีค่ะ"หญิงเมลบอกหม่อมแม่ของชายภัทรและชายภัทร
"สวัสดีค่ะ/ครับ"หม่อมแม่ของชายภัทรและชายภัทรพูด
แล้วหญิงเมลกับหม่อมแม่ของเขาก็ขึ้นรถกลับวังของตัวเอง
ทางด้านของหญิงฝน ก็ออกไปตามนัดที่ชายวีนัดไว้ ชายวีนัดไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาจองโต๊ะVIPไว้ เป็นห้องที่มีโต๊ะอาหารแค่โต๊ะเดียว เพื่อที่ทั้งคู่จะได้คุยกันแบบไม่ต้องห่วงคนรอบข้าง
พอหญิงฝนเข้าไปในร้านพนักงานก็พาไปยังห้อง ห้องนั้น แล้วพนักงานคนนั้นก็ออกไป
"เชิญนั่งครับ"ชายวีพูด
"คุณมีอะไรจะคุยกับฝนก็รีบๆพูดมาเถอะค่ะ"หญิงฝนพูด
"คือวันนั้นที่ผมกลับมาเมืองไทยก็เพราะหม่อมแม่ของผมให้มาบริหารธุรกิจ"ชายวีอธิบาย
"แล้วเรื่องคุณหญิง พีชญาล่ะคะ คุณจะว่ายังไง"หญิงฝนพูดขึ้น
"คุณรู้เรื่องคุณหญิงพีชญาได้ยังไงครับ"ชายวีถาม
"พอคุณกลับมาเมืองไทยไม่นานฝนก็ได้ข่าวว่าคุณกำลังคบกับคุณหญิงพีชญา หม่อมแม่ของคุณให้คุณกลับเมืองไทยเพราะไม่อยากให้อยู่กับฝนที่อังกฤษใช่มั้ยล่ะคะ"หญิงฝนพูดอย่างโกรธๆ
"เออ......"ชายวีพูดแบบกล้าๆกลัวๆ
"มันจริงใช่มั้ยล่ะคะ ที่คุณทิ้งฝนไว้ที่นั่น ก็เพราะคุณต้องกลับมาคบกับคุณหญิงพีชญาเขาใช่มั้ยล่ะคะ"หญิงฝนพูดดังขึ้น
"ผมไม่ได้ทิ้งคุณ ผมยังรักคุณอยู่นะ ผมไม่ได้รักคุณหญิงพีชญาเขา หม่อมแม่ผมบังคับให้ผมคบกับคุณหญิงเขาเพราะเห็นเขาดีและเพียบพร้อมทุกอย่าง"ชายวีอธิบายให้หญิงฝนฟัง
"หม่อมแม่ของคุณคงคิดว่าฝนต่ำต้อยมากเลยใช่มั้ยคะ ถึงให้คุณกลับเมืองไทยเพื่อมาคบกับ คนที่ดีกว่าฝนใช่มั้ยคะ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก ขอตัวค่ะ"หญิงฝนพูดแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วกำลังจะเดินออกจากห้องนั้นไป
"เดี๋นวก่อนครับ"ชายวีพูดแล้วรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปกอดหญิงฝนจากด้านหลัง
"ปล่อยนะคะ"หญิงฝนพูดและพยายามจะแกะมือของชายวีที่กอดไว้ที่เอวของเขา แต่ก็แกะไม่ออก
"ผมรักคุณ หลังจากวันนั้นที่ผมกลับมาเมืองไทย ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่คิดถึงคุณ ผมเคยกลับไปหาคุณที่อังกฤษ แต่คุณก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว คุณให้โอกาศผมนะ ผมจะกลับไปพูดกับหม่อมแม่ของผมให้รู้เรื่อง"ชายวีพูดโดยที่ยังกอดหญิงฝนอยู่
"ฝนคงให้โอกาศนั้นกับคุณไม่ได้แล้วล่ะค่ะ"หญิงฝนพูด
"ทำไมล่ะครับ ผมรู้ว่าคุณยังรักผมอยู่ ให้โอกาศผมนะ"ชายวีพูดแล้วเปลี่ยนจากกอดมาจับมือหญิงฝนแทน
"ฝนมีคู่มั่นแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ"หญิงฝนพูดแล้วสบัดมือชายวีออกแล้วเดินออกจากห้องนั้นไป
และหญิงฝนก็ขับรถกลับวังของตัวเอง ส่วนชายวีก็กลับวังของตัวเองเช่นกัน
ฝากติดตามตอนต่อไปนะคะ แต่งสดเลยต้องใช้เวลาหน่อย ถัาพิมพิดอะไรยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ