KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

'อ่า ตาเหยี่ยวเครียดครับ บรรยากาศแบบนี้ไม่ชอบเอาซะเลยน้า'ทาคาโอะโอดครวญในใจกวาดสายตามองคู่แข่งตรงหน้าที่กันเค้าไว้

'อืม ชาวต่างชาติเหรอ แต่ตัวเล็กแหะ รู้สึกว่าจะเป็นเงาของฮารุจังสิน้า มีคนที่ใช้ความสามารถแบบนั้นได้อีกเหรอเนี่ย เอาเถอะๆ เราเองก็เป็นตาเหยี่ยวเลยน้า คิดว่าจะรอดสายต-'

ฟึ่บ

"เอ๋!!!"ทาคาโอะเปล่งเสียงออกมาเพราะคนตรงหน้าที่เค้าจับตาดูอยู่ดันขโมยลูกแล้วก็ใช้มิสไดเร็กชั่นหนีไปซะแล้ว

"ยูริกะ รับ!!!"เธอส่งลูกให้ยูริกะที่ยืนรออยู่ที่จุดชู้ต

"ไม่มีทาง"มิยาจิเข้ามาขวางอย่างพอดีก่อนจะส่งลูกไปให้ทาคาโอะ และทาคาโอะก็กำลังจะส่งลูกให้มิโดริมะ

'SH*T!!!'

"ชินจัง"ทาคาโอะเรียกคู่หูพร้อมส่งลูกออกไป

"ไม่ได้นะ!!!"คุโรโกะกระโดดพร้อมเอื้อมมือหวังจะโดนลูกเพียงเล็กน้อยเพื่อเปลี่ยนทิศทางก็ยังดี

ตึงๆๆ

"ฮ่า.......สำเร็จ!!"ทั้งทีมพูดออกมาเบาๆ ทั้งสนามนิ่งเงียบ เกมยังคงต้องดำเนินต่อไป

'ค่อยยังชั่วที่ลูกนั้นไม่ลง เกือบไปแล้วแฮะ'

"เอาล่ะ มาเริ่มกันใหม่"

และแล้วเกมก็จบลง

แต่รู้สึกว่าเรื่องของยูริกะชู้ตเตอร์ของทีมจะไม่จบแหะ

"มิโดริมะ ชินทาโร่..."เสียงหวานติดเย็นดังขึ้นมาจากข้างหลังทีมชูโตคุ

"กับฉันเหรอ..."

"ค่ะ คุณนั่นแหละ"

.

.

.

"คุณคิดยังไงกับควี--ไม่สิ ฮารุมิซังคะ"

"คิดยังไง ถามอะไรออกมาน่ะ ก็ต้องคู่แข่งอยู่แล้วสิ"มิโดริมะตอบไปแต่หารู้ไม่ ในแววตาตอนตอบนั่นสั่นไหวขนาดไหน

"โกหก"

"ฉันไม่ได้โกหกซะหน่อย"

"โกหก!โกหก!!โกหก!!!โกหกทั้งเพ ทั้งๆที่สายตาของคุณที่มองไปที่คุโรโกะน่ะ แสดงออกชัดเจนขนาดนั้นแท้ๆ! เลิกทำเหมือนว่าฉันโง่ซะที! ยอมรับได้แล้ว ว่าคุณรักคุโรโกะ ฮารุมิ!!!"ยูริกะตวาดลั่นออกมา

ทำเอาทาคาโอะที่แอบอยู่ตรงพุ่มไม้เงียบๆต้องกลั่นขำแรง

จะไม่ทนอีกแล้ว ความปากแข็งของคนๆนี้น่ะ เห็นแล้วมันหงุดหงิด

...เหมือนเห็นตัวเองอีกคน...

"...พูดจบแล้วสินะ ถ้างั้นก็ขอตัวก่อนล่ะ"มิโดริมะหันหลังกลับ

"เดี๋ยวก่อนมิโดริมะ!!!"