KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     "อ้อ สาวน้อยที่ท่านตามหาคือเจ้าหญิงแห่งเมืองสีหมอกสินะ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกพ่อหนุ่ม ก็จริงอยู่ที่ว่าพวกเราในเมืองนี้ล้วนมาจากเมืองสีหมอกทั้งสิ้น แต่ราชินีของเมืองนี้น่ะตรงข้ามกับเจ้าหญิงของท่านเลยล่ะ ฮ่าๆๆ"เธอเล่า

"แล้วพอจะทราบมั้ยครับว่าเจ้าหญิงอยู่ที่ไหน"อาคาชิถาม

"นั่นสินะ ตั้งแต่เมืองสีหมอกล่มสลาย เราเองก็ไม่เห็นเจ้าหญิงคุโรโกะอีกเลย บ้างก็ว่าท่านนั้นตายไปแล้ว บ้างก็ว่าท่านหายสาบสูญ เราเองก็เป็นห่วงอยู่เดียวกัน แต่ว่าข้าน่ะไม่คิดว่าเจ้าหญิงจะหนีไปหรอกนะ เพราะท่านรักทั้งประชาชนแล้วก็เมืองสีหมอกมาก"เธอเล่าจบก็มองสีหน้าของชายตรงหน้าที่ดูคิดหนัก เธอแสยะยิ้มในใจก็จะพูดว่า

"เอางี้สิท่าน มีตำนานเล่าว่า บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ในป่าหลังเมืองนี้สามารถทำให้คำขอเป็นจริงได้เพียงต้องแลกด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่งลงไปในบ่อน้ำ บ่อน้ำนั้นก็จะตอบแทนด้วย..."ยังพูดไม่ทันจบอาคาชิก็รีบถามถึงที่ตั้งบ่อน้ำนั่นทันที เมื่อได้คำตอบก็รีบเดินทางไปทันที

หลังจากที่เจ้าชายเดินางไปสุดสายตาแล้ว หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาในร้านค้าตามเดิม ปิดประตูลงแล้วถอดชุดออก

"แหมๆ หนุ่มสมัยนี้นี่ใจร้อนกันจริงๆ..."เธฮถอดชุดชาวบ้านออก

"ข้ายังเล่าตำนานนั่น..."สวมด้วยชุดที่ดูมียศและคล้ายชุดนักรบแทน

"...ไม่จบเลยแท้ๆ..."เธอหยิบดาบคู่ใจขึ้นมาพร้อมมองไปที่กลุ่มของเจ้าชายผ่านหน้าต่าง

...ปัจจุบัน...

"นี่สินะ บ่อน้ำที่ว่านั่น"เจ้าชายหอบเล็กน้อย ก็ระยะทางจากในเมืองเดินมานี่ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ

"ต้องแลกด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แล้วบ่อน้ำจะตอบแทนด้วย..."อาคาชิทวนคำพูดนั้นก่อนจะดึงมีดพกออกมาแล้วกรีดแขนตัวเองเพื่อให้เลือดไหลลงบ่อน้ำ

"หากที่ตำนานว่าเป็นจริงล่ะก็ สิ่งที่ข้าขอนั้นมีเพียงแค่"อาคาชิมองดูเลือดข้นที่หยดลงในน้ำแล้วก็จางหายไป

"ขอให้คุโรโกะ ฮารุมิกลับมา"สิ้นคำพูดนั้นเลือดหยดสุดท้ายก็หยดลงในน้ำพอดี

เมื่อเจ้าชายกลับมาที่เมืองสีเลือดเพียงไม่กี่วัน...

"เจ้าชาย!!!แย่แล้วพะย่ะค่ะ เมืองฟ้าทมิฬบุกมาที่เมืองเราแล้ว"

"ว่าไงนะ!!!"เจ้าชายรีบลุกจากบัลลังค์แล้วไปหยิบอาวุธมาทันที แต่ก็สายเสียแล้ว

"อย่าขยับนะ หรือจะให้ข้า...ฟันเจ้าให้แหลก"เหล่าทหารของเมืองฟ้าทมิฬบุกเข้ามาถึงตัวปราสาทแล้ว เจ้าชายก็พยายามหยิบดาบออกมาแต่ก็ต้องชะงักไปเพราะ

"อย่าดีกว่านะคะ องค์ชาย"เสียงที่เขาคุ้นเคยพร้อมฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เมื่อร่างนั้นเดินเข้ามาเหล่าทหารก็ต่างพากันหลีกทางให้ คนที่เขาคุ้นเคย

"เจ้าหญิงคุโรโกะ"อาคาชิตาเบิกกว้างเมื่อร่างบางตรงหน้าคือเจ้าหญิงที่เขาตามหามานาน

"เจ้าหญิงเหรอ...อย่าเข้าใจผิดสิคะ"คุโรโกะเดินผ่านอาคาชิไปที่บัลลังค์แล้วนั่งลง

"ตอนนี้ข้าน่ะ คือราชินีแห่งอาณาจักรฟ้าทมิฬ"คำกล่าวนั้นเหมือนจะป่าวประกาศว่าเขาแพ้แล้ว

"ไม่จริง..."อาคาชิล้มลงแต่ดวงตายังคงจับจ้องที่คุโรโกะ

"ที่ท่านบอกว่าไม่จริงน่ะ คือเรื่องบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์หรือคะ"เสียงที่คุ้นเคยอีกครั้งดังมาจากข้างหลังแต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งจะหันไปมอง แต่ที่แน่ๆมันคือเสียงของสาวชาวบ้านนั่นที่เล่าตำนานบ่อน้ำใหเขาฟัง

"องค์ชาย"เธอเชิดหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาเย้ยหยัน

"บ่อน้ำงั้นเหรอ"คุโรโกะถามงงๆแล้วก็เข้าใจเมื่อองครักษ์สาวของเธอหันมามองเป็นนัยๆ

"ท่านคงฟังตำนานไม่จบสินะ"คุโรโกะเดินบันไดลงมาช้าๆ

"บ่อน้ำนั้นจะตอบแทน...ด้วยพร"เธอเดินมาหยุดตรงหน้าอาคาชิ

"ไม่ก็คำสาป"ร่างบางนำมือขวาไปดึงดาบออกมาจากปอกที่เอวขององครักษ์สาว

"แล้วสิ่งที่ท่านได้มา...คือ พร..."เธอนำปลายดาบจ่อที่ปลายคางอาคาชิ ก่อนจะง้างขึ้นฟ้า

"หรือ คำสาป กันล่ะ!"ดาบสีเงินสวยฟาดลงมา ใบหน้าของราชินีคนนั้น กำลังยิ้ม...

เฮือก!!!!คุโรโกะสะดุ้งตัวตื่นในห้องพักนักกีฬา

'ฝันอะไรเป็นตุเป็นตะไปได้นะเรา'เธอนวดขมับนิดหน่อยแล้วมองไปที่บอร์ด

'ราคุชันแพ้แล้ว'

ราคุชันถูกขีดฆ่าด้วยปากกาแดง

สีแดง...

'สิ่งที่ได้มาคือ พร หรือ คำสาป'

'คุณจะตอบฉันว่าอะไรกันล่ะ'