KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     ณ สนามบาส 16:14 น.

ตุ้บๆๆ เสียงลูกบาสกระทบพื้นเป็นจังหวะเรียกให้หญิงสาวผมสีฟ้าสว่างหันไปมองอย่างไม่ได้

          "ไม่ได้เรื่อง..."

ร่างบางบ่นกับตัวเองแล้วเดินเข้าไปในสนามบาส "นี่พวกคุณน่ะ เล่นแบบนี้จะไปชนะได้ยังไงกัน" ร่างบางเดินเข้าไปกลางสนามหยุดการแข่งขันไว้ ตอนนี้ทุกคนจ้องมองร่างบางในชุดเสื้อขาว กระโปรงสีดำ และสวมทับด้วยเสื้อกันหนาวสีดำ

          "นี่ น้องสาวว พูดแบบนี้จะชนะพวกพี่ได้รึไงกัน ฮ่าๆๆๆๆ"

          "นั่นสิๆ ผอมบางแบบนั้นจะทำไรได้"

ร่างบางฟังคำสบประมาทเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

          "หึ อย่าดีแต่เห่าดีกว่านะ มาแข่งกันมั้ยล่ะ"

          "หนอยย ว่าไงนะ ก็ดี แต่ถ้าพวกเราชนะ เธอต้องไปออกเดทกับเรา!"

ร่างบางอึ้งเล็กน้อยกับข้อตกลงแต่ก็เก็บไว้ในสีหน้านิ่ง แล้วแสยะยิ้มออกมา

          "เอาสิ น่าสนุกนี่!"

สิ้นเสียงหวาน พวกผู้ชายก็พากันเลี้ยงลูกผ่านร่างบาง แต่ร่างบางก็ชิงลูกมาแล้วชู้ตเข้าห่วงอีกฝั่งด้วยมือเดียว

     และเมื่อเวลาผ่านไป 108:0

          "ป เป็นไปได้ไง"พวกผู้ชายต่างอึ้งในผลที่ออกมา

ร่างบางมองเหล่าร่างไร้วิญญาณที่อยู่ขอบสนาม แล้วสังเกตเห็นกระเป๋าของคนพวกนั้น 'เทย์โคว' 

          "ปีนี้เด็กบาสเทย์โควมีแต่พวกกระจอกๆแฮะ น่าเสียดายชะมัด"

ร่างบางพูดขึ้นพร้อมถอดหมวกออกให้เห็นใบหน้าสวยหวาน

          "ค คุโรโกะ ฮารุมิ!!! ผู้เล่นมายา!!!"

          "เจ้าหญิงแห่งรุ่นปาฏิหารย์นี่!"

          "อ่าา ฟังแล้วหงุดหงิดชะมัด"ร่างบางกระชากคอเสื้อร่างสูงให้ก้มลงในระดับเดียวกัน

          "ตอนนี้ชั้นคือ ราชินีแห่งรุ่นปฏิวัติ เป็นแสง ไม่ใช่เงาของเจ้าพวกนั้น เข้าใจใหม่ซะด้วย"

          'น่าหงุดหงิดชะมัด เลิกเอาชั้นไปเหมารวมกับเจ้าพวกนั้นซะที!'

     สวนสาธารณะ 16:39น.

          "ขอแห้งชะมัด ไม่น่าไปตะโกนใส่เจ้าพวกนั้นเลยแฮะ"

ฮารุมิบ่นกับตัวเอง แล้วเดินเข้าไปซื้อน้ำในร้านใกล้ๆ

          "รับอะไรดีคะ รับเป็นวนิลาเชคมั้ยคะกำลังลดราคาพอดีเลยค่ะ"

          "...ไม่ล่ะค่ะ ชั้นขอกาแฟเย็นแล้วกัน"

          "ค่ะ ทราบแล้วค่ะ สักครู่นะคะ"

          "เอ่อ คือว่า ขอชุดเบอร์เกอร์ชุดนึงนะคะ"

          "ทราบแล้วค่ะ"

ร่างบางเลือกนั่งโต๊ะในสุดเพราะมันเงียบดี

          "ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ"

          "...เชิญเถอะค่ะ"ฮารุมิตอบโดยไม่มอง

          "ขอบคุณครับ นี่พวกแก ทางนี้ๆ"

          "คร้าบบ รุ่นพี่ ชินจังเร็วเข้าสิ"

'ชิน...จัง อย่าบอกนะว่า!?'ร่างบางมองอีกคนทันที ทันทีที่สบตากัน

          "คุโรโกะ!/มิโดริมะคุง!"

          "อ้าวรู้จักกันด้วยเหรอ หรือว่าเธอคือทีมปฏิวัติใช่มั้ย"

          "อ่ะ...ค่ะ"

'บรรยากาศอึดอัดชะมัด' "ทาคาโอะ"คิด แล้วการกระซิบกระซาบก็เริ่มขึ้น

 "นี่ทาคาโอะ ทำไมเจ้ามิโดริมะถึงเงียบแบบนั้นล่ะ"มิยาจิ คิโยชิ พูด

 "นั่นสิ เจ้าบ้านั่นเปนอะไรไป"มิยาจิ ยูยะ พูด

 "ถึงรุ่นพี่จะถาม แต่ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะครับ"

          "ถ้ามีอะไรก็ถามชั้นตรงๆเถอะค่ะ ไม่ต้องกระซิบกันหรอก"ร่างบางพูดขึ้นเพราะทนไม่ไหว

          "อ่ะ เอ่อ แฮะๆ งั้นขอถามตรงๆเลยนะคุโรโกะจัง เปนอะไรกับชินจังงั้นเหรอ ถึงไม่คุยกันเลย ทั้งๆที่น่าจะคุยในฐานะเพื่อนร่วมทีมเก่า หรืออะไรประมาณนี้น่ะ"

          'เยี่ยมมากทาคาโอะ จี้จุดตรงประเด็นเว่อร์'พี่น้องมิยาจิคิด

          "...เพื่อน...งั้นเหรอ ฮะๆๆ"ร่างบางหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

          "ตลกน่า มิโดริมะ ชินทาโร่ เห็นชั้นเป็นเพื่อนด้วยเหรอ จะบอกอะไรให้นะคะ ตอนที่ชั้นอยู่เทย์โคว ชั้นต้องลดระดับความสามารถตัวเองเพื่อให้ใช้พลังตามวัยจะได้ไม่เปนอันตราย ชั้นยอมลดตัวมาเปนเงาให้พวกเขา โดยหวังเพียงว่าทุกคนจะยืนต่อสู้ไปร่วมกับชั้น แต่ว่ากลับกัน พวกเขารวมทั้งมิโดริมะ ชินทาโร่กับทอดทิ้งเงาอย่างชั้น..."

          "...ชั้น...จึงกลับมาในฐานะ'แสง' เพื่อให้รุ่นปาฏิหารย์รู้ความสามารถที่แท้จริงของชั้น!"ร่างบางพูดออกมาด้วยความโกรธ

          อาการอึ้งกินกันทุกคน...

     'พูดมากไปซะแล้วสิ'ฮารุมิคิดในใจ "เฮ้อ"

          "ชั้นขอตัวก่อนนะคะ"ร่างบางยันตัวขึ้นเตรียมออกไป

          "เดี๋ยวสิ! คุโรโกะ"มิโดริมะคว้าแขนเอาไว้

          "...คนอย่างเธอจะเปนนักบาสที่ดีได้งั้นเหรอ คุณเคยพูดกับชั้นเอาไว้สินะคะ ชั้นจะแสดงให้เห็นเอง พลังของ'ทีมปฏิวัติ'น่ะ"ร่างบางมองมิโดริมะด้วยหางตาก่อนจะสะบัดแขนออกแล้วเดินออกไป

'แล้วเราจะได้เห็นดีกัน รุ่นปาฏิหารย์...'

แถมท้าย

"นี่ยูยะ แกว่าคุโรโกะจะชนะ'ชูโตคุ'มั้ย"คนพี่ถามน้องขณะเดินกลับบ้าน

"ไม่รุ้สิพี่ แต่ผมไม่เคยเห็นเจ้ามิโดริมะมันเปนแบบนั่นเลยนะ" คนน้องตอบ

"แกคิดแบบชั้นมั้ย"

"อืม ตกหลุมรักคุโรโกะ ฮารุมิ เหมือนเจ้ามิโดริมะซะแล้ว"

"ชั้นไม่ยอมแพ้แกหรอกนะ"

"ผมก็เหมือนกัน"

'การแข่งขันโดยมีหัวใจของเธอเปนรางวัล เริ่มแล้วล่ะ...'