Don't Starve : อย่าอยู่อย่างอยาก

 วันนี้ก็ปาเข้าไปวันที่ 3 แล้ว Webber ยังคงใช้ชีวิตกับแมงมุม ล่าไปด้วยกัน กินไปด้วยกัน สุขไปด้วยกันและเศร้าไปด้วยกันเมื่อมีการสูญเสีย การออกล่าของพวกเขาจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเย็นเนื่องจากแสงอาทิตย์จะอ่อนลง และสัตว์ป่าจะอ่อนแรง และในช่วงกลางคืน สัตว์ป่าจะหลบซ่อนในที่พักของตน หากมีสัตว์ป่าตัวใดหลุดลอดออกมาในยามราตรี พวกเราเองก็คงไม่สามารถรับประกันชีวิตของสัตว์ตัวนั้นได้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ใหญ่อย่างควายป่าก็ตาม 

     ในระหว่างการล่านั้น Webber ได้ปลิดชีพกระต่ายตัวหนึ่งในใจลึกๆของเขายังรู้สึกผิด แต่อีกจิตหนึ่งในกายเขากับรู้สึกกระหายขึ้นอีกเป็นวงเวียนแห่งความหิวกระหายของเขาเอง Webber ยังคงไม่รู้ตัวว่าเขาพลัดหลงกับฝูงของเขาแล้ว ท่ามกลางป่าไม้อันกว้างใหญ่ มีเงาสูงวิ่งเขาหา Webber ด้วยสัญชาตญาณเขาจึงตัดสินใจวิ่งสุดตัว ท่ามกลางความมืดมิดจากเงาของต้นไม้ใหญ่นับร้อย เขาเห็นเพียงปลายทางที่มีแสงแดดสาดส่องเพียงลิบหลี่ เขาเริ่มถูกความเหนื่อยล้าเขาครอบงำ ขาของเขาเริ่มวิ่งต่อไม่ไหว เขายังไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับร่างกายใหม่นี้ได้มากเท่าที่ควร แสงแดดด้านหน้าแสดงถึงชัยชนะ เงาสูงร้องคำรามสนั่นป่าเป็นเสียงคล้ายนกอินทรีย์ผสมแร้ง ให้ความรู้สึกขนลุก ในใจของ Webber เองนึกดีใจว่าจะรอดจากเงาทมิฬด้านหลัง ระหว่างที่เขาครุ่นคิดอยู่นั้นเอง จงอยปากสีดำแหลมคมจิกลงที่กลางหลังของเขา . . .

                                                         "To be Continue"