Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า

     12:06 Am.

   วันนี้เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของสิ่งที่เจอมา เขาเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามาอยู่ที่นี่ก็มีแต่จะทำให้ตายเปล่าๆ

เขาน่าจะเชื่อคุณสมิต สามีของคุณนาย แองเจล่า ที่อยู่ห่างบ้านของเขาไปสามบล็อก ซะตั้งแต่เเรกแล้ว

เขาเพิ่งมารู้ตัวทีหลังว่าถูกทำสัญญาลักษณ์ พร็อกซี่ เอาไว้ที่ข้อมือ เขาไม่รอดแน่ ถ้าอยู่บ้านหลังนี้ต่อ

ไปอีกซักสัปดาห์หนึ่ง และสุดท้ายต้องโดนพวกมันฆ่าตายในที่สุด ตอนนี้บ้านของเขามืดเเละเงียบสนิท

เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องส่วนตัวที่ไม่มีหน้าต่าง ติดกับห้องรับแขก สองมือกดแป้นพิมพ์อย่างรีบเร่ง

คลิปที่สามารถถ่ายชายไร้หน้าที่เขาเผชิญมา มากมาย ผู้คนเจอเขาอยู่ทั่วโลก แต่ไม่เฉพาะลักษณะที่ใส่

สูทอย่างเดียว ชายไร้หน้าหรือสเลนเดอร์แมนยังมีเครือญาติอีกต่างหาก อะไรจะน่ากลัวแบบนี้ มีทั้งชาย

ไร้หน้าผิวขาวซีด ใส่ชุดคลุมสีดำเหมือนนักสืบล่อลวงหญิงสาวไปแต่สุดท้ายที่เห็นก็คือศพของหญิงสาว

คนนั้นถูกดูดเลือดออกจากตัวและมีรอยฟันเเหลมหลายซีกอยู่ที่คอ ต่อมา ชายไร้หน้าผิวขาวซีดในชุด

บาเทนเดอร์ ที่บาร์ในเขตลึกของเมืองที่มีเฉพาะพวกคนแปลกๆไปที่นั่น และ ชายไร้หน้าที่สวม

ชุดสีครีมดูสบายตาสวมแว่นตัวสูง ที่ทำงานบางอย่างอยู่ในเมืองทางฝั่งเขตตะวันตก ที่ลอนดอน 

และสุดท้าย ชายไร้หน้าสวนสนุกเก่าเเต่ยังใช้งานได้ที่รัฐโอไอวา อยู่ในพื้นที่ร้าง มีคนที่ผ่านแถวนั้น

บอกว่าเห็นชายที่มีใบหน้ายิ้มใส่ทัคซิโด้ที่มีลายสีสันสดใสและหมวกทรงสูง เดินอยู่แถวนั้นยามค่ำคืน

ภาพที่ได้ทั้งหมด ชาวโซเชียลเอาภาพของคนเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกัน แม้กระทั่งสเลนเดอร์แมน 

ผลที่ได้คือ พวกเขาเหมือนญาติหรือพี่น้องกันอย่างบอกไม่ถูก จากข้อมูลเหล่านี้ทำให้ไทม์เริ่มกลืนไม่เข้า

คายไม่ออกเข้าไปทุกที แต่บ้านเกิดเขาอยู่ที่ รัฐโอไอวา งั้นที่พ่อเคยบอกก็คงจะเรื่องจริง เขาปิดตาลง

ก่อนจะกุมขมับ เขาคิดอยู่ก่อนแล้วว่า จะย้ายหนีจากที่นี่และจะไม่กลับมาอีก เขาปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะเดิน

ออกมาจากห้องทำงาน เเละกลับไปที่ห้องนอนของตนเอง เเล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าแล้ว

ค่อยๆปิดเปลือกตาลง .....

     'อะไรของนายน่ะ นายจะทำเเบบนี้กับเธอไม่ได้นะ!'

  เด็กชายคนหนึ่งเดินถือไม้เข้าไปตีเด็กผู้หญิงอย่างไม่ปราณี ไทม์มองภาพเด็กหญิงคนนั้นถูกรุม

ทำร้าย จนปากฉีก เด็กหญิงร้องอย่างทรมาน เขาเริ่มเข่าอ่อนทำอะไรไม่ถูก ภาพที่เห็นตอนนี้คือไทม์

ตอนอายุ12ปี ยืนมองอย่างหมดทางช่วย แต่แล้วร่างของเขาก็วิ่งไปจับมือเด็กชายคนนั้นเเล้วเอาไม้

ออกจากมือแล้วขว้างไปทางอื่นทันที ก่อนจะจับคอเด็กชายคนนั้นขึ้นเเววตาที่เห็นมันไม่มีทางเป็นเขา

อย่างแน่นอน ไทม์ปิดตาไม่อยากมองภาพตรงหน้า เขาใช้มือบีบคอเด็กชายวัยเดียวกันก่อนจะมีสิ่ง

หนึ่งอยู่ด้านหลังของเขา ชายไร้หน้าจ้องมองสถานะการณ์อยู่เบื้องหลัง เด็กชายคนนั้นเลิกดิ้นทุรนทุราย

แล้วแน่นิ่งไปในที่สุด...

     "เฮือก!?"

เขาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด มันไม่ใช่ห้องของเขา ไทม์มองไปรอบๆมันเป็นป่าเรนวู๊ดเขาไม่รู้เลย

ว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ไทม์หันไปเจอไฟฉายข้างๆตัวก่อนจะหยิบมันขึ้นมา เขาส่องไปตามทาง

ก่อนจะเจอกระดาษที่มีตัวอักษรที่อ่านไม่ได้ศัพท์ เขาเก็บมันมาก่อนจะเดินต่อไปเรื่อยๆ 

    ' มาทางนี้สิ....'

เสียงของเด็กผูัหญิงดังขึ้น เขาหันไปรอบๆตัวแต่ก็ไม่เจออะไรเลยนอกจากต้นวอนัทที่มีใบสีแดงต่างจาก

ต้นอื่นโดยสิ้นเชิง

    ' ตามฉันมา...'

  ไทม์สะบัดหัวไล่เสียงนั่นออกไป ก่อนจะวิ่งตรงไปข้างหน้าเพื่ออยู่ให้ห่างจากต้นวอนัทสีเลือดนั่น

เขาวิ่งมาจนถึงรั้วสีแดงที่ทำด้วยอิฐ เขาปีนขึ้นได้อย่างไม่ยากเย็นนักเพราะมันเป็นกำแพงที่เตี้ยระดับเอว

เท่านั้น เขามองไปที่ลานหญ้าที่ดูกว้างจนผิดวิสัย เขาเดินไปที่กลางจุดเนินลานหญ้า ก่อนจะมีมืออันเย็น

เฉียบมาจับขาเอาไว้ทั้งสองข้าง 

    "เฮ้ยอะไรเนี่ย!!!?"

มันมีร่างกายที่ซูบผอมเเห้ง เขากำลังถูกมันลากลงดิน ก่อนที่คอจะเริ่มจมลง ก่อนจะมีชายคนหนึ่ง

ที่เคยเจอเมื่อสามวันที่แล้ว 

    "ลาก่อน...เพื่อน"

เขาถอดหน้ากากออกเผยให้เห็นคนที่เขารู้จัก....มาร์ค...

   - คุยกันหน่อย -

เซทที่1ก็จบไปแล้งนะครับสำหรับเรื่องราวอันโชคร้ายของชายผู้อับโชคคนหนึ่ง 

และเซทที่2 กำลังตามมาติดๆ ฝากเป็นกำลังใจและติดตามด้วยนะคร้าบบบ : D