Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โฟร์ไม่ดื่มกับพวกเราต่อจริงๆหรอคะ นานทีจะมีปาร์ตี้นี้นะคะ”แครอลพูดขึ้นเมื่อเห็นโฟร์ทำท่า

ชะเง้อมองดูนาฬิกาข้างผนังตลอดเวลาก่อนที่จะเลื่อนคอกเทลให้กับโฟร์อีกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามอมพี่โฟร์สิเธอก็รู้ว่าพี่โฟร์น่ะคออ่อนแค่ไหน แล้วโทโมะก็เหมือนกันหายไปไหนนะ”พาร์ท

ที่นั่งกับพ่อแม่ตัวเองหันไปพูดแล้วขอตัวหมายจะขึ้นไปหาฟางแต่แครอลรีบขวาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว แองจี้ เนโกะ พาพาร์ทไปดูโชว์ตรงนั้นสิ”แครอลรีบพูดก่อนที่จพให้เพื่อนสาวของเธอที่อยู่

คนละสาขาดึงพาร์ทไปสนุกเพื่อเบนความสนใจก่อนที่จะตกใจเมื่อเห็นโฟร์เดินออกจากงานหมายจะ

ไปหาฟางที่หอนอน

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ปล่อยนะธาม”โฟร์ร้องตกใจเมื่อธามไทโผล่พรวดก่อนที่จะอุ้มโฟร์พาดบ่าลากไปอีกทางส่วน

แครอลเมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ถอนหายใจโล่งอกที่สุดท้ายป๊อปปี้ก็พูดให้ธามไทมาช่วยกันท่า

พวกของฟางได้ในคืนนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะธาม อย่าทำแบบนี้”โฟร์ดิ้นโวยวายเมื่อพาร์ทดึงโฟร์มาที่ริมแม่น้ำที่ประดับไปด้วย

แสงไฟแล้วหมายจะเดินหนีแต่ธามไทดึงโฟร์ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ปล่อย นานทีจะได้อยู่ด้วยกันนี่/มันจบไปแล้วนะธาม อย่าทำแบบนี้อีก”โฟร์พูดสวนกลับธามไท

และพยายามแกะตัวเองออกจากการเกาะกุม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ปล่อยบอกแล้วไงว่าอยากอยู่ด้วย อะไรนักหนาวะ”ธามไทพูดก่อนที่จะโพล่งออกมาทำให้โฟร์

หน้าแดงใจเต้นรัวหวนคิดถึงอดีตที่เธอเคยคบกับธามไทช่วงหนึ่งก่อนที่จะรู้ว่าธามไทนั้นคือเสือผู้

หญิงและเปลี่ยนผู้หญิง2อาทิตย์ไปเรื่อยๆและเธอก็คือ1ในสต้อกโฟร์จึงด่วนเลิกกับธามไทก่อนจะ

ครบกำหนด2อาทิตย์ไปก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อย่านะ”โฟร์หน้าแดงจัดเมื่อเสือร้ายอย่างธามไทเอนหลังลงนอนหนุนตักโฟร์ที่นั่งพิงต้นไม้ข้าง

แม่น้ำท่ามกลางพระจันทร์เต็มดวงที่ลอยสวยเด่น

 

 

 

 

 

 

 

“คิดถึงตอนชั้นขอเธอเป็นแฟนที่นี่เนาะ อากาศดี๊ดีแถมได้นอนหนุนตักนาคสาวแสนสวยแบบนี้ด้วย

อยู่แบบนี้สักพักนะ ข้างในมันวุ่นวาย”ธามไทพูดแล้วดึงมือของโฟร์ไปบรรจงจูบอย่างอ่อนโยนผิดกับ

วายร้ายที่คนอื่นมองเห็น ทำให้โฟร์แอบยิ้มรู้สึกดีทุกครั้งที่เวลาที่ธามไทอยู่กับเธอมักจะกลายเป็น

แมวเชื่องอยู่เสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แพทหายไปไหนนะ สงสัยต้องไปสนุกในงานเลี้ยงแน่ๆ”ทางด้านแก้วที่ตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนพบ

ว่าแพทหายไปแล้วเพราะตามปกติเธอจะมานอนเฝ้าไข้เธอเสมอแต่นี่คงจะไปสนุกกับงานเลี้ยง

ในDS   แก้วยิ้มพอใจเมื่อแพทไม่อยู่จึงคิดหาทางกลับDSทันที

 

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วแก้วต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังมากชั้นใต้ดินของบ้านแพทก้แอบย่องลงไปดูด้วยความ

สงสัยแล้วต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห้นแพทกำลังร่ายคาถาบางอย่างอยู่หน้าหม้อปรุงยาและตรงข้ามแพ

ทเป็นโทโมะที่ถูกมัดตรึงเอาไว้กับเสาไม้ขนาดใหญ่โดยที่โทโมะคืนร่างแท้จริงตัวเองในผมมีเทาผิว

สีฟ้าอ่อนมีเกล็ดสีน้ำเงินขึ้นบ้างประปรายตามตัวและมีหางงอกลงมาตามแบบฉบับของนาคหนุ่ม

ตัวแทนเจ้าชายแห่งสายน้ำทางตอนเหนือ

 

 

 

 

 

 

 

“นายคิดดีแล้วแน่นะที่นายจะเปลี่ยนสายพันธุ์ตัวเองเพื่อเรื่องพวกนี้/ชั้นตัดสินใจดีแล้วล่ะแพทเอา

ยามาเถอะ”แพทมองโทโมะที่นิ่งเงียบแล้วถามอีกครั้งก่อนที่โทโมะจะรีบสวนออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ยานี่มันเป็นของพวกศาสตร์มืดเค้าใช้กันถึงแม้ปู่ชั้นจะมีตำรายาแต่ท่านไม่คิดจะปรุงมันเพราะท่าน

เตือนว่ายามีฤทธิ์อันตรายมาก”แพทพูดก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆตัดยาสีดำใส่ชามสแตนเลท

ของตัวเองเอาไปให้โทโมะดื่ม

 

 

 

 

 

 

พรวด

 

 

 

 

 

เมื่อดื่มไปสักพักชายหนุ่มก็พ่นไข่มุกที่ทองออกมาจากปากแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วแพทนี่เธอเอาอะไรให้โทโมะกิน นี่มันไข่มุกทองคำที่สายเลืดบริศุทธิ์ของพวกสายน้ำจะ

ต้องมีติดตัวนะ ถ้าโทโมะไม่มีเท่ากับเค้าจะตายเธอทำบ้าอะไรของเธอ’แก้วทนไม่ไหวอีกต่อไปก็

โผล่พรวดเข้ามาว่าแล้วเอาไข่มุกหมายจะไปให้แต่แล้วต้องร้องเมื่อเกิดพลังบางอย่างระเบิดไปทั่วตัว

โทโมะจนเกิดแสงสีขาวโพลนไปทั่วห้องใต้ดิ”โทโมะเค้าขอร้องให้ชั้นปรุงยาเปลี่ยนสายพันธุ์ก็

เพราะเธอเพราะเค้าอยากรักกับเธอที่เป็นเจ้าหญิงแห่งไฟไงล่ะยัยโง่”แพทไอสำลักควันก่อนที่จะ

พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะโทโมะ กรี้ดดดดด”แก้วที่ทรายความจริงก็ร้องไห้ออกมาก่อนที่จะกรีดร้องเมื่อเธอถูกกระชาก

ตัวไปอย่างแรงจากหางสีดำของโทโมะก็ใช้พลังทำลายเพดานบ้านแพทพร้อมกับบินออกไปโดยเขา

พาแก้วบินข้ามเขตDSและบริเวณใกล้เคียงบินมาถึงเกาะกลางทะเลสาปแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลจากป่า

โซนเขตDSพอสมควร

 

 

 

 

 

 

 

“ทะ โทโมะ”เมื่อโทโมะวางแก้วลงในถ้ำแก้วมองไปรอบๆก็รู้ทันทีว่านี่คือถ้ำลับของโทโมะที่เคยเล่า

ให้เธอฟังว่าชายหนุ่มชอบว่ายน้ำมานั่งสมาธิในถ้ำลับแห่งนี้เพราะรอบๆมีข้าวของเครื่องใช้ของเขาอยู่

ก่อนที่แก้วจะหันไปมองความเปลี่ยนแปลงของโทโมะแล้วน้ำตาไหลออกมา โทโมะกลายเป็นผมสี

บรอ์นขาวดวงตาแดงสีเลือดผิดจากเดิมที่เป็นสีน้ำทะเลสีผิดขาวซีดตามเนื้อตัวมีเส้นเลือดสีดำพันอยู่

ก่อนที่เกล็ดตามตัวจะหายไปถูกแทนด้วยเปลือกแข็งสีดำเข้มที่สำคัญเขามีปีกเหมือนกับเธอแต่เป็น

สีดำแต่ยังคงมีหางนาคคงอยู่แต่เป็นสีดำเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายทำบ้าอะไรของนายพาชั้นมาที่นี่ทำไมกันโทโมะปล่อยชั้นกลับไปเถอะนะ/ทำไมจะต้อง

ปล่อย ในเมื่อก็ปล่อยมามากพอแล้วเป็นยังไงล่ะ แก้วก็ไม่สนใจในความรักของโทโมะอยู่ดี ทั้งที่โท

โมะรักแก้วมากแค่ไหน รู้บ้างมั้ยว่ารักมากแค่ไหน”แก้วรีบทำใจสู้พูดเสียงเข้มดุชายหนุ่มก่อนจะ

ตกใจเมื่อโทโมะตะคอกกลับมาแล้วเขย่าตัวแก้วอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย โทโมะแก้วเจ็บนะเลิกบ้าสักทีเถอะ รู้อยู่แล้วว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้”แก้วโพล่งออกมา

ในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เป็นไปไม่ได้แค่สายพันธุ์งั้นสิ จะกลัวอะไรในเมื่อตอนนี้โทโมะคือคนใหม่แล้ว เราก็ทำให้มันได้

เลยไงล่ะ”พูดจบโทโมะก็โถมตัวเข้าหาแก้วผลักแก้วลงไปนอนบนแท่นหินในถ้ำ

 

 

 

 

 

 

 

แควก

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะไม่สนใจใช้หางของตัวเองรวบข้อมือของแก้วตรึงไว้เหนือศีรษะทั้ง2ข้างก่อนที่จะฉีกทึ้ง

เสื้อผ้าของแก้วให้ฉีกขาดเผยให้เห็นอกสวยที่โผล่พ้นเศษเสื้อที่ถูกฉีกออกมา ก่อนที่ปิศาจหนุ่มจะ

ก้มลงดูดเม้มยอดอกสวยทั้ง2ข้างของแก้วสลับกันแล้วมือหนาทั้ง2จะสาละวนปลดส่วนล่างของแก้ว

อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย โทโมะไม่ทำร้ายแก้วใช่มั้ย”แก้วพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบก็

พยายามพูดกับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าโทโมะทำร้ายแก้วล่ะ แต่นี่มันคือการแสดงออกของโทโมะถึงความจริงใจที่โทโมะมีให้แก้ว

ไงล่ะ/กรี๊ดดดดด”โทโมะยิ้มเยาะออกมาก่อนที่จะพูดแล้วจัดการถอดกางเกงตัวเองแล้วสอดใส่แกน

กลางเข้าไปในร่างกายของแก้วสุดลำจนแก้วกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึกฮือๆ อื้อออ”แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นรับรู้ว่าเธอสูญเสียสิ่งที่หวงแหนไปให้ผู้ชายคนสำคัญของ

เธอไปแล้ว แก้วเบือนหน้าหนีออกจากรสจูบของโทโมะแล้วพยายามขืนตัวเองออกแต่ไม่เป็นผลหาง

ที่รักข้อมือของแก้วไว้ยิ่งรัดข้อมือบางจนเป็นรอยบาดเลือดซึมออกมาก่อนที่ชายหนุ่มจะขยับ

สะโพกเข้าออกอย่างแรงตามความต้องการดิบของตนเองไม่สนใจว่าแก้วจะนอนร้องไห้เสียขวัญออก

มามากแค่ไหนกับการกระทำป่าเถื่อนของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดด”เมื่อพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำครั้งแล้วครั้งเล่าของโทโมะโถมซัดเข้ามาในตัว

แก้วเรื่อยๆจนร่างบางจะเกินต้านทานทำให้แก้วกรีดร้องออกมาอีกครั้งก่อนที่จะสลบไปโดยที่โทโมะ

เองยังคงบรรเลงเพลงรักต่อไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจว่าร่างบางจะเป็นยังไงบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ทางด้านฟางที่เห็นว่าป๊อปปี้เข้าไปอาบน้ำอยู่สักพักยังไม่ออกมาก็ตัดสินใจฝืนร่างกายที่

บอบช้ำของตัวเองลุกขึ้นแล้วสวมเสื้อผ้าของตัวเองในห้องนอนแล้วรีบพยุงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตัว

เองออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทางสะดวกแฮะ ดีล่ะ”ทางด้านเฟย์ที่รู้ว่าวันนี้ไม่มีคนเฝ้ายามตัวเองจึงตัดสินใจใช้ทริคที่เคยรู้มา

เกี่ยวกับการสะเดาะกุญแจง่ายๆออกมาก่อนที่จะแอบย่องปีนออกมาจากบ้านพักของพวกเขื่อนทันที

“ดีเลย ไปฉลองกันให้หมดเลยนะ ชั้นจะไปหนีไปจากพวกบ้าๆอย่างพวกนายได้สักที”เฟย์ออกมา

จากบ้านพักได้สำเร็จก็พูดอย่างภูมิใจที่ตัวเองหนีออกมาได้ ก่อนที่จะมองไปรอบๆทางที่ถึงแม้

ในDSจะมีงานเฉลิมฉลองแต่เมื่อมาถึงบริเวณโซนบ้านพักที่ไม่มีใครอยู่ก็ทำให้วังเวงได้เช่นกัน แล้ว

ยิ่งเป็นโซนบ้านพักพวกไฮคลาสที่อยู่ไกลออกมาอีกแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ทำไมจู่ๆพระจันทร์ถึงเปลี่ยนสีได้ล่ะ”เฟย์เดินหมายจะกลับหอนอนตัวเองก็ชะงักเมื่อจู่ๆ

พระจันทร์เต็มดวงสีเหลืองนวลที่ลอยเด่นบนฟ้าถูกเมฆดำกลืนกินแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเลือดออก

มาน่ากลัว

 

 

 

 

 

แซ่กๆ

 

 

 

 

 

 

 

ขณะที่เฟย์มัวแต่สนใจการเปลี่ยนแปลงของพระจันทร์ที่เธอพึ่งเคยพบเห็น เฟย์ไม่ได้สังเกตเลยว่ามี

เสียงของอะไรบางอย่างในพุ่มไม้โผล่ออกมาแล้วค่อยๆเดินไปใกล้เฟย์มากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แถวนี้เริ่มน่ากลัวแล้วล่ะรีบขึ้นไปแช่อ่างน้ำบนห้องดีกว่า กะ กรี๊ดดดดดดดด”เฟย์บ่นกับตัวเองก่อน

ที่จะรู้สึกว่ามีเงาดำสูงใหญ่มาทาบทับเงาของเธอบนพื้นก็หันไปต้องตกใจเมื่อเห็นบางอย่างคู่กรรโชก

ใส่เธอก่อนที่เฟย์จะกรีดร้องออกมาสุดเสียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่ยังมีแรงออกไปได้อีกงั้นหรอ”เมื่อป๊อปปี้ที่คืนร่างกลับเป็นมนุษย์ตามเดิมได้อาบน้ำออก

มาจากห้องน้ำส่วนตัวในห้องของฟางแล้วกลับมาที่เตียงนอนของฟางก็ตกใจที่เห็นร่างบางหายไป

จากเตียง เขามั่นใจว่าเธอจะต้องนอนอยู่บนเตียงนี้ไปไหนไม่ได้แต่ชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็น

รอยเลือดเป็นดวงๆสีแดงอยู่บนเตียงก่อนที่จะค่อยๆสวมเสื้อผ้าช้าๆพึงพอใจกับสิ่งที่เขาจัดการสั่ง

สอนให้ฟางต้องอับอายแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่ยังไม่หมดคืนทำไมพระจันทร์สีเลือดถึงโผล่มาได้ล่ะ”พลันสายตาหันไปมองพระจันทร์ที่กำลัง

เปลี่ยนเป็นสีเลือดก็ตกใจก่อนจะมองไปที่ประตูห้องแล้วสังหรณ์ในแปลกๆรีบออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

บอกแล้วว่าต่อไปจะเข้าสู่ด้านมืดของโทโมะแล้ว และป๊อปปี้เห็นพระจันทร์สีเลือดแล้วทำไมต้องตกใจ แถมสังหรณ์ใจอะไต้องติดตามนะจ้ะ

 

 

เดี๋ยวขอเว้นอีกรอบนะ คือไไรเตอร์มีธุระด่วนต้องทำหลายวัน อาะไม่ได้มาอัพให้รีดเดอร์อ่านสัก4-5วันนะ อย่าหายไปน้าาา