Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โต้ง มอเตอร์ไซค์ในวินเราหายไปไหนคันนึง”แก้วที่เดินมาดูความเรียบร้อยของวินมอเตอร์ไซค์

ตัวเองในตอนเย็นแล้วต้องแปลกใจที่เห็นรถหายไป1คัน

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

ยังไม่ทันที่โต้ง1ในวินมอเตอร์ไซค์จะตอบอะไร รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งก็มาอดที่วินพร้อมกับช่อ

ดอกไม้ช่อโต ก่อนที่ชายคนนั้นจะถอดหมวกกันน้อคออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ทำไมนายถึงมาขี่รถในวินชั้น แล้วนี่มันอะไรกัน”แก้วตกใจก่อนที่จะรีบถามโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้เป็นวันเลี้ยงรุ่นของเราไง โทโมะก็จะมาพาแก้วไปงานเลี้ยง”โทโมะพูด

พร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ว่างน่ะ แถมวันนี้เราจะต้องกลับเชียงรายแล้ว”แก้วรีบพูดอย่างไม่แยแสโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เป็นเจ้าของไร่แท้ๆจะรีบกลับทำไมอ่ะ นานทีจะเจอกับเพื่อนน่าแก้ว ไปกันเถอะนะ”โทโมะยังคง

เซ้าซี้แก้วไม่เลิกก่นที่จะถือวิสาสะดึงมือแก้วไปที่รถตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พูดไม่รู้เรื่องรึไงว่าชั้นไม่ไป ไม่อยากไปจะมาเซ้าซี้อะไรนักหนา น่ารำคาญ”แก้วที่เหลืออดกับ

ความเซ้าซี้ของโทโมะก็สะบัดมือแล้วตะคอกใส่ชายหนุ่มอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

ช่อดอกไม้ที่โทโมะเอามาให้แก้วในตอนแรกถูกแก้วปัดกับพื้นด้วยความไม่ได้ตั้งใจของเธอ

 

 

 

 

 

 

“เราขอโทษ เราก็แค่อยากจะชวนแก้วไปเจอเพื่อนๆแค่นี้เอง ไม่เป็นไร เราไม่กวนแก้วก็ได้”โทโมะ

หน้าเจื่อนลงไปก่อนจะพูดเศร้าๆแล้วเดินคอตกกลับไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห พี่แก้วผมว่าพี่ก็ไปกับเค้าหน่อยก็ได้ แค่งานเลี้ยงรุ่นโรงเรียนพี่เองและอีกอย่างพี่ก็ไม่ได้รีบ

อะไรขนาดนั้นนี่ ดูสิ เค้ามารอพี่ตั้งแต่เช้า แล้วไปชัทมันเจ็บตัวพี่ค้าก็อาสาเป็นวินแทนด้วย แถมวันนี้

คนมาใช้บริการพี่เค้าเพียบเลยนะ”1ในวินมอเตอร์ไซค์ของแก้วพูดขึ้นทำให้แก้วนิ่งเงียบมองไป

รอบๆอู่วินมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง แล้วนึกถึงวันก่นที่เธอขับรถแวะมาดูแลคนของเธอต้องชะงักเมื่อ

เห็นโทโมะที่เลิกเวรในโรงพยาบาลแล้วมาช่วยล้างรถกับพวกลูกน้องเธอแถมซื้อข้าวมาให้กิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน”แก้วนิ่งสักพักแล้วต้องรีบหันไปตามเสียงรถของโทโมะที่กำลังขับออกไป แก้วไม่รอช้า

รีบวิ่งกระโดดไปดักที่หน้ารถแล้วสั่งให้โทโมะหยุดรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว เป็นอะไรบ้างรึเปล่า”โทโมะที่รีบเบรครถเพราะอีกนิดก็จะชนแก้วแล้วก็รีบลงจากพร้อมกับไป

ถามหญิงสาวตรงหน้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เป็นไร ชั้นก็แค่อยากจะมาขอบใจนายที่นายดูแลอู่วินของชั้น”แก้วอึกอักก่อนที่จะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้เอง ทีหลังอย่าทำแบบนี้สิแก้ว เราใจหายใจคว่ำหมด”โทโมะพูดด้วยความ

เป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าไม่มาดักแล้วจะไปงานเลี้ยงรุ่นกันทันมั้ยล่ะ”แก้วกอดอกก่นที่จะวางฟอร์มพูดนิ่งๆใส่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“สรุปแก้วจะไปงานเลี้ยงรุ่นกับเราจริงๆแล้วใช่มั้ย งั้นเราไปกันเถอะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มแป้นก่อนที่จะ

รีบพาแก้วไปแต่งตัวที่ห้องเสื้อประจำของครอบครัวเขา ที่เนรมิตแก้วออกมาในลุคหวานซ่อนเปรี้ยว

จนโทโมะที่ออกมาจากห้องแต่งตัวชายทึ่งจนอ้าปากค้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มองอะไรนานเล่า จะไปมั้ยงาน/ไปครับๆ”แก้วที่เริ่มรู้สึกหนาวๆร้อนๆไปทั้งตัวที่ถูกโทโมะมองก็รีบ

ทำเสียงเข้มดุโทโมะให้เลิกมองตัวเองเดี๋ยวนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ เราว่าเหมาะกับแก้วดีนะ”โทโมะยื่นดอกลิลลี่สีขาวดอกหนึ่งให้กับแก้วแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มอะไรเล่า จะไปมั้ยงานเลี้ยงน่ะๆ”แก้วเห็นโทโมะยิ้มก็รีบดุก่อนที่จะเดินนำโทโมะมาแล้วอมยิ้ม

นิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ยรถโดนล้อคล้อ โทโมะทำไมนายไม่ดูเลยล่ะว่าตรงนี้มันที่ห้ามจอดนะ”เมื่อมาถึงที่รถแก้ว

ต้องร้องโวยวายเมื่อเห็นล้อรถทั้ง4ล้อของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทษทีอ่ะแก้ว เรามัวแต่ดีใจแล้วก็กลัวว่าแก้วจะมาเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยงไม่ทัน งั้นเอาแบบนี้แล้ว

กันเดี๋ยวเราโทรให้คนขับรถมารับตรงนี้นะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ถ้ารอกันไปมางานก็เลิกพอดีสิ เอาอย่างงี้ มีมอไซค์มั้ยแถวนี้ อ๊ะนั่นไง”แก้วพูดตัดบทก่อน

ที่จะหันไปชี้ที่รถบิ๊กไบค์คันใหญ่สีแดงจอดอยู่หน้าร้านแล้วรีบวิ่งไปขอยืมพนักงานในร้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แต่งตัวสวยแบบนี้จะขี่จริงๆหรอ จบกันพอดี”โทโมะเหวอเมื่อแก้วเตรียมถกกระโปรงควบขึ้น

บิ๊กไบค์

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะมาบ่นอะไร ถ้าไม่อยากซ้อนก็ไปรอคนขับรถเหมือนเดิมก็ได้นะ”แก้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างงั้นแก้ว เราไม่ใช่ลูกคุณหนูอย่างที่แก้วคิดน่า แต่เราแค่เป็นห่วงแก้ว แก้วอยู่ในชุดสวย

แบบนี้จะมาควยขี่รถได้ไงและอีกอย่างเราเป็นผู้ชาย ผู้ชายก็ต้องดูแลผู้หญิงสิ เดี๋ยวเราขี่เอง”โทโมะ

พุดแล้วยิ้มแป้นก่อนที่จะเดินไปหยิบเสื้อแจ้กเก็ตหนังของพนักงานร้านที่ขี่บิ๊กไบค์พร้อมกับหมวกกัน

น้อค2ใบออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ อันนี้สวมทับไว้นะ อากาศมันเย็น ส่วนนี่หมวกกันน้อค เราต้องใส่เพื่อป้องกันความปลอดภัยไว้

ก่อน”โทโมะพูดแล้วยื่นเสื้อแจ้กเก็ตหนังให้แก้ว และจังหวะที่แก้วกำลังสวมเสื้ออยู่นั้น โทโมะก็เดิน

เข้ามาสวมหมวกกันน้อคให้กับแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ แก้วตกใจและใจเต้นรัวกับการกระทำของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย สวมหมวกกันน้อคแค่นี้ชั้นสวมเองได้ล่ะน่า ชั้นเป็นเจ้าของวินมอเตอร์ไซค์นะ นายน่ะไปสวม

หมวกกันน้อคให้ตัวเองดีกว่าน่า นี่ก็เลทมามากพอแล้วนะ”แก้วได้สติก็รีบดุโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรียบร้อยแล้วครับ ขอเชิญเจ้าหญิงของโทโมะขึ้นม้าเร็วไปงานเลี้ยงเต้นรำได้เลยครับ”โทโมะพูด

แล้วควบบิ๊กไบค์รอแก้ว แก้วขึ้นซ้อนท้ายชายหนุ่มก่อนที่จะชะงักเมื่อโทโมะดึงมือแก้วมากอดเอวไว้

ไม่ให้แก้วตก ก็เผลอยิ้มออกมากับความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

เอ๊ะๆ แล้วน้องแก้วคนแมนของเราเค้าหวั่นไหวกับโทโมะรึยังน้อออออแบบนี้