Under my skin
เขียนโดย Chapond
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.21 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) 21 เคลียร์ข่าว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ป๊ะ ป๊า มาทำอะไรที่ห้องผมเนี่ย”โทโมะอึ้งก่อนที่จะตั้งสติถามคนเป็นพ่อถึงการมา
“ก็เดินมาสิวะกะจะมาเซอไพร์ แล้วก็เซอไพร์จริงๆว่าไอ้สิงห์ร้ายลูกพ่อกำลังจะมีเมีย2คน”พ่อโท
โมะพูดแล้วมองไปทางป๊อปปี้หญิงและแก้วสลับกัน
“ไม่ค่ะพี่โทโมะต้องมีแค่ป๊อปปี้คนเดียวเท่านั้น เรารักกันมานาน ส่วนใครที่มาทีหลังก็เป็นแค่ทาง
ผ่าน ที่พี่โทโมะจะหาเศษหาเลยในเวลาว่างเท่านั้น”ป๊อปปี้หญิงไม่ยอมแพ้กลับว่าแก้วด้วยคำพูดที่
เจ็บแสบใส่
“ไม่ได้ ในเมื่อรักแรกของลูกชายกลับมาหาถึงที่แล้ว น่ะปล่อยไปง่ายๆรึไง”พ่อโทโมะพูดต่อ
“ช่างเถออะค่ะคุณลุง แก้วไม่ถืออะไรอีกแล้ว เพราะแก้วจะคิดซะว่าไอ้ที่โง่หลงคำพูดลวงๆของไอ้
ผู้ชายกะล่อนมันเป็นแค่ฝันร้าย ส่วนที่มันเสียไปก็ถือเป็นการให้ทานคนอยากไร้ที่อดอยากปากแห้ง
จนต้องลงทุนเล่นละครฉากนึงมาหลอก”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับเดินหนี แต่โทโมะรีบ
คว้าข้อมือแก้วเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
“บอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าเธอเป็นของชั้นไปแล้ว ไม่มีสิทธิ์จะมาเดินหนีชั้นแบบนี้นะ”โทโมะโวยวาย
“พี่โทโมะจะไปยุ่งกับมันทำไม พี่ก็แค่เล่นสนุกอย่างที่พี่บอกป๊อปปี้ไม่ใช่หรอคะ ตอนนี้แผนหักหน้า
ของเรามันก็สำเร็จแล้ว ยัยนี่ได้รับความอับอายแล้วก็ปล่อยไปสิคะ ว้าย”ป๊อปปี้หญิงไม่ชอบใจที่โท
โมะเข้าไปตามตอแยแก้วอีกก็โพล่งแผนการออกมาก่อนที่จะต้องร้องเมื่อพ่อโทโมะชกลูกชายตัว
เองคว่ำ
“ไอ้ลูกชั่ว ใครสั่งใครสอนให้แกหลอกผู้หญิงมาปู้ยี่ปู้ยำวะ ชั้นไม่เคยสอนให้แกเลวแบบนี้ แกรังแกผู้
หญิงให้อับอายแกมันไม่ใช่ลูกผู้ชายนี่หว่า”พ่อโทโมะโวยวาย
“อย่าค่ะคุณลุง อย่าทำลูกชายคุณลุงเลย แก้วบอกแล้วไงคะว่าแก้วไม่เป็นไร ก็อีแค่เสียค่าโง่ให้
ผู้ชายเฮงซวยคนเดียวเท่านั้นแก้วไม่ตายหรอกค่ะ/เห็นมั้ยป๊า ยัยนี่น่ะก็แค่เล่นสนุกเหมือนกับผมนั่น
ล่ะน่า”แก้วพูดแล้วมองไปที่โทโมะด้วยความเจ็บปวดพร้อมเบือนหน้าหนีเมื่อได้ยินคำพูดของโทโมะ
แบบนั้น
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ชั้นตัดสินใจแล้ว โทโมะ ชั้นตามใจแกมามากตั้งแต่แกไปเมืองนอก ถึงเวลา
แล้วที่ชั้นต้องเอาจริงเอาจังกับความไม่อาไหนของแก ใช้ได้ที่ไหนเป็นหมอมีงานการทำแต่กลับมา
คบพยาบาลในโรงพยาบาลแม่ตัวเองแบบนี้ใครจะนับถือวะ หนูไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อลูกชาย
ป๊าทำให้หนูต้องอับอายและเสื่อมเสีย มันต้องรับผิดชอบในสิ่งที่มันก่อ แกต้องแต่งการกับหนูคนนี้
ให้เร็วที่สุด ไม่มีข้อแม้ ถ้าแกขัดขืนชั้นะตัดแกออกากกองมรดกทั้งหมด”พ่อโทโมะสั่งคำขาดต่อ
หน้าแก้ว โทโมะและป๊อปปี้
“ไม่นะป๊า”โทโมะอึ้งกับคำสั่งประกาศิตของคนเป็นพ่อแล้วถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้นทันที
“พ้อยท์รับสายหน่อยสิคนดี”ฟางเดินไปมาหลังจากแต่งตัวเตรียมไปออกงานการกุศลกับป๊อปปี้ในคืน
วันอาทิตย์พลางกดโทรหาแฟนสาวที่ไม่ยอมรับสายเธอ
“ถ้าทนคิดถึงกันไม่ไหวก็ไปหากันที่คอนโดเลยสิง่ายจะตาย/อ๋อ ไปแน่ย่ะไม่ต้องมาท้า
หรอก”ป๊อปปี้ที่มองฟางเดินไปมาแล้วปวดหัวก็รีบว่าก่อนที่คนตัวเล็กจะรีบสวนกลับมาใส่ป๊อปปี้
“แต่ก่อนจะไปหาแฟน งั้นขอทำหน้าที่เมียที่ดีควงสามีออกงานแล้วกัน”ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆก่อนที่จะลาก
ฟางขึ้นรถไปงานเลี้ยงด้วยกันทันที
“ทำไมแขกในงานมองเรา2คนแล้วซุบซิบอ่ะนาย”เมื่อลงมาจากรถระหว่างเดินเข้ามาในงานแขกคน
อื่นที่เห็นคู่ป๊อปปี้ฟางก็ต่างไม่สบตาแล้วรีบจับกลุ่มนินทาจนฟางสังเกตได้
“อ๊ะ อยู่นั่นไง”กวินที่มางานเลี้ยงเดียวกับป๊อปปี้ฟางก็รีบเดินมากันตัวป๊อปปี้กับฟางเลี่ยงไปอีกทาง
ของงาน
“มีอะไรรึเปล่ากวินทำไมต้องพาพวกชั้นมาตรงนี้ด้วย”ป๊อปปี้ถามเพื่อนชายด้วยความไม่เข้าใจ
“จะพาคนลวงโลกไปซ่อนทำไมล่ะกวินทำไมไม่พาพวกเค้ามาสู้หน้าในสังคม”จินนี่เดินนำกองนัก
ข่าวเข้ามาพูดก่อนที่นักข่าวจะกรูเข้าไปรุมล้อมป๊อปปี้กับฟางที่ตกใจ
“ก็มีคนปล่อยภาพหลุดแกกับพิมที่โรงพยาบาลแล้วเม้าท์กันว่าแกแต่งกับฟางทั้งที่มีเมียไปฝากครรภ์
อยู่แล้ว ส่วนฟางก็มีภาพหลุดปาร์ตี้ที่ต่างประเทศน่ะสิ เลยถูกว่าว่าเป็นคุณหนูลวงโลก”กวินกระซิบ
บอกป๊อปปี้ที่ยังตกใจก่อนจะหันไปมองเพื่อนสาวอย่างตำหนิ
“จริงรึเปล่าคะคุณป๊อปกับข่าวที่บอกว่าคุณมีภรรยาลับๆอยู่แล้วและวันก่อนคุณพาภรรยาของคุณไป
ฝากครรภ์คะคุณป๊อป”นักข่าวหญิงรีบถามคำถามให้กับป๊อปปี้ทันที
“จริงรึเปล่าคะน้องฟางกับภาพหลุดปาร์ตี้ที่เมืองนอก เป็นรูปน้องฟางจริงหรอคะ แล้วภาพทู่บปากกับ
ผู้หญิงในงานล่ะคะ คืออะไร”นักข่าวอีกคนรีบรุมถามคำถามฟางต่อ
“จริงค่ะ แล้วที่มีข่าวลือที่บอกว่าน้องฟางแต่งงานกับป๊อปปี้เพียงเพราะฐานะและหน้าตาในสังคมจริง
หรอคะ แล้วที่บอกว่าต้องแต่งงานกันเพราะที่บ้านไม่ได้รวยจริงนี่จริงหรอคะ”นักข่าวต่างๆต่างรุม
โจมตีถามคำถามให้ฟางไม่หยุด
“หยุดสักที มันไม่จริงนะ”ฟางที่เริ่มโมโหกับเหตุการณ์ข่าวที่จริงบ้างไม่จริงบ้างก็ตะคอกว่านักข่าว
เสียงดังก่อนที่จะถูกนักข่าวรุมถ่ายรูป
“จะอารมณ์เสียทำไมล่ะครับน้องฟาง ถ้ามันไม่มช่ความจริงจะโวยวายทำไมล่ะครับ หรือทุกอย่างมัน
คือความจริง”นีกข่าวชายที่เป็นแกนนำเริ่มตั้งคำถามจับสังเกตฟางต่อ
“เพราะมันไม่ใช่ความจริงน่ะสิครับฟางเลยต้องโมโหแบบนี้ ความจริงข่าวบางข่าวถ้ามันไม่จริงพวก
คุณก็ไม่ควรจะเขียนข่าวสร้างกระแสไม่ใช่หรอครับ มันทำให้ผมกับภรรยาผมเสียหายใช่ครับ คนที่
อยู่ในภาพวันนั้นคือผมเอง แต่ไม่ใช่ภรรยาผม และเธอก็ไม่ได้ท้องด้วย เธอเป็นเพื่อนผมครับ เวลา
เพื่อนกำลังแย่พวกคุณไม่ช่วยเพื่อนคุณหรอครับ ขอโทษนะครับผมมีภรรยาเพียงคนเดียวคือฟาง
เรา2คนแต่งงานกันเพราะส่วนหนึ่งคือความเห็นชอบของผู้ใหญ่แต่อีกส่วนหนึ่งก็เป็นความสมัครใจ
ชอบพอของพวกเราทั้ง2คนด้วยส่วนเรื่องฐานะที่บ้านฟางนั้นมันไม่เป็นความจริงครับ ฟางเองก็รวย
อยู่แล้วฟางเค้าจะมาเกาะผมทำไมล่ะครับ”ป๊อปปี้ประคองฟางที่เริ่มรู้สึกแย่เพราะตั้งแต่กลับมาจาก
เมืองนอกเธอไม่เคยเจอนักข่าวรุมถามคำถามมากมายกับเธอแบบนี้ก่นที่ชายหนุ่มจะตอบคำถาม
แทนฟางทั้งหมด
“แล้วกับภาพหลุดที่น้องฟางมั่วปาร์ตี้ล่ะคะจะตอบว่ายังไง”นักข่าวยังคงถามต่อ
“นั่นมันเป็นเพียงแค่การเข้าปาร์ตี้เข้าสังคมของสังคมวัยรุ่นที่โน่น และฟางก็ไม่เคยมีประวัติการเล่น
ยาเสพติดนี่ครับ ฟางเป็นภรรยาของผม ผมเชื่อใจเธอว่าเธอเป็นเด็กดี เธอไม่มีทางทำเรื่องเสื่อมเสีย
มาแก่วงศ์ตระกูลตัวเองแน่ครับ ถ้าทุกคนอยากยืนยันมะรืนนี้ จะทำเรื่องตรวจสารเสพติดในร่างกาย
ของฟางเลยก็ได้นะครับ”ป๊อปปี้พูดขึ้นช่วยยืนยันเรื่องให้ฟางทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าคนที่รู้จักกันไม่ถึง
ปีอย่างป๊อปปี้จะมาช่วยพูดเรื่องราวข่าวฉาวต่างๆให้กับเธอและปกป้องเธอในเวลาคับขันแบบนี้
“ถ้าพวกพี่ไม่มีคำถามอะไรแล้วผมขอตัวพาเพื่อนผมเข้าไปในงานนะครับ และหวังว่า พี่ๆนักข่าว
คงจะมีจรรยาบรรณเคารพพื้นที่ส่วนตัวของเพื่อนผมและแขกในงานนี้นะครับ”กวินพูดก่อนที่จะดึง
ป๊อปปี้กับฟางเข้าไปในงานและเลี่ยงนักข่าวออกมาได้สำเร็จ
“นี่นายจะพูดแบบนี้ทำไมล่ะป๊อป ในเมื่อความจริงแล้วพิมคือตัวจริงของนายนะ ทำไมนายถึงทำแบบ
นี้นี้นายไม่รักพิมแล้วรึไง”จินนี่เดินตามมาว่าป๊อปปี้อย่างไม่พอใจแทนเพื่อนสาวของตัวเอง
“จินนี่ เราว่าเรื่องนี้เธอเองก็ยุ่งจุ้นจ้านเกินไปแล้วเหมือนกัน”กวินดุจินนี่เบาๆ
“ทำมะยุ่งไม่ด้ กี่ครั้งแล้วที่พิมต้องทนป๊อปปี้ไปมีคนอื่น ทำตัวเหลวไหล แล้วอยู่ดีๆก็มีใครหน้าไหน
ไม่รู้มาคาบป๊อปปี้ไปแต่งงานด้วยแบบนี้ พิมต้องร้องไห้เสียใจมากแค่ไหนทำไมไม่รู้สึกสงสารบ้าง
เลยหรอ”จินนี่โพล่งออกมาตามจริง
“แต่พิมบอกชั้นเองนิว่าเธอเข้าใจและรอได้เพราะนี่มันคือเรื่องที่ชั้นเลี่ยงไม่ได้ แล้วทำไมพิมถึยัง
ร้องไห้อยู่ล่ะ”ป๊อปปี้งงและไม่เข้าใจก็รีบถามต่อ
“ชั้นว่าไม่แปลกหรอกที่คุณพิมเค้าจะน้อยใจและเสียใจ ผู้หญิงทุกคนปากบอกว่าโอเคไม่เป็นไร แต่
ในใจเค้าคิดกันหมดนั่นล่ะเค้าทนไม่ด้หรอกนะที่จะเห็นแฟนของเราไปมีความสุขกับคนอื่น ชั้นว่านาย
เองก็ควรจะมีเวลาให้พิมเค้ามากๆแล้วกัน ปัญหาเรื่องวุ่นวายนี้จะได้จบ ส่วนหน้าฉากพวกเราก็เล่น
ละครว่ารักกันให้คนอื่นดูเหมือนเมื่อกี้ นายจะงงไม่เข้าใจอะไรอีกทำไม”ฟางว่า
“นี่พอกันให้หมดนั่นล่ะ พวกนายจะเกี่ยงกันไปมาทำไมวะ อย่าลืมสิ ในทะเบียนสมรสพวกนายน่ะ
แต่งงานเป็นสามีภรรยาแล้วนะ และอีกนายพวกนายเองก็บอกเองนิ ว่าตกลงกับบรรดาแฟนๆของ
พวกนายแล้วว่าจะขอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนแล้วค่อยหย่ากัน ดังนั้น แฟนของพวกนายก็น่าจะเข้าใจ
และรับได้ ไม่ใช่ว่ามาทำเป็นรับได้แล้วลับหลังกลับนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งแบบนี้ เธอเป็นกระบอกเสียง
ให้พิมใช่มั้ยจินนี่งั้นดี เธอก็ควรจะเข้าใจว่าตอนนี้ป๊อปปี้มันอยู่ในสถานะไปหาพิมไม่ได้ ถ้าไปพิมก็จะ
โดนกล่าวหาเป็นเมียน้อยสิ อย่าลืมสิว่าทั้งคู่เค้าแต่งงานกันแล้ว รึเธออย่าจะให้เพื่อนของเธอโดน
ตราหน้าว่าแย่งสามีชาวบ้านล่ะห้ะ”กวินถอนหายใจเอือมความไม่ยอมคนของจินนี่ ฟางและป๊อปปี้ก็
รีบสรุปและตกลงแทนทุกคนทั้งหมด จินนี่พยักหน้านิดนึงก่อนที่จะเดินเชิดออกไป ทิ้งให้ป๊อปปี้ กวิน
และฟางยืนอยู่ด้วยกัน
“ขอบคุณมากนะคะคุณกวินที่ช่วยพูดให้ยัยนั่นเข้าใจ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กวิน
“ไม่เป็นไรครับ ปัญหาของเพื่อนมีหรอที่เพื่อนจะไม่เข้ามาช่วยเคลียร์”กวินพูดแล้วยิ้มหวานให้ฟาง
เช่นเดียวกับฟางที่ยิ้มหวานให้กับกวิน
“และเมียเพื่อนก็ไม่ควรที่จะมายิ้มให้มากแบบนี้เช่นกันมานี่เลยยัยแสบ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางและกวิน
ก็รีบโอบเอวฟางเข้างานไปทันที ทิ้งให้กวินมองตามทั้งคู่ไปด้วยความขำ
ไม่รู้จะกรรมของโทโมะรึแก้วดีนะที่สุดท้ายก็ถูกมัดมือชกกันแบบนี้
ส่วนป๊อปฟางถ้าแต่งกันไวแล้วไม่มีปัญหาตามมาก็ไม่หนุกสิ
อุปสรรคกับตัวขัดน่ะมีเยอะ คนอ่านอย่าลืมมาติดตามกันน้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ