คนไม่มีหัวใจ... (No heart)

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอเรียนจบอะไรมา (ในระหว่างที่เดินก็ถามขึ้น) 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ จบออกแบบแฟชั่นมาค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอเป็นพนักขายเสื้อผ้าไม่ใช่เหรอ ลาออกแล้วเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะลาออกแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: คงเป็นความคิดพี่สาวเธอซินะ ที่จะครอบครองสมบัติของบ้าน ทีละนิดๆ ป๊าฉันก็หลงจนยอมให้ทุกอย่าง หึ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ใช่นะค่ะ พี่สาวฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย (เถียงกลับ) 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้าไม่คิด แล้วจะมาแต่งงานกับพ่อฉันทำไม 

 

 

 

 

 

ฟาง: เจ้าสัวรักพี่ฟ้า พี่ฟ้าก็รักเจ้าสัว คนรักกัน แต่งงานกัน มันก็ถูกแล้ว

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอแน่ใจเหรอ ว่าพี่สาวเธอรักพ่อฉันจริง 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าคุณจะหาเรื่อง ก็เชิญคุณไปทำงานของคุณเถอะ ฉันขอตัว

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หยุด ! แล้วก็ตามฉันมา ฉันจะเธอไปแผนกเสื้อผ้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณขวัญ มีโต๊ะว่างๆมั้ย 

 

 

 

 

ขวัญ: มีค่ะ ตรงนี้ค่ะ ดีไซน์เนอร์คนเก่า ลาออกไป ก็เหลืออยู่ที่นึงค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: โอเค  โต๊ะทำงานของเธออยู่ตรงนี้ เธอคงรู้แล้วนะ ว่าหน้าที่เธอคืออะไร คุณขวัญช่วยแนะนำพนักงานใหม่ด้วย 

 

 

 

 

 

ขวัญ: ค่ะ ฉันชื่อขวัญนะ เป็นเลขาคุณป๊อบ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

ขวัญ: เธอจะมาเป็นดีไซน์เนอร์ใช่มั้ย 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ค่ะ 

 

 

 

 

ขวัญ: ทำความรู้จะกพนักงาน แต่ละคนนะ (จากนั้นก็แนะนำ ชื่อพนักงานแต่ละว่าอยู่ฝ่ายไหนๆ) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กลับบ้าน 

 

 

 

 

ฟาง: กลับบ้าน เอ่อ ฉันกลับเองได้ค่ะ คุณกลับไปเถอะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธออย่าเล่นตัวได้มั้ย พ่อฉันสั่งให้พาเธอกลับ เธอก็ต้องกลับกับฉัน เธออยากให้ฉันถูกด่าใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ใช่นะค่ะ ฉันแค่ไม่อยากรบกวนคุณ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้างั้นก็กลับบ้านกับฉัน  (จากนั้นก็เดินตามป๊อบปี้ไปที่รถ แต่ป๊อบปี้ไม่ได้พาฟางกลับบ้าน แต่พาไปที่พับ ที่นัดกับเพื่อนไว้) 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทษทีลืมบอก นัดเพื่อนไว้นะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวซิ เข้าไปข้างในก่อน มาเร็วๆ (ลากฟางเข้าไป) 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณจะทำอะไร 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าถามมากได้มั้ย ฉันสั่งให้นั่ง ก็นั่ง 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไอป๊อบ ทางนี้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: นั่งรอฉันตรงนี้ นะ เดี๋ยวฉันมา 

 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวฉันขอไปด้วย( จับแขนป๊อบปี้แบบกลัวๆ) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ได้ รออยู่ตรงนี้แหละ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ผู้หญิงคนนั้นใครว่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: น้องสาวเมียใหม่ป๊าว่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: มึงทำเกินไปรึเปล่า มึงคุยไรกับทีเจว่ะ เมื่อกี้

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูก็แค่บอกให้ๆไปนั่งเป็นเพื่อนยัยนั้นว่ะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไอป๊อบ มึงก็รู้ทีเจมันเสือผู้หญิง สงสารน้องเค้าว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูก็แค่อยากแกล้งยัยนั้นเล่น ว่าแต่ที่กูให้มึงไปหาข้อมูลได้เรื่องว่าไงบ้าง 

 

 

 

 

 

เขื่อน: เออๆ คือว่า ก็เองก็เพิ่งนึกออก พอเห็นรูป ก็เลยรู้ว่า ฟ้าเคยเรียนมหาลัยเดียวกับพวกเรา ฟ้าเป็น รุ่นน้อง คณะอะไรก็จำไม่ได้ว่ะ กูรู้แค่ว่า ฟ้าเคยชอบมึง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชอบกู ? 

 

 

 

 

เขื่อน: เออกูจำได้ว่า เค้าเคยมาหากู แล้วก็เอาพวกของขวัญ ขนม ช๊อกโกแลต มาให้กูเพื่อเอาไปให้มึง พอกูเอาไปให้มึง มึงก็ไม่สนใจ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไม กูไม่รู้ว่ะ ว่ายัยนั้นเคยชอบกู 

 

 

 

 

เขื่อน: ตอนนั้น น้องเค้าใส่แว่น แถมไม่ได้สวยขนาดนี้เลยนะเว้ย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมต้อง มาแต่งงานกับพ่อกูด้วยว่ะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: กูก็ไม่รู้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูรู้แล้ว ว่าจะทำให้พวกมันเจ็บเหมือนที่กูเจ็บยังไง (หันไปมองฟางที่มีทีเจนั่งด้วย ท่าทางฟางดูกลัวๆ) 

 

 

 

 

 

เขื่อน: มีงจะทำไรว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยัยนั้น ชอบกู  กูว่า ตอนนี้ ก็อาจจะยังชอบกูอยู่ก็ได้ ถ้าเกิดว่า กูทำให้พี่น้อง ทะเลาะกัน มันจะเป็นไงว่ะ และที่สำคัญ กูจะทำให้ป๊ารู้ ว่าผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้รักป๊าจริง