[Fic inazuma eleven go]รักใสๆ ของนายแว่น

หวัดดีค่าป ผม ฮามาโนะหรือว่าเอ็ดดี้นั่นเองครับ ผมจะแทนตัวเองว่า เอ็ดดี้ทั้งเรื่องเลยนะครับ พี่น้อง 555 (อย่ามาคาราบาว) 

 ณ ห้องเรียน โรงเรียน ไรมง

"เฮ้ ทุกคน "ผมทักทุกคนในห้องอย่างสบายใจ ทำ ไมน่ะหรอ ก็ไม่รุเหมือนกัน อิอิ

"ไง เอ็ดดี้" ไคเซอร์ทักผมอย่าง เครียด แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก ก็นายนั่นมันต้องพัดพรากจากบ้านมา ผมรู้เลยไม่ถาม แต่ที่ผมเป็นห่วงก็....

"ยูจีน ^_^ "

"ไง เอ็ดดี้ ~_~ " เค้าเงยกหน้ามามองผมทีนึง แล้วก็ก้มหน้าต่อ

"นายเป็นไรรึเปล่า ไม่สบายหรอ"

"เปล่า *-* "ยังจะก้มหน้าตอบผมอีก ไม่มีมารยาทจริงๆเลย

"ยูจีน เงยหน้ามามองฉันสิ " เค้าก็ยังไม่ทำ ผมเลยต้องเชยคางเค้าขึ้นมา แต่เค้าก็ยังหันหน้าไปทางอื่น ผมเลยต้องประคองหน้าเค้าทั้งสองข้าง แล้วก็....ยื่นหน้าไปใกล้ๆ ้วก็....

"ฉันเป็นห่วงนายนะ ยูจีน" นั่นแน คิดว่าผมจะจูบเค้าใช่ป่ะ 555 เค้าหันหน้ามามองผมแล้วก็สบตาผม ดูเหมือนเค้ากำ ลังเคลิ้ม ผมเหลือกตาไปดู ว่าทำ ไมในห้องมันเงียบ จังนะ สรุปว่าทั้งห้องมองผมกับยูจีนอยู่ทำ หน้าตา เหมือนกำ ลังลุ้นยุเลย ผมเลยขยับหน้าไปใกล้ๆ ใกล้เรื่อยๆ จนระยะห่างของหน้าผมและเค้าเหลืออยู่ไม่ถึง 2 เซนติเมตร แล้วผมก็เอามือ ไปหยิบใยแมงมุม ที่ติดอยู่บนหัวของเค้าออกทิ้ง

"นี่ ใยแมงมุมติดหัวนายน่ะ ฉันเอาออกให้้แล้วนะ" 555 สนุกจริงๆ หลอกให้อยากแล้วก็จากไป

"โหย...."เสียงของทุกคนดังพร้อมกัน อย่างผมน่ะ ไม่ให้ใครเห็นเลิฟซีนของผมง่ายๆหรอก ฮึๆ

"เป็นอะไรกันหรอ ทุกคน ??"ผมยังเสแสร้งทำ เป็นงง อิิอิ

และแล้ว หนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เค้ามาอย่างเท่ (มาก) ทำ เอผู้ชายทุกคนถึงกับตาค้าง ส่วนชะนีน่ะหรอ ฮึๆ

กรี๊ดดดดด........

เสียงดังสนั่นห้องเรียน อย่างกับกำ ลังแข่งขันการร้องประสานเสียงกัน แหนะ ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง

"นี่พวกเธอน่ะ จะกรี๊ดอะไรกันนักหนา ไม่เคยเห็นผู้ชายกันรึไง"ไคเซอร์ตะโกนขึ้นพร้อมทำ หน้ารำ คาญแล้วก็นั่งลง ผมสังเกต เห็นหนุ่มคนนั้น ยิ้มเหยียดๆ แล้วมองไปที่ไคเซอร์ หมอนี่คิดอะไรอยู่นะ???

อ๊ะ..คุณครูมาพอดีเลย ผมรีบวิ่งไปนั่ง กับยูจีนทันที ขืนไปช้าก็โดนทำ โทษน่ะสิ

"นักเรียนจ๊ะ นี่คือนักเรียนคนใหม่ของห้องเราค่ะ แนะนำ ตัวสิค่ะ"

"สวัสดีครับ ผมมินามิซาว่า อัทซึชิครับ เรียกสั้นๆว่าดาร์คก็ได้ครับ "

เค้าเอามือเสยผมข้างหน้าของเค้า และทันใดนั้น ก็มีพลังงานบางอย่างปรากฏขึ้นมา.....

กรี๊ดดดด.......

อ้ายยย........

ทั้งเสียงผู้หญิงเสียงผู้ชาย ดังขึ้นมาพร้อมกัน ผู้หญิงน่ะคุณก็น่าจะรู้ว่าเป็นอะไร ส่วนผู้ชายเนี่ย หนวกหูเสียงผู้หญิงแน่นอน เพราะผมก็รู้สึกอย่างนั้น

"หยุดค่ะ หยุด หยุด หยุด...."แล้วเสียงก็เริ่มลดลง แหม เกือบแก้วหูแตกซะแล้ว ขอบคุณเป็นอย่างสูงระดับฟ้าเลยครับอาจารย์ค่าป

"ดาร์ค เดี๋ยวเธอไปนั่ง...." คุณใช้นิ้วชี้ไปทั่วเพื่อหาที่นั่งให้แก่ ดาร์คและแล้ว สิ่งประหลาดก็เกิดขึ้น 

โครม.... เสียงระเบิดหรอ ฮะ ระเบิดมา เฮ้ย..อะไรว่ะ พวกผู้หญิงนี้ ถีบบัดดี้ออกจากเก้าอี้ แหม อยากมากหรอย่ะ นี่ดีนะ ที่ยูจีนน่ะ เค้าไม่ถีบผมด้วยเนี่ย...

"ตรงนั้นจ๊ะ...นั่งกับไคเซอร์นะ แล้วนักเรียนที่นั่งบนพื้น ครูให้โอกาศเอาคืนจ๊ะ..." ครูพูดคำ นั้นออกมา เสียงระเบิดก็ดังขึ้นอีกครั้ง 

"ไคเซอร์จ๊ะ"

"ครับ"

"ดูแลดาร์คด้วยนะ "

"เอ่อ...ครับ" ไคเซอร์หันไปดูดาร์ค แล้วกระตุกขึ้นมา ก็ไม่ให้กระตุกได้ไงล่ะ ดูรอยยิ้มที่สุดแสนจะชั่วร้ายนั่นสิ

"ดาร์ค"

"ครับ" ดาร์ดเสยผมข้างหน้าของเค้า แล้วส่งยิ้มให้คุณครู 

กรี๊ดดด....

"คูณครู....." ทุกคนในห้อง ลากเสียงยาวยืดเลยเชียว ขนาดครูก็ยังไม่เว้นนะ

"เอ่อ ขอโทษจ๊ะ ถ้าไคเซอร์ดูแลดาร์คไม่ดี ดาร์คบอกครูเลยนะลูก เดี๋ยวครูจะลงโทษให้"

"คร๊าฟ คุณครู" ไอ้หมอนี่ มัน....

เรียน จบคาบสามแร้วคร๊าฟ

"นี่.ยูจีน"

"มีอะไรหรอ"

"เราไปกินข้าวกันนะ"

"เอ่อ....ถ้านาย"

"....."

"อยากไปพักกับไคเซอร์ ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ"

"อืม ขอบใจนะ" ผมะดินไปขอพักกับไคเซอร์ และดาร์ค 

ผมกำ ลังตักข้าว คำแรกเข้าปาก ผมถึงกับต้องค้างเอาไว้ เพราะผมเห็นยูจีน นั่งหงอยอยู่คนเดียว ผมนี่มันไม่ได้เรื่องเลยนะ ทำ ไปได้ไงเนี่ย ผมจึงตัดสินใจเดินไปนั่งกินข้าวกับเค้าสองคน เพราะไอ้เจ้าไคเซอร์เนี่ย เข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ 

"นี่ ยูจีน"

"เอ่อ...ครับ"

"ฉันขอนั่งกับนายด้วยสิ"

"แล้วไคเซอร์ล่ะ"

"เค้าก็นั่งกับดาร์คไง"

"นายไม่หึงหรอ"

"หึงทำ ไมเราเป็นเพื่อนกันนะ"

"หรอ"

"แล้วตกลง ฉันกินข้าวกับนายได้อ่ะป่าว"

"ได้สิ >_< " ดูสิเค้ายิ้มแห้งๆ ให้ผมด้วย 

เรานั่งกินข้าวด้วยกันจนอิ่ม 

"นี่ เราไปหปอกันดีกว่านะ"

"ล...แล้วนายจะไปทำ ไมหรอ"

"ฉันว่าจะไปนอนสักหน่อยอ่ะ""

"อืม"

----------------------------------------------------------------------------------

ฝากกดไลค์หรือเม้นให้เค้าด้วยน้าาค่าาา ^_^