Wrathful....

"จะหนีไปไหนล่ะน้องฟาง เรามาสนุกกันดีกว่า"โทโมะพูด ก่อนจะโยนฟางไปที่เตียงนอน และรีบเข้าไปขึ้นคร่อมฟางทันที

"อย่าทำอะไรฟางเลยนะ"ฟางพนมมือไหว้โทโมะ โทโมะมองนิดนึงก่อนจะแสระยิ้มออกมา

"พี่สัญญานะ ว่าพี่จะไม่ทำให้ฟางเจ็บ.."โทโมะพูดเสร็จ ก็ก้มลงซุกไซร้ที่ลำคอขาวเนียนของฟาง

"ฮึก ยะ อย่านะ"ฟางพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะรวบรวมกำลังที่ตัวเองมี เตะเข้าที่ท้องของโทโมะ จนโทโมะกระเด็นตกเตียง ฟางเห็นดังนั้นจึงรีบลุกหนี แต่ช้าไป โทโมะรีบลุกขึ้นก่อนจะกระชากตัวฟางให้เข้ามาแนบชิดกับตัวเอง

"พี่ก็พึ่งจะรู้ว่าน้องฟาง ก็ชอบใช้ความรุนแรง หึ เดี๋ยวพี่จัดให้!"โทโมะพูดกัดฟันพูด ก่อนจะเหวี่ยงฟางไปที่เตียงนอนอีกครั้ง โทโมะขึ้นคร่อมฟาง และกระชากชุดเดรสสีหวานจนขาดหลุดลุ่ย

"กรี๊ดดดดด ฮือออ พี่โมะปล่อยฟางไป เถอะนะ"ฟางขอร้องโทโมะ แต่โทโมะไม่สนใจ รีบประกบปากจูบฟางทันที

"ทำไมฟางไปเข้าห้องน้ำนานจังนะ"ป๊อปปี้พึมพำ ก่อนจะเดินไปหาฟางบนห้อง

                 หน้าห้องของฟาง

         ป๊อปปี้เดินขึ้นมาถึงหน้าห้องของฟาง ก็ได้ยินเสียงของฟาง~ช่วยด้วยย~ ป๊อปปี้ได้ยินดังก็รีบไปเปิดประตู แต่ประตูล็อค ป๊อปปี้จึงใช้วิธีพังเข้ามา

                ปัง!!!!

"พะ พี่ป๊อป ช่วยฟางด้วย"ฟางขอร้องให้ป๊อปปี้ช่วย ป๊อปปี้มองเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยที่เกิดจากฝีมือของโทโมะก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า 

"ไอ่เลว!!!!!"ป๊อปปี้เดินไปกระชากตัวโทโมะออกจากตัวฟาง ก่อนจะชกเข้าไปที่หน้าโทโมะอย่างจัง.....

              เม้นด้วยน้าาาา