Dear Boss ถูกจ้างมาให้(รัก)ฆ่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dear Boss ถูกจ้างมาให้(รัก)ฆ่า

 

 

 

 

 

 

(ตอนที่ 1)

 

 

 

 

 

            ซ่าๆๆ

 

 

 

 

 

            ท่ามกลางหยดน้ำโปรยปราย มีสองร่างกำลังแนบแน่นและนัวเนียผ่านโพรงปากร้อนแลกลิ้นหาความหวานแบบไม่มีใครยอมใคร แขนใหญ่โอบขาเรียวของอีกฝ่ายพร้อมทั้งแอ่นสะโพกเบียดของรักเป็นจังหวะ เสียงหวานเสนาะหูของหญิงสาวเพิ่มดีกรีความใคร่ในตัวเขาได้ดี

 

 

 

 

 

            “อืม อ้า โทโมะแรงอีกสิค่ะ” หญิงสาวโอบรอบคอร้องอืออาด้วยแรงปรารถนาที่ชายหนุ่มมอบให้

 

 

 

 

 

            “หนวกหูน่า” ปากว่ารีบจัดการปิดริมฝีปากอีกฝ่ายต่อเพราะไม่อยากฟังเสียงวิงวอน เขากระชับเอวเล็วก่อนกระแทกเร็วขึ้นจนอีกฝ่ายจิกกัดแผ่นหลังด้วยความเสียวและไม่นานนักทั้งคู่ก็ไปถึงฝั่งฝัน ร่างบางทรุดฮวบกับพื้นเพราะขาอ่อนกำลังหลังผ่านกิจกรรมรัก โทโมะเหยียดยิ้มก่อนจะเดินพ้นสายฝนคว้าเอาเสื้อคลุมมาสวมปิดกายแกร่งโดยไม่สนใจอีกฝ่าย

 

 

 

 

 

            “โทโมะค่ะ” โทโมะเหล่เจ้าของเสียงนิดหนึ่งแล้วเดินออกไปนั่งบนเตียงพลางเช็ดหัวเปียกชื้น

 

 

 

 

 

            “ทำไมต้องหนีแบมมาด้วยล่ะค่ะ แบมยังไม่..” หญิงสาวเข้ามาสวมกอดด้านหลังชายหนุ่ม มือบางลูบไล้ตามแผงอกหวังปลุกอารมณ์ชายหนุ่ม โทโมะหันมามองแบมด้วยสายตาเย็นชา มือใหญ่แกะการเกาะกุมแล้วสะบัดทิ้งก่อนจะลุกไปเอาเสื้อผ้ามาสวมใส่

 

 

 

 

 

            “โทโมะ คุณจะไปไหนน่ะ!?” แบมหน้ายู่ทันทีเมื่อชายหนุ่มไม่สนใจเธอ เธอรีบลงเตียงไปสวมกอดด้านชายหนุ่มอีกครั้งแต่ถูกโทโมะสลัดตัวทิ้งจนเธอล้มก้นติดพื้น

 

 

 

 

 

            “หมดธุระของเธอแล้ว อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา” โทโมะพูด แบมที่อยู่ใต้เขาเงยหน้าอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด

 

 

 

 

 

            “นี้คุณพูดอะไรน่ะ แบมไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ!” แบมเถียง

 

 

 

 

 

            “ไม่ใช่? แต่การกระทำเธอมันส่อ ผ่านมากี่คนแล้วล่ะหืม” โทโมะว่าจาร้ายจนแบมทนไม่ไหวลุกพรวดมาตบหน้าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

            เพี้ยะ!!!

 

 

 

 

 

            โทโมะกัดฟันกรอดมองกลับด้วยแววตาโทสะจนอีกฝั่งรับรู้ได้ แบมถอยห่างชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาเธออย่างหวาดหวั่น เขากระชากหน้าเธอบีบแก้มนวลจนแดง หญิงสาวพยายามจิกเล็บบนแขนใหญ่แต่มันไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านเลยสักนิด

 

 

 

 

 

            “เป็นอะไร กลัวซะแล้วเรอะ แม่คนเก่งเมื่อกี้ไปไหนซะแล้วล่ะห่ะ!” โทโมะตะคอกพร้อมออกแรงบีบตามความโกรธก่อนจะสะบัดเธอทิ้งกับเตียงแล้วเดินเอาแบงค์พันในกระเป๋าโยนใส่ตัวเธอที่กำลังหวาดกลัวกับการกระทำแสนป่าเถื่อนของชายที่เธอมอบร่างกายให้

 

 

 

 

 

            “จำไว้ เธอมันก็แค่ของชั่วคราว ทำตัวไร้ค่ายอมผู้ชายเอาง่ายๆอย่ามาสะเออะมาทำตัวเป็นเจ้าของฉัน” โทโมะออกห้องไปโดยมีเสียงกรีดร้องโหยหวนหญิงสาวหลังฟังความจริงจากปากของชายหนุ่มตามหลัง สำหรับเขาเธอก็เป็นตามที่ว่า แค่ยั่วนิดยั่วหน่อยก็พลีกายให้เขาเอาง่ายๆ ผู้หญิงมักในกามอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรในตัวเขาทั้งนั้น

 

 

 

 

 

            ติ๊ดๆ!

 

 

 

 

 

            เสียงข้อความเรียกชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่ให้มองจอโทรศัพท์

 

 

 

 

 

            “พิมรออยู่ที่ผับเดิมนะค่ะ วันนี้โมะมาได้รึป่าว?” โทโมะยิ้มเมื่อเห็นข้อความแฟนสาวของเขา

 

 

 

 

 

            “วันนี้ผมไม่สะดวก ไว้วันอื่นล่ะกัน” โทโมะส่งกลับ

 

 

 

 

 

            “อีกแล้วเหรอ พิมไม่ได้เจอคุณมาตั้งหลายวันแล้วนะ :( ” พิมตอบข้อความกลับเง้างอนแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

            “น่าคนดี ผมจะชดเฉยให้วันหลังนะที่รัก” โทโมะรีบส่งง้อ

 

 

 

 

 

            “ก็ได้ค่ะ พักผ่อนด้วยนะค่ะ ;) ” พิมตอบ

 

 

 

 

 

            “ครับ” โทโมะรู้ดีว่าแฟนสาวเค้าปากบอกได้แต่จริงๆคงงอนเขาไม่ใช่น้อย ชายหนุ่มเปลี่ยนเส้นทางไปที่ผับที่แฟนสาวอยู่ทันทีเพราะปากบอกไม่ว่างที่แท้แค่อยากแกล้งฝ่ายหญิงเท่านั้น เขากะเซอร์ไพรส์เธอหลังจากที่เขามัวแต่วุ่นกับงานจนไม่มีเวลาดูแล

 

 

 

 

 

 

            ณ ผับเอ็กซ์ชาม

 

 

 

 

 

            โทโมะก้าวเข้ามาในผับด้วยท่าทางมาดมั่นจนสาวๆในนั้นหมายเป็นตาเดียวทั้งส่งสายตัวยั่วยวน ยิ้มหวาน สารพัดวิธีที่ที่จะดึงชายหนุ่มเข้ามาได้ โทโมะมองเพียงหางตาและไม่ได้สนวิธีการของพวกหล่อนเพียงนิดสิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คงไม่พ้นแฟนสาวที่เขากะเซอร์ไพรส์ให้ดีใจ

 

 

 

 

 

            “อยู่ไหนกัน?” โทโมะมาที่โต๊ะประจำตัวเดิมที่พิมชอบนั่งแต่กลับไม่พบใคร เขาหยิบกล่องแหวนในกระเป๋าออกมาดูพร้อมกับคลี่รอยยิ้มยกใหญ่ คืนนี้เขาอยากจะมอบสิ่งแทนใจให้ผู้หญิงที่รักและอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย โทโมะเดินไปถามพนักงานที่รู้จักกันดีว่าเห็นหญิงสาวบ้างไหม พนักงานก็ชี้ทางให้ว่าสักครู่หญิงสาวพึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำ โทโมะเดินมาตามทางที่ว่าพลางมองกวาดหาตัวแฟนสาวด้วยใจรีบร้อน

 

 

 

 

 

            “อ้ะ ไม่เอาน่ามันจั๊กจี้นะ” เสียงจ้ำจี้ของชายหญิงคู่หนึ่งทำให้ชายหนุ่มชะงัก

 

 

 

 

 

            “ผมคิดถึงพิมจะแย่เลยนะ” ทีแรกโทโมะเมินนิ่งแต่พอชื่อคุ้นหูเอยขึ้นมา เขารีบเลี้ยวตามเสียงดังก็ถึงกับสะอึกเมื่อภาพบาดตาตรงหน้าทำเอาใจเขาสลาย ชายหญิงที่ว่าคือ พิม หญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของเขากำลังถูกผู้ชายแปลกหน้าซุกไซ้คอเล่น

 

 

 

 

 

            ตุบ!

 

 

 

 

 

            กล่องแหวนในมือชายหนุ่มล่วงหล่นกระทบพื้นแข็งเกิดเสียดังก้อง พิมและชายหนุ่มอีกคนหันมาตามเสียงก่อนหญิงสาวจะหน้าซีดเผือก

 

 

 

 

 

            “ทะ โทโมะ” พิมปากสั่นรีบผลักผู้ชายตรงหน้าแล้วเกลี่ยผมจัดแจงตัวเอง โทโมะมองเธอกับเขาสลับกันอย่างโกรธเกรี้ยว

 

 

 

 

 

            “มีอะไรจะสารภาพไหม” โทโมะพยายามข่มอารมณ์ถามหญิงสาวกลับ

 

 

 

 

 

            “คือพิม..” พิมหลับตาพริ้มเพราะไม่สามารถแก้ตัวได้ ชายหนุ่มข้างกายเธอเข้ามาโอบเอวแล้วจ้องโทโมะกลับทำให้โทโมะนิ่วหน้าตอบคนตรงหน้า

 

 

 

 

 

            “พิม บอกมันไปสิว่ามันก็แค่ของชั่วคราว ผมต่างหากที่เป็นตัวจริง” ชายหนุ่มว่าท้าทายโทโมะ

 

 

 

 

 

            “ของชั่วคราว เหอะ” โทโมะซาบซึ้งในคำกล่าวชายหนุ่มและท่าทีของหญิงสาวที่ทำเพียงอึกอักไม่กล้าปฏิเสธสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูด มือหนากำหมัดแน่นและเลือกที่จะเดินหันหลังกลับเพราะไม่อยากมีเรื่องถ้าไม่ถูกอีกฝ่ายแขวะซะก่อน

 

 

 

 

 

            “555 หมาหัวเน่าเอ๋ย”

 

 

 

 

 

            พลั่ก!!

 

 

 

 

 

            ร่างชายหนุ่มกระเด็นไถลกับพื้นตามมาด้วยร่างขอโทโมะขึ้นคร่อมตัวเขาพร้อมง้างหมัดซัดใส่ไม่ยั้งสลับกันและไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้โต้ตอบกลับเลยสักนิด

 

 

 

 

 

            “โทโมะ หยุดนะ!” พิมเข้าไปดึงตัวร่างโทโมะแต่ถูกโทโมะปัดกลับจนเธอล้มไม่เป็นท่า ผู้คนแถวนั้นพากันยืนมุงดูโดยไม่มีใครกล้าเข้าไปห้ามเลยสักคน โทโมะลงกำปั้นจนผู้โชคร้ายสำลักเลือดกลบปาก แต่มันยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ ต่อความแค้นที่ถูกหักหลัง ต่อทุกสิ่งที่ได้รู้ว่าพิมไม่เคยรักเขาเลย เสียงร้องไห้ฟูมฟายกระตุ้นความฉุนเฉียวในตัวโทโมะให้รวบหมัดฟัดหน้าชายใต้ร่างต่อไม่แคร์ว่ามันจะเป็นหรือตาย

 

 

 

 

 

            “โทโมะ พอได้แล้ว! ฮือ ขอร้องล่ะ พอสักที ฮือๆ” พิมรีบอ้อนวอนขออดีตแฟนหนุ่ม โทโมะที่กำลังลงหมัดถึงกับหยุดกลางทางเพราะคำอ้อนวอนของเธอ

 

 

 

 

 

            พลั่ก!

 

 

 

 

 

            โทโมะเลือกที่จะระบายลงพื้นแทนก่อนจะลุกยืนมองสภาพคนใต้ร่างเขาที่ปางตาย พิมรีบเข้ามาช้อนตัวเขย่าร่างคนรักด้วยความสงสาร โทโมะในตอนนี้เหมือนตัวร้ายไปโดยสิ้นเชิงในสายตาคนรอบข้างที่มุงดู ทั้งที่เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียหาย เขาต่างหากที่รักเธอ

 

 

 

 

 

            “ถือซะว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้จักกัน ลาก่อนพิม” น้ำเสียงอิดโรยของเขาไม่สามารถเรียกพิมที่มัวแต่ดูดำดีชายหนุ่มในอ้อมแขน โทโมะกำหมัดแน่นจนเลือดไหลซิบแล้วผละตัวหนีความเจ็บปวดที่เขาได้รับ พาร่างไร้วิญญาณออกมาถึงผับไม่ใกล้ไม่ไกลอีกแห่งหนึ่งที่ตนชอบมาเที่ยวเป็นประจำ

 

 

 

 

 

 

            ณ ผับ Curse

 

 

 

 

 

            โทโมะนั่งดริ้งแก้วเหล้าเขามานานเป็นชั่วโมงด้วยความอาลัยกับวันแสนบัดซบที่สุดในชีวิต หญิงสาวเพียงคนเดียวที่เขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเพราะอยากถนอมไว้ดันหักหลังเขา เธอคบคนอื่น เธอเห็นมันดีกว่าเขา

 

 

 

 

 

            “เฮ้ย เอาแก้วใหม่มาเร็วๆเซ่!” โทโมะซดน้ำเมาจนหมดก่อนจะตะโกนสั่งบาร์เทนเดอร์รินแก้วใหม่ให้เขาเร็วๆ ชายหนุ่มถือแก้วเดินโซซัดโซเซไปตามทางจนมาสะดุดเข้ากับร่างบางไม่ไกลตัวนัก เธอสวมเดรสเกาะอกสีดำตัดกับผิวขาวสว่างชวนหลงใหลซึ่งสภาพเธอกับเขาก็แทบไม่ต่างกัน เมาทั้งคู่ โทโมะยิ้มกริ่มเข้าไปประคองร่างเธอที่กำลังล้มด้วยฤทธิ์เหล้าทำให้ร่างเธอถูกผลักติดกำแพงโดยเขา ใบหน้าที่ถูกผมปรกถูกเกลี่ยด้วยนิ้วเรียวหนา หญิงสาวสบตาตอบชายหนุ่มก่อนมือบางจะประคองใบหน้าหวานประกบริมฝีปากบาง โทโมะตาค้างก่อนจะนำทางลิ้นไม่ประสีประสาของเธอให้ตามเกมของเขาเอง

 

 

 

 

 

            “พวกมึงเจอนังนั้นไหมว่ะ!” เสียงเอะอะเรียกสติชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

            “ทางนี้ไม่มีครับนาย” โทโมะเกิดสงสัยหันไปตามเสียงรำควาญแต่ถูกหญิงสาวยื้อแล้วรุกเขากลับ ชายหนุ่มจำยอมต่อความต้องการเธอและรสหวานที่เขาไม่เคยสัมผัส

 

 

 

 

 

            “มันโดนยาปลุกเข้าไปตั้งเยอะคงไปไหนไม่ไกลรีบหาเร็ว!” ไม่นานนักเสียงรบกวนรอบตัวที่ผ่านหน้าผ่านหลังทั้งคู่ก็หายไปหมดเหลือเพียงบทรักของทั้งสองที่ยังคงบรรเลงไม่หยุด

 

 

 

 

 

            “อื้ม พอแล้ว” หญิงสาวดันเจ้าของอกแกร่งออกเพราะเธอจะขาดใจตายอยู่แล้ว

 

 

 

 

 

            “ใช้งานเสร็จแล้วคิดจะเฉดหัวทิ้ง ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ?” โทโมะลูบไล้ส่วนเว้าหญิงสาวพร้อมซุกไซ้ต้นคอขาว สูดกลิ่นหอมเย้ายวน

 

 

 

 

 

 

            “ไม่เอา” มือบางปัดป้องความต้องการชายหนุ่มจนหน้าบูด เขามองตาหญิงสาวกลับอย่างไม่พอใจ คิดจะยั่วให้อยากแล้วจากไปดื้อๆมันใช้กับเขาไม่ได้หรอก

 

 

 

 

 

            “ถ้าอยากได้นักก็พาฉันไปที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี้” หญิงสาวโอบรอบคอโน้มกระซิบข้างหูชายหนุ่ม โทโมะยิ้มทันทีก่อนจะใช้แรงและสติเฮือกสุดท้ายที่มีพาทั้งเธอและเขามาจบที่คอนโดเจ้าตัวในสภาพไร้อาภรณ์ปกปิดกาย

 

 

 

 

 

            “อ้ะ” โทโมะไล่จูบสะกิดจุดอ่อนไหวของหญิงสาวจนเผลอร้องครางออกมา เขาขบเม้นตามหน้าท้องแบนราบพลางบีบเคล้นทรวงอกก่อนครอบครองยอดดอกไม้งามด้วยโพลงปากร้อน เล็บบางจิกกัดผ้าปูบิดเกร็งอย่างช่วยไม่ได้ โทโมะแยกเรียวขาสวยและส่งนิ้วร้อนขยายช่องทางรัก หนึ่งนิ้ว สองนิ้วและสามนิ้วจนช่องแคบมันรัดตอดนิ้วใหญ่ของเขา

 

 

 

 

 

            “แน่นชะมัด” ชายหนุ่มขยับนิ้วเรียกน้ำหล่อลื่นพลางจูบทรวงอกอิ่มไป หญิงสาวเม้นปากด้วยความจุกเมื่อของแปลกปลอมเข้าไปในร่างกายเธอและละเลงความรู้สึกใหม่จนร่างบางแอ่นด้วยความเสียว น้ำรักแตกคามือชายหนุ่มเป็นสัญญาณชั้นดีว่าเธอพร้อม โทโมะฉีกขาเธอออกอีกครั้งก่อนจะส่งแกนกลางเบียดชิดในทีเดียวทะลุเยื้อบางขาดสะบั้น

 

 

 

 

 

            “โอ๊ย” หญิงสาวเผลอโอบกายเขาแน่นด้วยความเจ็บ โทโมะในตอนนี้ไม่สามารถควบคุมสตินึกคิดอะไรได้มีเพียงสัญชาตญาณที่สั่งให้เขาขยับเข้าออกอย่างเชื่องช้าก่อนจะรู้สึกว่าทั้งสองร่างเริ่มประสานรวมกันถึงเร่งจนหญิงสาวร้องอย่างสุขสมปนเสียวสั่น

 

 

 

 

 

            “อ้ะ อ้ะ อ้าห์” หญิงสาวกอดเขาแน่นเมื่อช่วงปลายสุดท้ายของเธอใกล้จะถึง โทโมะจูบปิดปากก่อนจะประสานสายตาเร้าร้อนที่เธอส่งให้เขา

 

 

 

 

 

            “กรี้ดดดด!” โทโมะรวบแรงสุดท้ายส่งเธอสมปรารถนาและตามมาด้วยเขา ฉีดน้ำสีขาวเข้าร่างกายเธอจนหมดก่อนจะทาบทับร่างตรงหน้าอย่างเหนื่อยหอบ แต่มันไม่ได้หยุดแค่นั้นหากมือบางยังเล่นเล้าโลมและปากยังจูบยั่วเขาพร้อมดันร่างขึ้นคร่อมเขาต่อ ชายหนุ่มยิ้มกริ่มเมื่อรู้ค่ำคืนนี้คงอีกยาวนานและไม่จบลงง่ายๆ

 

 

 

 

 

            เปิดมาตอนแรกก็หื่นซะแล้ว เหอะๆ บ้าเรอะ เราไม่ได้อะไรขนาดนั้น NC ครั้งแรกอาจไม่ดีพอแต่พอเรียกเลือดในตัวทุกคนได้ ฝากติดตามกดไลค์คอมเม้นกันเยอะๆนะ เรื่องแรกเล้ย!>.,<