รักแท้แซ่บหลาย

บ้านเรือนไทย จ.กาญจนบุรี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภายในห้องสี่เหลี่ยมบนเรือนไทยโบราณ “แก้ว” สาวสวยสุดห้าวในชุดเจ้าสาวกำลังเดินไปมาอย่างหนักใจ เธอล้มตัวลงนั่งบนเตียงแล้วกุมขมับอย่างเคร่งเครียด เพราะวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอและ “พงษ์” ชายหนุ่มนักเรียนนอกสุดหล่อ เสียงขบวนขันหมากที่ดังใกล้เข้ามาทำให้ชะเง้อมองไปหน้าห้องอย่างร้อนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้ว แต่งตัวเสร็จรึยังลูก ขบวนแห้เค้าใกล้มาถึงบ้านเราแล้วนะ” เสียงของ “คุณย่าอุ่นเรือน” ดังขึ้นจากทางหน้าประตู ทำให้เธอหันไปอย่างหนักใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใกล้เสร็จแล้วค่ะคุณย่า” แก้วขานรับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอเคจ้ะ รีบตามย่าลงมานะ” คุณย่ายิ้มอย่างปลื้มใจที่จะได้เห็นหลานสาวคนเดียวของเธอเป็นฝั่งเป็นฝา ตรงกันข้ามกับแก้วที่กำลังคิดหาวิธีที่จะหนีงานแต่ง!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายละ...เอายังดีวะไอ้แก้ว ย่านะย่า! แต่งก็ไม่อยากแต่งยังจะมาบังคับกันอีก ไม่ได้...ฉันจะไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด” หญิงสาวทำท่าคิดไปพักหนึ่ง แต่ดูเหมือนจะคิดอะไรไม่ออก เธอล้มตัวลงนอนอย่างหมดหวัง ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมานั่งอย่างลิงโลด เพราะเธอเริ่มคิดอะไรดีๆ ออกแล้ว!

 

.....

 

แก้วโผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างแล้วมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง เธอปีนมานั่งบนขอบหน้าต่างแล้วดีดตัวออกจากหน้าต่างไปเกาะอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของเธอนัก เมื่อข้ามมาแล้วจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดเจ้าสาวเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ตัวโปรดที่เธอซ่อนไว้บนโพรงไม้อย่างเร่งรีบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากแต่งนักใช่มั้ยคะพี่พงษ์ขา...แก้วใจจัดให้เรียบร้อยแล้วนะคะ” แก้วหัวเราะคิกคักอย่างสะใจ ก่อนจะนึกได้รีบปิดปากแล้วกระโดดลงต้นไม้ขับมอเตอร์ไซค์หนีออกไป

 

.....

 

บริเวณจัดงานแต่งงาน พงษ์เดินควงกับเจ้าสาวที่มีผ้าลูกไม้สีขาวปิดหน้าเดินมาตามพรมแดงสีขาวสะอาดตา โดยมีดอกไม้ที่ถูกโปรยมาเป็นระยะ แขกเหรื่อที่นั่งอยู่ในงานต่างปรบมือให้คู่บ่าวสาวอย่างพร้อมเพรียง ทุกอย่างราบรื่นเป็นไปตามความต้องการของคุณย่าอุ่นเรือนและ “นายพลภูริณัฐ” นายทหารเก่าผู้เป็นพ่อของพงษ์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ระหว่างนั้น “เกล” สาวหวานลูกสาวของแม่บ้านเกิดสงสัยในผ้าปิดหน้าของเจ้าสาวขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ...ทำไมยัยแก้วต้องปิดหน้าปิดตาขนาดนั้นด้วยนะ” เกลพึมพำด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องสวมแหวนหมั้นให้กัน แขกเหรื่อในงานกริ๊ดกร๊าดกันใหญ่ พอทั้งคู่สวมแหวนเสร็จก็มีเสียงเรียกร้องให้ทั้งคู่จูบกัน! คุณย่าและนายพลยิ้มปลาบปลื้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขออนุญาตนะครับน้องแก้ว” พงษ์เอ่ยขึ้นด้วยความสุภาพ ฝั่งเจ้าสาวนั้นบิดตัวแทบเป็นเกลียวด้วยความเขิน เขาค่อยๆ เปิดผ้าที่คลุมหน้าของแก้วออก เสียงกริ๊ดกร๊าดดังขึ้นเมื่อพงษ์เริ่มโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ผ้าคลุมเปิดจนเห็นหน้าเจ้าสาว แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮาเมื่อพบว่าเจ้าสาวนั้นแท้จริงไม่ใช่แก้ว!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แทนที่จะเป็นแก้ว แต่คนที่ยืนรอรับจูบของพงษ์กลับกลายเป็น “ครีมมี่” น้องสาวของเกลที่กำลังเผยอปากรอรับจูบของพงษ์อย่างเคลิบเคลิ้ม พงษ์ลืมตามองครีมมี่ในระยะประชิด ถึงกับร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะผลักครีมมี่จนล้มหัวทิ่มกระโปรงเปิดอ้าซ่าจนเป็นที่ตลกขบขันของคนในงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยครีมมี่ ตายแล้ว” เกลที่ยืนอยู่ข้างกับคุณย่ารีบวิ่งเข้าไปดูน้องสาวอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณพ่อครับ ผมไม่แต่งงานกับยัยนี่นะ” ในขณะที่พงษ์ก็ร้องตกใจกระโจนเข้าหาพ่อของตัวเองเหมือนกัน เพราะเขาไม่ชอบครีมมี่ตั้งแต่ตอนยังเด็กเพราะถูกครีมมี่แกล้งด้วยการระเบิดลมตดใส่หน้าเขาอย่างเต็มแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันเนี่ย แล้วยัยแก้วตัวจริงหายไปไหน!” นายพลลุกขึ้นมาถามด้วยความงุนงง ก่อนที่ทุกคนจะพุ่งเป้าไปที่ครีมมี่ในทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามองครีมมี่แบบนั้นสิคะ พี่แก้วให้ครีมมี่มาเป็นเจ้าสาวแทนเพราะไม่อยากแต่งงาน” ครีมมี่สารภาพความจริงออกมา ในขณะที่ทุกคนเริ่มคิดได้พร้อมใจกันมองไปที่คุณย่าที่ตอนนี้กำลังยืนตัวสั่นด้วยความโกรธจัดอย่างหวาดกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว” คุณย่าตะโกนออกมาอย่างโกรธจัดจนควันออกหู และดูเหมือนควันนั้นจะแรงมากจนพาให้ทุกคนปลิวและควันนั้นก็ตลบอบอวลจนกลบทุกคนไปในที่สุด

 

…..

 

คอนโดแจมซิส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตึ๊ง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เสียงกดออดหน้าประตูทำให้ “แจมซิส” สาวหมวยสุดสวยเดินออกมาเปิด ก่อนที่เธอจะตกใจจนแทบจะเป็นลมเมื่อพบว่าคนที่ยืนจ๋อยอยู่หน้าประตูคือแก้วเพื่อนรักของเธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วยัยแก้ว” แจมซิสอุทานด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด ก่อนจะรีบลากแก้วเข้ามานั่งที่โซฟาแล้วทำหน้าที่เป็นนักข่าวสัมภาษณ์หญิงสาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมหล่อนมายืนอยู่ตรงนี้ฮะ? วันนี้วันแต่งงานของแกไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าแกหนีออกมาจากงานอ่ะ” แจมซิสท้าวสะเอวสอบสวนแก้วที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วพยักหน้าหงึกๆ ทำให้แจมซิสที่ยืนฟังอยู่ตาโตด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮะ!? หนีมา! ตายแล้ว...นี่หล่อนใช้อะไรคิด รู้ทั้งรู้ว่าคุณย่าแกเจ้าระเบียบขนาดไหน หล่อนเตรียมตัวโดนเขกหัวตามอายุได้เลย” แจมซิสพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่แก อยากเพิ่งมาซ้ำเติมกันดิ ก็คนมันไม่อยากแต่งจะให้ทำยังไงได้เล่า” แก้วตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก้รู้...แต่หล่อนก็ไม่น่าหนีออกมาแบบนี้ป่ะ” แจมซิสพูดแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออน่า! แต่ตอนนี้แกช่วยฉันคิดก่อนเถอะว่าจะเอายังไง” แก้วหันมาขอร้องแจมซิสที่กำลังนั่งกุมขมับอยู่ “ช่วยฉันหน่อยนะ...น้ายัยแจมสุดสวย ถือว่าฉันขอร้องเถอะ” แก้วอ้อนเพื่อสาวสุดฤทธิ์จนแจมซิสยอมใจอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ด้ะ” แจมซิสพูดทำให้แก้วร้องกริ๊ดอย่างดีใจกอดแจมซิสกลม ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งเม้าท์มอยหอยสังข์ตามประสาเพื่อนเลิฟพร้อมกับนั่งกินป๊อปคอร์นและดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ แต่ระหว่างนั้นทั้งสองก็โดนขัดจังหวะโดยชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินถือจานข้าวผัดปูออกมาจากห้องครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าวผัดปูมาแล้วนะครับคุณแจ่มศรี” เสียงทุ้มของเขาทำให้ทั้งสองเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนที่สาวห้าวอย่างแก้วจะตกตะลึงกับใบหน้าที่หล่อเหลาสไตล์เกาหลีของเขาราวกับถูกมนตร์สะกด และชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่ได้เป็นใครที่ไหนไกล...โทโมะ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องใหม่น้า เรื่องนี้เขียนขึ้นมาแบบมั่วมากจ้า -.- สนุกไม่สนุกยังไงบอกเค้าด้วยนะ

เราจะได้เอาไปปรับปรุงในตอนต่อไปเด้อ อย่าลืมคอมเม้นและกดโหวตกานด้วยนะจุ้บๆ