Fall in love ผมตกหลุมรักเจ้าของร้านเค้ก

     นน เด็กหนุ่มที่มีหน้าตาน่ารักในระดับหนึ่งที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาเรียนมหาลับปีนี้เป็นปีแรก นนเป็นเด็กต่างจังหวัดการที่นน ออกมาเรียนไกลบ้านมาอยู่ในเมืองหลวงสุดใหญ่โตอย่างกรุงเทพมหานครนี้ มันก็คงต้องน่าตื่นเต้นเป็นธรรมดา แต่สิ่งที่ไมธรรมดาในใจของนนตอนนี้ก็คือ นน เพิ่งจะเลิกกับแฟนสาว ที่คบกันมาตั้งแต่ ม.5 ถึง ม.6ด้วยสาเหตุเพราะ นน เริ่มรู้ตัวเองว่าชอบผู้ชายหรือมันอาจจะเป็นความรู้สึกชั่ววูบของนน หรือเป็นเพราะนนเบื่ออาการงี่เง่าของ แฟนสาวจึงอยากหาสาเหตุเลิกก็เป็นได้

     หอที่นน เข้ามาพักนั้นเป็นหอนอกที่อยู่นอกมหาวิทยลัย หอพักสุดแสนสบายกาย แต่นนนั้นเหงาใจเหลือเกิน ชายหนุ่มนี่ไม่ควรปล่อยให้เหงานานนะเพราะอาจจะทำให้เขารู้สึกหว่าเหว้เกินไป

ในขณะที่นน รู้สึกเบื่อๆจึงตัดสินใจลงมาเดินเล่นข้างล่างหอเพื่อผ่อนคลาย และเปิดหุเปิดตาบ้าง ประชากรของหอนี้ มีมากมายหลายแบบ ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย กะเทยแต่งหญิงสวยๆ ทอมดี้สุดห้าวเป้ง

เกย์สาวเกย์แมนหลากหลายต่างๆกันไป นนเดินได้สักพักก้มาเจอร้านเค้กน่ารักๆ ใต้ตึกที่มีผู้คนอยู่ในร้านกำลังนั่งดื่มด่ำ ชีวิตสโลไลฟ์กันท่วนหน้า นน คงสงสัยว่าร้านนี้มีดีอะไรเค้กอร่อยล้ำหรือกาแฟน้ำปั่นต่างๆรสชาติเยี่ยมยอดกันแน่ นนไม่รอช้า เดนมุ่งไปยังประตูร้านเค้กอย่างกับมีคนแจกกิฟว้อยเชอร์ฟรีให้ นนทานเค้กกาฟน้ำต่างๆร้านนี้ฟรีตลอดปีการศึกษา 

     นน เดินเข้ามาในร้านเค้กแล้วบรรยกาศเย็นสบายจากการที่ร้านเปิดแอร์เพียง 20 องศากลิ่นหอมอ่อนๆ ของเค้กกาแฟ ครีม นน ต่างๆตีกันไปหมดมันช่างหอมนุ่มละมุนมาก นนเดินมาตรงเค้าเตอร์ของร้านเค้กที่มีพนักงานหญิงยืนใส่หมวกของร้านและถักเปียหน้าตายิ้มแย้มประจำที่อยู่

"เอาบราวนี่ หนึ่งชิ้นแล้วก็ คาปูชิโน่แก้วนึงครับ" นนสั่งเสร็จพนักงานสาวสวยรับออเดอร์และนน ก็เดินไปนั่งยันโต๊ะที่นนคิดวาทำเลดีที่สุดในร้าน นนนั่งลงและหญิบโทรศัพท์ขึ้นมาจิ้มๆกดๆ เข้าเฟสบุ๊คบ้าง ไลน์บ้าง ทวิตเตอร์บ้างตามปกติเพื่อรอบราวนี่และคาปูชิโน่มาเสริฟ 

     นั่งรอได้ไม่นานบราวนี่ชิ้นโตกับคาปูชิโน่เย็นฉ่ำหนึ่งแก้วก็มาเสริฟให้กับนน ซะที นนยิ้มหวานให้กับพนักงานเสริฟเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ นนตักบราวนี่คำแรกใส่ปาก บราวนี่อร่อยมากเลยนน พูดในใจส่วนคาปูชิโ่ก็อร่อยหวานมันพอดี นนนั่งชิวที่ร้านนี้ไปเรื่อยๆจน รู้ตัวอีกที คนก็เริ่มทยอยออกจากร้านหมดแล้ว เพราะตอนนี้เวลาก็ สามทุ่มกว่าแล้ว นน จริงรีบลุกออกจากโต๊ะเพื่อที่จะเดินไปคิดเงิน นน เดินมาถึงเค้าเตอร์ แต่เค้าเตอร์ว่างเปล่า พนักงานไปไหนกันหมดนะ นน พูดเบาๆ "คิดเงินด้วยครับ" นนส่งสียงเรียกเพื่อให้พนักงานได้ยินเพื่อที่จะได้ออกมาคิดเงิซักที

"คิดเงินด้วยครับบ" นนพูดรอบที่สอง แต่คราวนี้มีคนรู้ตัวแล้วเพราะมีเสียงขานรับออกมาจากทางด้านครัวของร้าน      

     หนุ่มรูปร่างสูงหุ่นภูมิฐานหน้าตาดีผิวออกขาวๆเหลืองๆแต่งชุดนักศึกษาเดินออกมา ยังเค้าเตอร์ "เอ่ออ คิดเงินด้วpครับ" นนบอกชายหนุ่มที่น่าจเป็นพนักงานของร้านแต่ทำไมเขาไม่มีหมวกและไม่ใส่ชุดกันเปื้อนของร้านล่ะ บางทีเค้าอาจจะถอดออกก็เป็นไปได้ "ขอโทษที่ให้รอนะครับพอดีพนักงานไปทำธุระครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมคืนเงินทอนมาให้กับนน "แล้วพี่เป็นใครหรอครับ" จู่ๆนนไม่รู้ว่ารู้สึกออะไร จึงได้ามกลับไป นนรู้แต่ว่าหนุ่มคนนี้น่าสนใจนนอยากที่จะคุยด้วย

"อ่อพี่เป็นเจ้าของร้านครับ" เจ้าของร้านเค้กร้านนี้หล่อจังแถมหน้าตาดีอีกด้วย ทำไมเข้าไม่ไปทำอะไรอย่างอื่นนะอย่างเป็นเทรนเนอร์ในฟิตเนสหรือไม่ก็นายแบ เพราะหุ่นเค้าแซ่บได้ที่เชียวแหละ

"อ่อ ครับ"นนส่งยิ้มแบกรุ้มกริ่มให้หนุ่มเจ้าของร้านเค้กสุดหล่อ "และนี่น้องเพิ่งเข้ามหาลัยปีนี้หรอพีไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย" หนุ่มร้านเค้กสุดหล่อยิงคำถามเพื่อยืดการสนทนาระหว่างนนกับตัวเขาเพิ่ม "ใช่ครับฝากตัวด้วยนะครับพี่" นน พูดพร้อมยิ้มแบกรุ้มกริ่มอีกครั้ง "ผมขอตัวก่อนะครับพี่" นนกล่าวอำลาพี่เจ้าของร้านเค้กแบบด่วนสรุป แก้มอันขาวอมชมพูของนนแดงเล็กน้อย นี่นนกำลังเขินหรือเปล่าแค่บทสนทนาเล็กน้อยก็ทำให้นนเขินพี่เจ้าของร้านเค้กสุดหล่อได้เลยหรอ นนรู้สึกตุ้มๆต่อมๆ เล็กๆเวลาพี่เจ้าของร้านเต้กมองหน้า นนอยากรู้ว่าความรู้สึกอย่างนี้มันคืออะไร ทำไมเข้าถึงมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายหล่อๆ น่ารักๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยจะเป็น นนลืมถามชื่อพี่เจ้าของร้านเค้กมา แต่ไม่ต้องเสียใจไป เท่าที่รู้ๆใจนนตอนนี้คงวนเวียนอยู่รอบๆร้านเค้กแน่ๆ และที่รู้ๆ นน บอกตัวเองว่าจะมาร้านเค้กนี้ทุกวันเลยถ้าเป็นไปได้ นนเดินยิ้มออ่อน ไปจนถึงห้องพักของตัวเอง ใครมาเห็นเขาตอนนนี้อาจจะคิดว่า นน ไปเติมโปรมาหรอหรือไปเดินผ่านป่ากัญชาที่กำลังโดนเผาก็เป็นได้....