จับหัวใจนายซุปตาร์

 

 

 

 

 

''พ่อค่ะ''เเละเด็กน้อยวัย 10 ขวบก็พูดขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้ เลยทำให้ทุกคนที่มามุงดูนั้นตกใจไม่ใช่น้อย

 

 

 

 

''ห้ะ! พ่อหรอ''ทุกคนต่างก็พูดพร้อมกันทำให้ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

''ใครเป็นพ่อ หนูคงจะจำผิดเเละล่ะพี่ยังไม่เคยมีลูกเลย''ป๊อปปี้พูดกับเด็กน้อยคนนั้น

 

 

 

 

''ก็พ่อไงค่ะ พ่อจำหนูไม่ได้หรอหนูใยไหมไง''เด็กน้อยที่มีนามว่า ใยไหม ก็พูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้นั้นงงมาก

 

 

 

 

''หนูคงจะจำผิดเเละล่ะครับพี่ไม่ใช่พ่อของหนูนะ''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

''นี่นายทำไมนายไม่ยอมรับไปล่ะว่านายอ่ะเป็นพ่อของน้องคนนี้ ยอมรับมาเถอะ''ฟางพูดเเล้วเดินไปใกล้ๆป๊อปปี้

 

 

 

 

''ใช่ นายอย่ามาอ้างเลยว่านายอ่ะไม่ได้เป็นพ่อของเด็กคนนี้ทุกคนอ่ะเค้าก็เห็นกันหมดเเล้ว''เเก้ว พูดเเละเธอก็เดินมาอยุ่ใกล้ๆฟาง

 

 

 

 

''เธอรุ้ได้ไง ว่าชั้นเป็นพ่อของเด็กคนนี้เธอมีหลักฐานหรอ''ป๊อปปี้โต้

 

 

 

 

''ไอ่ป๊อปพูดถูก เพื่อนชั้นอ่ะมันยังไม่เคยมีอะไรไกะใครเลยเเล้วมันจะมีลูกได้ไง''โทโมะพูด

 

 

 

 

''หลักฐานหรอมีสิยะ ก็คนที่มายืนมุงอยุ่นี่ไง ''ฟางพูดคนที่มายืนดูก็พยักหน้า

 

 

 

 

''ใช่ส่วนที่นายพูดว่าเพื่อนของนายอ่ะยังไม่เคยมีอะไรกะใครที่ไหนอาจจะเพื่อนของนายไปเที่ยวเเล้วพลันทำคนอื่นของท้อง เเละปิดข่าวนี้ไว้เพราะว่าเพื่อนของนายรับไม่ได้ ใช่ม้ะใครจะไปรู้''เเก้วพูด

 

 

 

''นี่ยัยนักข่าวบ๊อง!เธอนี่จะทำข่าวมากเกินไปมั้งถึงคิดอะไรเเบบนี้''โทโมะพูด

 

 

 

 

''นี่ไอ้ขี้เก๊ก ใครบ๊องยะ''เเก้วพูด

 

 

 

''พ่อไม่ได้รักใยไหมเเล้วหรอค่ะฮือๆ ถึงพูดเเบบนั้นฮือๆๆว่าหนูไม่ใช่ลูกพ่อฮือๆๆ''ใยไหมร้องไห้เเละสลบไป

 

 

 

 

''นี่นายพาลูกนายไปข้างในก่อน''ฟางพูดกะป๊อปปี้เเล้วก็รับไปข้างในคอนโดคนที่มายืนดูต่างก็เเยกย้ายกันไป

 

 

 

 

''พี่เเบ๋มครับยาดมหน่อยครับ''ป๊อปปี้พูดเเล้วพี่เเบ๋มก็เอายาดมมาให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

''นี่คุณป๊อปค่ะพี่เเบ๋มไม่อยากจะเชื่อตาของพี่เเบ๋มเลยนะค่ะว่าคุณป๊อปอ่ะมีลูกเเล้วไม่ยอมรับ''พี่เเบ๋มพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

''พี่เเบ๋มค่ะไม่ต้องเสียใจไปหรอกค่ะคนพันธ์นี้ พูดไปเค้าก็ไม่ยอมรับหรอกค่ะ''ฟางพูดเเล้วเพ่งตาไปทางป๊อปปี้

 

 

 

 

''เเต่ก็จริงๆเลยคุณป๊อปค่ะยอมๆมาเถอะทุกคนเค้าไม่ว่าคุณป๊อปหรอกค่ะ''พี่เเบ๋มพูด

 

 

 

 

''เห้ย ! น้องตื่นเเล้ว''เเก้วพูดเมื่อเห็นใยไหมลืมตา

 

 

 

 

''พ่อค่ะ''ใยไหมตื่นขึ้นมาก็ยิ้มให้กับป๊อปปี้

 

 

 

''เอ่อ หนูจ๊ะหนูเรียกคนนี้ว่าพ่อ เเสดงว่าคนนี้เป็นพ่อหนูใช่มั้ยจ้ะ''ฟางถามเเล้วชี้ไปทางป๊อปปี้

 

 

 

''ค่ะ เค้าเป็นพ่อหนู''ใยไหมพูด

 

 

 

''เเล้วหนูชื่ออะไรหรอจ้ะ''เเก้วถาม

 

 

 

''หนูชื่อใยไหมค่ะ''ใยไหมพูด

 

 

 

''เเล้วเเม่ของใยไหมล่ะจ้ะอยุ่ที่ไหน''ฟางถาม

 

 

 

''นี่เธอ เลิกถามน้องได้เเล้ว''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

''นี่นายเงียบปากของนายไปซะ''ฟางพูด

 

 

 

''เเม่ของหนูหรอค่ะ เเม่''ใยไหมคิดอยุ่นานเลยทำให้ทุกคนลุ้น

 

 

 

''นี่เธอเเยกย้ายไปได้เเล้วชั้นจะเเจ้งไปที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กยากไร้''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

''นี่นายไม่ยอมรับเด็กคนนี้หรอยะ''ฟางพูด

 

 

 

''เเม่ เเม่ของหนูอยุ่นี่ไงค่ะ''ใยไหมพูดเเล้วชี้ไปทางฟาง

 

 

 

''ไม่ใช่เเล้วจ้ะใยไหม พี่ไม่ใช่เเม่ของหนูนะ''ฟางพูดเเล้วติดตลก

 

 

 

''อ๋อๆนึกออกละหรือว่าเเม่ของหนูเนี้ยไม่มีเพราะว่าพ่อไม่ยอมรับ ''ฟางพูดเเล้วมองไปที่ป๊อปปี้

 

 

 

''คุณฟางค่ะ น่าสงสารเด็กคนนี้นะค่ะเพราะว่าพ่อเค้าเนี้ยไม่ยอมรับเห้อน่าสงสารจริงๆ''พี่เเบ๋มพูด

 

 

 

''นี่ทุกคนกำลังเข้าใจไอ่ป๊อปมันผิดนะครับ''โทโมะพูด

 

 

 

''มันไม่ผิดหรอก''เเก้วพูด

 

 

 

''เอางี้งั้นพี่จะเป็นเเม่ให้เอง นะจนกว่าหนูจะเจอเเม่ของหนูนะจ้ะ''ฟางพูดเเล้วเพ่งตาจ้องไปที่ป๊อปปี้

 

 

 

 

__________________________________________________________

ตัดฉับๆๆๆ 

เดี๋ยวมาอัพให้ใหม่น้าาพอดีไรท์มีธุระ

มาอัพให้ใหม่นะก๊ะะะะ

เจอกันตอนหน้าฮะะะะ