ความรัก...

ความรักมันไม่เกี่ยวกับฟ้าที่ลิขิตไว้บางคนอาจจะคิดว่าคนที่เราแอบรักมานานแล้วมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น คนบางคนอาจจะคิดว่าฟ้ามันลิขิตหรือกลั่นแกล้ง แต่มันไม่ใช่ที่เราคิดเลย มันเกี่ยวกับเวลาที่มันกำหนด ถ้าถึงเวลานั้นแล้วแล้วมันจะเกิดขึ้นเองให้เรารับรู้ ไม่มีใครจะรู้อนาคตตัวเองได้หรอก และไม่มีใครที่จะหยุดมันได้ เพื่อนกับชีวิตคนๆนึงที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้..

หวัดดีเราชื่อ ฟาง งานอดิเรกเราคือ การแต่งนิยาย เราชอบแต่งนิยายมาก แต่ถ้าเราแต่งนิยายเราจะแต่งโดยการเอาความรู้สึกตัวเองมาแต่ง เพราะการเอาความรู้สึกตัวเองมาแต่งมันทำให้แต่งงานขึ้นและเหมือนกับระบายไปในตัวด้วย(อิอิ)

เมื่อกี้ที่เราแต่งมันเกี่ยวกับความรู้สึกเราตอนนี้ เพราะ เราแอบชอบ ไม่สิ แอบรัก เลยแหละ พี่คนนึงเป็นพี่ที่เรียกได้เลยว่าเทพบุตรสุดหล่อ พี่เค้าเป็นคนอ่อนโยน สุภาพบุรุษมากๆ แต่การแอบรักพี่เค้ามันไม่เหมือนในฝันที่เราฝันเลย เพราะพี่เค้ามีแฟนแล้วซึ่งเป็นพี่สาวเราแต่ไม่แท้นะ พ่อแม่เก็บมาแต่เราก็รักพี่เค้าเหมือนพี่สาวแท้ๆนะ 

แต่ไม่รู้ว่าฟ้ากลั่นแกล้งเราหรือเวลามันกำหนดเพราะหลายวันผ่านมาเราได้ยินมาว่าพ่อแม่เราและพ่อแม่พี่เค้าจะให้เราแต่งงานกะพี่คนนั้น ตอนแรกเราก็ดีใจนะ แต่พอพี่คนนั้นเข้ามาหาพ่อแม่พี่เค้าแล้วพ่อแม่พี่เค้ามาคุยกะพี่เค้าเรื่องนั้น รู้มั๊ยพี่เค้าตอบกลับมันทำให้เราเสียใจมากไปเลย

'ไม่!!! ผมไม่แต่ง ผมมีคนรักของผมอยู่แล้ว และผมก็ไม่ได้รักน้องด้วย!!!'

คำตอบนี้มันอยู่ในหัวตลอดเวลา มันฉายออกมาซ้ำไปซ้ำมา  มันทำให้เราเจ็บเหมือนกำลังจะตาย

แต่พี่เค้าพูดมันก็จริง พี่เค้ามีแฟนแล้วและก็รักกันมากด้วยแต่สิ่งที่พี่เค้าพูดมาไม่ได้ทำให้ยกเลิกการวางแผนของพ่อแม่เลยมันทำให้ยุยงจัดการแต่งงาน

ที่พ่อแม่จัดการแต่งงานเราเกิดขึ้นเพราะอยากให้เราได้สมหวัง ใช่ พ่อแม่เรารู้ว่าเราแอบชอบพี่เค้าและพ่อแม่เราก็รู้ด้วยว่าพี่เค้ามีแฟนแล้วก็คือพี่สาวเราแต่พ่อแม่เราก็ยังอยากให้เราแต่งงาน

เราเคยคิดนะว่าการแต่งงานที่เราแต่งงานกับคนที่เรารัก(ถึงแม้เค้าจะไม่รักเราก็ตาม)มันจะมีความสุขแต่มันตรงกันข้าม... พอมาถึงวันแต่งงานเรามีความสุขอยู่คนเดียว 

พอหลังจากงานแต่งมันทำให้เราคิดผิดมาก จากพี่เค้าเป็นคนอ่อนโยนใจดีกับตรงกันข้ามกลายเป็นซาตานที่คอยจะทำร้ายเราตอนแรกเราคิดว่าจะอย่ากับพี่เค้าแต่ใจมันไม่คิดยังงั้นทำให้เราอยู่ต่อพอไปๆมาๆเราก็ไม่เจอพี่เค้ากับพี่สาวเรายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย แต่ พอเราไปตรวจดูโทรศัพท์พี่เค้าเรารู้นะว่ามันไม่มีมารยาทแต่ที่เราทำเพราะพี่เค้าชอบกลับดึกบางวันกลับเช้าเราเลยตรวจดูพอมาตรวจดูกับเจอพี่สาวเรากับพี่เค้าแอบนัดเจอกันทั้งๆที่พ่อแม่พี่เค้าห้ามให้พี่ทั้งสองเจอกัน(ดูในโทรศัพท์อ่านะ)มันทำให้เราพูดไม่ออก ทำให้เราร้องไห้ เราเลยที่จะเขียนใบอย่าไปวางบนโต๊ะทำงานแล้วถอดแหวนออกพร้อมเขียนจดหมาย

'พี่ป๊อป ฟางยอมอย่ากับพี่แล้วนะ พี่จะได้สมหวังกับพี่พิมสักที ไม่มีนางมารร้ายอย่างฟางที่คอยมาขัดขวางความรักของพี่ป๊อป ต่อจากนี้ไป ขอให้พี่ป๊อปกับพี่พิมรักกันนานๆนะค่ะ และฟางก็ขอขอบคุณพี่ป๊อปที่ทำให้ฟางรู้จักกับความรักที่แท้จริงและความเจ็บปวด ขอบคุณที่สอนให้ฟางรู้จักการอดทนอดหลั้นที่พยายามให้พี่รักฟางแต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยและอีกอย่างนึงนะค่ะ ขอบคุณพี่ป๊อปที่เคยเป็นห่วงฟางในฐานะน้องสาวคนนึง ฟางรักพี่ป๊อปนะค่ะและจะรักตลอดไป'

----------------------------------------------------------------

จบแล้ววววว ขอโทดที่มันเป็นบรรยายของความรู้สึกนะค่ะที่มันไม่มีบทสนทนาอะไรเลย ^^ ยังไงๆก็เม้นติชมกันได้นะค่ะ หนุกไม่หนุกยังไงก็เม้นบอกนะ แหะๆ อยากรู้ *