[AballKuro] คุณชายตัวร้ายกับยัยนินจาสาวสุดซ่า

บทนำ

          กริ๊ง...กริ๊ง...

          เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้นเพื่อเป็นสัญาณว่าการเรียนการสอนของวันนี้ได้เพิ่งต้นขึ้นแล้ว นักเรียนต่างพากันเดินเข้าห้องเรียนเพื่อไปเรียนชั่วโมงแรกของวันนี้...

          โรงเรียนแห่งนี้คือ โรงเรียนแห่งการสอนวิ่งเทลแลด์ ถึงชื่อจะบอกว่าสอนวิ่งแต่ในหลักสูตรนั้นก็สอนวิชาการควบคู่ไปด้วยเช่นกัน แต่จะเน้นไปในทางปฏิบัติมากกว่าเพียงเท่านั้น นักเรียนในโรงเรียนนี้จึงตู่กัดสันมาอย่างดี โดยทางรงเรียนไม่จัดลำดับตามฐานะทางบ้านหรือแต่อย่างใด ใครดีก็ถือว่าดี ใครไม่ดีก็ถือว่าไม่ดี...

          "เอาล่ะ.. มากันครบแล้วใช่ไหม?" เสียงใสของอาจารย์แว่นสุดสวยดังขึ้นก่อนจะหวาดสายตามองรอบๆห้องเรียนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีนักเรียนคนไหนหายไปแต่อย่างใด

          "ครูคะ คุโระยังไม่มาค่ะ" หญิงสาวผมสีบลอนยกมือขึ้นเอ่ยบอกอาจารย์แว่นสุดสวยเพื่อสังเกตเห็นว่าเพื่อยของตนยังเดินทางมาไม่ถึงห้องเรียน

          "ตายแล้ว.. วันนี้คุโระมาสายเหรอ น่าแปลกแฮะ.." อาจารย์แว่นสุดสวยใช้มือกุมแก้มพลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกังวน เพราะปกตินักเรียนหญิงคนนี้ไม่เคยมาสายเลยแม้แต่ครั้งเดียว แถมประวัติยังขาวสะอาดตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่1จวบจนปี3

          ก็อกๆ...

          เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้น ทำให้ทุกๆคนในห้องล้วนแต่สนใจไปทางหน้าต่างบานนั้น นักเรียนหญิงคนหนึ่งที่นั่งริมหน้าต่างจึงลุกขึ้นเปิดออกก่อนจะมีร่างของใครบางคนกระโดดเข้ามาจากทางหน้าต่าง

          "ขอโทษที่มาสายค่ะ!" หญิงสาวในชุดนักเรียนนัยต์สีแดงสดใสกับเส้นผมสีดำอมน้ำเงินยาวสลวยหากแต่ถูกรวบหางม้าขึ้นไว้เอ่ยขึ้นก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆไปให้กับอาจารย์แว่นสุดสวยที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียน

          "คุโระ! นี่เธอมาจากทางไหนน่ะ =[]=!!?" อาจารย์แว่นสาวสวยเอ่ยพูดด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด

          "อ่อ.. อาศัยต้นไม้ที่อยู่ด้านล่างแล้วก็กระโดดขึ้นมาน่ะค่ะ" คุโระเอ่ยก่อนจะส่งยิ้มสดใสไปให้อาจารย์แว่ยสุดสวยราวกับมันเป็นเรื่องปกติ แต่หากรู้ไม่ว่านั้นไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนชั้นมัธยมต้นทำได้..รวมถึงผู้ใหญ่บางคนก็ไม่สามารถ...

          "ตาย.. เอาเถอะ ปิดหน้าต่างซะแล้วก็นั่งที่" อาจารย์แว่นสุดสวยเอ่ยสั่งอย่างเหนื่อยใจ คุโระที่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์แล้วก็ปฏิบัติตามในทันที เธอเดินไปปิดหน้าต่างและเดินไปนั่งประจำที่ของเธอที่อยู่ริมหน้าต่างแถวกลางห้อง

          "เหลือเชื่อนะเนี่ยที่คุโระจะมาโรงเรียนสาย" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆของคุโรโกะเอ่ยยิ้มๆ

          "พอดีมีเรื่องนิดหน่อยนะ" คุโระเอ่ยตอบพลางยิ้มแห้งๆให้กับเพื่อนผู้หญิงคนนั้น

          "เอาล่ะ..ครูจะมาแนะนำนักเรียนใหม่นะคะ... อาเบลคุง..เข้ามาสิจ๊ะ" อาจารย์แว่ยสุดสวยเอ่ยจบก็มองไปยังประตูหน้าชั้นเรียน ประตูบานนั้นถูกเลื่อนออกช้าๆก่อนจะมีร่างของบุคคลคนหนึ่งด้าวเท้าเข้ามาในห้องเรียน

          มะ..หมอนั่น!

          "นี่นาย!!?" คุโระโผพูดขึ้นมาด้วยความตกใจพลางลุกขึ้นยืนและชี้ไปยังบุคคลใหม่ที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในห้องเรียนเมื่อไม่นาน

          "เธอ!!?" อาเบลเองก็โผพูดขึ้นมาด้วยความตกใจพลางชี้นิ้วไปทางคุโรโกะเช่นนั้น

          "เอ๋..ทั้งสองคนรู้สึกกันงั้นเหรอ ' ' ?" อาจารย์แว่ยสุดสวยเอ่ยถามด้วยความสงสัย

          "ไม่หรอกค่ะ.." คุโระเอ่ยตอบพลางกัดฟันแน่น ตาก็จ้องไปที่อาเบลเขม็งอย่างหาเรื่อง

          "แค่บังเอิญเจอกันระหว่างทางน่ะครับ" อาเบลว่าพลางจ้องคุโระหางคิ้วกระตุกขึ้นบ่งบอกได้ว่าเขาไม่สมอารมณ์เป็นอย่างมาก

          "งั้นก็ดีเลย.. ครูขอฝากคุโระช่วยดูแลและแนะนำเรื่องต่างๆเกี่ยวกับโรงเรียนให้อาเบลคุงด้วยนะ ^^"

          "ขอปฏิเสธค่ะ!" คุโระเอ่ยปฏิเสธในทันทีเมื่อจบคำพูดขออาจารย์แว่นสุดสวย "เรื่องนั้นให้หัวหน้าห้องอย่างเบลล่าเป็นคนทำสินะ" คุโระเอ่ยปัดก่อนจะกอดอกและหันหน้าหนีสายตาที่จ้องเขม็งมาจากอาเบล

          "อาจ่ะ.. เอาแบบนั้นก็ได้จ่ะ คงไม่มีปัญหาใช่ไหมจ๊ะเบลล่า ^^" อาจารย์แว่นสุดสวยหันไปถามเบลล่าที่นั่งอยู่เต๊ะข้างๆกับคุโระ

          "แบบนั้นก็ได้ค่ะ ^^;" เบลล่าเอ่ยรับคำพลางยิ้มแห้งๆให้กับอาจารย์แว่นสุดสวย

          "งั้นอาเบลคุง..ไปนั่งที่ว่างตรงนั้นนะจ๊ะ ^^;" อาจารย์แว่นสุดสวยชี้ไปตรงที่นั่งข้างๆเบลล่าที่ตอนนี้ว่างอยู่ไม่มีนักเรียนคนไหนมานั่ง อาเบลขยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงไปนั่งข้างๆเบลล่า เขายิ้มให้เบลล่าอย่างอ่อยโยนก่อนจะทำหน้าบึ้งใส่คุโระที่นั่งอยู่ถัดไปจากเบลล่า คุโระเห็นกริยาของอาเบลแล้วก็ถึงกับคิ้วกระตุก เธอแลบลิ้นใส่อาเบลก่อนจะสบัดหน้าหนีไปในทันที

          และวันนั้นทั้งวันก็เป็นการเรียนการสอนที่ขมขืมมากในรอบ10ปี(?) อาเบลกับคุโระก็หาเรื่องทะเลาะกันได้ทั้งวันเล่นเอาเพื่อนๆช่วยกันห้ามแทบไม่ทัน วันนี้ทั้งวันเพื่อนๆทุกคนในห้องเหนื่อยกับสองคนนี้เป็นอย่างมาก จนพวกเขาอดคิดไม่ได้ว่า..วันต่อๆไปจะเป็นยังไง = ="