Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว

"นาย! คลองเตยนี้เป็นยังไงละ? ฉันไม่เคยไป" ฉันถามเขาทั่งๆที่อยู่ในรถ รถของเขากับวง แทตทูคัลเลอร์ เขาขับนำหน้า

"นี้เธอโคตดซื่อมากสินะ"

"ฉันไม่ได้ซื่อสักหน่อยฉัน กลับมาก็ยังไม่ได้เที่ยว! นายก็ลากฉัน! มาออนดิชั่น(แบบไม่รู้ตัว)อีก! ฉันไม่โกธรก็ดีแค่ไหนละ!" ไม่โกธรเลยด้วยซ่ำ

"ฉันรู้ๆ ว่าฉันยังไม่ได้พาเธอไปเที่ยว แต่สิ่งนี้แทนคำขอโทษได้ใช่ไหม?" เขาหยิบกล่องสีน้ำเงินออกมา "ลองเปิดดูสิ เธอชอบมันหรือป่าว"

"ฉันไม่ชอบ!!"

"ทั้งๆทียังไม่เปิดดูเนื้ยนะ =.=" ฉันมองหน้าเขา เขาก็มองหน้ากลับ ฉันบรรจงเปิดกล่องใบเล็กๆนี่ออกมา

"วะ...แหวน!?" แหวนเพชรเชี่ยวนะเนื่ยย =[]=!

"ใช่...ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้พาเธอไปเที่ยว วันนี้คงเป็นสิ่งชดเชยก็แล้วกัน"

"แล้วแหวนนี้ละ?" ฉันถามเขาจนถึงประเด็น เขาจับมือฉัน(ขับรถมือเดียว)พร้อมหยิบแหวนแล้วสวม

"นี่หมายความว่าไงงง??"

"ก็หมายความว่า 'ก่อนที่จะเป็นแฟนนั้นฉันต้องจองหรือทำอะไรสักอย่างให้เธอเป็นของฉัน ฉันจึงซื้อแหวนนี่ให้เพื่อคำมั่นสัญญาว่า ฉันจะรักเธอคนเดียว' " คำพูดของเขาทำเอาฉันซึ้งสาดด 

"บ้าและ ฉันไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไรกัน" ฉันดึงมือของฉันแล้วมาดูแหวนเพชรสวยๆ "แล้วเนื่ยวงนี้เท่าไรเนื้ย?" 

"ก็ประมาณ 5 ล้านเศษๆ" พุ่งง!!! 5 ล้านเลยเหรอว่ะ!!

"เฮ้ยย หลอกฉันใช้ไหม? นายคงไม่มีปัญญาซื้อของแบบนี้หรอกฉันรู้" 

"งั้นลองดูใบเสร็จอยู่ตรงเบาะเธอสิ" ฉันหมุ่นตัว 360 องศา แล้วไปเจอกล่องสีชมพูผูกโบว์สีแดง

"ในกล่องนี้เหรอ?" ฉันยกกล่องนี้ให้เขาดูแต่เขาดัน โมโห

"ไม่ใช่! ฉันหมายความว่าด้านขวาของเธอ!"

"แล้วทำไหมต้องโมโหฉันละ! " คราวนี้ฉันโมโหบ้างเป็นไงละ เขาเงียบไปใหญ่ พร้อมหน้าเสียๆของเขา 

"ฉัน...ฉันขอโทษ" เขาหันไปขับรถต่อ จากนั้นรถก็อยู่ในความเงียบ

งาน ราตรีแดนเนมิตร

"เฮ๊!!! พวกเรา แทตทูคัลเลอร์ วันนี้จะมาพร้อมกับเพลง...." พี่ดิมผู้บนเวทีที่ต้องแสดงพอดี ฉันนั่งอยู่หลังเวทีกับ นายNa โธ่วเอ๋ยยย

"ลูกะ เธอจะเอาอะไรไหม?" Naถามฉัน

"ไม่เอาฉันพึ่งอิ่ม" ฉันตอบไปเรียบๆ 

"ไม่เอาสิ ไม่โกธรฉันนะๆ ง้อๆๆ " เขาเข้ามาใกล้ๆพร้อมอ่อนฉันข้างๆ

"ไม่ได้โกธรซะหน่อย -/////-"

"จริงเหรองั้นห้อมแก้มหน่อยได้ไหมละ ว่าหายโกธรฉันหรือยัง" เขาเอาจมูกมาใกล้ๆ แต่ฉันดันหน้าเขาออกห่างๆ

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ "

"แต่เธอใส่แหวนฉันนะ แปลว่าเธอเป็นของฉัน" เขากดจมูกลงบนแก้มฉันเต็ม ฉันนี้หน้าแดงกล่ำ

"เห๊ยย!!! นายย 0////////0"

"ไรหราา ^^" ฉันทุบออกเขาแรงๆ ในกน้าของเราอยู่ใกล้กันมากๆ จนจมูกปะชิดกัน 

  เราสองคนมองตาและนับลมหายใจพร้อมกัน ใบหน้าของเขาพร้องน่ารักๆ ทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหวตามใจ ทั้งๆที่ฉันยังใจแข็งให้กับเค้าเพียงไม่กี่วันแต่ดันมาเจอกับนัตตาของเขา ฉันยิ้มให้ฉัน

"ฉันเริ่มรักฉันหรือยัง?" เขาถามฉันขึ้น ฉันจึงถอยออก

"ฉัน...ฉันไม่คิดอะไรกับนาย! ฉันไม่ได้เริ่มรักนายเลย!" 0////////0

"ถ้ารักก็บอกนะฉันก็ได้ไปขอหมั้น" เขาเอาฉันเขาไปกอดอยู่ข้างๆ "ฉันพร้อมกับคำตอบของเธอ"

"โห้ยยๆๆ ยุ่งอะไรกับลูกะของพี่ดิมม " พี่ดิมเดินเข้ามาพร้อมพลักฉันออกจากNa และนั่งแทรกกลาง

"ไหนๆ เราก็มีน้องใหม่ งั้นก็เราส่ง เบียร์มากินกันดีกว่าฉลองใหญ่ๆเลย " พี่ตงช่วยทุกคนในวง ฉันก็ไม่ได้ดื่มมานานแล้วนะ วันนี้แล้วสิถึงว่าปลดปล่อยย

23.00น. [NA'POLYCAT]

  ตอนนี้ผมดื่มกับพวกรุ่นพี่ผมครับ ตอนนี้ผมท้อมากๆ ผมรักน้องมากแต่ผมทำอะไรไม่ได้ เห้ออเป็นผมจะรู้สึกแบบนี้และ ตอนนี้ผมดื่มแค่เบียร์กับน้ำเปล่า แต่ตอนนี้น้องผมนั้นเมาไม่เป็นท่า 

"ไอเตี้ยนะ!" เธอเรียกผม

"อะไร"

"นายมันไม่รู้อะไรซะเลยนะ!?"

"รู้อะไร?" ผมเริ่มที่จะสนใจเธอขึ้นมาแล้วละ เธอพยายามที่จะพูดอะไรซักอย่างกับผม

"นายต้องพาฉันไปนอนได้แล้วฉันง่วงมากแล้วว" เธอบ่นงึมงัมๆ ผมจึงพยุงเธอไปที่รถ แล้วให้เธอนั่งตรงข้างๆผม 

"อึ๊บ ตัวนึกชิบหายเลอะ!" ผมพูดเบาๆ

"นายว่าฉันเลอะ!" เธอหูดีมากขนาดนั้นเลยเหรอเนื้ยย

"ฉันป่าวว"

"ดีมากก เด็กน้อยย :D" เธอลูบหัวผมเอาซะผมเป็นลูกหมายังไงเลยเหรอ? ผมจึงวิ่งไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่ง แล้วสตาร์รถออก เดินทางก็ประมาณ 2 ชม.กว่าๆ

"นายนี้มัน ไม่รู้อะไรซะเลย" เธอพูดขึ้นมาผมเงียบเอาไว้ "นายรู้ไหม! ว่าฉันเนื่ยคนนี้และเป็นแฟนคลับนายมานานม๊วกกก" 

"ขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันควรดีใจไหม?" 

"ควรดีใจสุดๆเลยซิ นายอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันอยากเป็นมากกว่าแฟนคลับ" หื้มมมม "ฉันเนื่ยชอบนายมากนานแต่ฉันไม่อยากให้นายเนื่ย เสียงชื่อเสียงนะ" หวังดีใช่ไหม

"ขนาดนี้เลยเหรอ? " ผมถาม

"ใช่! ยังไม่พอนะ ฉันเป็นคนที่ดีใจๆสุดเลยๆ เวลาอยู่ใกล้ๆ เธอฉันรักเธอมากๆ แต่ยังไงฉันก็พูดม่ายด๊ายยย ZZZzzzz" เอ๊าาา ซะงั้นนนน

[End NA'POLYCAT]

"โอ๊ยยย" ฉันตื่นมาพร้อมความง่วงเงีย 

    ห้องอะไรเนื่ย โคตดเล็ก แต่สามารถอยู่ได้ ฉันชอบห้องเล็กๆ เหมาะสมกับฉันพอดี แต่เมื่อคืนฉันอยู่ที่งานปาร์ตี้นี่นาาา แล้วมาอยู่ที่นี้ได้ไง?

 ก๊อก ก๊อกๆ

   ผู้ชาย ใส่กางเกงสีดำ แต่ด้านบน 0////////0

"ตื่นแล้วเหรอสาวน้อย " นะ!!

"นี่ฉันอยู่ไหน? "

"อยู่ห้องนอนฉัน " ห้องนอน?? 0_0 "ที่พี่รุ่งบอกไง ต้องมีห้องสำหรับเธอ เธอต้องมานอนกับฉันไง "

"แล้วพวกพี่นั้นละ?" 

"พวกพี่ดิม อะเหรอ? เข้ากลับเองได้ เมื่อตอนนี้ ตี 3 พึ่งกลับมาเอง" 

"เหรอ? ฉันนึกว่าคงนอนอยู่ที่นั้นกัยหมดแล้ว" เขาเดินมาหาฉันพร้อมกลุ้มมือฉันแน่น

"เธอไม่ต้องห่วงมีค่อยเคียงข้าง เธอสบายใจได้เลย" 

"มาเป็นเพลงเลยนะ " 

"ก็ฉันเป็นศิลปินนี้น้าา " ก็พูดถูก "เธอไปกินข้ามต้มที่ฉันเตรียมไว้เถอะป่ะ "

"อืมๆ " ฉันลุกขึ้นจากเตียงพร้อมสังเกตุเสื้อผ้า "ใครเปลื่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน"

"ฉันเอง" ไอตาบ้าาาาาาา 0////////////0

"นะ..นาย!!!" 

"แต่ก็ไม่มองหรอกนะ เพราะของเธอมัน" เขามองมาที่หน้าอกฉัน ฉันปิดหน้าอกทันที่

"นะ..นาย! ไอหื่นน"

"ฉันยังไม่ได้บอกอะไรเลยย ^^" 

"ตะ.แต่นายยย!!..."

  ติ๊งต๊องง~

   ฉันนั่งอยู่ในเตียงแล้วรอเขาอยู่ในห้อง จริงๆเมื่อคืนฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันพูดอะไรกับเขาเนื่ย?

"นะ! นายเก็บใครไว้" เสียงผู้หญิงเข้ามาในห้องนอน ฉันมองผ่านรูประตู ฉันเห็นแค่ด้านหลังของเธอ

" เราจบกันมานานแล้วนะ เธอจะมาอะไรกับฉันอีก"

"ฉันรักคุณนะ"

"แต่คุณทิ้งผมเอง" Naเดินออกห่างจากผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงจึงดึงเขาเข้ามากอด

"ฉันโดนเขาหลอก ให้อภัยฉันเถอะ ฉันขอโทษ"

"มันสายไปแล้ว" เขาน้ำตาไหลออกมา พร้อมแกะมือของเธอออก แล้วหันไปหาเธอ

"ฉันมีคนที่ดีกว่าเธอแล้ว! ได้โปรดอย่ามาทำดีเมื่อตอนเสียไป!" เขาถอยออก ผู้หญิงตรงหน้าหน้าเสียไปตามๆ ที่เห็นนำ้ตาของเขา 

"นางนั้นมันดียังไง! ฉันดีกว่านางนั้นอีก!"

"เธออย่ายื่อเถอะ ฉันยอมเธอมามากมายแล้ว ได้โปรดกลับไปได้แล้ว เชิญ!"

"ได้! ฉันจะเอาเธอคืน!!"  

     ปั้งงง!!!

  ฉันเดินออกไปหาเขา พร้อมเห็นเขาร้องไห้เขา ฉันเลยเข้าไปกอดเขาในอ้อมแขนของฉัน

"นายเป็นไร นายมีฉันอยู่"

"ลู..กะ"

"ฉันเข้าใจนายแล้ว ฉันยอมรับนายในสิ่งที่นายเป็น" เขาหันมาแล้วกอดฉันแน่น ฉันกอดตอบ

"ฉันเลิกกับผู้หญิงคนนี้เพราะเธอไปหาคนใหม่ คนที่ดีกว่าฉัน ตอนนั้นฉันไม่ได้ชอบเธอหรอก เธอตามตื่อฉัน จนฉันใจอ่อน ฉันไม่น้าโง่เลย" เขาร้องไห้นัก จนฉันจับหน้าเขาขึ้นและปาดน้ำตาเขาให้ออกจากเขา 

"นายทำดีแล้ว อย่าโทษตัวเองเลย "

"ฉันโอเค....ขอบคุณนะ :D " ยิ้มได้ซะที 

"เลิกร้องได้แล้วไอเตี้ยย"

"ครับบ ไอดื่อออ"